Ἁμαρτία καί μετάνοια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες Γ΄ μέρος, 10-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἁμαρτία καί μετάνοια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες Γ΄ μέρος, 10-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Προκόπι Εὐβοίας http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

«Ἡ κατά μόνας ἀσκητική ζωή εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τούς πνευματικά ἀγύμναστους», Γ΄ Μέρος (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΜΑ΄).Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ κατά μόνας ἀσκητική ζωή εἶναι ἐπικίνδυνη

γιά τούς πνευματικά ἀγύμναστους», Γ΄ Μέρος

(Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΜΑ΄)

Ὁμιλία π. Σάββα στίς 08-08-2018

            Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, μελετώντας αὐτό τό πολύ ψυχοφέλιμο βιβλίο τοῦ Εὐεργετινοῦ καί βρισκόμαστε στήν ΜΑ (41^η) Ὑπόθεση, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο, ὅτι εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη ἡ κατά μόνας ἄσκηση τοῖς ἀγυμνάστοις. Στούς ἀγύμναστους «τό ἀφιδιάζειν ἐπικίνδυνον»[1]. Δηλαδή, τό νά ἀγωνίζεται κανείς μόνος του στήν ἔρημο, στήν ἡσυχία, καί νά εἶναι συγχρόνως ἀγύμναστος πνευματικά, αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο. Ὁ τίτλος βέβαια, καταλαβαίνουμε, ὅτι ἀπευθύνεται σέ μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦνε εἴτε σ’ ἕνα κοινόβιο, πού εἶναι τό συνηθέστερο, εἴτε μόνοι τους. Καί μᾶς λέει ἐδῶ ὁ Εὐεργετινός ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνο νά εἶναι κανείς μόνος του, νά ἀσκητεύει δηλαδή μόνος του, ὅταν εἶναι ἀγύμναστος. Καί βέβαια αὐτό ἔχει σημασία γιά ὅλους τούς χριστιανούς, μέ ποιά ἔννοια; Ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά μένουν μόνοι τους πνευματικά ἀγωνιζόμενοι, ἀλλά πάντοτε νά ζοῦνε κάτω ἀπό τή σκέπη καί τήν καθοδήγηση ἑνός πνευματικοῦ ὁδηγοῦ καί ὁπωσδήποτε μέσα στήν Ἐκκλησία. Νά συμμετέχουν στή ζωή τῆς ἐκκλησίας, τῆς ἐνορίας τους, ὅπου εἶναι ὁ καθένας, ὅπου τόν ἔχει βάλει ὁ Θεός καί νά μήν κάνουν ἐντυπωσιακά καί μεγάλα ἄλματα, πού θά τούς ἀπομονώσουν ἀπό τόν πνευματικό καί ἀπό τούς ἄλλους.

            Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς μίλησαν γιά τό κοινόβιο, γιά τήν κοινοβιακή ζωή, πού μοιάζει μέ ἕνα κναφεῖο, καί γιά τήν ἡσυχαστική ζωή, πού μοιάζει μέ τό βαφεῖο. Αὐτά τά λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Κναφεῖο ἦταν τό ἐργαστήριο, ὅπου καθαριζόντουσαν τά μαλλιά ὅπως τά ἔπαιρναν ἀκατέργαστα ἀπό τά ζῶα, ἀπό τά πρόβατα κ.λ.π. καί τά ἀπήλλασσαν ἀπό κάθε ἄλλη ξένη ὕλη, τά τακτοποιοῦσαν καί μετά μποροῦσαν αὐτά τά μαλλιά νά βαφοῦν καί νά γίνουν ὑφάσματα. Ἔτσι, κατ’ ἀναλογία, εἶναι μιά παρομοίωση αὐτό, ἡ ψυχή τοῦ ἀρχαρίου μοναχοῦ, ἀλλά καί γενικότερα τοῦ ἀρχαρίου χριστιανοῦ, μοιάζει μ’ αὐτά τά ἀκατέργαστα μαλλιά, τά ὁποῖα θά πρέπει νά ὑποστοῦν μία κάθαρση. Ὁ χριστιανός θά πρέπει νά περάσει ἀπ’ αὐτό τό στάδιο τῆς κάθαρσης, πού ἀλλιῶς οἱ Πατέρες τό ὀνόμασαν καί «πράξη», γιά νά φτάσει στό δεύτερο στάδιο πού λέγεται «θεωρία», νά δεῖ δηλαδή, νά θεωρήσει τόν Θεό. Ἡ πρᾶξις οὐσιαστικά εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ μετάνοια συνίσταται, πρῶτον, στό νά ἀφήσουμε τίς ἁμαρτίες, νά παύσουμε τό κακό, καί συνάμα, νά κάνουμε τό ἀντίθετο καλό. Ὅπως ἔτσι μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, εἶναι αὐτή ἀκριβῶς ἡ ρήση πού λέει καί ὁ Δαβίδ, ὅτι φεύγω ἀπό τό κακό καί κάνω τό καλό[2]. Αὐτή εἶναι μέ δύο λέξεις ἡ μετάνοια.

