85. Ἡ κατά μόνας ἀσκητική ζωή εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τούς πνευματικά ἀγύμναστους Γ΄ (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΜΑ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

85. Ἡ κατά μόνας ἀσκητική ζωή εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τούς πνευματικά ἀγύμναστους Γ΄ (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΜΑ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 8-8-2018 (ὁμιλία στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν Πέλλας), http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

ΔΩΔΕΚΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ .Oἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἀνίκητος καί Φώτιος. «Αἰσχύνη σ’ ἐσένα εἰδωλολάτρη! Οἱ θεοί σου εἶναι ἕνα τίποτα!»

Οι άγιοι μάρτυρες Ανίκητος και Φώτιος

Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός επισκέφτηκε κάποτε την πόλη της Νικομήδειας με τη δόλια πρόθεση να εξαλείψει τούς χριστιανούς. Όταν άρχισε τον ανηλεή διωγμό των χριστιανών, ένας από τούς επιφανέστερους άρχοντες της πόλεως, ο Ανίκητος, ομολόγησε ευθαρσώς την πίστη του στον Χριστό και Κύριο, ενώπιον του αυτοκράτορα και αποκήρυξε τα είδωλα ως άψυχες πέτρες, η λατρεία των οποίων δεν αρμόζει σε λογικό άνθρωπο.

Ό αυτοκράτορας διέταξε σκληρά βασανιστήρια: τού έκοψαν τη γλώσσα και, εντούτοις, με θαύμα του Θεού, ο Ανίκητος συνέχισε να μιλάει. Τότε άφησαν ένα λιοντάρι ελεύθερο για να τον κατασπαράξει, άλλα εκείνο ευθύς ημέρεψε και ήλθε κοντά του . Την ίδια στιγμή κατέρρευσε 0 ειδωλικός βωμός προς τιμήν τού Ηρακλή. 

Κάποιος συγγενής του Ανίκητου, ο Φώτιος, βλέποντας τα τραύματα και την αγόγγυστη καρτεροψυχία του τον ασπάσθηκε και δήλωσε ότι είναι χριστιανός, φωνάζοντας στον αυτοκράτορα: «Αισχύνη σ’ εσένα ειδωλολάτρη! Οι θεοί σου είναι ένα τίποτα!»

Ο αυτοκράτορας διέταξε να αποκεφαλιστεί αμέσως ό Ανίκητος.

Ἅγιος Νικάνωρ: Βίος – Μαρτύριο - Θαύματα

 Καταγωγή, θαυµαστή γέννηση καί ἀνατροφή του

Ἐκατό περίπου χρόνια εἶχαν περάσει ἀπό τό ἔτος 1385 πού καί ἡ Δυτική Μακεδονία βρισκόταν κάτω ἀπό τό βάρβαρο ὀθωµανικό ζυγό. Σκλαβωµένη ἦταν καί ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ νύφη τοῦ Θερµαϊκοῦ, ἡ συµπρωτεύουσα τῆς πάλαι ποτέ κραταιᾶς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, ὅταν στά τέλη τοῦ 15ου αἰώνα, τό 1491, γεννήθηκε στήν πόλη αὐτή ἕνα ἀγόρι, µε τρόπο θαυµαστό. Καί νά πῶς ἔγινε αὐτό:

Ζοῦσε στή Θεσσαλονίκη, στή συνοικία τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ κατά τό νοτιοδυτικό ἄκρο τῆς πόλης, ἕνα ἀντρόγυνο· ὁ Ἰωάννης καί ἡ Μαρία. Διακρίνονταν γιά τήν εὐσέβεια καί τήν ἀρετή τους. Ὅλοι τούς καλοτύχιζαν ὄχι µόνο γιά τά πλούτη πού εἶχαν, ἀλλά καί γιά τήν εὐγένεια, τήν καλοσύνη καί τή θεάρεστη ζωή τους, πού ἀποτελοῦσε

παράδειγµα µίµησης γιά τούς καλοπροαίρετους, ἀλλά καί ἐλέγχου γιά τούς ἀπρόσεκτους. Ἐκεῖνοι ὅµως εἶχαν µέσα στήν καρδιά τους ἕνα βουβό πόνο, ἐπειδή ἦταν ἄτεκνοι καί σκέφτονταν ὅτι θά ἔµεναν χωρίς στήριγµα στά γηρατειά τους καί χωρίς κληρονόµο γιά τήν περιουσία τους.

