Πραγματοποιεῖται ἀλλοίωση (παραχάραξη) τῆς Ἱερᾶς Ὀρθόδοξης Παράδοσης μας, 12-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Δευτέρα 13 Μαΐου 2024
Ἡ ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, Ἁγ. Παϊσίου- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο,12-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἡ ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, Ἁγ. Παϊσίου- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο,12-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἠ τελευταία ἀπάτη τοῦ διαβόλου-ἡ ὑπερηφάνεια\Πῶς μᾶς πολεμᾶ ὁ διάβολος (Γ' μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἠ τελευταία ἀπάτη τοῦ διαβόλου-ἡ ὑπερηφάνεια\Πῶς μᾶς πολεμᾶ ὁ διάβολος (Γ' μέρος), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορ.-Ἁόρατος πόλεμος Κεφ. 33, 12-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ὅσιος Παΐσιος: "Γιὰ ἕναν ἀναστημένο πνευματικὰ δὲν ὑπάρχει, καθόλου ἀγωνία, φόβος καὶ ἄγχος διότι καὶ τὸν θάνατο τὸν περιμένει μὲ χαρὰ"
Ἀδύνατο εἶναι, νὰ νιώσουμε τὴν θεία παρηγοριὰ (τὴν παραδεισένια γλυκύτητα), ἐὰν δὲν ἀποφύγουμε τὴν κοσμικὴ καὶ ἐὰν δὲν πεθάνει τελείως τὸ κοσμικό μας φρόνημα. Θὰ πρέπει τὸ κοσμικὸ φρόνημα, ἀφοῦ πεθάνει, νὰ γίνει φυτόχωμα, γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ μέσα μας τὸ θεῖο φρόνημα, διότι οἱ θεῖες ἡδονὲς δὲν γεννιοῦνται ἀπὸ τὶς σωματικὲς ἡδονὲς ἀλλὰ ἀπὸ τὶς σωματικὲς ωδίνες, ποὺ γίνονται στοὺς ἀγῶνες μὲ ἐπίγνωση καὶ διάκριση γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὰ φιλότιμα παιδιὰ Του, γιὰ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὸν παλαιό τους ἄνθρωπο (τὸν κοσμικό).
Ὁ Καλὸς Πατέρας τρέφει μετὰ τὰ παιδιὰ Του, ἀπὸ τὴν γῆ ἀκόμη ποὺ βρίσκονται, μὲ παραδεισένιες τροφές, καὶ σκιρτᾶνε ἀγαλλόμενα -ἀναστάσεως ἡμέρα...,ἡμέρᾳ..., ἀφοῦ φυσικὰ περάσανε τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ μὲ ἀγῶνες, τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ στὸν Σταυρὸ καί, ἀναστηθήκανε πνευματικὰ καὶ ζοῦν...
«Ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»
«Ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
«Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ῥωμ., στ’ 4). Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, πρόσκληση γιὰ μιὰ «καινή» ἐν Χριστῷ ζωή. Κατὰ τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα ποὺ διανύομε γευόμαστε πράγματι, οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡ κτίση ὅλη, τὴν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς καινούργιας ἀναστημένης ζωῆς.
Ὅπως παλαιότερα κατ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες οἱ νεοφώτιστοι ἀδελφοί μας ποὺ ἐλάμβαναν τὸ βάπτισμα ἔλαμπαν μέσα στὰ λευκὰ λαμπριάτικα ἐνδύματά των, ἔτσι καὶ ἐμεῖς σήμερα, οἱ ἀναβαπτισμένοι καὶ ἐνδεδυμένοι τὸν χιτῶνα τῆς νέας ἀναστημένης ἐν Χριστῷ ζωῆς, βιώνομε τὴν χαρὰ τῆς Λαμπρῆς καὶ ἀστραποβολοῦμε μέσα στὰ νέα φωτεινά μας ἐνδύματα.
Ἐξ ἄλλου, ὅταν κάποιος παραμένει ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἀποτελεῖ πλέον καινούργιο δημιούργημα: «εἰ τις ἐν Χριστῶ, καινὴ κτίσις» (Β’ Κορ., ε’ 17). Στὸ ἑξῆς τίποτε στὴν καινὴ αὐτὴν κτίση δὲν θυμίζει τὸ παρελθόν: «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθε, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα» (ὅ.π.).
Ἔτσι καὶ ὁ ὑμνογράφος, μὲ τὴν σειρά του, ἀναφωνεῖ: «νῦν τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός», διότι πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, στὸν κόσμο τῆς πτώσεως καὶ τῆς φθορᾶς, δὲν ὑπῆρχε φῶς ἀλλὰ σκότος, δὲν ὑπῆρχε χαρὰ ἀλλὰ λύπη, δὲν ὑπῆρχε γαλήνη καὶ εἰρήνη ἀλλὰ μόνον ταραχὴ καὶ σύγκρουση.