            Ἡ μετάνοια τώρα ἔχει ὡς, ἄς ποῦμε, φανέρωση τίς διάφορες πράξεις πού κάνει ὁ ἄνθρωπος. Δέν εἶναι ἔτσι ἁπλῶς μιά θεωρία. Θεωρητικά μετανοῶ.. ναί, εἶμαι ἁμαρτωλός καί τό παραδέχομαι.. Δέν φτάνει αὐτό. Θά πρέπει νά τό δείξεις, νά τό ἀποδείξεις μέ τίς ἀντίστοιχες ἐνέργειες καί αὐτές εἶναι ἡ ἄσκηση, ἡ κατά Θεόν ἄσκηση καί ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις, στίς ἀκούσιες δοκιμασίες, πού σοῦ στέλνει ὁ Θεός, καί τρίτον εἶναι, τό νά ἀποκαταστήσεις τήν ἀδικία σέ ὅποια μορφή, σέ ὅποιο ἐπίπεδο, ὅπου τή διέπραξες. Βλέπουμε, γιά παράδειγμα, τόν Ζακχαῖο πού μετανοεῖ καί δέν μένει ἁπλῶς στά λόγια, ἀλλά δίνει πίσω ὅσα εἶχε κλέψει καί μάλιστα στό τετραπλάσιο, καί ἐνῶ μέχρι τότε ἤτανε πολύ σφιχτός - τσιγκούνης, τώρα γίνεται πολύ ἐλεήμων καί τή μισή του περιουσία τή δίνει στούς φτωχούς. Συνάμα βέβαια, ἀλλάζει καί ζωή καί φτάνει μετά νά γίνει καί ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ Ἅγιος Ζακχαῖος.

Κάθε ἄνθρωπος καταδικάζει ἐκεῖνες τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, γιά τίς ὁποῖες κατηγορεῖται ὁ ἴδιος

 Χωρίς την ταπείνωση, έλεγε ο στάρετς Αμβρόσιος, δε σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστέψουμε πως από δική μας αξία σωζόμαστε, έχουμε απατηθεί.

Θα σας αναφέρω ένα διδακτικό περιστατικό. Μια επιφανής αρχόντισσα, αρκετά ευσεβής αλλά όχι και αρκετά ταπεινή, καθώς κοιμόταν είδε ένα συγκλονιστικό όνειρο:

Πάνω σε ένδοξο θρόνο ο δίκαιος Κριτής! Και απέναντί Του πλήθη λαού, μεταξύ των οποίων και η ίδια.Ο Χριστός ετοιμαζόταν να καλέσει κοντά Του τους εκλεκτούς. Εκείνη που βασιζόταν στις αρετές της και στις καλοσύνες της περίμενε μεγάλες τιμές, αλλά έπεσε έξω στην πρόβλεψή της….