 

Γι’ αὐτό δέν ἔπαυαν νά δίνουν καθηµερινά ἐλεηµοσύνη στούς φτωχούς, νά νηστεύουν µέ πίστη καί ταπείνωση, νά προσεύχονται µέ δάκρυα καί νά παρακαλοῦν νά τούς χαρίσει ὁ Θεός ἕνα παιδί. Καί ὁ Κύριος εἰσάκουσε τήν προσευχή τους καί ἔδωσε τή θαυµαστή ἀπάντησή του. Μιά µέρα ἡ Μαρία, µετά ἀπό αὐστηρή νηστεία, πῆγε νά προσευχηθεῖ στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Γονατιστή καί µέ δάκρυα στά µάτια παρακαλοῦσε µέ θερµή πίστη νά τῆς δώσει ὁ Κύριος παιδί. Κάποια στιγµή, ὅταν κάθισε γιά λίγο, τήν πῆρε ὁ ὕπνος. Τότε ξαφνικά βλέπει τό µεγαλοµάρτυρα Μηνᾶ νά βγαίνει ἀπό τό Ἅγιο Βῆµα, συνοδευόµενος ἀπό δύο λευκοφορεµένους ἄντρες, καί νά τῆς λέει: «Γυναίκα, ὁ Θεός ἄκουσε τή δέησή σου, ὅπως τότε τῆς προφήτιδας Ἄννας καί ἔλυσε τή στείρωσή σου. Πήγαινε στό σπίτι σου καί θά συλλάβεις γιό, πού θά γίνει “δοχεῖον καθαρόν τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος” καί µέ τήν ἀγγελική καί ἅγια ζωή του θά ὁδηγήσει πολλούς στόν Κύριο».

 

Μετά ἀπό λίγες ἡµέρες ἡ Μαρία ἔµεινε ἔγκυος, σύµφωνα µέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Ὅταν πέρασε ὁ καθορισµένος καιρός ἔφερε στόν κόσµο ἕνα γιό πού βαπτίζοντας τόν ὀνόµασαν Νικόλαο. Οἱ εὐτυχεῖς πλέον γονεῖς, χωρίς νά παύουν νά δοξολογοῦν τόν Θεό γιά τήν εὐεργεσία του, ἀφοσιώθηκαν στήν «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» ἀνατροφή τοῦ Νικολάου. Ἔτσι µόλις ἔγινε πέντε χρονῶν, ἀνέθεσαν σέ κάποιον ἐνάρετο διδάσκαλο νά τοῦ διδάξει τά ἱερά γράµµατα. Ὁ Νικόλαος ἀπό τήν ἡλικία αὐτή ἔδειξε ποιός ἐπρόκειτο νά γίνει καθώς θά µεγάλωνε.

Zeitgeist - Β' Θεοσοφία

 ZEITGEIST 

Β. θεοσοφία

Πριν προχωρήσουμε στις απόψεις που αναπτύσσονται στην ταινία είναι αναγκαίο να σημειώσουμε κάποια ιστορικά στοιχεία για την Θεοσοφία. Ιδρύτρια του κινήματος ήταν η Helena Petrovna Blavatsky, κόρη του Γερμανοεβραίου Peter von Hahn. Η οικογένειά της ανήκε στη γερμανική αριστοκρατία, που απελάθηκε το 1784 από τη Βαυαρία κατά το διωγμό των Illuminaty του Adam Weishaupt, εξ ου και η κλίση τους στον αποκρυφισμό. Γεννήθηκε το 1831 στο Yekaterinoslav της τότε Ρωσικής αυτοκρατορίας (σήμερα βρίσκεται στην Ουκρανία). Ως παιδί ήταν ιδιαίτερα εκκεντρική και είχε κλίση στον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Παντρεύτηκε μόλις 17 ετών τον κατά πολύ μεγαλύτερό της Nikifor Vassilievich Blavatsky, για ν' αποκτήσει ελευθερία κινήσεων.  Μέσα σε τρεις μήνες τον εγκατέλειψε και πήγε στις Ινδίες. Από το 1848 μέχρι το 1873 που έφθασε στη Νέα Υόρκη ταξίδευε συνέχεια. Ασπάστηκε τον Βουδισμό στη Σρι Λάνκα και έζησε δυο χρόνια στο Θιβέτ.

