Τά παιδιά πρέπει νά τά διδάσκουμε νά δραστηριοποιοῦνται ἐσωτερικά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Γ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Γ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, 27-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Ἕκαστος δέ πειράζεται ὑπό τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας...», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ ἡ αὐτομεμψία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (κγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ ἡ αὐτομεμψία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (κγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-5-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, 2...

Μέγας Κωνσταντῖνος: Ὁ Μεγάλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱστορίας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Στὶς 21 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει λαμπρὰ τὴ μνήμη τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Τόσο ὁ Μέγας Κων/νός, ὅσο καὶ ἡ ἁγία μητέρα του Ἑλένη ἀνήκουν στὶς μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἡ συμβολή τους γιὰ τὴν κατάπαυση τῶν τριακοσίων χρόνων διωγμῶν κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ τὴν ἑδραίωση τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε καθοριστική. Ἐπίσης ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δὲν εἶναι μεγάλος μόνο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν παγκόσμια ἱστορία, διότι ἀνήκει στοὺς μεγάλους ἡγέτες ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἔχοντας βάλλει τὴ δική του σφραγῖδα στὴ ροὴ τῶν ἱστορικῶν πραγμάτων, καὶ γιὰ τοῦτο δικαία του ἀπονεμήθηκε ὁ τίτλος τοῦ μεγάλου.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν γιὸς τοῦ ἑλληνοϊλλυρικὴς καταγωγῆς Ρωμαίου ἀξιωματούχου Κωνστάντιου Χλωροῦ, ὁ ὁποῖος κατόπιν ἀνακηρύχτηκε Καίσαρας καὶ Αὔγουστος καὶ ἀνέλαβε τὴ διοίκηση τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν τῆς ἀπέραντης αὐτοκρατορίας. Ἡ μητέρα του Ἑλένη, ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βηθυνίας τῆς Μ. Ἀσίας, στολισμένη μὲ ἐξαιρετικὸ κάλλος σώματος καὶ ψυχῆς, ἀσπάστηκε νωρὶς τὸν Χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἀκόμη σὲ ἀπηνῆ διωγμὸ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες, τὰ σκοταδιστικὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα καὶ τοὺς δεισιδαίμονες ὄχλους. Τὸ 274 γέννησε τὸν Κωνσταντῖνο στὴν πόλη Ναϊσό, σημερινὴ Νίσσα της Σερβίας.

Τὸ 293 ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς κράτησε τὸ νεαρὸ Κωνσταντῖνο κοντά του στὴν Ἀνατολή, μαζὶ μὲ τὴ διαζευγμένη, ἀπὸ τὸν Καίσαρα Κωνστάντιο, μητέρα τοῦ Ἑλένη, γιὰ ἀσφάλεια καὶ ὑποταγὴ τοῦ δευτέρου στὴν ἐξουσία του, ὡς τὸ 305. Ἐκεῖ δόθηκε ἡ εὐκαιρία στὴν ἁγία μητέρα του νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ τὸν γαλουχήσει στὴ νέα πίστη.

Ὁ νεαρὸς Κωνσταντῖνος διακρινόταν γιὰ τὴν ὡραιότητα τοῦ σώματός του, τὴν εὐγένεια τῆς ψυχῆς του καὶ τὰ ἐξαιρετικά του πνευματικὰ καὶ φυσικὰ χαρίσματα. Τὸ 305 ἀνάλαβαν τὴ διοίκηση τῆς αὐτοκρατορίας, ὁ μὲν Γαλέριος στὴν Ἀνατολή, ὁ δὲ Κωνστάντιος στὴ Δύση. Τὸ ἴδιο χρόνο ὁ Κωνσταντῖνος μετέβη στὰ Τρέβηρα τῆς Γαλατίας, ὅπου συνάντησε τὸν ἄρρωστο πατέρα του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνέθεσε ἐκστρατεία στὴ Μ. Βρετανία. Στὶς 7 Ἰουλίου τοῦ 307 πέθανε ὁ Κωνστάντιος καὶ ὁ στρατὸς ἀνακήρυξε τὸν Κωνσταντῖνο αὐτοκράτορα τῆς Δύσης. Παντρεύτηκε τὴ Μινερβίνα καὶ ἀπέκτησε ἕνα γιό, τὸν Κρίσπο. Ἐγκαταστάθηκε στὴν πόλη Ἀρελάτη καὶ ἄσκησε μιὰ πρωτόγνωρη φιλολαϊκὴ ἐξουσία, καὶ γι’ αὐτὸ ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸ λαό.

«Νὰ θυμᾶσαι πὼς κάθε ἐμπόδιο εἶναι νουθεσία ἀπὸ τὸν Θεὸ» (Ἅγιος Σεραφείμ της Βίριτσα)

Ἔχεις ποτὲ σκεφτεῖ ὅτι ὅλα ποὺ ἀφοροῦν ἐσένα, ἀφοροῦν καὶ Ἐμένα; Διότι αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν ἐσένα ἀφοροῦν τὴν κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ Μοῦ; Εἶσαι πολύτιμη στὰ μάτια Μοῦ καὶ σὲ ἔχω ἀγαπήσει, γι’ αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερη χαρὰ γιὰ Μένα το νὰ σὲ ἐκπαιδεύσω. Ὅταν οἱ πειρασμοὶ ἔρχονται ἐπάνω σου καὶ ὁ πολέμιος, σὰν τὸ ποτάμι, θέλω νὰ ξέρεις ὅτι, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι ἡ ἀδυναμία σου ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δύναμη Μοῦ, καὶ ἡ ἀσφάλειά σου βρίσκεται στὸ νὰ Μὲ ἀφήσεις νὰ σὲ προστατεύω. Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι, ὅταν βρίσκεσαι σὲ δύσκολες συνθῆκες, μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν σὲ καταλαβαίνουν, δὲν λογαριάζουν αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶναι εὐάρεστα, καὶ σὲ ἀπομακρύνουν Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Εἶμαι ὁ Θεός σου, οἱ περιστάσεις τις ζωῆς εἶναι στὰ χέρια μου, δὲν βρέθηκες τυχαία στὴ θέση σου, εἶναι ἀκριβῶς ἡ θέση ποὺ σοῦ ἔχω ὁρίσει. Δὲ Μὲ παρακαλοῦσες νὰ σοῦ μάθω τὴν ταπείνωση;

Καὶ νά, σὲ ἔβαλα σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ περιβάλλον, στὸ σχολεῖο ὅπου διδάσκουν αὐτὸ τὸ μάθημα. Τὸ περιβάλλον σου, καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν γύρω σου, μόνο ἐκτελοῦν τὸ θέλημά Μοῦ. Ἔχεις οἰκονομικὲς δυσκολίες καὶ μόλις τὰ βγάζεις πέρα, νὰ ξέρεις ὅτι, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι Ἐγὼ διαθέτω τὰ χρήματά σου καὶ νὰ καταφεύγεις σὲ μένα, καὶ νὰ γνωρίζεις ὅτι ἐξαρτᾶσαι ἀπὸ Μένα. Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι τὰ ἀποθέματά Μοῦ εἶναι ἀνεξάντλητα, καὶ νὰ βεβαιωθεῖς ὅτι εἶμαι πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις Μοῦ. Νὰ μὴ συμβεῖ ποτὲ νὰ σοῦ ποῦν τὴν ἀνάγκη σου «Μὴν πιστεύεις στὸν Κύριο καὶ Θεό σου»!

