Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα, Ἁγίου Σιλουανοῦ, 1ο Μέρος.’Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί πνευματικοῦ ἀγῶνα, Ἁγίου Σιλουανοῦ, 1ο Μέρος.’Αρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία στίς 15-02-2009
http://hristospanagia3.blogspot.gr

«Δυό παγίδες τοῦ διαβόλου»

"Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου"

Πολλές εἶναι οἱ παγίδες που στήνει ὁ διάβολος, για να πιάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ὁδηγήσει στόν ὄλεθρο. Δυό ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ πολυπραγμοσύνη. Καί ἡ ἀργία, δηλαδή τό νά κάθεται κανείς καί νά σαπίζει σέ μιά ἀξιοκατάκριτη ἀπραξία, καί ἡ πολυπραγμοσύνη, δηλαδή τό νά μπλέκεται κανείς μέ χίλιες ὑποθέσεις καί δουλιές, εἶναι ἐμπόδια γιά τή σωτηρία.

Πολλοί χριστιανοί, προπαντός οἱ νέοι, περνᾶνε τή μέρα τους χωρίς ἐργασία.

Περπατᾶνε στίς πλατεῖες, μιλᾶνε γιά τά διάφορα νέα, κοροϊδεύουν τούς διαβάτες, καί ὅταν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, τό κάνουν γιατί δέν ἔχουν νά κάνουν τιποτ᾿ ἄλλο. Ἔτσι σπαταλᾶνε τό χρόνο τους χωρίς κανένα κέρδος.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα στή Σοφία Σειράχ λέει, ὅτι «πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία»¹.

Θά λέγαμε, ὅτι ὁ διάβολος ἄνοιξε ἕνα σχολείο πονηρίας καί κακίας, καί ἐπειδή εἶδε πώς δέν ἐπαρκοῦσε ὁ ἴδιος γιά ὅλα τά μαθήματα τοῦ κακοῦ, ἔβαλε τήν ἀργία σάν βοηθό-δάσκαλο, γιά νά κάνει αὐτή ὅσα μαθήματα δέν πρόφταινε νά κάνει ἐκεῖνος!

Ὁ Ἱερομάρτυρας Μεθόδιος Κρασνοπερωφ, ἐπίσκοπος Πετροπαβλόφσκ, «Τό μαρτυρικό τέλος του»

Ο π. Μεθόδιος, προβλέποντας σε τι λογής κόσμο θα ζούσαν οι μαθητές του, το 1911, αποχαιρετώντας τους αποφοίτους του σεμιναρίου, τούς συμβούλεψε να φυλάξουν με ιερότητα όσα διδάχθηκαν κατά την εξάχρονη προετοιμασία τους για την ιεροσύνη. «Να είστε γενναίοι, αδελφοί!», τούς είπε. «Βγαίνοντας στον κόσμο για να πολεμήσετε πνευματικά, να πιστέψετε ακλόνητα ότι μπορείτε να νικήσετε, γιατί μαζί σας θα είναι πάντοτε ο Κύριος. Δεν θα σάς αφήσει ποτέ μόνους στον αγώνα σας, αν “ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού” (Ματθ. 6:33)...».

Έξι ολόκληρα χρόνια παρέμεινε στην Ούφα ο π. Μεθόδιος, ιερουργώντας, κηρύσσοντας και διδάσκοντας στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο της πόλης. Ο πολύς κόσμος δέθηκε μαζί του και τον αγάπησε ειλικρινά. Αυτό φάνηκε καθαρά στις 4 Φεβρουάριου του 1913, όταν ο 45χρονος αρχιμανδρίτης έπρεπε να αναχωρήσει για την Πετρούπολη.

Φιλοξενία καί νηστεία

Φιλοξενία και νηστεία

Ένας φιλομόναχος Επίσκοπος συνήθιζε να περιοδεύει μια φορά το χρόνο τις σκήτες και τα μοναστήρια της επαρχίας του.
Σε μια τέτοια περιοδεία, κατάκοπος από τη μακρά οδοιπορία ζήτησε ν' αναπαυθεί λίγο στο κελλί ενός Ερημίτου.
Ο αδελφός, αφού του έπλυνε τα πόδια, έστρωσε τράπεζα να τον φιλοξενήσει.
Δεν είχε όμως άλλο τίποτε να προσφέρει στον Επίσκοπο από ψωμί κι αλάτι που συνήθιζε να τρώγει ο ίδιος.
-Ας με συγχωρήσει η αγιοσύνη σου, άρχισε ν' απολογείται ο Αδελφός για το φτωχό του τραπέζι. Δεν υπάρχει άλλο καλύτερο σ' αυτό το κελλί.