Σταθμός της περιοδίας της υπήρξε και το Λονδίνο, όπου γνωρίσθηκε με τον επίσης Γερμανοεβραίο Karl Marx (Haim Mardochai Kissel), εξόριστο την εποχή εκείνη στην Αγγλία. Εκεί γνωρίστηκε και με τον Ιταλό επαναστάτη Giuseppe Mazzini (1805-1872) κι έγινε μέλος της Amici d' Italia. Το 1866 η Blavatsky βρέθηκε στην Ιταλία, όπου μαζί με τον Giuseppe Garibaldi (1807-1882) συμμετείχε στις εκεί επαναστατικές επιχειρήσεις. Τόσο ο Mazzini όσο και ο Garibaldi ήταν μέλη των Carbonari, μασονική οργάνωση με πολιτική ατζέντα και επαναστατική δράση στην τότε διαμελισμένη Ιταλία. Η Blavatsky έλαβε μέρος στη μάχη της Mentana (3 Νοεμβρίου 1867)  στο πλευρό των δυνάμεων του Garibaldi εναντίον του Παπικού Κράτους. Τραυματίστηκε θανάσιμα κι εγκαταλείφθηκε στο πεδίο της μάχης, αλλά κατάφερε να επιζήσει και να μεταβεί στο Παρίσι. Στην «πόλη του φωτός» γνωρίσθηκε με τον Hippolyte Léon Denizard Rivail (1804-1869, γνωστό στον πνευματιστικό κόσμο ως Allan Kardec) και τον Nicolas Camille Flammarion (1842-1925) πρωτοπόρους του γαλλικού πνευματισμού.   

 

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου (Κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, κεφ. 18, χωρία 23-35).Ἅγιος Ἱωάννης ὁ Χρυσόστομος. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 18, χωρία 23 έως 35)

Αποσπάσματα από την ομιλία του Ιερού Χρυσοστόμου στην παραβολή σχετικά με εκείνον που όφειλε τα μύρια τάλαντα και απαιτούσε τα εκατό δηνάρια

Μέρος δεύτερο: Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ.18,24-35

«Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων.»(:Και όταν Αυτός άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, Του έφεραν έναν οφειλέτη, ο οποίος χρωστούσε 10.000 τάλαντα). Άραγε πόσα του είχε εμπιστευθεί, αφού κατέφαγε τόσα πολλά; Μεγάλος ο όγκος του χρέους· και δεν ήταν μόνον αυτό το φοβερό, αλλά το ότι τον έφεραν και πρώτο στον Κύριο του. Επειδή εάν μεν τον έφερναν ύστερα από πολλούς άλλους που φάνηκαν συνεπείς, δεν θα ήταν τόσο θαυμαστό το να μη εξοργισθεί ο Κύριος, επειδή η συνέπεια των προηγουμένων οφειλετών θα Τον είχε κάνει ημερότερο προς τους ασυνεπείς που ακολούθησαν· το να φανεί όμως ασυνεπής στις υποχρεώσεις του αυτός πού εισήλθε πρώτος και μολονότι φάνηκε τόσο ασυνεπής, να αντιμετωπιστεί με τόση φιλανθρωπία από τον Κύριό του, αυτό είναι το ιδιαιτέρως θαυμαστό και παράδοξο.

Διότι οι άνθρωποι, όταν βρουν τούς οφειλέτες τους, χαίρονται τόσο πολύ, σαν να βρήκαν ένα θήραμα και κάνουν τα πάντα για να λάβουν πίσω όλο το χρέος. Και αν δεν κατορθώσουν να το λάβουν εξαιτίας της φτώχειας των οφειλετών, τότε εκδηλώνουν την οργή τους για τα χρήματα στο ταλαίπωρο σώμα των δυστυχών και άθλιων εκείνων, βασανίζοντας και κτυπώντας το και υποβάλλοντάς το σε αμέτρητα άλλα μαρτύρια. Ο Θεός όμως αντιθέτως, επινόησε και μεταχειρίστηκε όλα τα μέσα για να τον απαλλάξει από τα χρέη. Διότι σε μας τους ανθρώπους, ο πλούτος είναι το να απαιτήσουμε τα οφειλόμενα, ενώ για τον Θεό, πλούτος είναι το να συγχωρήσει. Εμείς, όταν λάβουμε πίσω τα οφειλόμενα, τότε γινόμαστε ευπορότεροι, ενώ ο Θεός όταν συγχωρήσει τα αμαρτήματα, τότε κυρίως πλουτίζει· διότι πλούτος του Θεού είναι η σωτηρία των ανθρώπων, όπως λέγει ο Παύλος: «ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν(:ο ίδιος Κύριος είναι Κύριος και Θεός όλων, προσφέροντας πλούσιες τις δωρεές Του σε όλους εκείνους, οι οποίοι Τον επικαλούνται)»[Ρωμ.10,12]

Μία Παναγιά μές τό δοχεῖο, Παναγία ἡ Ἐλαιοβρύτισσα

 Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr.

