Ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς μεγαλοψυχίας, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κήρυγμα στή Θ. Λειτουργία, Ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς μεγαλοψυχίας, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφόρου Θεοτόκη, Κυρ. τῶν Μυροφόρων, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-4-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Τίς ὁ νοῦς τῆς Θείας Λειτουργίας (Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας)

 

α΄

Στὴν τελετουργία τῶν ἁγίων καὶ ἱερῶν Μυστηρίων διακρίνουμε, ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ τὸ ἔργο τῆς λειτουργίας, ποὺ εἶναι ἡ μεταβολὴ τῶν τιμίων δώρων σὲ θεῖο σῶμα καὶ αἷμα, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ σκοπό, ποὺ εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι, μεταλαμβάνοντας, κατορθώνουν νὰ κερδίσουν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ ν’ ἀποχτήσουν σὰν κληρονομία τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μαζὶ μὲ ὅλα τ’ ἀγαθὰ ποὺ ἀκολουθοῦν.

β’

Ὡς προπαρασκευὴ δὲ καὶ τελείωμα, στὸ ἔργο καὶ στὸ σκοπὸ ποὺ ἀναφέραμε, πρέπει νὰ ἰδοῦμε τὶς εὐχές, τὶς ψαλμωδίες, τὶς ἀναγνώσεις τῶν θείων Γραφῶν καὶ ὅλα γενικά, ὅσα τελοῦνται ἤ λέγονται μὲ ἱεροπρέπεια πρὶν καὶ μετὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν τιμίων δώρων. Καί, ἂν καὶ ὁ Θεὸς μᾶς δίνει δωρεὰν ὅλα τὰ ἅγια καὶ τίποτε ἀπ’ αὐτὰ δὲν προσφέρουμε πρῶτοι ἐμεῖς σὰν δικό μας — γιατί ὅλα εἶναι εὐεργεσίες του — ὅμως, μᾶς δεσμεύει μὲ τὴν ἀπαίτησή του, πὼς πρέπει πρῶτα νὰ γίνουμε ἱκανοὶ γιὰ νὰ τὰ δεχτοῦμε καὶ ἔπειτα, κατ’ ἀνάγκη, νὰ τὰ διατηρήσουμε. Καὶ σὲ κανέναν δὲν θὰ μετάδινε τὸν ἁγιασμὸ του ἂν δὲν πλησίαζε τὰ ἄχραντα Μυστήρια μ’ αὐτὴ τὴ διάθεση. Ἔτσι ἀκριβῶςἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ βροῦμε τὸν ἁγιασμό μας στὸ βάπτισμα, στὸ χρῖσμα καὶ στὸ δεῖπνο του, τὴν ἁγία καὶ φρικτὴ Τράπεζά του.

γ’

Κι αὐτὸ ἴσα – ἴσα μᾶς φανέρωσε μὲ τὴν παραβολή του γιὰ τὸ σπορέα, ὅπου λέει: βγῆκε ὁ σποριάς, ὄχι νὰ ὀργώσει τὴ γῆ, μὰ γιὰ νὰ «σπείρει» (Ματθ. ιγ’ 3)· γιατί τὸ ὄργωμα καὶ κάθε ἄλλη προπαρασκευὴ πρέπει νὰ γίνει πρὶν ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους.

δ’

