Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανο. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τίτον κεφ. β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7

β΄ 11 - 14 & γ΄ 4 - 7



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Γ΄ 13 - 17

Γ΄ 13 - 17



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Στά Ἅγια Θεοφάνεια.

ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Μέγα και υψηλό είναι το μυστήριο του βαπτίσματος του Χριστού, δυσθεώρητο και δυσερμήνευτο, αλλά επειδή είναι εξαιρετικά σωτήριο ας το ανιχνεύσουμε όσο είναι εφικτό.
"Και να, με το να αναδυθεί μόνο, του ανοίχθηκαν οι ουρανοί". Δεν είπε ο ουρανός, αλλά οι ουρανοί, δηλαδή όλοι, όλα τα επάνω από εμάς επικείμενα. Για να δειχθεί φανερώτατα ότι αυτός είναι που και προ των ουρανών υπάρχει και πριν από όλα τα όντα και είναι Θεός και είναι Θεού Λόγος και Υιός, μόνο αυτός παρουσιαζόταν συνημμένος με τον Πατέρα και το Πνεύμα. Με την έκφραση "ανοίχθηκαν", μας έδειξε ότι οι ουρανοί ήσαν κλειστοί προηγουμένως λόγω της αμαρτίας και της παρακοής μας προς το Θεό. Ο δε Λουκάς λέγει ότι όταν βαπτίσθηκε και προσευχόταν ο Ιησούς, ανοίχθηκε ο ουρανός.

Ἡ πίστη ἀναγκαία καί γιά τά ἐγκόσμια!

 Ἡ πίστη ἄλλωστε εἶναι ἀναγκαία ἀκόμη καί γιά τά ἐπίγεια. Πολλά πράγματα πού περιορίζονται μέσα στόν ὑλικό αὐτό κόσμο, ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ συχνά νά τά γνωρίσει καί νά τά κατανοήσει παρά μόνο μέ τήν πίστη. Διαβάζει κανείς βιβλία ἱστορικά, ἐπιστημονικά, φιλοσοφικά, ἀκούει εἰδήσεις ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου. Καί πῶς μπορεῖ νά ξέρει ὅτι ὅλα αὐτά πού διάβάζει καί ἀκούει, εἶναι ἀληθινά; Πιστεύει στούς συγγραφεῖς πού τά ἔγραψαν, στούς δημοσιογράφους πού τά παρουσίασαν, στούς δασκάλους του πού τά δίδαξαν.

Ἀλλά καί στήν προσωπική μας ζωή. Πῶς ξέρουμε τό ὄνομά μας; Μᾶς τό εἶπαν οἱ γονεῖς μας. Κι ἐμεῖς τό πιστεύουμε! Κι ἔπειτα πῶς ξέρουμε ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ γονεῖς μας; Τό πιστεύουμε!

Κι ἄν ἡ σημερινή ἐπιστήμη μπορεῖ νά ἀποδείξει τούς φυσικούς μας γεννήτορες, εἶναι ἀμέτρητα πράγματα τά ὁποία ἀγνοεῖ.

Γέρων Συμεών Ξενοφωντινός. (1893-1894). Εἶδα τόν Χριστό μπροστά μου καί μοῦ εἶπε

ΓΕΡΩΝ ΣΥΜΕΩΝ ΞΕΝΟΦΩΝΤΙΝΟΣ († 1893 – 1984)

~ Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν 55-60 ἐτῶν, εἶχα μία μεγάλη ἀπορία.

῎Ηθελα νά μάθω πῶς εἶναι ὁ Χριστός. Προσεύχομαι συνεχῶς, ἀλλά ποτέ δέν τόν εἶδα μέ τά μάτια μου πῶς εἶναι.

