Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας

Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ αὐτήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τήν βιβλική καί ἁγιοπατερική παράδοση, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου γίνεται διά τῆς συνέργειας τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν Θεία Χάρη.

Ἡ συμβολή τοῦ ἀνθρώπου συνίσταται στήν μετάνοια (ἀγώνας ἐναντίον τῶν παθῶν) καί στήν ἄσκηση-ἡσυχία. Ἡ μετάνοια, ἀφ' ἑνός, ὁρίζεται ὡς ἡ ἀντίσταση στό κακό καί στήν ἁμαρτία καί, ἀφ' ἑτέρου, ὡς ἡ πράξη τοῦ καλοῦ, ἡ καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Συνοψίζεται στό ψαλμικό: «Φύγε ἀπό τό κακό καί κάνε τό ἀγαθό»¹. Ἡ ἄσκηση-ἡσυχία ὁρίζεται ὡς ἡ ὀρθόδοξη ψυχοθεραπευτική βιβλικοπατερική μέθοδος, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τήν μόνωση καί ἀποφυγή τῶν πολλῶν συναναστροφῶν, τήν ὑπακοή σέ διακριτικό Πνευματικό ὁδηγό, τήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Τά ἀνωτέρω, μαζί μέ τήν Θεία Χάρη πού προσφέρεται διά τῶν μυστηρίων στόν ὀρθόδοξο πιστό, καθαρίζουν τήν ὕπαρξή μας, τήν φωτίζουν καί τήν θεώνουν.

Σύν Θεῷ, θά ἐπικεντρωθοῦμε στό θέμα τῆς ἄσκησης-ἐγκράτειας καί τήν στάση τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ἀπέναντι σ’ αὐτήν. Τό κάνουμε αὐτό, διότι πολλοί συκοφαντοῦν καί παρερμηνεύουν τόν Ὅσιο, ὅτι τάχα δέν συνιστοῦσε τήν ἄσκηση, οὔτε τήν ἐγκράτεια, οὔτε τήν μετάνοια, οὔτε τόν πνευματικό ἀγῶνα σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες καί τούς Ἱερούς κανόνες, οὔτε τήν ἐκκοπή τῶν παθῶν. Ἀντίθετα, λέγουν, συνιστοῦσε μόνο τήν ἀγάπη, τήν «ἁπαλότητα» καί τήν ἐλευθερία.

Μελετώντας τήν ζωή τοῦ Ὁσίου ἀλλά καί τήν διδασκαλία του, διαπιστώνουμε, ἀντίθετα μέ τούς ἰσχυρισμούς τῶν μεταπατερικῶν, ὅτι ὁ Ἅγιος Πορφύριος θεωροῦσε τήν ἄσκηση-ἡσυχία-μετάνοια ὡς ἀπαραίτητη, ἀναγκαιοτάτη, ὡς ἐκ τῶν «ὧν οὐκ ἄνευ» γιά τόν ἁγιασμό μας. «Κάποτε (διηγεῖται πνευματικό του παιδί), μοῦ εἶπε ὁ π. Πορφύριος:

Ὅσιος Βαρλαάμ, καθηγούμενος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων

 Ο Όσιος πατέρας μας Βαρλαάμ καταγόταν από επιφανή γενιά βογιάρων.

Ήταν γιος του πιο φημισμένου στρατηγού του μεγάλου ηγεμόνα Ιζιασλάβου, του βογιάρου Ιωάννου.

Ο Κύριος είχε προικίσει πλούσια το Βαρλαάμ με πολλά χαρίσματα — σωματική ομορφιά, ρώμη και ευφυΐα. Από τη μητέρα του Μαρία ο νεαρός βογιάρος πήρε χριστιανική αγωγή και γρήγορα ξεχώρισε για την ψυχική του καθαρότητα.

Όταν ήταν ακόμη παιδί, σ' όλη την περιοχή του Κιέβου είχε απλωθεί η φήμη της θεάρεστης ασκητικής ζωής και των μεγάλων θαυμάτων των οσίων πατέρων Αντωνίου και Θεοδοσίου των σπηλαιωτών.