Οι εικόνες της Παναγιάς είναι αναρίθμητες, το ίδιο και τα προσωνύμια των εικόνων αυτών. Άλλοτε προέρχονται από διάφορα τοπωνύμια των περιοχών που βρέθηκαν θαυματουργικά εικόνες Της και άλλοτε από 

θαύματα που τελέσθηκαν ύστερα από θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας ύστερα από ικεσίες και παρακλήσεις πιστών.

Κάποιες από αυτές είναι παμπάλαιες και η χρονολογία που αγιογραφήθηκαν χάθηκε μέσα στον χρόνο παίρνοντας πολλές φορές 

και το όνομα του αγιογράφου που τις έκανε...

 

Στην μονή του Βατοπαιδίου μεταξύ άλλων θυσαυρισμάτων βρίσκονται και επτά ξακουστές εικόνες της Παναγίας.

 

Μία εξ΄αυτών βρίσκεται στο δοχειό της μονής δηλαδή στον χώρο που φυλάσσονται και αποθηκεύονται τα κρασιά και το λάδι της μονής.

 

Πρόκειται για μια μικρού μεγέθους εικόνα του 13ου-14ου αιώνα.

 

Υπεύθυνος του δοχειού όπως κοινώς αποκαλείται στο Άγιο Όρος η συγκεκριμένη αποθήκη των μονών μία εποχή ήταν ο Όσιος Γεννάδιος ο Βατοπαιδινός. Εκείνη την εποχή η συγκομοιδή του λαδιού προφανώς δεν είχε πάει και τόσο καλά.

 

Από κάποια στιγμή και μετά ξεκίνησε το λάδι που ήταν αποθηκευμένο στα δοχεία να λιγοστεύει με αποτέλεσμα ο Όσιος Γεννάδιος προσπαθώντας να εξοικονομήσει λάδι για τις ανάγκες της εκκλησίας ξεκίνησε να μειώνει την ποσότητα που παρείχε για τις ανάγκες της τράπεζας μέχρις ότου δεν έδιδε στον μάγειρα καθόλου.

 

Ο έχοντας υπό την διακονία του, μοναχός, το μαγειρείο διαμαρτυρήθηκε έντονα στον ηγούμενο ο οποίος κάλεσε τον Γεννάδιο προκειμένου να του εξηγήσει τι συμβαίνει.

 

Ο Γεννάδιος του αναφέρει πως η ποσότητα του λαδιού που βρισκόταν στο δοχειό δεν ξεπερνούσε το ένα δοχείο και το κρατούσε για τις ανάγκες της εκκλησίας (καντήλια, πολυελαίους κλπ).

 

Ο ηγούμενος τον επέπληξε και του έδωσε την ''εντολή'' να συνεχίσει να δίδει κανονικά λάδι και για τις ανάγκες της τράπεζας και να ελπίζει στην πρόνοια της Παναγίας, στο οποίο και υπάκουσε ο δοχειάρης.

Ὅσιος Βασιλίσκος τῆς Σιβηρίας. Ἡ Χάρη καί τά δῶρα τῆς καρδιακῆς προσευχῆς. Ἐπιλογή ἀπό τίς σημειώσεις πού κρατοῦσε ὁ μαθητής του Ζωσιμᾶς.

Κάποτε, ενώ λαγοκοιμόταν ή τον έπαιρνε κανονικά ο ύπνος, ή προσευχή εργαζόταν μέσα του παρακλητικά, δηλαδή προφέρονταν καθαρά τα λόγια της προσευχής μέσα στην καρδιά του.

Άλλοτε πάλι συνομιλούσε με άλλους γιά κάτι σπουδαίο ή έτρωγε και έπινε, καθόταν ή βάδιζε κι η προσευχή εργαζόταν μόνη της στήν καρδιά του παραμυθητικά.