Ἔχεις περάσει ποτὲ νύχτα μέσα στὴ θλίψη; Εἶσαι χωρισμένος ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς σου, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶς; Σοῦ τὸ ἐπέτρεψα γιὰ νὰ στραφεῖς σὲ Μένα, καὶ σὲ Μένα νὰ βρεις τὴν αἰώνια παρηγοριὰ καὶ ἀνακούφιση. Σὲ ξεγέλασε ὁ φίλος σου ἢ κάποιος ποὺ τοῦ εἶχες ἀνοίξει τὴν καρδιά σου, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Ἐγὼ ἐπέτρεψα νὰ σὲ ἀγγίξει αὐτὴ ἡ ἀπογοήτευση, γιὰ νὰ μάθεις ὅτι ὁ καλύτερος φίλος σου εἶναι ὁ Κύριος. Θέλω νὰ τὰ φέρνεις ὅλα σὲ Μένα καὶ ὅλα νὰ Μοῦ τα λές. Σὲ συκοφάντησε κάποιος, νὰ τὸ ἀφήσεις σ’ ἐμένα, σὲ Μένα νὰ προσκολληθεῖς, σὲ Μένα ἡ καταφυγή σου, γιὰ νὰ κρυφτεῖς ἀπὸ τὴν ἀντιλογία ἐθνῶν. Θὰ κάνω τὴν δικαιοσύνη σου νὰ λάμψει σὰν τὸ φῶς καὶ τὴν ζωή σου σὰν μέρα μεσημέρι. Καταστράφηκαν τὰ σχέδιά σου, λύγισε ἡ ψυχή σου καὶ εἶναι ἐξαντλημένη, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Ἔκανες σχέδια καὶ εἶχες δικούς σου σκοπούς; Μοῦ τὰ ἔφερες νὰ τὰ εὐλογήσω. Ἀλλὰ Ἐγὼ θέλω νὰ ἀφήσεις σὲ Μένα, νὰ κατευθύνω καὶ νὰ χειραγωγῶ τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς σου, διότι εἶσαι τὸ ὀρφανό, καὶ ὄχι ὁ πρωταγωνιστής. Σὲ βρῆκαν ἀπροσδόκητες ἀποτυχίες, καὶ ἡ ἀπελπισία κατέλαβε τὴν καρδιά σου, νὰ ξέρεις, ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Διότι μ’ αὐτὴ τὴν κούραση καὶ τὸ ἄγχος δοκιμάζω πόσο ἰσχυρὴ εἶναι ἡ πίστη σου στὶς ὑποσχέσεις Μοῦ καὶ τὴν παρρησία σου στὴ προσευχὴ γιὰ τοὺς συγγενεῖς σου.

Τί κάνουμε μὲ τήν... ψηφιακὴ διατροφή μας; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Δέστε, καλοί μου φίλοι, μία ἄλλη – ὅπως θὰ τὴν λέγαμε – εἴδηση. Σύμφωνα μὲ στοιχεῖα τῆς «Ericsson ἑλλάς», ὁ μέσος χρήστης κινητῶν «ἔξυπνων» συσκευῶν στὴν ἑλλάδα «καταναλώνει» κάπου 300 megabyte ψηφιακῶν δεδομένων! Μία «κατανάλωση» πὸὺ εἶναι, μάλιστα, συνεχῶς αὐξανόμενη ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μέρα σὲ μέρα. Λοιπόν, ἀξίζει τὸν κόπο νὰ σταθοῦμε σ’ αὐτὸ λίγο...

Κατ’ ἀρχὴν αὐτὸ πὸὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε εἶναι πῶς, ἔχει διευρυνθεῖ πλέον ἡ «γκάμα» τοῦ καταναλωτικοῦ ἀνθρώπου. ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος δὲν καταναλώνει μόνο τροφές, ροῦχα, βιβλία, διασκεδάσεις κ.λπ., ἀλλὰ καὶ ψηφιακὰ δεδομένα. Κι αὐτὸ γιατί ζοῦμε πλέον στὴν ἐποχὴ τῆς τεχνολογίας. Δηλαδὴ ἡ τεχνολογία ἦλθε, γιὰ νὰ προσθέσει κι αὐτὴ τὰ δικά της προϊόντα – ἐμπορεύματα σ’ αὐτὸ τὸ «μενοὺ» πὸὺ ὥς τώρα εἴχαμε μπροστά μας.