Ὁ καθηγητὴς Δημήτριος Τσελεγγίδης καταθέτει τὶς δογματικές του διαφωνίες γιὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο»

Ὁ καθηγητὴς δογματικῆς τῆς Θεολογικῆς σχολῆς ΑΠΘ κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, μιλάει ἀποκλειστικὰ στὸ  «Ρωμαίικο Ὁδοιπορικό», γιὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο». Ἐκφράζει τὶς δογματικές του ἐπιφυλάξεις καὶ διαφωνίες σχετικὰ μὲ τὶς προσυνοδικὲς καὶ ὄχι μόνο ἀποφάσεις καὶ καλεῖ κλῆρο καὶ λαὸ νὰ μείνουμε «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», ὅπως ἔκαναν διαχρονικὰ ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας. Διαβάστε τὰ ἐρωτήματα ποὺ τοῦ τέθηκαν…

Ἐρωτήματα πρὸς κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη:

Περί συνειδήσεως

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, έβαλε μέσα του ένα θείο σπέρμα, σαν ένα είδος λογισμού πιο θερμού και φωτεινού, να έχει τη θέση της σπίθας, για να φωτίζει το νου και να του δείχνει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό. Αυτό ονομάζεται συνείδηση, και είναι ο φυσικός νόμος.

Επειδή όμως αυτή παραχώθηκε και καταπατήθηκε από τους ανθρώπους με την προοδευτική εξάπλωση της αμαρτίας, χρειαστήκαμε το γραπτό νόμο, χρειαστήκαμε τους αγίους προφήτες, χρειαστήκαμε την ενανθρώπιση του ίδιου του Δεσπότη μας Ιησού Χριστού, για να την ξαναφέρει στο φως και να την αναστήσει, για να ξαναδώσει ζωή, με την τήρηση των αγίων εντολών του Θεού, σε κείνη τη σπίθα που ήταν παραχωμένη.

Δέν μπορῶ νά συγχωρήσω εὔκολα τούς ἄλλους

-Γέροντα, δεν μπορώ να συγχωρήσω εύκολα τους άλλους.

-Εσύ δε θέλεις να σε συγχωρεί ο Χριστός;

-Πώς δε θέλω, Γέροντα;

-Τότε, γιατί κι εσύ δε συγχωρείς τους άλλους; Αυτό πρόσεξέ το πολύ, γιατί στενοχωρεί το Χριστό.

Είναι σαν να σου χάρισε δέκα χιλιάδες τάλαντα κι εσύ να μη θέλεις να χαρίσεις στον άλλο εκατό δηνάρια. Να λες με το λογισμό σου: «Πώς ο Χριστός που είναι αναμάρτητος με ανέχεται συνέχεια, και ανέχεται και συγχωρεί δισεκατομμύρια ανθρώπους, κι εγώ δε συγχωρώ μια αδελφή;».

Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι ένα παιδί που ήξερα ότι είχε παρεξηγηθεί με κάποιον και, ενώ εκείνος τού ζητούσε να τον συγχωρέσει, αυτό δεν τον συγχωρούσε.

« Ὁ νοῦς ἀπό ἔκπληξη δοξάζει μέ ἀγάπη τό Θεό πού βλέπεται καί βλέπει....»

Ἅγιος Ἡσύχιος

«Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων

καί τήν ἐνάρετη ζωή...»

Ἕνα ζωηρό καί ὑπερήφανο ἄλογο ὁρμᾶ χαρούμενο ὅταν δεχτεῖ ἀναβάτη στή ράχη του. Καί ἕνας δεκτικός νοῦς τέρπεται, ὅταν δεχτεῖ τό φῶς τοῦ Κυρίου καί εἰσέλθει σ᾿ αὐτό, ἀφοῦ ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά νοήματά του. Θά βαδίσει ἀπό τή δύναμη τῆς πρακτικῆς φιλοσοφίας τοῦ νοῦ, μέ ἄρνηση τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του, σέ ἄρρητη δύναμη πού θεωρεῖ τά ἄρρητα καί τίς ἀρετές.

Τά τίμια λείψανα τοῦ γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_23.html