Όταν κάποτε ρώτησα το γέροντα πώς πηγαίνει η προσευχή, μου απάντησε αποκαλυπτικά: Τώρα η προσευχή εργάζεται πάντα στήν καρδιά μου.

Θαυματουργή εἰκονα τῆς Παναγίας μέ τούς 24 στίχους τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου πού βρίσκεται στόν Ἱερό Ναό Μεταμορφωσεως, στό Ὄρος Θαβώρ.

 Η εικονα ειναι απόκομμα της εφημερίδας Ορθόδοξος Παρατηρητής , Αθηνα 1956. Το κομμάτι της εφημερίδας το χρησιμοποίησε ο κ. Γεώργιος Λαζαράκης απο το Ηράκλειο της Κρήτης και τύλιξε στην εφημερίδα 3 κεριά, 1 μπουκάλι λάδι και λιβάνι. Το έβαλε σ ενα πακετο, το έριξε στη θάλασσα και παρακάλεσε την Παναγια να το οδηγήσει στην Τήνο και να χρησιμοποιήσουν τα δώρα του. Το δωρο ομως του Λαζαράκη έφτασε στο Τελ Αβιβ.

12 Αυγούστου Συναξαριστής. Φωτίου καί Ἀνικήτου, Παλάμων Ὁσίου, τῶν 12 Στρατιωτῶν Μαρτύρων ἐν Κρήτη, Κάστορος Ὁσίου, Παμφίλου καί Καπίτωνος, Σεργίου καί Στεφάνου.

Οἱ Ἅγιοι Φώτιος καὶ Ἀνίκητος οἱ Μάρτυρες

Ὁ Φώτιος ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Ἀνικήτου. Κατάγονταν καὶ οἱ δυὸ ἀπὸ τὴ Νικομήδεια. Ὅταν ὁ Διοκλητιανὸς θέλησε νὰ κινήσει διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, μίλησε μπροστὰ στὴν Σύγκλητο μὲ τοὺς πιὸ ὑβριστικοὺς λόγους ἐναντίον τους.
Ἐκεῖ ἦταν παρὼν καὶ ὁ Ἀνίκητος, ποὺ ὅταν ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ βασιλιά, ὄχι μόνο δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ σηκώθηκε μὲ θάρρος, δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανὸς καὶ εἶπε στὸ Διοκλητιανό: «Πλανᾶσαι, βασιλιά, ἂν νομίζεις ὅτι μὲ τὰ μέτρα κατὰ τῶν Χριστιανῶν θὰ πετύχεις τοὺς ἀσεβεῖς σκοπούς σου.
Μάθε ὅτι οἱ χριστιανοὶ ἀποτελοῦν σήμερα τὴν ὑγιέστερη μερίδα τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Καὶ θὰ ἦταν ἀνόητοι καὶ ἀναίσθητοι ἂν πίστευαν στὰ εἴδωλα. Γι’ αὐτὸ, ὅποια μέτρα καὶ ἂν πάρεις ἐναντίον τους, στὸ τέλος ζημιωμένος θὰ εἶσαι ἐσύ, ἐνῷ αὐτοὶ ἔνδοξοι μάρτυρες».
Ὁ Διοκλητιανός, προσβεβλημένος ἀπὸ τὴν παρατήρηση τοῦ Ἀνίκητου, διέταξε καὶ τὸν ἔριξαν τροφὴ σὲ ἕνα τρομερὸ λιοντάρι. Ἀλλὰ τὸ λιοντάρι σταμάτησε τὴν ἄγρια ὁρμή του καὶ ἡμέρεψε σὰν πρόβατο. Τότε ἔγινε μεγάλος σεισμὸς καὶ συνετρίβησαν πολλὰ εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα.

12 Αὐγούστου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ή μετά τήν ἑορτήν. Φωτίου καί Ἀνικήτου τῶν μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. ια΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ θ΄ 2-12). 

Α Κορ. 9,2          εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

Α Κορ. 9,2                Εάν, έστω, δι' άλλους ανθρώπους δεν είμαι Απόστολος, αλλά δια σας οπωσδήποτε είμαι. Μαρτυρία και απόδειξις και επίσημος σφραγίς του αποστολικού μου αξιώματος και έργου είσθε σεις με την χάριν του Κυρίου.