Εἶναι ἄραγε, ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμένα; ῎Ετσι συχνά ἐρωτοῦσα τόν Χριστό μέ τόν λογισμό μου: «Πῶς εἶσαι Χριστέ μου; ῎Εχεις στόμα, χέρια μάτια, πόδια; Περπατᾶς ὅπως ἐμεῖς; Τώρα ποῦ εὑρίσκεσαι καί ἀπό ποῦ ἔρχεσαι ὅταν σέ καλῶ στήν προσευχή μου; Πῶς εἶσαι ἐδῶ καί συγχρόνως βρίσκεσαι καί στούς Οὐρανούς;

῾Οπότε, μία νύκτα, πρίν κτυπήσῃ ἡ καμπάνα γιά τήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ ῎Ορθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, ἄκουσα στήν πόρτα τοῦ Κελλιοῦ μου δύο-τρεῖς κτύπους. Σηκώθηκα, ἄνοιξα, καί τί βλέπω μπροστά μου; 

Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός τέταρτος (Μέρος Β΄)

Ἀν­τι­λαμ­βά­νε­σθε ὅτι τό θέ­μα τῆς δι­και­ο­σύ­νης στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶ­ναι εὐ­ρύ­τα­το. Αὐτός πού εἶ­ναι δί­και­ος στά λό­για, εἶ­ναι βέ­βαι­α δί­και­ος καί στά ἔρ­γα. Ὁ ἅ­γιος Ἰ­ά­κω­βος ὁ Ἀ­δελ­φό­θε­ος λέ­ει: «εἴ τις ἐν λό­γῳ οὐ πταί­ει, οὗ­τος τέ­λει­ος ἀ­νήρ»^[1]. Ἐ­κεῖ­νος πού δέν φταί­ει μέ τά λόγια του, δη­λα­δή δέν ἔ­χει κά­τι τό ἐπι­λή­ψι­μο σ’ αὐτά, αὐ­τός εἶ­ναι τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος. Αὐ­τός βέ­βαι­α θά ἐ­νερ­γή­σει καί κα­τά ἀ­νά­λο­γο τρό­πο.

Ἡ κα­τά­κρι­ση, ἡ συ­κο­φαν­τί­α, ἡ δυ­σφή­μι­ση, τό ψέ­μα, εἶ­ναι ἀ­δι­κί­α τῆς γλώσ­σας, δηλαδή ἀ­δι­κοῦ­με τόν ἄλ­λο μέ τά λό­για μας.

Ὁ ἅ­γιος Ἰ­ά­κω­βος λέ­ει γιά τή γλώσσα: «καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ , ὁ κό­σμος τῆς ἀ­δι­κί­ας... ἀ­κα­τά­σχε­τον κα­κόν, με­στὴ ἰ­οῦ θα­να­τη­φό­ρου». Δηλαδή: Ἡ γλώσσα εἶναι φωτιά , ἕνας κόσμος πολλῆς ἀδικίας... ἕνα κακό πού δέν μπο­ρεῖς νά τό πε­ρι­ο­ρί­σεις , γε­μά­τη ἀ­πό δη­λη­τή­ριο θα­να­τη­φό­ρο. Εἶναι ἐ­κεῖ­νο πού λέ­ει ὁ λα­ός, ὅτι ″ἡ γλώσσα κόκ­κα­λα δέν ἔ­χει –εἶ­ναι ἕ­νας μῦς, δέν ἔ­χει κόκ­κα­λα– καί κόκ­κα­λα τσα­κί­ζει″.

«Ὁ Θεός δέν πρόσταξε νά τιμηθοῦν τό Σάββατο, οἱ πρωτομηνιές καί οἱ γιορτές ἐπειδή ἤθελε νά τιμῶνται οἱ ἡμέρες ἀπό τούς ἀνθρώπους....»

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

43. Τό Σάββατο¹ εἶναι ἡ ἀνάπαυση ἀπό τά πάθη καί ἀπό τήν κίνηση τοῦ νοῦ γύρω ἀπό τή φύση τῶν ὄντων. Ἤ, εἶναι ἡ τέλεια ἀπραξία τῶν παθῶν καί ἡ γενική παύση τῆς κινήσεως τοῦ νοῦ γύρω ἀπό τά δημιουργήματα καί ἡ τέλεια μετάβαση πρός τό Θεό. Ἐκεῖνος πού ἔφτασε –ὅσο εἶναι δυνατόν– στό Σάββατο αὐτό μέσω τῆς ἀρετῆς καί τῆς γνώσεως, δέν πρέπει διόλου νά θυμᾶται ὁ,τιδήποτε πού σάν ξύλα ἀνάβουν τά πάθη, οὔτε πάλι ν᾿ ἀναλογίζεται διόλου τούς λόγους τῆς φύσεως, γιά νά μή δογματίζουμε ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες ὅτι ὁ Θεός εὐχαριστεῖται στά πάθη ἤ μετριέται μέ τά μέτρα τῆς φύσεως, Αὐτός πού μόνο ἡ τέλεια σιγή Τόν κηρύττει, καί Τόν παρουσιάζει ἡ τέλεια καί ἄκρα ἀγνωσία.