Ἐπειδή, λοιπόν, ἦταν ὑποχρεωτικὸ στὴ σειρὰ τῶν ἁγίων μυστηρίων νὰ γίνεται ἔτσι, δηλ. νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι κατάλληλα καὶ πλήρως προπαρασκευασμένοι γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸν Κύριο, ἔπρεπε νὰ ὑπάρχουν μέσα στὴν ἱερὰν ἀκολουθία τῆς λειτουργίας καὶ αὐτὰ τὰ κείμενα — ὅπως ὑπάρχουν. Σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς βοηθοῦν οἱ εὐχές, οἱ ψαλμωδίες καὶ ὅ,τι ἄλλο μὲ ἱεροπρέπεια γίνεται ἤ λέγεται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας. Γιατί, ὁλ’ αὐτά, μᾶς ἁγιάζουν καὶ μᾶς προδιαθέτουν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, πρῶτα νὰ δεχτοῦμε, ὅπως πρέπει, τὸν ἁγιασμὸ καὶ μετὰ νὰ τὸν κρατήσουμε σίγουρα μέσα μας, μὲ τὴν πιὸ δυνατὴν ἀσφάλεια.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὅταν φέρνουμε ὑπερήφανο λογισμό, τά κάνουμε θάλασσα»

 - Γέροντα, είμαι πολύ απρόσεκτη∙ όλο ζημιές κάνω.

- Φαίνεται, θα υπάρχη μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Επειδή ο Θεός σε αγαπάει, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι ∙ κάνεις μια ζημιά και ταπεινώνεσαι. «Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται».

- Γέροντα, φοβάμαι να ξανασιδερώσω, γιατί έκαψα ένα ξένο ράσο.

- Να κάνης τον σταυρό σου και να σιδερώνης.

- Μήπως ήταν του πειρασμού;

- Σπάνια μια ζημιά είναι από φθόνο του διαβόλου∙ συνήθως είναι από

υπερήφανο λογισμό. Όταν φέρνουμε υπερήφανο λογισμό, τα κάνουμε θάλασσα. Κι εσύ, φαίνεται, έφερες υπερήφανο λογισμό.

- Γιατί κάηκε το ράσο και δεν έπαθα εγώ ζημιά;

- Γιατί το ράσο πήγε στον άλλον, έγινε γνωστή η ζημιά, οπότε έτσι ρεζιλεύτηκες και ταπεινώθηκες. Ενώ, αν πάθαινες εσύ κάτι, δεν θα ρεζιλευόσουν. Γιατί εξομολογείται κανείς; Για να θεατρινισθή η αμαρτία∙ έτσι σκάζει ο διάβολος.

Σέ αὐτοκίνητο ἐκτός ἐλέγχου μέ συνοδηγό ἕναν ἅγιο διά Χριστόν σαλό!

 

Μια μέρα, όταν τα πνευματικά του παιδιά αποφάσισαν να φύγουν έπειτα από μια συνηθισμένη μέρα κοντά του, ο Γέροντας [άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός, από τη Γεωργια (1929-1995)] απευθύνθηκε ξαφνικά στον Οτάρ Νικολαϊσβίλι, τον οποίο εμπιστευόταν πολύ, και του ζήτησε να πάνε με το αυτοκίνητό του στη μονή Γβταέμπα, στο Μαρτκόπι. 

Εκείνος, με κάποια αμηχανία, του εξήγησε ότι το αυτοκίνητό του δεν ήτανε σε καλή κατάσταση και του πρότεινε να πάνε κάποια άλλη μέρα. Ο Γέροντας γενικά στενοχωριόταν όταν δεν τον άκουγαν ή έφερναν αντιρρήσεις. Έλεγε συχνά: «Η γλώσσα τρέχει μπροστά και ο νους μένει πίσω», ενώ στο κελί του δεν επιτρεπόταν να μετακινήσεις ούτε ένα ψίχουλο χωρίς την ευλογία του.

  

Διηγείται λοιπόν ο πιστός μαθητής του:

 

«Όπως με κοίταζε, κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα να του προβάλλω άλλες αντιρρήσεις. Έτσι ξεκινήσαμε για το Μαρτκόπι. Στριφογύριζαν μέσα μου οι σκέψεις: ‘Αυτή τη φορά έπρεπε να με ακούσεις, π. Γαβριήλ. Μετά την ευθεία, το αυτοκίνητό μου θα σταματήσει στην πρώτη ανηφόρα. Θα χρειαστεί να ξενυχτήσουμε στο δάσος και θα βγω αληθινός. Τουλάχιστον, άλλη φορά θα υπολογίζεις τα λόγια μου’. Συλλογιζόμενος λοιπόν αυτά, πλησιάζαμε το δάσος και την ανηφόρα. Ξαφνικά ο Γέροντας άνοιξε τα χέρια του και με ασυνήθιστη φωνή μου είπε:

Ἁγιοπατερικό Προσευχητάριο: Στήν Παναγία Τριάδα

 Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι. Δόξα σοι , Κύριε ο Θεός ημών, ο αεί παρορών τας αμαρτίας ημών. Δόξα σοι, Κύριε, ο Θεός ημών, ο καταξιώσας με την σήμερον θεάσασθαι. Δόξα σοι, Παναγία Τριας ο Θεός ημών. Προσκυνώ την αγαθότητά σου την ανεκδιήγητον.

Υμνώ την μακροθυμίαν σου την ανεξιχνίαστον. Ευχαριστώ και δοξολογώ το αμέτρητόν σου έλεος ότι μυρίων κολάσεων και τιμωριών όντα άξιον ελεείς και ευεργετείς με μυρίαις ευεργεσίαις. Δόξα σοι ,Κύριε ο Θεός, πάντων ένεκα.

(Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὁμιλία γιά τήν νίκη τοῦ ἐσχάτου ἐχρθοῦ. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΧΑΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος (Α Κορινθ. 15,26)

Ο πρώτος εχθρός του ανθρώπου είναι ο διάβολος, ο δεύτερος η αμαρτία και ο τρίτος είναι ο θάνατος. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός νίκησε και τούς τρεις εχθρούς του ανθρωπίνου γένους. Με την ταπείνωσή Του νίκησε τον υπερήφανο διάβολο, με τον θάνατό Του νίκησε την αμαρτία• και με την Ανάστασή Του νίκησε τον θάνατο.

Έχοντας συντρίψει όλους αυτούς τούς εχθρούς, ο Κύριος μάς προσκαλεί να γίνουμε συμμέτοχοι στην ένδοξη νίκη Του. Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που νικάμε, άλλα ενωνόμαστε με τον Νικητή!

Μόνον η δύναμή Του νικά, μόνον τα όπλα Του εξουδετερώνουν. Εμείς είμαστε άοπλοι και αδύναμοι από μόνοι μας, ενώ οι εχθροί μας είναι φοβεροί. Όμως μαζί Του, προσκολλημένοι σ’ Εκείνον, νικάμε αυτούς πού είναι ισχυρότεροι από εμάς. 

Με τί αντίτιμο μας προσφέρει Εκείνος τη νίκη Του; "Ενα ασήμαντο αντίτιμο. Για μια ελάχιστη και πενιχρή τιμή, Εκείνος μάς προσφέρει την πιο ανεκτίμητη νίκη!

Να ταπεινωθούμε και να υποταχθούμε εκουσίως στο θέλημα του Θεού:

«Ἡ θεοφιλής συζυγία καί τό διαζύγιο» (ἀλλαγή ὥρας ἔναρξης)

 Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στήν Ἔδεσσα μέ...: Τήν Δευτέρα 23 Ἀπριλίου   2018 καί ὥρα  19.00-20.00 μ.μ .,  στό πνευματικό κέντρο του Ἁγίου Δημητρίου Ἐδέσσης, ὁ  Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης,  θά ἀναπτύξει  τό θέμα:«Ἡ θεοφιλής συζυγία καί τό διαζύγιο».

«...ὅπως ἦταν ὁ ἄνθρωπος γονατισμένος, κοιμήθηκε εἰρηνικά καί σώθηκε!»

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτη.

... Ὑπάρχει ἕνα ὡραῖο περιστατικό στόν Εὐεργετινό μέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἁμάρτανε συνεχῶς βαριά γιά περίπου δέκα χρόνια. Κάθε φορά πού ἁμάρτανε ἔτρεχε στήν Ἐκκλησία, γονάτιζε μπροστά στόν Δεσπότη Χριστό, ἔκλαιγε, συντριβόταν καί ζητοῦσε ἔλεος. 

