Προσευχή.Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

6) Προσευχή

6^α) Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη.

Ὁ καλλίτερος καί ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος γιά νά ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό, ὥστε νά βγεῖ ἀπό τήν κατάθλιψη, εἶναι, σύμφωνα μέ τόν πολυχαρισματοῦχο Γέροντα Πορφύριο, ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα».

Πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, δίδασκε ὁ σοφός καθοδηγητής π. Πορφύριος, ὅπως ἡ μάννα τό παιδάκι της· νά Τόν ἀγαπήσουμε μέ λαχτάρα.

Ἡ προσευχή θεραπεύει τόν καταθλιπτικό, διότι ὁδηγεῖ στήν πρός τόν Θεό ἀγάπη καί στήν γνήσια ταπείνωση. Στόν ταπεινό ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή του στό καλό, ἐλευθερώνοντάς τον ἀπό τήν κατάθλιψη.

Οἱ πειρασμοί καί οἱ διάφορες θλίψεις καί ἀδικίες πού μᾶς συμβαίνουν τείνουν νά ρίξουν τήν ψυχή σέ ἀκηδία. Τότε ἐπίσης θά πρέπει νά προσευχόμαστε.

Λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὅτι πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τό πρότυπο καί τήν πρακτική τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἀποτυπώνεται στό ψαλμικό: ««Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄. Δέν πρέπει νά ἐμπιστευώμαστε, οὔτε νά δίνουμε θάρρος ποτέ στόν ἑαυτό μας.

 

Ο Αόρατος πόλεμος"

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου (8), αγαπητέ μου αδελφέ, είναι τόσο αναγκαίο σε αυτόν τον πόλεμο, που χωρίς αυτό, να είσαι βέβαιος, ότι, όχι μόνον δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τη νίκη που επιθυμείς, αλλ ούτε καν να αντισταθείς στο παραμικρό και αυτό, ας τυπωθεί καλά στο νού σου.

Γιατί, εμείς πράγματι, όντας φυσικά διεφθαρμένοι από τη φύσι μας από τον καιρό της παραβάσεως του Αδάμ, έχουμε σε μεγάλη υπόληψι τον εαυτό μας, η οποία αν και δεν είναι αλήθεια, παρά ένα ψέμα και τίποτα άλλο, εμείς όμως, νομίζουμε με μία απατηλή εντύπωση, Πως είμαστε κάποιοι (9). Αυτό είναι ένα ελάττωμα, που πολύ δύσκολα αναγνωρίζεται, και που δεν αρέσει στο Θεό, ο οποίος αγαπά να έχουμε εμείς μία γνώσι χωρίς δόλο γι αυτή την βεβαιότατη αλήθεια.

Ὁ πνευματικός ἀγώνας κατά τήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναϊτου.Β Μέρος

 

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

Σπυρίδωνος Δημ. Κοντογιάννη

  Δεῖτε ἐδῶ:α'μέρος

Στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τῆς Κλίμακος τοποθετεῖται ἡ προσευχή, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ὡς «δικαστήριον καὶ κριτήριον καὶ βῆμα Κυρίου, πρὸ τοῦ μέλλοντος βήματος», (1) γιατί εἶναι ὁ καθρέπτης τῆς πνευματικῆς καταστάσεως. (2) Ἡ προσευχή εἶναι ὅπλο κατά τῶν παθῶν καί μάστιγα κατά τῶν δαιμόνων, πού τούς καίει σάν φωτιά καί τούς ἀπομακρύνει, διότι δέν θέλουν νά βλέπουν τούς ἀγωνιστές νά στεφανώνονται πολεμώντας ἐναντίον τους μέ τήν προσευχή. (3) Εἶναι συνομιλία μέ τόν Θεό, γι᾿ αὐτό καί ἀπαιτεῖται ἡ κατάλληλη προετοιμασία. (4) Τό «λῆμμα τῆς ἀμνησικακίας» εἶναι τό ἔδυμα πού ἁρμόζει στήν παράσταση ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως Θεοῦ. (5) Ἡ ταπεινή, ἀπαρρησίαστη προσευχή (6) εἶναι ἀναγκαία ἀκόμη καί γιά τούς κεκαθαρμένους, πού ἀνέβηκαν ὅλη τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν. (7) Ἡ εὐχαριστία νά εἶναι τό πρῶτο στόν κατάλογο τῆς δεήσεώς μας, δεύτερο ἡ συντριβή καί ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τελευταῖα τά αἰτήματά μας. (8) Ἡ πολυλογία δέν εἶναι πλεονέκτημα στήν προσευχή, οἱ δέ αἰσθητές εἰκόνες καί ἡ φαντασία ἐνέχουν τόν κίνδυνο τῆς πλάνης καί τῆς παραφροσύνης.