Κι όταν έγινε έφηβος, συχνά επισκεπτόταν τους αγίους ασκητές μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες του και δεν χόρταινε ν' ακούει τις ψυχωφελείς νουθεσίες και τις γλυκύτατες διδαχές τους.

Η αγνή και καθαρή ψυχή του νεαρού Βαρλαάμ αιχμαλωτίστηκε από τη θεία γοητεία των μελίρρυτων οσιακών λόγων και πόθησε την αμέριμνη, αγγελική ζωή των αγίων ασκητών.

Δεν άργησε ν' αποστραφεί τον πλούτο, τη χλιδή και τη δόξα της βογιάρικης ζωής και να κυριευτεί από το θείο έρωτα του αφανούς και σκληρού βίου των σπηλαιωτών μοναχών. Στη ζωή του μοναχού, ο Βαρλαάμ έβλεπε τον πιο ασφαλή δρόμο για τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στη ζωή των κοσμικών διαπίστωνε πλήθος πειρασμών και πνευματικών κινδύνων.

Ιδιαίτερα τον φόβιζαν τα λόγια του Κυρίου: «Ευκολότερων εστί κάμηλον δια τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν».

Αποφασισμένος πια ν' αλλάξει τον κοσμικό πλούτο με τη μοναχική πτώχεια και τις πριγκιπικές τιμές με τον ονειδισμό του Χριστού, ο Βαρλαάμ, αν και ήταν ήδη αρραβωνιασμένος με μια πλούσια πριγκίπισσα, πήγε στο μακάριο Αντώνιο, ακούμπησε στα πόδια του τους καρδιακούς του πόθους και τον παρακάλεσε να δεχτή κι εκείνον σαν μαθητή και υποτακτικό του.

- Αγαθή πρόθεση έχεις παιδί μου, του είπε ο όσιος. Πρόσεξε όμως, γιατί πολλοί ξεκίνησαν με το δικό σου ενθουσιασμό, αλλά δεν «υπέμειναν εις τέλος».

Τα πλούτη, οι ηδονές και η δόξα του κόσμου είναι τα μεγαλύτερα όπλα του δολερού διαβόλου. Μ' αυτά θα προσπαθήσει να σε νικήσει.

Θαῦμα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ στόν Γέροντα Ἀμβρόσιο τῆς Ι.Μ. Δαδίου

 Στο βιβλίο που κυκλοφορεί και αναφέρεται στον Βίο του Γέροντα Αμβροσίου της Ι.Μ Δαδίου στην Αμφίκλεια Βοιωτίας (+2 Δεκεμβρίου 2006) αναφέρεται το εξής θαύμα των Αγίων Αναργύρων που το αφηγείται ο ίδιος ο γέροντας (περιληπτικά, όπως το θυμάμαι): 

Όταν ήταν νέος μοναχός στο Άγιο Όρος (και συγκεκριμένα στην Ι.Μ Ξηροποτάμου), ήταν στον κήπο και τον σκάλιζε. Εκεί κοντά είδε ένα δέντρο με καρπούς (νομίζω συκιά, δεν είμαι σίγουρος) και αφού νικήθηκε από τον πειρασμό της λαθροφαγίας (να φάει δηλαδή εκτός της κανονισμένης ώρας) ανέβηκε επάνω στο δέντρο για να κόψει κάποιους καρπούς. 

Δεν πρόσεξε όμως καλά (ή έσπασε το κλαδί που ήταν ανεβασμένος) και έπεσε κάτω και εξαρθρώθηκε (ή έσπασε) το πόδι του.

Μεταφέρθηκε σε ένα κελί για να αναρρώσει.

Μητροπολίτης Ἱερόθεος: Ἡ συζήτηση γιά τήν ἀνακήρυξη Αὐτοκεφαλίας σέ μία Ἐκκλησία

 Άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Αγίου Βλασίου Ιεροθέου:

Σέ προηγούμενο ἄρθρο μου μέ τίτλο «Ὁ θεσμός τῆς Αὐτοκεφαλίας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» ἔδωσα τά βασικά στοιχεῖα τί εἶναι Αὐτοκέφαλο καί πῶς αὐτό λειτουργεῖ μέσα στό συνοδικό καί ἱεραρχικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά μή καταλήξη οὔτε στό παπικό πρωτεῖο οὔτε στίς προτεσταντικές συνομοσπονδίες.

