Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 08-02-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. β΄ 4 - 10

β΄ 4 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιβ΄ 18 - 27  

Ιβ΄ 18 - 27
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ πορεία πρός Ἐμμαούς

 Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

 (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ: Ἡ ἀπορρόφησή μας ἀπό τόν Χριστό

 Ἡ πορεία πρός Ἐμμαούς

Σήμερα ὅσοι πήγατε νωρίς στήν ἐκκλησία τό πρωί θά ἀκούσατε τό πέμπτο ἐωθινό Εὐαγγέλιο, πού εἶναι ἡ πορεία πρός Ἐμμαούς. Μόλις οἱ τρεῖς συνοδοιπόροι ἔφθασαν καί πῆγαν στό τραπέζι, ὁ Κύριος ἔκοψε τό ψωμί μέ τόν χαρακτηριστικό Του γνώριμο τρόπο. Τότε ἦταν πού Τόν ἀναγνώρισαν. Τότε ἀκριβῶς ὁ Κύριος ἐξαφανίσθηκε ἀπό μπροστά τους . Οἱ δυό Ἀπόστο­λοι, ὁ Ἅγιος Λουκᾶς καί ὁ Ἅγιος Κλεόπας μόλις κατάλαβαν ὅτι τόση ὥρα εἶχαν τόν Κύριο μαζί τους ἔκαναν μιά ἀναδρομή σ’ αὐτά πού μόλις λίγο πρίν εἶχαν ζήσει.

«Δέν θυμᾶσαι» ἔλεγαν ὁ ἕνας στόν ἄλλον «πώς ἤτανε καιομένη ἡ καρδία μας ἐνῷ βαδίζαμε μαζί Του στόν δρόμο;».

Εἶχε ἀνάψει ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα αὐτή ἡ φλόγα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης στήν καρδιά τους.

-Γιατί;

-Διότι ὁ νοῦς τους ἦταν στόν Χριστό. Ὄχι μόνο ὅταν συνομιλοῦσαν μαζί Του, χωρίς νά Τόν ἔχουν ἀναγνωρίσει, ἀλλά καί πρίν. Ἐνῶ βάδιζαν μόνοι τους καί ἦσαν σκυθρωποί, ἐν τούτοις γιά τόν Χριστό λέγανε. Ἦταν κατσούφηδες. Ὁμιλοῦσαν ἀπογοητευμένοι, διότι εἶχαν (ὅπως καί πολλοί ἄλλοι) μιά λάνθασμένη ἀντίληψη γιά τόν Χριστό. Ἐλπίζανε ὅτι Αὐτός θά λύτρωνε τόν Ἰσραήλ, θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τή Ρώμη, θά τούς ἔφτιαχνε ἕνα μεγάλο κράτος. Παρ’ ὅλα αὐτά ὁ νοῦς τους ἦταν στόν Χριστό.

῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος β')

 ῎Εργα καί διδακτικοί Λόγοι τοῦ π. Κλεόπα. (Μέρος β')

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

31. Πολλές φορές μᾶς ἔλεγε: «'Η 'Εκκλησία εἶναι ἡ μητέρα μας! Μήν ἀφήνετε τήν 'Εκκλησία, διότι ἑνούμεθα δι'Αὐτῆς μέ τόν Χριστό.
'Εδῶ μέσα στήν 'Εκκλησία συναρμονίζονται ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία (δηλ. οἱ πνευματικές καί ὑλικές ἐνασχολήσεις. 'Η Μαρία ἐκπροσωεπῖ την πνευματική μέριμνα, ἐνῶ ἡ Μάρθα τήν ὑλική, κατά τόν περικοπή τοῦ Κυρίου).
Κρατεῖτε τήν τάξι τῶν 'Ακολουθιῶν καί τῆς τραπέζης τοῦ φαγητοῦ, σύμφωνα μέ τό Τυπικό. 'Η 'Εκκλησία μᾶς ἀγκαλιάζει ὅλους».
32. ῎Ελεγε ἀκόμη ὁ μαθητής του: ῞Οσο καιρό ἤμουν μαθητής του, αὐτός συνήθως ἔκανε τόν ἑξῆς πνευματικό του Κανόνα τῆς προσευχῆς: «Τίς πρωϊνές προσευχές, τόν 'Ακάθιστο ῞Υμνο μέ τόν Κανόνα. 'Εάν ἦτο ἡμέρα κάποιου μεγάλου 'Αγίου, ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τοῦ 'Αγίου. Κατόπιν ἐδιάβαζε τό ὀλιγώτερο τρία Καθίσματα ἀπό τό Ψαλτήριο καί μερικούς Κανόνες ἀπό τό Θεοτοκάριο, ἐάν δέν ἐνωχλεῖτο ἀπό τούς Χριστιανούς.

Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος καί ἡ Ἁγία Γραφή.Οἱ τηρητέοι κανόνες κατά τήν ἀνάγνωση καί μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν

Ἡ περί τῶν Ἁγίων Γραφῶν διδασκαλία

Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτη

Εἰρήνη Ἀρτέμη

Πτ. Θεολογίας, Μphil. Θεολογίας - πτ. Φιλολογίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄: Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

 

ΙΙΙ. Οι τηρητέοι κανόνες κατά την ανάγνωση και μελέτη των Αγίων Γραφών

            Οι Γραφές αποτελούν ένα μπαούλο με πολύτιμους θησαυρούς. Ερευνώντας το προσεχτικά ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας των όσων ο Τριαδικός Θεός απεκάλυψε στους ανθρώπους μέσα από την φυσική και την υπερφυσική αποκάλυψή Του η μέσα από τις διάφορες θεοφανείες Του στο πέρασμα της ιστορίας των ελλόγων δημιουργμάτων Του[80]. Ο εξερευνητής των θείων αληθειών μέσα από τα κείμενα των Γραφών καλείται να επιδοθεί στην ανάγνωσή τους χωρίς υστεροβουλία και εγωισμό. Η κατανόηση των θείων λόγων χρειάζεται αρχικά πίστη και επενέργεια της θείας χάριτος, για να μη προχωράει ο νους σε εσκεμμένη η μη διαστρέβλωση των λόγων του Θεού. Οι θείες αλήθειες καθώς και τα θεία δόγματα, «τα και τοις λίαν ευδοκιμωτάτοις μόλις ευθήρατα»[81], δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα αλλά με σοβαρότητα, γιατί είναι να κατανοήσει κάποιος τα της απερίγραπτης και αμόλυντης φύσεως. Πάντοτε δε πρέπει ο αναγνώστης να μελετά τα των Γραφών έχοντας συνεχώς στη θύμησή του τη μέλλουσα κρίση[82], για να είναι προσεκτικός κατά τη μελέτη τους και να μην εκβιάζει τα θεία νοήματα τους.

Ἡ ταπείνωση τοῦ ἀββᾶ Πινουφρίου, καί μέ ποιόν τρόπο θέλησε νά τήν αποκρύψει*

O αββάς Πινούφριος ήταν ιερομόναχος και Ηγούμενος ενός μεγάλου Μοναστηριού που βρισκόταν κοντά στην Πανεφώ, μια πόλη της Αιγύπτου. Οι αρετές και τα θαύματα που επιτελούσε ο αββάς Πινούφριος τον είχαν κάνει ονομαστό σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή. Οι άνθρωποι τον τιμούσαν τόσο πολύ, ώστε ο αββάς Πινούφριος έφθασε να πιστεύει ότι, με την δόξα και τους επαίνους που δεχόταν από τους ανθρώπους, είχε ήδη εισπράξει τους καρπούς των κόπων του. Ο φόβος λοιπόν μήπως η μάταιη και ανώφελη τιμή των ανθρώπων, που του ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστη και ενοχλητική, του στερούσε τους καρπούς της αιώνιας ζωής, τον έκανε να φύγει κρυφά από το Μοναστήρι του και να καταφύγει στην πιο απόμακρη περιοχή, όπου ασκούνταν οι Ταβεννησιώτες μοναχοί. Ο αββάς Πινούφριος, δεν αναζήτησε βέβαια την απομόνωση της ερήμου και την ησυχία, για να ζήσει σύμφωνα με το θέλημά του, καθώς βλέπουμε να κάνουν πολλές φορές με αλαζονική έπαρση κάποιοι αδόκιμοι μοναχοί, οι οποίοι φεύγουν γιατί δεν θέλουν πια να υπομένουν τον κόπο της υπακοής μέσα στο Κοινόβιο.

