Γιατί ωρισμένοι τι­μωρούνται σαν μεγάλοι αμαρτωλοί, πριν ακόμη αποκτήσουν την γνώση του καλού και του κακού;(Αγ.Ιωάννη Χρυσοστόμου) ;

Από τον λόγο του αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου προς τον Σταγείριο.
 Και ερωτά κανείς: «Γιατί πολλοί από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής τους έπεσαν σε πολλές συμφορές;» Διότι κατά πρώτο λόγο ο Θεός τους τιμωρεί για την κακία τους, ενώ κατά δεύτερο, για να ωφεληθούν και άλλοι από τα κακά που τους συμβαίνουν. Αν όμως δεν βρίσκη τούτο εφαρμογή σε όλους, αυτό οφείλεται στο ότι δεν ήλθε ακόμη ο καιρός της κρίσεως.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 27-01-12

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί για να  μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ζ΄ 26 - η΄ 2

ζ΄ 26 - η΄ 2

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ι΄ 9 - 16

Ι΄ 9 - 16

                                                                     

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Αν η εικόνα του Αγιογραφικού Αναγνώσματος δεν είναι ευκρινής, παρακαλούμε πατήστε κλικ στο http://hristospanagia1.wordpress.com/

Ὁ Γερο-Ἀββακοὺμ τῆς Μονῆς τῆς Λαύρας

Στὸ Ἀσκητήριό του πήγαινε, ὁ Γερο-Ἀββακούμ, τρεῖς-τέσσερις φορὲς τὸν χρόνο καὶ ἔκανε Λειτουργίες καὶ πάλι ἐπέστρεφε στὴ Μονὴ τῆς Λαύρας.
    Ὅταν πλησίαζε πιὰ νὰ κοιμηθεῖ, εἶχε λάβει πληροφορία καὶ πῆγε στὸ Ἀσκητηριό του, γιὰ νὰ ἀφήσει τὰ ὀστά του ἐκεῖ στὴν Μετανοιά του, ὅπου εἶχε ἀφήσει καὶ τὶς σάρκες του, ὅταν ἦταν νεώτερος, μὲ τοὺς ὑπερφυσικοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔκανε, γιὰ νὰ ἐξαϋλωθεῖ κάπως, ὅπως τὸ ἀπαιτεῖ τὸ Ἀγγελικὸ Σχῆμα. Ἐκεῖ στὴ Βίγλα τὸν ἐπισκέπτονταν οἱ Πατέρες καὶ τὸν ἔβλεπαν πολὺ χαρούμενο. Ἕνας Πατέρας μάλιστα ἀποροῦσε γι’ αὐτὸ καὶ τοῦ εἶπε:

Τὰ εἴδη τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν_1ο Μέρος_(mp3)

Π. Σάββας_2011-12-15_Τὰ εἴδη τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν._1ο Μέρος_(mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-12-12 (Συνάξεις φοιτητριῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Οι καρποί της Θείας Μετάληψης όταν λαμβάνεται άξια. Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης

Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή.
Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμό­πτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή. Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρ­χισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα. Κάποια νε­αρή γυναίκα, πού πλησίαζε ν' αποθάνει, κοινώνησε τα 'Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε α­μνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε ο­τιδήποτε. Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστή­ρια Κύριε.
"Ολοι εσείς, πού κοινωνείτε τα άγια "Αχραντα του Θεού Μυστήρια! Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας για να βλέπετε και πώς ενώνεστε με τον Κύριο, αν δηλαδή ά­ξια κοινωνείτε.

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. « Τά δάκρυα τῆς μετανοίας »

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ – Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ
Μετάφραση ἀπό τη ρωσική γλῶσσα:

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος 

Διδαχές τοῦ στάρετς Σάββα

 Ἀποσπάσματα πού ἐλήφθησαν ἀπό τά κηρύγματά του (320-322)

Τά δάκρυα τῆς μετανοίας

Μακάριοἱ πενθοῦντες ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται
(Ματθ.5,4)

Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου γεννᾶ τό θρῆνο γιά τίς ἁμαρτίες μας καί γιά τή φοβερή μοῖρα πού ἀναμένει τόν ἁμαρτωλό μετά τόν τάφο.  Αὐτός ὀ θρῆνος δέν εἶναι μιά περιστασιακή θλίψη τῆς καρδιᾶς πού ἀναλύεται σέ δάκρυα, ἀλλά ἀδιάκοπος πόνος τῆς μετανοούσης ψυχῆς, πού φθάνει μέχρι τή λήθη τοῦ ἑαυτοῦ της.  Αὐτά τά δάκρυα εἶναι μερίδιο τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου ἀναπόφευκτο, ἄν ὄχι σ’ αὐτή τή ζωή, τότε μετά θάνατον, στήν αἰωνιότητα. Ὅποιος ἐδῶ δέ θρηνήσει τόν ἑαυτό του, θά θρηνεῖ ἐκεῖ αἰώνια.
Στούς ἀρχάριους ἡ προέλευση τῶν δακρύων ἔχει πολλές καί ποικίλες μορφές.  Συγκεκριμένα:συμβαίνουν δάκρυα ἐκ φύσεως, ἀπό τό Θεό, ἀπό θλίψη ἀξιοκατάκριτη ἤ ἐπαινετή, ἀπό κενοδοξία, ἀπό ἀκολασία, ἀπό ἀγάπη, ἀπό μνήμη τοῦ θανάτου καί ἀπό πολλές ἄλλες αἰτίες.
Εἶναι πολύ παρήγορο ὅτι ὅλων τῶν εἰδῶν τά δάκρυα μέσῳ τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά στραφοῦν σέ δάκρυα καθαρῶς πνευματικά καί σωτήρια.
Ἡ ἀληθινή κατάνυξη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καί τά δῶρα Του ὁ Θεός τά δίνει μόνο σ’ αὐτούς πού τά ζητοῦν, ἀνοίγει σέ ὅσους κρούουν, καί μόνο οἱ βιαστές ἁρπάζουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Μαθτ. 11,12).

Ὁ Γέροντας Πορφύριος ὡς πνευματικός

 

Δὲν καταπίεζε κανέναν

Δίπλα στὸ Γέροντα Πορφύριο αἰσθανόμουν ἄνετα. Δὲν καταπίεζε κανέναν. Ἤθελε, ὅποιος πήγαινε κοντά του, νὰ κάμνει αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή του. Ἔλεγε πάντοτε στοὺς ἐξομολόγους ὅτι, ὅταν, ὡς πνευματικοὶ πατέρες, κατευθύνουμε τὴν πορεία αὐτῶν ποὺ ἐξομολογοῦνται σ’ ἐμᾶς, πρέπει πάντα νὰ σεβόμαστε τὴν ἐλευθερία τους, τονίζοντάς μας ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἐλευθερία.

Μᾶς ἀνέφερε συχνὰ τὸ γνωστὸ περιστατικό, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς εἶπε μιὰ φορὰ κάτι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πολλοὶ σκανδαλίσθηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα ν’ ἀρχίσουν νὰ φεύγουν, ὥσπου ἔφυγαν ὅλοι κι ἔμειναν μόνο οἱ δώδεκα μαθητές του. Ὁπότε ὁ Κύριος τοὺς εἶπε ὅτι, ἂν ἤθελαν νὰ φύγουν κι ἐκεῖνοι, ἦταν ἐλεύθεροι νὰ τὸ πράξουν. Σημειώνει ἐπὶ λέξει τὸ κατὰ Ἰωάννην ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν. Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ἰω. 6, 67).

Ο στάρετς Ανατόλιος Α της Όπτινα(1824/+25-1-1894)

-Ο Άνατόλιος Ζερτσάλωφ ήταν από τους πιο στε­νούς μαθητές του στάρετς Μακαρίου. Σ'όλη του τη ζωή του ήταν απόλυτα αφοσιωμένος.
 Γεννήθηκε στίς 24 Μαρτίου 1824 στο χωριό Μπόντολια καί το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αλέξης. Ό πατέρας του ονομαζόταν Μωυσής καί ήταν διάκος- τη μητέρα του τη λέγανε 'Αννα Σεργκέγιεβνα. Κι οι δυο τους ήταν πάρα πολύ ευσεβείς κι επιθυμούσαν πολύ να δουν τα παιδιά τους ν' ασπάζονται το μοναχικό βίο.Από την ηλικία των πέντε ετών ο πατέρας του άρχιζε νά τον μαθαίνει γράμματα. Ό Αλέξης είχε μεγάλο ζήλο κι ήθελε να μάθει γρήγορα να διαβάζει για να μπει στο χορό των ψαλτών, αλλά ή φωνή του δεν ήταν καλή. Σύντομα όμως τον έστειλαν στο θεολογικό σεμινάριο του αγίου Μπόρις καί μετά στο σεμινάριο της Καλούγκα.

26 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Ξενοφώντος και της συμβίας αυτού Μαρίας και των τέκνων αυτού Αρκαδίου και Ιωάννου, Συμεών Παλαιού, των Αγίων Ανανίου Πρεσβυτέρου, Πέτρου δεσμοφύλακος και επτά στρατιωτών, των Αγίων δύο Μαρτύρων, Αμμωνά Οσίου, Μνήμη του μεγάλου σεισμού, Γαβριήλ Οσίου, μνήμη ανακομειδής λειψάνων Οσίου Θεοδώρου Στουδίτου, Κλήμεντος Οσίου, Δαυίδ Βασιλέως, Αρκαδίου Οσίου, Γαβριήλ Μητροπολίτου, Κυρίλλου Μητροπολίτου.

Ο Όσιος Ξενοφών μετά της συμβίου του Μαρίας και των τέκνων Αρκαδίου και Ιωάννου (Εορτή Ξενοφών)

Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518-527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό.
Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε.
Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο.
Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα.
Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.