«Ἡρέμησε, μή φοβᾶσαι». Ἀπό τό βιβλίο «Ταχύς εἰς βοήθειαν» τοῦ π.Νεκταρίου Ἀντωνοπούλου

«Ηρέμησε, μή φοβάσαι» 

Από το βιβλίο «Ταχύς εις βοήθειαν» 

 

Στα τέλη του 2010 διαγνώστηκε ότι είχα καρκίνο καί προγραμμα­τίστηκε εγχείρηση.
Στίς 10 Δεκεμβρίου του 2010 στον Ί. Ναό Μεταμορ­φώσεως Σωτήρος στον Βύρωνα είχαν εκτεθεί προς προσκύνηση τά Ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του ιατρού. Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Πήγα κι εγώ νά προσκυνήσω καί νά προσευχηθώ στον Άγιο νά με βοηθήσει.
Μετά από λίγες μέρες, καί συγκεκριμένα στίς 20 Δεκεμβρίου 2010 υποβλήθηκα σέ εγχείρηση (γενικός καθαρισμός λεμφαδένων τραχήλου ,λόγω καρκίνου) στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο. Κατά τη διάρκεια της  χειρουργικής επέμβασης καί ενόσω ήμουν βέβαια εν υπνώσει, είδα έναν  υψηλόσωμο άνδρα μέ μακριά γενειάδα, φέροντα στολή ιατρού καί γυαλιά νά στέκεται όρθιος στην αριστερή πλευρά τού κρεβατιού, πολύ σοβαρός, καί να μου λέει:

"Οἱ Χριστιανοὶ σήμερα ἔχουν φθάσει στὸ σημεῖο δύσκολα νὰ ξεχωρίζουν τοὺς πνευματικοὺς γιατροὺς ἀπὸ τοὺς κομπογιαννίτες"

 

Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Ἡ σημερινὴ πνευματικὴ κατάστασις στὴν Ἑλλάδα

Τώρα  συμβαίνει νὰ βρισκόμαστε σὲ μία καμπὴ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ κομπογιαννίτης γιατρὸς (δηλαδὴ ὁ μὴ δυνάμενος νὰ θεραπεύση ἢ νὰ καθοδηγήση σωστὰ πνευματικὸς πατὴρ) δὲν ἔχει ἐπίγνωσι ὅτι εἶναι κομπογιαννίτης. Ὁ κομπογιαννίτης ὅμως εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναγνωρίση ἕναν πραγματικὸ γιατρό, ὅταν συναντηθῆ μὲ αὐτὸν ἢ ὄχι; Ἡ ἀπάντησις εἶναι, ὅτι, ἂν ἔχη πορρωμένη συνείδησι, δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίση. Αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν Ἰούδα, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε μὲν τὸν Χριστόν, ἀλλὰ  ὄχι ὅπως οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ὁ Ἰούδας δὲν κατάλαβε ποιὸς ἦταν ὁ Χριστός. Γιατί; Διότι πνευματικὰ δὲν ἦταν ἐν τάξει. Δηλαδὴ ὁ Ἰούδας ἀπεδείχθη κομπογιαννίτης καὶ οὔτε τὸν ἑαυτὸ τοῦ μπόρεσε νὰ σώση.

Σήμερα δίνει ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τὴν δυνατότητα σὲ κάποιον νὰ ἀνιχνεύση τὸν πραγματικὸ γιατρὸ καὶ νὰ τὸν διακρίνη ἀπὸ ἕναν κομπογιαννίτη;

Ὁ Ματωμένος Πατριάρχης

Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη

στις 10 Απριλίου 1821,Κυριακή του Πάσχα.

Ο διαπρεπής αυτός Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, γεννήθηκε στην Δημητσάνα Αρκαδίας το 1745 από πτωχούς γονείς. 

Ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης Αγγελόπουλος και η μητέρα του Ασημίνα (το γένος Παναγιωτόπουλου). Βαφτίστηκε και πήρε το όνομα Γεώργιος. Είχε έναν αδελφό και δύο αδελφές. Το  μικρό αυτό τσοπανόπουλο έμαθε τα πρώτα γράμματα στην Δημητσάνα, στη Σχολή που λειτουργούσε εκεί από το 1764 από τον θείο του και ανάδοχό του  ιερομόναχο Μελέτιο και τον ιερομόναχο Αθανάσιο Ρουσόπουλο.

Το 1765 (σε ηλικία 20 ετών) φτάνει στην Αθήνα και μαθητεύει κοντά στον μεγάλο δάσκαλο Δημήτριο Βόδα. Το 1767 από την Αθήνα πηγαίνει στην Σμύρνη, όπου ήταν Εκκλησιάρχης και δίδασκε στην Ευαγγελική Σχολή ο θείος του Μελέτιος.

Εκεί φοιτούσε, αλλά και εργαζόταν ως καντηλανάφτης! 