 Ο αββάς Πινούφριος διάλεξε και πάλι το ζυγό της κοινοβιακής ζωής και εγκαταβίωσε σ αυτό το φημισμένο Μοναστήρι των Ταβεννησιωτών. Φόρεσε ρούχα κοσμικού ανθρώπου από φόβο μήπως τον προδώσει η ενδυμασία του μοναχού, και μετά κτύπησε την πόρτα του Μοναστηριού.

Ἀς μήν ἀφήνουμε τήν λύπη,νά μᾶς κυριεύει τόσο...

Όταν το στομάχι μας είναι γερό, όσο δύσπεπτο φαγητό κι αν τρώμε, το χωνεύουμε ομαλά, δίχως να ταλαιπωρούμαστε από βαρυστομαχιά, ξυνίλες ή καούρες. Όταν, όμως, το στομάχι μας έχει κάποια βλάβη, και την πιο εύπεπτη τροφή αν του προσφέρουμε, τη δέχεται με δυσκολία, σαν να είναι η πιο βαρειά.
Τί εννοώ με όλα αυτά; Ότι η ψυχή που υποφέρει από λύπη και αθυμία, δεν μπορεί ούτε απ' όσα της λες να ωφεληθεί ούτε κάτι ωφέλιμο να πει. Όπως ένα πυκνό σύννεφο, που σκεπάζει τον ήλιο, εμποδίζει τις ακτίνες του να φθάσουν στη γη, έτσι και η λύπη, που σαν άλλο σύννεφο σκεπάζει την ψυχή, δεν αφήνει τις ακτίνες της λογικής να την φωτίσουν.

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Ι´].(Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Μέρος Γ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Μέρος Δ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Μέρος Ε´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Μέρος ϛ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-6 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων».

Μέρος Ζ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-7 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! ».

Μέρος Η´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-8 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως θὰ κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ»

Μέρος Θ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-9 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῆ νὰ γίνη ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ».

Προκλητικαὶ ἐνδυμασίαι – ξεγύμνωμα τῶν γυναικῶν

.           Ἄλλον ἐπίμαχον σημεῖον τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἄσεμνος περιβολή, ἡ προκλητικὴ ἐμφάνισις καὶ ἡ ἀνάρμοστος συχνάκις συμπεριφορὰ τῶν γυναικῶν. Αὐταί, καταπατοῦσαι τὸν θεῖον Νόμον καὶ τὴν παραδοσιακὴν ἀνθρώπινην τάξιν, κουρεύονται συχνάκις ὡσὰν νὰ εἶναι ἄνδρες, βάφονται καὶ ἐνδύονται μὲ ἄσεμνον και προκλητικὴν ἐνδυμασίαν! Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγωσιν ἀναισχύντως πρὸς τὸν Θεόν: «Ἐσὺ δὲν μᾶς ἔπλασες ἐν τάξει, ὅπως θὰ ἔπρεπε, ἐμεῖς ὅμως θὰ διορθώσωμεν τὸ ἰδικό Σου λάθος “μεταμορφώνοντας” τὴν ἐμφάνισίν μας, ὥστε νὰ ἑλκύωμεν περισσότερον τὸ ἄλλο φῦλον!», πρὸς ἱκανοποίησιν ἐγωϊστικῶν κινήτρων, οὐχὶ ὅμως ἀρεστῶν εἰς τὸν Θεόν!