Βλέπετε ἡ «ψηφιακὴ ἐπανάστασή» της, συνίσταται στὸ ἑξῆς ἁπλό. Ὅτί ψηφιοποιεῖ κάθε περιεχόμενο. Δηλαδὴ κάθε κείμενο, εἰκόνα καὶ ἦχο. Μὲ τὴν ψηφιοποίησή τους αὐτή, ὅλα αὐτὰ γίνονται ἀναλλοίωτα, ἀντιγράψιμα καὶ ταχέως μεταδιδόμενα παντοῦ καὶ ταυτόχρονα!

Αὐτὴ ἡ ἐπανάσταση συνοδεύεται ἀναπόσπαστα καὶ ἀπὸ μία ἄλλη, τὴν «ἐπανάσταση τῶν γκάντζετ» ὅπως θὰ τὴν λέγαμε, δηλαδὴ τὴν ἐξέλιξη αὐτῶν τῶν ἰδίων τῶν συσκευῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐφαρμογῶν, ὅπως εἶναι τὸ διαδίκτυο, οἱ ἱστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης κ.λπ., οἱ ὁποῖες γίνονται ὅλο καὶ πῖὸ φθηνές, πρακτικές, κομψές, μοδάτες καὶ προσβάσιμες, προκειμένου νὰ διοχετεύεται μὲ ἄνεση ὄχι μόνο στὰ γραφεῖα καὶ τὰ δωμάτιά μας, ἀλλὰ καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμη τὴν τσέπη μᾶς ἡ ... αὐτοῦ ἐξοχότης ἡ (ψηφιοποιημένη) πληροφορία!!

Μάλιστα οἱ δύο αὐτὲς τεχνολογικὲς ἐπαναστάσεις προωθοῦνται ταυτόχρονα, γιατί εἶναι ἀπαραίτητες ἡ μία στὴν ἄλλη.

Ἆραγε τί θὰ ἦταν τὸ διαδίκτυο, ἂν δὲν ὑπῆρχε τὸ ψηφιοποιημένο περιεχόμενο; πόσο θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ ὁποιοδήποτε ψηφιοποιημένο περιεχόμενο, ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ὑπολογιστὲς καὶ τὰ ἄλλα τεχνολογικὰ μέσα;

Κυριακή τοῦ Παραλύτου

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ὑπομένει ὅλα τὰ λυπηρὰ αὐτῆς τῆς ζωῆς μὲ καρτερία κι ἐλπίδα στό Θεό. Γι αὐτὸν ἡ κάθε μέρα θὰ εἶναι μῆνας στόν οὐρανό, ἐνῶ στόν ἄπιστο θὰ μοιάζει μὲ χρόνο ὁλόκληρο. Γιατὶ ὁ ἄπιστος χαίρεται μόνο ὅταν δέν ὑποφέρει· κι ὅταν ὑποφέρει, τὸ κάνει χωρὶς ὑπομονὴ κι ἐλπίδα στό Θεὸ καὶ δυσανασχετεῖ…

Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος εἶναι λογικὸ ν’ ἀναζητήσει τίς αἰτίες πού τὸν βασανίζουν μέσα του, ἐνῶ ὁ ἀνόητος κατηγορεῖ πάντα τοὺς ἄλλους. Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος θυμᾶται ὅλες τίς ἁμαρτίες πού ἔκανε ἀπὸ παιδί. Τὶς θυμᾶται μὲ φόβο Θεοῦ καὶ περιμένει νά πληρώσει γι’ αὐτές…

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐπωφελεῖται ἀπ’ ὅλα τὰ βάσανα του, γνωρίζοντας πώς ὅλ’ αὐτὰ τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀγάπη Του γιά τὸν ἄνθρωπο, γιά τή δική του ὠφέλεια. Μὲ τὸ ἔλεός του ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νά ἐπισκεφτοῦν... τὸν ἄνθρωπο βάσανα γιά τὶς ἁμαρτίες του. Μὲ τὸ ἔλεός Του τὸ κάνει αὐτό, ὄχι μὲ τή δικαιοσύνη Του. Ἂν ἐνεργοῦσε μὲ τή δικαιοσύνη Του, τότε κάθε ἁμαρτία ἀναπόφευκτα θὰ ‘φερνε θάνατο, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος:

«Ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκυεῖ θάνατον» (Ἰάκ. Α΄ 15). Κι ὁ Θεὸς ἀντὶ γιά θάνατο χαρίζει θεραπεία μέσ’ ἀπὸ τὰ βάσανα. Τὰ βάσανα εἶναι ὁ τρόπος πού χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς γιά νά θεραπεύσει τή λέπρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.