Ἡ «καλὴ ἀλλοίωση» ποὺ προκαλεῖ ἡ νέα ἐν Χριστῶ ζωὴ θὰ φαίνονταν καλύτερα, ἐὰν λ.χ. κάναμε μιὰ ἀκτινογραφία σὲ ἕναν ἄνθρωπο πρὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ κατόπιν κάναμε ἄλλη μία στὸν ἴδιο ἄνθρωπο μετὰ ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση. Βεβαίως, γιὰ νὰ συντελεστῆ ἡ καλὴ αὐτὴ ἀλλοίωση, χρειάζεται νὰ τὸ θέλῃ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος.
Τὸ Ἅγιον Φῶς εἶναι Θαῦμα ἢ Ἀπάτη;
Τὸ Ἅγιον Φῶς εἶναι Θαῦμα ἢ Ἀπάτη;
Ὑπὸ τοῦ Σεβ. Ἀντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ,
Ἐφησυχάζοντος Μητροπολίτου Πατρ. Ἀλεξανδρείας
Ἀγαπητὲ κ. Διευθυντά,
Στὸ τεῦχος τῆς ἐγκρίτου θρησκευτικῆς ἐφημερίδος «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ἔτους ξβ΄, ἀριθμ. Φύλλου 2445, τῆς 28 Ἀπριλίου 2023, πληροφορήθηκα γιὰ τὴν πολεμικὴ ἑνὸς κληρικοῦ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, ὁ ὁποῖος καταφέρθηκε ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Φωτός, ποὺ ἐκπηγάζει μὲ θαυμαστὸ τρόπον ἀπὸ τὸν Τάφο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴν δήλωση τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ ἔχω νὰ πῶ τὰ ἀκόλουθα, τὰ ὁποῖα καὶ παρακαλῶ νὰ δημοσιεύσετε πρὸς ὄφελος τῶν πιστῶν:
Στὴν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση τὸ Ἅγιο Φῶς ἐκλαμβάνεται ὡς θαῦμα, ποὺ ἐπαναλαμβάνεται κάθε χρόνο λίγο πρὶν τὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἀνάστασης στὸ Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως στὰ Ἱεροσόλυμα, κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ φλόγα ἀνάβει μέ θαυματουργό τρόπο ἐντὸς τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ μόνο ὑπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πατριάρχη Ἱεροσολύμων. Τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ὁποίου γίνεται ἡ τελετὴ τῆς ἁφῆς, τὸ χαρακτηρίζει ὡς «θαῦμα, τὸ ὁποῖο δὲν χωρᾶ ἀμφισβήτηση». Τὸ Πατριαρχεῖο, ἀντίθετα, ἀναφέρει ὅτι ὁ χῶρος ἐλέγχεται γιὰ προϋπάρχουσες φλόγες ἀπὸ τὶς στρατιωτικὲς καὶ πολιτικὲς Ἀρχὲς τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ἑτερόδοξους Ἀρμενίους, Κόπτες καὶ Ρωμαιοκαθολικούς.
Ἡ πρώτη παρουσία τοῦ θαύματος τοῦ Ἁγίου Φωτὸς συναντᾶται ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ ἡ Ψυχὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν νεκρῶν, γιὰ νὰ δοξαστεῖ διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του μέσα σὲ ἕνα ἀπρόσιτο Φῶς. Τὸ ἴδιο Φῶς γεμίζει τὸν Πανάγιο Τάφο, κάθε χρόνο, κατὰ τὴν τελετὴ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ ἀναφέρεται πὼς ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Ἰωάννα, ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου, καθὼς καὶ ἄλλες γυναῖκες ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, ἦλθαν στὸν Τάφο τοῦ Ἰησοῦ πρὶν ἀκόμη χαράξει. Φθάνοντας διαπίστωσαν ὅτι ὁ Τάφος ἦταν κενός. Καὶ ἐνῷ ἀναρωτιοῦνταν τί συνέβη, «ἐμφανίστηκαν σὲ αὐτὲς δύο ἄνδρες μὲ ἐνδύματα ἀστραφτερά», οἱ ὁποῖοι εἶπαν: «Γιατί ζητᾶτε τὸν ζῶντα μεταξὺ τῶν νεκρῶν; Δὲν εἶναι ἐδῶ ἀλλὰ ἀναστήθηκε» (Λουκ. 24:5-6). Στὸ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγέλιο ἡ περιγραφὴ τοῦ ἰδίου γεγονότος εἶναι πιὸ λεπτομερὴς (Ἰωάν. 20:1-7). Πῶς, ἐνῷ ἐπικρατοῦσε ἀκόμη σκοτάδι, κατάφεραν ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης νὰ δοῦν στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Τάφου; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ εἶχε γεμίσει ἀπὸ Φῶς, ποὺ ἦταν ὁρατὸ καὶ πνευματικῶς ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν φυσικῶν αἰσθήσεων.