Τό μεγαλεῖο τῆς παιδαγωγικῆς ἰκανότητος τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν-Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Μυτιλήνη

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ – Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Μυτιλήνη

Ὁμιλία 29.1.2014, στή Π.Ε.Θ. Παραρτήματος Πατρῶν    Πρωτίστως ὀφείλω νά εὐχαριστήσω τήν πρό­εδρο κ. Δήμητρα Κόρδα-Κωτσάκη καί τό Δ.Σ. τῆς Π.Ε.Θ.τοῦ παραρ­τήματος Πατρῶν γιά τήν εὐκαιρία πού μοῦ ἔδωσε μέ τήν ὁμιλία μου αὐτή νά προσεγγίσω γιά ἄλλη μιά φορά τούς ποταμούς τῆς σοφίας, νά ξεδιψάσω στά ἀθάνατα συγγράμ­ματά τους καί-λίγη ἀπό τή δροσιά τους-, ἕνα ποτήρι δροσεροῦ ὕδατος, νά προ­σφέρω ἀπόψε στήν ἀγάπη σας. Πανοσιολογιώτατε ἅγιε Πρωτοσύγκελλε, Σεβαστοί πατέρες, Ἀξιότιμοι διδάσκαλοι καί θερμουργοί τοῦ Λόγου, Κυρίες και κύριοι, Δέν εἶναι ὑπερβολή ἄν ποῦμε ὅτι τά τελευταία χρόνια οἱ μορφές τῶν Τρι­ῶν Ἱεραρχῶν ἔπαψαν νά ἀποτελοῦν πρότυπα ζωῆς, μορφώσεως καί ἀγωγῆς σέ ἐκπαι­δευτικούς καί ἐκπαιδευομένους. Σάν νά μήν ἔφθα­ναν ὅλα αὐτά ἔρχεται καί τό ὑπουργικό ἔγγραφο, τό ὁποῖο ἀπεστάλη τόν περασμένο Ἰανουάριο πρός τούς Διευθυντές Γυμνασίων καί Λυκείων, μέ τό ὁποῖο ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν χαρακτηρίζεται πλέον ὡς «ἀρ­γία», μέ ἁπλή δυνα­τό­τητα «συμμετοχῆς σέ ἐκκλησιασμό» ἤ «σέ ἑορταστικές ἐκδη­λώ­σεις».

Ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

  Σαράντα μέρες μετά την γιορτή των Χριστουγέννων, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου. Η οποία είναι μεγάλη Θεομητορική εορτή και λογίζεται και ως Δεσποτική. 

Η Χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής έχει τις ρίζες της στην Π.Δ. όπου ο Θεός παραγγέλλει  στο Μωυσή να Του αφιερώνουν οι Ισραηλίτες «παν πρωτότοκον πρωτογενές διανοίγον μήτραν». Παράλληλα έπρεπε να προσφέρουν << αμνό ενιαύσιον άμωμον εις ολοκαύτωμα και νεοσσός περιστεράς ή τρυγών περί αμαρτίας…>> ή σε περίπτωση αδυναμίας  «δύο τρυγώνες ή δύο νεοσσοί περιστερών, μία εις ολοκαύτωμα και μία περί αμαρτίας>>

ὁ Θεὸς δηλαδή ζήτησε ἀπὸ τὸ Μωυσῆ τὴν προσφορὰ κάθε πρωτότοκου αρσενικού παιδιοῦ σὰν μιὰ θυσία σὲ μνήμη τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Ἰσραὴλ σώθηκε ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν Αἰγυπτίων μέσῳ τοῦ θανάτου ὅλων τῶν πρωτοτόκων τῆς Αἰγύπτου.

Ὅποιος ἀπαρνεῖται τόν ἑαυτό του δέν ἔχει λόγους νά μαλώνει ἐγωϊστικά τούς ἄλλους

Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα, παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή. Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.
Συνεπώς πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός. Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου.
Νιώθεις ότι υποβλέπεις εύκολα τους άλλους και τους μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις; Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο.

Τώρα λόγω τῆς φτώχειας σέ πνευματικούς ὁδηγούς καί τῆς ἐξασθένησης τῆς πίστης τῶν πιστῶν ὁ Κύριος ἔδωσε...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/01/blog-post_6288.html

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 07-02-14

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Πέτρου Β΄ κεφ. α΄ 1 - 11

α΄ 1 - 11

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ιγ΄ 1 - 9  

Ιγ΄ 1 - 9
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.