Γέρων Πορφύριος.1

http://oparadeisos.wordpress.com/

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπό τούς φτωχούς; Ποιοί χαίρονται περισσότερο τή ζωή τους; Τά ἄφθονα ὑλικά ἀγαθά χαρίζουν τήν εὐτυχία; Οἱ φτωχοί εἶναι καταδικασμένοι στή μιζέρια καί τή δυστυχία; Σέ ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα ἀπαντῶ ὄχι. Τά πράγματα δέν εἶναι ὅπως φαίνοται. Ἡ ἐξωτερική λάμψη δέν ἀνταποκρίνεται στήν ψυχική τους πραγματικότητα. Ἡ ὡραία ἐνδυμασία, οἱ κοινωνικές σχέσεις, τά πολυτελῆ καί ἀρχοντικά σπίτια, τά ἀποστράπτοντα αὐτοκίνητα, ἡ εὐμάρεια κ.λπ εἶναι τά ὑποκριτικά ἐνδύματα τῆς δυστυχίας, θά ἔλεγα. Καί αὐτό συμβαίνει, γιατί ἀπό τή ζωή τῶν εὐκατάστατων ἀνθρώπων ἀπουσιάζει ὁ Θεός. Ἀπό παππού, πατέρα καί παιδιά ἦταν καί εἶναι ἀδιάφοροι γιά τή θρησκεία. Γι᾽ αὐτό καί ὑποφέρουν, χωρίς νά μποροῦν οἱ ἴδιοι νά ἐξηγήσουν τήν αἰτία. Αἰσθάνονται κενό, ἀνασφάλεια καί φόβο. Διερωτῶνται γιατί ὑποφέρουν, ἀφοῦ τά ἔχουν ὅλα;

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ

Στις 16 Απριλίου 1772,
Μαρτύρησε στη Σμύρνη ο Άγ. Μιχαήλ.

(Από το νέο Μαρτυρολόγιο του Αγ. Νικοδήμου).

Αυτός ήταν από την περιοχή των Βουρλών, μεταξουργός στο επάγγελμα, νέος στην ηλικία, περίπου δεκαοκτώ ετών και πολύ όμορφος στην όψη. Αφού ξεγελάστηκε από έναν αγαρηνό, αρνήθηκε την πίστη του Χριστού το πρώτο Σάββατο των νηστειών και δούλευε κοντά του με μισθό. Όταν όμως ήρθε η Αγία Ανάσταση του Κυρίου, ακούγοντας τους συνομηλίκους του και όλους γενικά τους Χριστιανούς να γιορτάζουν αυτή την λαμπροφόρα μέρα και να ψέλνουν με αγαλλίαση και χαρά μέσα στο χάνι του Κιζλαραγά το κοσμοπόθητο τροπάριο, το «Χριστός ανέστη», συναισθάνθηκε το κακό που έπαθε και αφού μετανόησε για αυτό, παράτησε την υπηρεσία στον καφενέ και έψελνε κι αυτός μαζί με τους άλλους το «Χριστός ανέστη». Ακούγοντάς τον οι παρευρισκόμενοι εκεί, τον εμπόδιζαν, λέγοντας ότι δεν ταιριάζει σε έναν Τούρκο να λέει τέτοια λόγια, τα οποία ταιριάζουν μόνο στους Χριστιανούς. Εκείνος αποκρίθηκε κι είπε: «αύριο θα δείτε ποιος ήμουνα και ποιος πρόκειται να γίνω».

La divina Jaris (gracia, energía increada).Θεία Χάρη

    

     LOS PAZOS Y LA DEPRESION QUÉ SON Y COMO SE SANAN

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 (Al final tenemos puesto un pequeño léxico con las palabras clave)

2) La divina Jaris (gracia, energía increada)

2) Θεία Χάρη

2^α) La Divina Jaris increada que se proporciona por los misterios de la Iglesia, sana al hombre psíquica y somáticamente (físicamente o corporalmente).

2^α) Ἡ Θεία Χάρη πού δίδεται διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά.

La verdadera salud, la existencial, abarca al hombre entero, no es posible sino sólo dentro de la Iglesia. La terapia se hace por la Divina Jaris increada. Es el fármaco universal, terapia para todas las enfermedades psíquicas y somáticas (físicas).y solución para todos lo problemas.

Ἡ ἀληθινή ὑγεία, ἡ ὑπαρξιακή, αὐτήν πού ἀγκαλιάζει τόν ὅλο ἄνθρωπο, δέν εἶναι δυνατήν παρά μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ θεραπεία γίνεται διά τῆς Θείας Χάριτος. Εἶναι τό παντοφάρμακο, ἡ πανάκεια γιά ὅλα τά ψυχικά ἀλλά καί γιά τά σωματικά νοσήματα.

El Yérontas Porfirios, sanado por la Divina Jaris increada decía: “La Jaris increada de Dios cambia al hombre, le metamorfosea, transforma psíquica y físicamente. Entonces desaparecen todas las enfermedades”.

Δίδασκε ὁ θεραπευμένος ἀπό τήν Θεία Χάρη Γέροντας: «Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει τόν ἄνθρωπο, τόν μεταμορφώνει ψυχικά καί σωματικά. Πᾶνε τότε ὅλες οἱ ἄρρώστιες»¹.