Κάποια ταπεινή χωριατοπούλα κρίθηκε άξια για την για την πρώτη θέση. Δεύτερος ήταν ένας φτωχός χωρικός που φορούσε μάλιστα και τσαρούχια. Ακολούθησαν στη σειρά πλήθη απλοικών ανθρώπων. Σε μια στιγμή ο Κύριος έπαυσε να προσκαλεί άλλους. Εκείνη πάνω στην απελπισία της αποφάσισε να τον πλησιάσει και να Του υπενθυμίσει τα καλά που είχε κάνει.

Ο Χριστός όμως απέστρεψε εντελώς το πρόσωπό Του από αυτήν. Εξουθενωμένη πλέον, έπεσε στο έδαφος, έκλαψε και αναγνώρισε ταπεινά πως πραγματικά δεν της άξιζε η ουράνια Βασιλεία. Να, αγαπητοί μου – εδώ δυνάμωσε τη φωνή του ο στάρετς – το ταπεινό φρόνημα!

Έτσι έπρεπε να σκεφτόμαστε όλοι. Όταν ξύπνησε από το όνειρο η αρχόντισσα, δεν τόλμησε πια να φιλοξενήσει υπερήφανες ιδέες στην ψυχή της. Της έδωσε ο Θεός με το όνειρο αυτό ένα αξέχαστο ονειρο. 

Ο στάρετς Ιωσήφ, υπόδειγμα ταπείνωσης, πραότητας και ακατακρισίας, είπε κάποτε σε μια μοναχή: Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου σε ενοχλούν και δεν μπορείς να βρεις την ειρήνη της ψυχής σου, θυμήσου τα εξής:

 Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σε ενοχλούν, σ’ εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνεις κι εσύ. Η αμαρτία δεν διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπείνωση. Ο ζήλος που θέλει από 

μόνος του να καταστρέψει όλα τα κακά είναι από μόνος του ένα μεγάλο κακό.

Ἕνας μοναχός φύτεψε μία ἑλιά καί ἄρχισε νά προσεύχεται:

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή.

Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται: Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο - το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.

Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο.

Το δέντρο μεγάλωσε.

Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι 'αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά. Ο Κύριος έστειλε παγετό και ... το δέντρο πέθανε.

Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος.

Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.

Νά ὁμιλεῖς μόνο ὅταν πρόκειται νά πεῖς κάτι ἀνώτερο τῆς σιωπῆς

 Να ομιλείς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της σιωπής

Σιώπα και ειρήνευε.

Ο πολύλογος, έστω κι αν είναι ρήτορας, πνευματικά δεν ευδοκιμεί.

Η αργολογία εκδιώκει από την καρδιά το χαροποιόν πένθος. Να ομιλείς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι ανώτερο της σιωπής.

Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ησύχιο Κύριο, πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή.

Τότε μόνο θα μπορεί να προφέρει αδιαλείπτως το πανάγιο Του όνομα και να εργάζεται διαρκώς το θέλημα Του «εξ όλης της ψυχής» του και με πόθο άγιο.

Για να αποκτήσεις τη σιωπή και την ησυχία στην καρδιά σου, απόφευγε τις περιττές βιοτικές σκέψεις.

Έτσι θα σωθείς και θα συγχορεύεις με Αγγέλους.

Να γνωρίζεις για ποιο σκοπο σιωπάς.

Αν π.χ. με τη γλώσσα σιωπάς και με τον λογισμό σου κατακρίνεις, δεν σε ωφελεί μια τέτοια σιωπή.

Λίγες ἐπίκαιρες σκέψεις.

Λίγες επίκαιρες σκέψεις.

Κάθε μέρα φτάνουν στα αυτιά μας ιστορίες, που δεν διαφέρουν και πολύ από τις ιστορίες σε παλαιότερες εποχές. Ομοιότητες αλλά και διαφορές ποικίλες. Εκείνο όμως που βλέπω σε μεγάλη έξαρση είναι η θρησκευτικότητα των νεοελλήνων, που εκφράζεται με λάθος τρόπο. Οι νεοέλληνες δεν πηγαίνουν στην ορθόδοξη εκκλησία, όπου ιστορικά, εκ κληρονομίας και εκ παραδόσεως ανήκουν, δεν χρησιμοποιούν την αγιαστική της δύναμη, μέσα από τις ιερές ευχές και τις Ακολουθίες, αλλά ξανοίγονται στον δαιμονισμό, στην μαγεία και σε κάθε παραφροσύνη.