44. «Στεφάνι ἀγαθότητας»² εἶναι ἡ καθαρή πίστη πού εἶναι στολισμένη σάν μέ πολύτιμους λίθους ἀπό τά ὑψηλά δόγματα καί τούς πνευματικούς λόγους καί νοήματα, καί πού στεφανώνει σάν νά ἦταν κεφάλι τό θεοφιλή νοῦ.

Τό μαρτύριο τῆς ἐν Χριστῷ μαρτυρίας (Ἡλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Δεν έχουμε δικαίωμα σήμερα να εγείρουμε λόγο διαμαρτυρίας για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Όχι. Θα είναι μια μορφή υποκρισίας και αποποίησης των ευθυνών μας. Λες και ό,τι συνέβαινε και συμβαίνει γύρω μας τόσα χρόνια ήταν ξένο, κρυφό και άγνωστο. Σαν να μη συνέβαινε στο συγγενή μας, στο συμμαθητή μας, στο συνάδελφό μας, στο γείτονά μας. Όχι, δεν έχουμε λόγο, διότι, αν στραφούμε ένδον και κοιτάξουμε ειλικρινά τον εαυτό μας, θα δούμε πως είμαστε συνένοχοι, ο καθένας με το μερίδιο που του αναλογεί. Δεν έχουμε λόγο να παραπονούμαστε για την άρδην ανατροπή των πραγμάτων στην πατρίδα μας. Αυτά δε γίνονται μόνα τους, έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη. Καλλιεργήθηκε το έδαφος και προετοιμάστηκε από τους αντίχριστους, τους εχθρούς της πίστεως, που πλάνεψαν τεχνηέντως και με δαιμονική μαεστρία ακόμη και τους καλοπροαίρετους. Σιγά σιγά και λίγο λίγο να ρίχνουν το δηλητήριο και να προωθούν ταυτόχρονα τη δικαιολογία εκ του προχείρου και εκ του πονηρού: «Ε, δεν πειράζει, δεν είναι και τόσο σοβαρό».

Μεσσία περίμεναν κι ἄλλα ἔθνη ἐκτός τῶν Ἰουδαίων;

 Ολόκληρη η ανθρωπότητα στους προχριστιανικούς χρόνους ζούσε στα σκοτάδια του μύθου και των ψεύτικων θρησκειών.

Η προσδοκία της καθόδου ενός Θεού λυτρωτή απαντάται σε πολλούς αρχαίους λαούς. Οι Κινέζοι περίμεναν το Θεό του ουρανού να στείλει στη γη το γιο του να φωτίσει τους ανθρώπους. Ο Σωκράτης έλεγε στους Αθηναίους που τον καταδίκασαν: «θα κοιμάστε στα σκοτάδια, ωσότου έρθει κάποιος Θεός να σας φωτίσει». Οι Σίβυλλες, οι ιέρειες των Λατίνων, κι αυτές αναφέρονταν στην κάθοδο κάποιου Θεού στη γη. Οι Ίνκνας της Αμερικής περίμεναν το Θεό από την Ανατολή. Γι’ αυτό, όταν στις αρχές του 16^ου αιώνα έφθασαν οι Ισπανοί στην Αμερική, οι Ίνκας λάτρευσαν τον αρχηγό της αποστολής ως Θεό. Προφανώς οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν ζωντανή στη μνήμη τους την υπόσχεση του Θεού στους Πρωτοπλάστους, ότι θα στείλει λυτρωτή.

«Φίλος γνήσιος»

 

Φίλος γνήσιος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ στὸν καιρὸ τοῦ πειρασμοῦ ὑποφέρει ἀθόρυβα καὶ ἀτάραχα μαζὶ μὲ τὸν πλησίον του σὰν δικές του τὶς θλίψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς συμφορὲς ποὺ προξενοῦν οἱ περιστάσεις σ' αὐτόν.

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2015/09/blog-post_491.html

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 05-01-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. θ΄ 19 - 27

θ΄ 19 - 27



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Γ΄ 1 - 18

Γ΄ 1 - 18



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.