Μόνο ὁ ἀνόητος ἄνθρωπος σκέφτεται πώς τὰ βάσανα εἶναι κακό. Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος γνωρίζει πώς τὰ βάσανα δέν εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ φανέρωση τοῦ κακοῦ, ἡ θεραπεία του. Πραγματικὸ κακὸ γιά τὸν ἄνθρωπο εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία. Ἐκτὸς ἁμαρτίας δέν ὑπάρχει τίποτα κακό. Ὅλα τ’ ἄλλα πού οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλοῦν κακὰ δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρὰ τὸ πικρὸ φάρμακο πού θεραπεύει τὸ κακό. Ὄσο πιὸ ἄρρωστος πνευματικὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πικρότερο εἶναι τὸ φάρμακο πού τοῦ δίνει ὁ γιατρός.

Μερικὲς φορὲς ὁ ἄρρωστος νομίζει πώς τὸ φάρμακο εἶναι χειρότερο καὶ πιὸ πικρὸ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀρρώστια. Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλό. Τὰ βάσανα εἶναι βαρυτέρα καὶ πιὸ πικρὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία πού ἔκανε. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀπάτη, μία πολὺ μεγάλη αὐταπάτη. Δέν ὑπάρχει στόν κόσμο βάσανο τόσο σκληρὸ καὶ τόσο ὀλέθριο ὅσο ἡ ἁμαρτία. Ὅλα τὰ βάσανα πού ὑποφέρουν ἄνθρωποι καὶ λαοὶ δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρὰ ἡ πλούσια θεραπεία πού παρέχει σὲ ἀνθρώπους καὶ ἔθνη τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά τοὺς σώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Κάθε ἁμαρτία, ἑπομένως, ὅσο μικρὴ κι ἂν εἶναι, ἀναπόφευκτα τὴν ἀκολουθεῖ θάνατος, ἂν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν ἐπιτρέψει τὴν ἐπίσκεψη τῆς ἀρρώστιας, γιά νά συνεφέρει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τή μέθη τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ ἡ θεραπεία πού ἀκολουθεῖ τὸν πειρασμό, προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐεργετικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου καὶ Ζωοποιοῦ Πνεύματος.

Ἴσως ἰσχυριστεῖς: «Ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται τὰ βάσανα ἐπειδὴ φοβᾶται τὸ θάνατο. Μποροῦν τὰ βάσανα ν’ ἀπομακρύνουν τὸ θάνατο;» Τὶ εἶναι αὐτὸ πού ὁδηγεῖ τὸ σῶμα στό θάνατο; Ἡ ἀρρώστια ἢ τὸ φάρμακο; Σίγουρα ἡ ἀρρώστια, ὄχι τὸ φάρμακο. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο λοιπὸν δέν εἶναι τὰ βάσανα πού ὁδηγοῦν τὴν ψυχὴ στό θάνατο ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία, ποὺ φέρνει τὴν ἀρρώστια στόν ἄνθρωπο καὶ τὸ θάνατο στήν ψυχή. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ὁ σπόρος τοῦ θανάτου, ἕνας φριχτὸς σπόρος, ποὺ ἂν δέν ξερριζωθεῖ ἔγκαιρα μὲ τὰ βάσανα καὶ δέν καεῖ μὲ τὸ πῦρ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θ’ ἀναπτυχθεῖ καὶ θὰ καλύψει ὁλόκληρη τὴν ψυχὴ καὶ θὰ τὴν κάνει δοχεῖο θανάτου, ὄχι ζωῆς.

