Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως, 18-2-2012, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως, 18-2-2012, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ[:Γαλ.6,11-18]

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

       «῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].

    Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

    Εδώ τίποτε άλλο δεν υπαινίσσεται, παρά το ότι αυτός ο ίδιος έγραψε την επιστολή ολόκληρη· πράγμα το οποίο ήταν σημείο απόλυτης γνησιότητας· διότι σε μεν τις άλλες υπαγόρευε αυτός και έγραφε άλλος· και τούτο είναι φανερό από την προς Ρωμαίους επιστολή· διότι προς το τέλος λέγει: «ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ(:σας χαιρετώ εν Κυρίω εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα με την υπαγόρευση του Παύλου αυτήν την επιστολή)»[Ρωμ.16,22]· εδώ όμως ο ίδιος ο Παύλος έγραψε όλη την επιστολή προς τους Γαλάτες. Και έκανε αυτό εδώ και από ανάγκη, όχι μόνο από αγάπη, αλλά και για να αναιρέσει κάθε πονηρή υπόνοια· διότι, επειδή διαβαλλόταν για πράγματα με τα οποία δεν είχε σχέση, και λεγόταν ότι κηρύττει την περιτομή και υποκρίνεται ότι δεν την κηρύττει, για τούτο αναγκάστηκε να γράψει ιδιοχείρως την επιστολή, δίνοντας εκ των προτέρων έγγραφη μαρτυρία. Όσο για τη φράση  «με πόσο μεγάλα» νομίζω ότι αναφέρεται όχι στο μέγεθος, αλλά στη δυσμορφία των γραμμάτων λέγοντας ότι: «ενώ δεν γνωρίζω να γράφω πολύ καλά, αναγκάστηκα να γράψω ο ίδιος, ώστε να φράξω το στόμα των συκοφαντών».

Ἀβραάμ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου μία ἄγνωστη ἱστορία.

Απέναντι από την πόλη των Ιεροσολύμων, γύρω στα δεκαοκτώ μίλια απόσταση ευρίσκεται μια πόλη η οποία ονομαζόταν παλαιότερα Λύδδα, κατόπιν μετονομάσθηκε Διόσπολη.

Την εποχή που ζούσαν οι πρώτοι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, έκαναν εκεί μόνοι τους μια εκκλησία στο όνομα της Παναγίας• έπειτα πήγαν συνάντησαν την Παναγία και της είπαν:

«Δέσποινα Παρθένε, παρακαλούμε σε οι δούλοι σου, μία ευλογία να μας κάνεις. Στην Λύδδα εκτίσαμε εκκλησία στο όνομα σου, παρακαλούμε σε λάβε τον κόπο και έλα να την ευλογήσεις γιατί θέλουμε να την εγκαινιάσουμε». Τους λέγει η Θεοτόκος: «Πηγαίνετε και θα με βρείτε εκεί»..

Επήγαν λοιπόν οι Απόστολοι στο Ναό, και ω του θαύματος! Είδαν την Παναγία ζωγραφισμένη στη δεξιά μαρμάρινη στήλη της εκκλησίας. Μετά από αυτά επήγε και η Παναγία σωματικά και μόλις είδε το ομοίωμά της στον κίονα, ευχαρίστησε τον Υιόν της, όπου της εχάρησε αυτή τη δύναμη.

Ὁ παπάς πού... πετάει.

Ο παπάς που... πετάει.

Χτες ο Κωνσταντίνος που μας φιλοξενεί στο υπέροχο σπίτι του μας έκανε το τραπέζι με ντόπιες καραβίδες, κρασί κεφαλλονιτικο και για επιδόρπιο γλυκό ντοματινι και λικέρ πορτοκάλι (η φιλοξενία περισσεύει στο νησί).

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε ήταν κάτι άλλο: ένας αγράμματος παπάς του νησιού, ο παπά-Μήτσος (δε ζει πια) που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Με τα γυαλιά - πατομπουκαλα διάβαζε ανάποδα το Ευαγγέλιο (αφού δεν έβλεπε πια) κι έκανε τα παιδιά στο ιερό να γελάνε...

Ο Κωνσταντίνος λοιπόν, που ήταν τότε στο ιερό παπαδάκι, θυμάται κάτι από τον παπά αυτόν, που τον σημάδεψε σε όλη του τη ζωή. Μικρός 15 χρόνων (σήμερα 42) είχε δει κάποτε τον παπά - Μήτσο να διαβάζει το Ευαγγέλιο και να... αιωρείται 10 πόντους από το έδαφος!

Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου - Ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐα γιά τόν Χριστό (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐα γιὰ τὸν Χριστὸ
(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν»(Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Προβληματική μετάφραση Εὐαγγελικοῦ κειμένου ἀπό τούς τέσσερις καθηγητές

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

Ματθ. 6, 32: «Πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ»

1. Ἡ μετάφραση ἐπιτρέπεται ὑπὸ ὅρους

Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Προτεσταντισμὸς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐμφανίσθηκε τὸν 16ο αἰώνα, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὶς ἀκρότητες καὶ παρεκκλίσεις τοῦ Παπισμοῦ, περιέπεσε σὲ χειρότερες ἀκρότητες καὶ πλάνες μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἄρνηση τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως καὶ τὴν μονομερῆ ἔξαρση τῆς Βίβλου ὡς μοναδικῆς πηγῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας καὶ ζωῆς. Πιστεύοντας ὅτι ὅλα τὰ κακὰ ὀφείλονται στὴν ἄγνοια τῆς Βίβλου ἐπιδόθηκαν σὲ ἐντατικὴ προσπάθεια νὰ τὴν διαδώσουν σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς μὲ τὴν ἵδρυση βιβλικῶν ἑταιρειῶν καὶ ἱεραποστολῶν, μὲ τὴν καλλιέργεια καὶ ἀνάπτυξη τῶν βιβλικῶν σπουδῶν καὶ τὴν μετάφραση τῆς Βίβλου σὲ πλῆθος γλωσσῶν καὶ διαλέκτων.

Καὶ μολονότι δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγνοήσει ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὴν διάδοση καὶ τὶς μεταφράσεις ἔγινε γνωστὸ σὲ πολλοὺς λαούς, ἐπίσης δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει ὅτι μαζὶ μὲ τὸ πλῆθος τῶν μεταφράσεων συνεισῆλθε καὶ πλῆθος παρανοήσεων καὶ ἑρμηνευτικῶν ἀτοπημάτων, διότι οἱ μεταφραστὲς ἐμπιστευόμενοι τὴν σοφία τους ἤ παρακινούμενοι ἀπὸ ὁμολογιακὲς δογματικὲς σκοπιμότητες παρερμήνευαν τὰ βιβλικὰ κείμενα καὶ ἐπρόδιδαν πολλὲς φορὲς τὸ νόημά τους, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν προσηλυτιστικοὺς σκοπούς.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀρχικὰ ἀπαγόρευσε παντελῶς τὴν μετάφραση τῶν κειμένων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι δὲ γνωστὸν ὅτι ἀκόμη καὶ ἐξεγέρσεις σημειώθηκαν στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τοὺς φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τὸ 1901, τὰ γνωστά «Εὐαγγελικά», ἐναντίον τῆς μετάφρασης τοῦ Ἀλ. Πάλλη στὴν δημοτικὴ γλώσσα. Τελικῶς ἐπεκράτησε ἡ ἄποψη ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ μεταφράσεις μετὰ ἀπὸ ἔγκριση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν, οἱ ὁποῖες ὑποτίθεται ὅτι ἐλέγχουν τὴν ὀρθότητα τῆς μετάφρασης, καὶ ἐφ᾽ ὅσον πάντοτε μαζὶ μὲ τὴν μετάφραση συνεκδίδεται καὶ τὸ ἀρχαῖο κείμενο, ὥστε νὰ εἶναι εὐχερὴς ὁ ἔλεγχος τῶν μεταφραζομένων.

ΡΩΜΙΟΣΎΝΗ, ΡΩΜΙΟΣ, ΡΟΥΜΕΛΗ

Πριν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους πρωτοετείς Φοιτητές. Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για ελλαδίτες. Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής τους. Ένας από αυτούς, που, όπως έδειχαν τα πράγματα, κατείχε καλύτερα την ελληνική γλώσσα, μου απάντησε: «Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ). Αιφνιδιάσθηκα, το ομολογώ, με την απάντηση αυτή, που δεν την ανέμενα. Έτσι, προχώρησα σε μία δεύτερη ερώτηση: «Γιατί είσθε Ρωμηοί»; Και τότε ήλθε η ακόμη πιο αιφνιδιαστική απάντηση «Επειδή ο αυτοκράτοράς μας ήταν στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, και ο πρώτος Ορθόδοξος Πατριάρχης μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης»!

Τότε συνειδητοποίησα, ότι υπάρχουν ακόμη Ορθόδοξοι στη Μέση Ανατολή, που έχουν συνείδηση της ταυτότητας και της ιστορίας τους, σ' αντίθεση με πολλούς από εμάς τους Νεοέλληνες, που [επηρεασμένοι από την προπαγανδιστική συνθηματολογία των Ευρωπαίων, κυρίως από 18/19 αιώνα], έχουμε τελείως αποξενωθεί από τις έννοιες αυτές, [στην ακατανίκητη μανία μας τα ταυτισθούμε με την (Δυτική) Ευρώπη (=εξευρωπαισμός)].

A new miracle took place today at Our Lady of Saidanaya in Syria.

6 Σεπτεμβρίου. Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἀρχαγγέλου. 8 Νοεμ. (Ἑβρ. β΄ 2 - 10).

Εβρ. 2,2            εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν,

Εβρ. 2,2                    Διότι εάν ο παλαιός νόμος, που ελέχθη στον Μωϋσήν δια μέσου των αγγέλων, απεδείχθη έγκυρος και ισχυρός και κάθε παράβασις αυτού και παρακοή έλαβε σαν μισθόν της την δικαίαν τιμωρίαν,