Μετά ὅμως πάλι ἀπό ἀδυναμία ἔπεφτε στήν ἁμαρτία. Αὐτό δέν τό ἔκανε γιά ἕνα-δύο χρόνια, ἀλλά γιά δέκα ὁλόκληρα χρόνια, μέχρι πού «ἔσκασε» ὁ διάβολος καί εἶπε στόν Χριστό:

Τό ὅραμα τοῦ πρεσβυτέρου

Ένας πασίγνωστος πρεσβύτερος, καθισμένος σε ένα μοναστήρι σε ένα κοινό γεύμα, όπου ο καθένας  σερβίρεται το ίδιο φαγητό, - δώστε προσοχή, το ίδιο! - είδε ότι οι μοναχοί φέρνουν στο στόμα διάφορα. Το ένα είναι μια κουταλιά μέλι, το άλλο είναι ένα κομμάτι ψωμιού, και ένα άλλο - μια δέσμη χόρτα ... 

Εκπληκτικός από αυτό ο πρεσβύτερος προσεκτικά προσεύχεται στον Κύριο, ζητώντας του να του αποκαλύψει τι θα σήμαινε. Και αποκαλύφθηκε: Εκείνοι που δέχονται με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό όλα όσα συμβαίνουν σε αυτούς  ο Κύριος δίνει την αίσθηση  στην ψαρόσουπα να έχει την γλύκα του μελιού. 

Εκείνοι που ξεχνούν να ευχαριστήσουν τον Θεό, αλλά, παρ 'όλα αυτά, προσπαθούν να είναι ευγνώμονες σε Αυτόν, αισθάνονται τη γεύση του ψωμιού.

Ἄς ἀναλογιστοῦμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ: ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Ας αναλογιστούμε την Ανάσταση, του Κυρίου Ιησού Χριστού:

Οι μυροφόρες, μύρα φέρουσαι και αρώματα, προσεγγίζουν το μνήμα για να χρίσουν τον Κύριο, ο οποίος είναι το ευώδες άρωμα του ουρανού και της γης!

 Ο άγγελος αναγγέλλει σ' αυτές την Ανάσταση του Κυρίου λέγοντας: Τί ζητείτε τον 'ζώντα μετά των νεκρών; (Λουκ. 24,5)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/04/blog-post_491.html?m=1

23 Απριλίου Συναξαριστής. Γεωργίου Τροπαιοφόρου, Πολυχρονίας Μάρτυρος, Ἀθανασίου τοῦ ἀπὸ μάγων, Ἀνατολίου καὶ Πρωτολέοντος τῶν στρατηλατῶν, Γλυκερίου τοῦ γεωργοῦ, Δονάτου καὶ Θερινοῦ Μαρτύρων, Οὐαλερίου Μάρτυρος, Γεωργίου Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Γεωργίου τοῦ Κυπρίου Νεομάρτυρος, Λαζάρου Νεομάρτυρος, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Χρυσαφιτίσσης.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Τροπαιοφόρος (Ἑορτὴ Γεώργιος, Γεωργία)
 

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του: «Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανὸς τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια».

Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του. Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 280-285 μ.Χ., πιθανότατα στὴν περιοχὴ τῆς Ἀρμενίας, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ. Ἐκεῖ, σὲ ἕνα μοναστῆρι τῆς περιοχῆς, ὁ Ἅγιος δέχθηκε τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ ἔγινε μέλος τῆς Ἐκκλησίας.

23 Ἀπριλίου. ✝ Γεωργίου μεγαλομάρτυρος τοῦ τροπαιοφόρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἁγίου. Σαβ. δ΄ ἑβδ. Πράξ.. (Πρξ. ιβ΄ 1 - 11).

Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.

Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.