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης ὅλα ἐπιτρέπονται;

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης ὅλα ἐπιτρέπονται;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλοὶ κληρικοὶ ἀναφέρονται στὴν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας πρὸς ὅλους γενικὰ τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ ἴδιο ὑποστηρίζουν καὶ οἱ κοσμικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν διατηροῦν καμιὰ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ θέλουν νὰ μᾶς ὑπενθυμίσουν τὸ καθῆκον τῆς ἀγάπης, ὅταν ἀκούγονται ἔλεγχοι γιὰ τοὺς ἀμετανόητους ἀνθρώπους, ποὺ τυχαίνει νὰ εἶναι γνωστοὶ στὴν εὐρύτερη κοινωνία ἤ κατέχουν ἀξιώματα. Δυστυχῶς, δὲν ἔχουν τὴ στοιχειώδη γνώση ὅτι οἱ χριστιανοὶ ἀγαποῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὴν ἁμαρτία τὴν ἐλέγχουν καὶ τὴν καταπολεμοῦν.

Τὸ θράσος νὰ ἐμφανίζονται στοὺς ἱεροὺς ναοὺς οἱ ἄνθρωποι, ποὺ γίνονται ἀρνητικὰ ὑποδείγματα στοὺς ἄλλους καὶ νὰ θέλουν νὰ τοὺς προσέχουν οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ ἐκκλησιαζόμενοι γιὰ ψηφοθηρικοὺς λόγους, δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀποδεκτό. Χρειάζεται περιφρόνηση. Ἀναφέρουμε ἕνα πρόσφατο παράδειγμα. Ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλόφιλων, ποὺ νομοθετήθηκε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ ψηφίστηκε ἀπὸ τὰ περισσότερα κόμματα τῆς Βουλῆς, περιφρονώντας τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ νὰ γίνει ἀποδεκτός;

Συνεχίζει νὰ προκαλεῖ ἡ Σιλιάνοφσκα: Εὐχαρίστησε τὸν Πάπα «ἐκ μέρους ὅλων τῶν Μακεδόνων»!

Γιατί επιμένει η κυβέρνηση να τηρεί ευλαβικά το κουρελόχαρτο της Συμφωνίας των Πρεσπών;

Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στην εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί επιμένουν στις προκλήσεις, μετά και τις πρόσφατες εκλογές στο κρατίδιο των βορείων γειτόνων, αναδεικνύοντας πρώτη δύναμη το VMRO, που καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε δείξει τις προθέσεις του, έχοντας κεντρικό του σύνθημα το «Μακεδονία»!

Οι προκλήσεις τους δεν έχουν τέλος με τη νέα πρόεδρο Γκορντάνα Σιλιανόφσκα να επισκέπτεται το Βατικανό και να έχει συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο τον οποίο μάλιστα ευχαρίστησε τον Πάπα Φραγκίσκο «εκ μέρους όλων των Μακεδόνων»!

28 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἀκολουθίας τοῦ παραλύτου». Εὐτυχοῦς ἐπισκόπου Μελιτινῆς· Ἑλικωνίδος μάρτυρος (†244). Ἀνδρέου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ι΄ 21-33).

Πραξ. 10,21       καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία δι᾿ ἣν πάρεστε;

Πραξ. 10,21              Κατέβηκε πράγματι ο Πετρος προς τους ανθρώπους αυτούς και είπε· “ιδού, εγώ είμαι αυτός που ζητείτε, ποιός είναι ο λόγος δια τον οποίον ήρθατε εδώ;”

Πραξ. 10,22       οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ἑκατοντάρχης, ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν, μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ.

Πραξ. 10,22             Εκείνοι δε του είπαν· “ο Κορνήλιος, ο εκατόνταρχος, άνθωπος δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν, που μαρτυρείται ως ευσεβής από όλον το έθνος των Ιουδαίων, επήρε εντολήν από άγιον άγγελον, να σε καλέση στο σπίτι του και να ακούση από σένα λόγια Θεού”.