Ἡ συζήτηση γιά τήν ἀνακήρυξη Αὐτοκεφαλίας σέ μιά ἘκκλησίαΜέ τό παρόν ἄρθρο μου, πού εἶναι συνέχεια τοῦ προηγουμένου, θά ἐπισημάνω τήν συζήτηση πού ἔγινε τά τελευταῖα χρόνια γιά τό πῶς χορηγεῖται τό Αὐτοκέφαλο, μέ ποιές προϋποθέσεις δίνεται καί βεβαίως θά παρουσιάσω τό ἀτελέσφορο αὐτῶν τῶν συζητήσεων καί πώς ἔτσιφθάσαμε στά σύγχρονα γεγονότα στήν Οὐκρανία, μέ τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

1. Τό κείμενο γιά τό «Αὐτοκέφαλον καί ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ»

Ἕνα ἀπό τά θέματα τά ὁποῖα καθορίσθηκαν νά συζητηθοῦν καί νά ἐγκριθοῦν ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀπό τήν Α΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη στήν Γενεύη τόν Νοέμβριο τοῦ 1976, ἦταν καί τό θέμα: «Τό Αὐτοκέφαλον καί ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ», καί μάλιστα ἦταν τό δεύτερο θέμα κατά σειρά μετά τό θέμα τῆς «Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς».

Στήν Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου πού ἔγινε μεταξύ 7ης καί 13ης Νοεμβρίου 1993 ἐγκρίθηκε ἕνα κείμενο γιά τό σοβαρό αὐτό θέμα. Ὅπως γράφεται στό κείμενο αὐτό, ἡ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή «ἐξήτασε τάς ἐκκλησιολογικάς, κανονικάς, ποιμαντικάς καί πρακτικάς διαστάσεις τοῦ θέματος τοῦ Αὐτοκεφάλου ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» καί κατέληξε σέ συμπεράσματα.

Τό κείμενο αὐτό ἀποτελεῖται ἀπό 4 ἄρθρα καί τά παραθέτω:

«1. Ὁ θεσμός τῆς Αὐτοκεφαλίας ἐκφράζει κατ’ αὐθεντικόν τρόπον μίαν ἐκ τῶν οὐσιαστικῶν ὄψεων τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογικῆς παραδόσεως περί τῆς σχέσεως τῆς τοπικῆς πρός τήν ἀνά τήν Οἰκουμένην Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ βαθεῖα αὕτη σχέσις τοῦ κανονικοῦ θεσμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας πρός τήν ὀρθόδοξον ἐκκλησιολογικήν διδασκαλίαν περί τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἐξηγεῖ τόσον τήν εὐαισθησίαν τῶν κατά τόπους αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ὑφισταμένων προβλημάτων περί τήν εὔρυθμον λειτουργίαν τοῦ θεσμοῦ, ὅσον καί τήν προθυμίαν αὐτῶν ὅπως συμβάλουν δι’ ἐκτενῶν εἰσηγήσεων εἰς τήν ἀξιοποίησίν του ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τὸ κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ ὑμνεῖ τὸ Θεό

Διδαχές Αγίου Νεκταρίου: 

Προσευχή

Τὸ κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ ὑμνεῖ τὸ Θεό. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο ποὺ τοῦ ἁρμόζει. Αὐτὸ μόνο ἐξηγεῖ τὴν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτὸ μόνο δικαιώνει τὴν ἐξέχουσα θέση του μέσα στὴ δημιουργία.

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ λατρεύει τὸ Θεὸ καὶ νὰ μετέχει στὴ θεία Του ἀγαθότητα καὶ μακαριότητα.

 

Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι, λαχταράει γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τρέχει μὲ πόθο νὰ ἀνυψωθεῖ πρὸς Αὐτόν.

Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑμνωδία εὐφραίνεται. Τὸ πνεῦμα του ἀγάλλεται καὶ ἡ καρδιά τοῦ σκιρτάει. Ὅσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο ἡ ψυχή του ἀπογυμνώνεται ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες καὶ γεμίζει ἀπὸ τὰ οὐράνια ἀγαθά. Καὶ ὅσο ἀποχωρίζεται τὰ γήινα καὶ τὶς ἡδονὲς τοῦ βίου, τόσο περισσότερο ἀπολαμβάνει τὴν οὐράνια εὐφροσύνη. Ἡ δοκιμὴ καὶ ἡ πείρα μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια αὐτή.

 

Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται στὶς προσευχὲς ἐκεῖνες ποὺ προσφέρονται μὲ τὸν πρέποντα τρόπο, δηλαδὴ μὲ συναίσθηση τῆς ἀτέλειας καὶ τῆς ἀναξιότητός μας. Γιὰ νὰ ὑπάρξει ὅμως τέτοια συναίσθηση, ἀπαιτεῖται τέλεια αὐταπάρνηση τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ καὶ ὑποταγὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖται ταπείνωση καὶ ἀδιάλειπτη πνευματικὴ ἐργασία.

† Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ TISMANA ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ ,Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ.

Ήθελε να πεθάνει στην Ιερουσαλήμ και να θαφτεί κοντά στο ταφο  του Κυρίου. Και έτσι συνέβη ότι κατά τη διάρκεια του προσκύνηματος  στο Ισραήλ στις αρχές Οκτωβρίου, ο μοναχός του Γερόντιος  πέθανε στην Ιερουσαλήμ.

Στο Ισραήλ, οι τοπικές αρχές αρνήθηκαν να τον θάψουν και το σώμα του πατέρα ΓΕΡΟΝΤΙΟΥ  σε 8 ημέρες (21 Οκτωβρίου) παραδόθηκε στο μοναστήρι τουTISMANA   όπου θάφτηκε κοντά στο βωμό του . Αυτό  που είναι εκπληκτικό  είναι πως  το σώμα του ήταν ζεστό και μαλακό και δεν έκανε μια δυσάρεστη μυρωδιά .

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν: Δελτίο Τύπου γιά τήν δολοφονία τοῦ Ἐθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα

•  

Από χρονική απόσταση λίγων ημερών τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών επισημαίνουμε τα κάτωθι:

Ανήμερα της Εθνικής μας Επετείου της 28ης Οκτωβρίου και σε ένα τόπο-σύμβολο για την Ελλάδα της αντίστασης κατά των Ιταλών, τους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου, «έπεσε» εν έτει 2018 ένας σύγχρονος ήρωας χτυπημένος από τις ειδικές δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας!

Είναι πλέον πασίδηλο ότι τα κίνητρα της εκτέλεσής του όπως και της κατά έξι ώρες βαναυσότητας εναντίον των γονέων του είναι ΕΘΝΟΤΙΚΑ και εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό εξαφάνισης του ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου στην Βόρειο Ήπειρο! Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν κάποιος τυχαίος! Είχε υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού, είχε έντονη πατριωτική δράση σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο (π.χ συμμετοχή του στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία) και αγωνιζόταν με θαυμαστή αυταπάρνηση για την επιβίωση του ορθόδοξου στοιχείου στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου!

Οι αλβανικές αρχές ασφαλείας τα τελευταία χρόνια τον είχαν στοχοποιήσει και η αφορμή δόθηκε με τον σημαιοστολισμό στο χωριό του, που τόσο αγαπούσε και φρόντιζε!

Κρίνουμε ότι η θυσία του ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ Κωνσταντίνου Κατσίφα θα ενεργοποιήσει σε λαό και πολιτεία την εθνική μνήμη σχετικά με το «ξεχασμένο» Βορειοηπειρωτικό ζήτημα και θα οδηγήσει στη λύτρωση των αδερφών μας, που κατοικούν στην ευαίσθητη αυτή περιοχή!

Πολλά χρόνια πρίν...(5-8-1972 )!

Πολλά χρόνια πρίν...(5-8-1972 )! Ἀρτοκλασία μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο καί τόν μακαριστό ἅγιο Γέροντά μας Κύριλλο!