Σχεδόν σε κάθε χωριό, ένας μάγος ή μία μάγισσα, μία καφετζού ή ένας μελλοντολόγος "λύνουν" τα προβλήματα και ξαφρίζουν τα πορτοφόλια. Όλα αυτά είναι δείγμα κοινωνικής και πνευματικής παρακμής, σε όλα τα επίπεδα ζωής.

Μακάρι να καταλάβουμε ότι η ορθοδοξία είναι ο πλούτος και η προίκα του λαού μας και να γυρίσουμε, με γνήσιο και αληθινό τρόπο στην εκκλησιαστική μας πνευματική ζωή.

Saint Jean Chrysostome

C'est cela qui ruine les Eglises, que vous ne cherchez pas à entendre des sermons qui touchent le cœur, mais des sermons qui raviront vos oreilles par leur intonation et la structure de leurs phrases, tout comme si vous écoutiez des chanteurs et des luthistes.  Et nous, prédicateurs, humorisons vos fantaisies au lieu d’essayer de les écraser. Nous agissons comme un père qui donne à un enfant malade un gâteau ou une glace, ou quelque chose d'autre qui est simplement agréable à manger - juste parce qu'il le demande ; et ne prend pas la peine de lui donner ce qui est bon pour lui ;et, quand les médecins le blâment, lui dit: « Je ne pouvais plus supporter d'entendre mon enfant pleurer...»

Ἡ Ἰερωσύνη κατά τόν Ἅγιο Ἰσίδωρο Πηλουσιώτη

Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΣΙΔΩΡΟ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗ

Η παρούσα εργασία αποτελείται από τρία κεφάλαια. Στο πρώτο παρουσιάζεται ο βίος, το γενικό και το ειδικό περί της ιερωσύνης συγγραφικό έργο του αγίου Ισιδώρου. Στο δεύτερο κεφάλαιο ασχολούμαστε ειδικότερα με τις περί ιερωσύνης θέσεις του, όπως είναι ο ορισμός της ιερωσύνης, η αξία της, το επίπονο και το ριψοκίνδυνο έργο της. Στο τρίτο κεφάλαιο αναφερόμαστε στα προσόντα που πρέπει να έχει ο υποψήφιος και στις αρετές του ιερέως. 

http://ikee.lib.auth.gr/record/125774/files/GRI-2011-6223.pdf

https://proskynitis.blogspot.com/2019/06/blog-post_68.html

Ἡ Ἀπελπισία....

Η απελπισία είναι η απώλεια της συνειδήσεως ότι ο Θεός θέλει να μας δώσει την Aιώνια Zωή. Ο κόσμος ζει στην απελπισία. Οι άνθρωποι έχουν καταδικάσει οι ίδιοι τον εαυτό τους στο θάνατο. Πρέπει να παλέψουμε σώμα προς σώμα με την ακηδία.

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ († 11 Ιουλίου 1993)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/07/blog-post_35.html

22 Ιουλίου. Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς τῆς καλλιπαρθένου μυροφόρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. ς´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ις´ 17-24).

Ρωμ. 16,17         Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καὶ ἐκκλίνατε ἀπ᾿ αὐτῶν·

Ρωμ. 16,17                Σας παρακαλώ δε αδελφοί να είσθε άγρυπνοι και να προσέχετε αυτούς, που προκαλούν διαιρέσεις και σκάνδαλα και που δεν συμμορφώνονται, αλλά φέρονται αντίθετα προς την αποστολικήν διδασκαλίαν, την οποίαν σεις εμάθατε. Φεύγετε μακρυά από αυτούς.