 

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/11/5-8-1972.html

7 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων 33 Μαρτύρων ἐν Μελιτινή, Ματρωνιανοὺ καὶ Ἀντωνίου, τῶν Ἁγίων Μελασίππου, Κασσίνας, Ἀντωνίου καὶ 40 Παιδομαρτύρων, τῶν Ἁγίων Αὔκτου, Ταυρίωνος καὶ Θεσσαλονίκης, Ἀθηνοδώρου, Γρηγορίου, Ἀλεξάνδρου ἐκ Θεσσαλονίκης, Λαζάρου Θαυματουργοῦ, Ἀμβροσίου Ὁσίου, Willibrord.

Οἱ Ἅγιοι Αὖκτος, Ταυρίων καὶ Θεσσαλονίκη οἱ Μάρτυρες


Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ μαρτύρησαν στὴν Ἀμφίπολη τῆς Μακεδονίας, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὴν Καβάλα.
Ἡ Θεσσαλονίκη ἦταν κόρη ἐνὸς ἱερέα τῶν εἰδώλων, ποὺ ὀνομαζόταν Κλέων καὶ ἦταν ἀρκετὰ πλούσιος. Ὅταν ἔμαθε ὅτι ἡ κόρη του ἔγινε χριστιανή, θερμὰ τὴν παρακάλεσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, πράγμα ποὺ δὲν κατόρθωσε.
Τότε τὴν γύμνωσαν καὶ τὴν μαστίγωσαν μὲ μαστίγια ἀπὸ ὠμὰ δέρματα, τέσσερις ἄνδρες.
Ἔπειτα ἔσπασαν τὰ πλευρά της καὶ ἀφοῦ πῆραν τὴν περιουσία της τὴν ἐξόρισαν, ὅπου ὀμολογώντας τὸν Χριστὸ ἀπεβίωσε.
Οἱ δὲ Αὖκτος καὶ Ταυρίων, ἀφοῦ κατηγόρησαν τὸν ὠμὸ βασανιστὴ καὶ φονιὰ τῆς Θεσσαλονίκης, καταγγέλθηκαν στὸν ὑπατικὸ Θορύβιο. Αὐτὸς διέταξε τὸν λιθοβολισμό τους καὶ κατόπιν μιὰ σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων.
Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Ἅγιοι μὲ θαυματουργικὸ τρόπο βγῆκαν ἀπ’ ὅλα αὐτὰ σῶοι καὶ ἀβλαβεῖς, διατάχθηκε ὁ ἀποκεφαλισμός τους καὶ ἔτσι ἔλαβαν τὰ ἔνδοξα στεφάνια τοῦ μαρτυρίου.

What’s missing? True repentance!--Force and fatigue during ceaseless praying

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH 

 previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/11/illumination-and-how-to-reach-it.html

What’s missing? True repentance!

- Why do we, the faithful, go back and forth (in our spiritual lives)?

- Because we do not REALLY repent. You know what we do? We just regret?

We go to our spiritual father and say “You know, I am very sad, I have done such and such… I did it again”, but we do not sincerely repent, we do not make a solid decision to allow for an explosion inside our souls and say “That’s it; enough is enough. From now on, I will force my nous to pray.”

You might ask “Should this be done by force?” And the answer is “YES, by force!” We must cut deep down within our soul, to start the procedure of katharsis, purification.

Force and fatigue during ceaseless praying

For the noetic prayer, as I have already mentioned, in the beginning (but also afterwards) we need to apply force. At this point, we need faith. If you believe in it, you will do it. If you believe in God, you will do the Jesus Prayer.

7 Νοεμβρίου. Τῶν ἐν Μελιτινῇ 33 μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. δ΄ 1-12).

Α Θεσ. 4,1         Τὸ λοιπὸν οὖν, ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ, καθὼς παρελάβετε παρ᾿ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ, ἵνα περισσεύητε μᾶλλον·

Α Θεσ. 4,1                 Εν συμπεράσματι, λοιπόν, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς παρελάβατε και εδιδάχθητε από την προφορικήν μας διδασκαλίαν, δια το πως πρέπει να ζήτε και να φέρεσθε και να ευαρεστήτε στον Θεόν, σας παρακαλούμεν έτσι να φέρεσθε και να προοδεύετε ακόμη περισσότερον εις την χριστιανικήν ζωήν.