Τὸ Φῶς ποὺ γεμίζει τὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Ἀκτίστου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Τὸ Ἄκτιστο Φῶς εἶναι ὁ σπινθηρισμὸς ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ Φῶς εἶναι ἀδιόρατο καὶ ἄκτιστο. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ὅταν ἀνάψουν οἱ δεσμίδες τῶν κεριῶν τοῦ Πατριάρχη, τὸ Φῶς γίνεται κτιστό. Καὶ ἐπειδὴ ἡ φλόγα αὐτὴ ἔχει στὴν ἀρχὴ τὴν Χάρη τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, γι’ αὐτὸ δὲν καίει (π. Γεώργιος Μεταλληνός).
Ἀπὸ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τὸ 336 μ.Χ., ἕως σήμερα, ἡ τελετὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς λαμβάνει χώρα πάντοτε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τελεῖται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους κληρικούς.
«Καιρός τοῦ βαλλεῖν ἀρχήν μετανοίας» Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε «μελλήσετε ἀκούειν πολέμους καί ἀκοάς πολέμων, ἀλλ᾿ οὔπω τό τέλος»[1]. Θά ἀκούσετε, λέγει, νά μιλᾶνε γιά πολέμους καί γιά ἐπερχόμενους πολέμους, ἀλλά ἀκόμα δέν θά ἔρθει τό τέλος. Ἡ Δευτέρα Παρουσία βέβαια πλησιάζει. Ὅσο περνοῦν τά χρόνια, πλησιάζουμε στά χρόνια τῶν ἐσχάτων ὅπως λέμε, στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἀλλά ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος «καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν»[2]. Πάντοτε ὑπάρχουν οἱ ἀντίχριστοι, σέ κάθε ἐποχή καί αὐτοί προετοιμάζουν τόν δρόμο, προετοιμάζουν τήν ἔλευση τοῦ τελικοῦ Ἀντιχρίστου τῶν ἐσχάτων, τοῦ ἐσχατολογικοῦ θά λέγαμε ἀντιχρίστου∙ ὁ ὁποῖος καί θά καταδιώξει ἀμείλικτα τούς χριστιανούς, θά βασιλέψει γιά πολύ λίγο καί μετά βέβαια θά ὑπάγει εἰς τήν λίμνη τοῦ πυρός τήν καιομένη, στήν αἰώνια κόλαση, μαζί μέ τόν ψευδοπροφήτη, αὐτόν πού θά τόν προωθήσει, θά τόν διαφημίσει εἰς τούς λαούς καί μέ τόν διάβολο, καί μέ ὅλους τούς ἀγγέλους τοῦ διαβόλου, μέ ὅλους τούς δαίμονες δηλαδή.
Ἀκούσαμε -ἐνδεχομένως καί ἐσεῖς τό ἀκούσατε- ὅτι ἄρχισε κάποιος πόλεμος ἐκεῖ κάτω, στή Μέση Ἀνατολή. Καί βέβαια ὅλα αὐτά μᾶς τά ἔχουν προφητέψει οἱ Ἅγιοι. Καί ἕνας ἀσκητής ἀπό τήν Κρήτη ἔλεγε: «θά πίνετε τόν καφέ σας καί θά ἀκούσετε ὅτι τό Ἰσραήλ χτύπησε τό πυρηνικό πρόγραμμα τοῦ Ἰράν». Ἐμεῖς δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτε, ὀφείλουμε ὅμως νά προσευχόμαστε γιά τούς ταλαίπωρους αὐτούς ἀνθρώπους πού ἀλληλοσφάζονται. Καί θυμόμαστε βέβαια τά λόγια τῶν ἁγίων Πατέρων πού μᾶς λένε ὅτι ὁ Θεός ἔτσι τιμωρεῖ τό κακό: στέλνει ἕναν κακό νά τιμωρήσει ἄλλον κακό.
Καταδικασμένοι σὲ ἀθανασία
Καταδικασμένοι σε αθανασία
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ένα από τα θεολογικότερα κείμενα για την Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) το 1936*. Γράφει:
«Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις Θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεως Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους εις αθανασία….Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητό, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του, κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους…Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».
Ο Άγιος Ιουστίνος σημειώνει πως η αμαρτία βαθμιαίως σμικρύνει την ψυχή του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατο, την μεταβάλλει από αθάνατη εις θνητή, από άφθαρτη και απέραντη εις φθαρτή και πεπερασμένη. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι θνητός. Και προσθέτει: «Εις τον ανθρώπινο κόσμο μας ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο βάσανο και η πιο φρικιαστική απανθρωπία. Η απελευθέρωσις από αυτό το βάσανο και από αυτή την απανθρωπία είναι ακριβώς η σωτηρία. Αυτή τη σωτηρία δώρισε εις το ανθρώπινο γένος μόνο ο Νικητής του θανάτου – ο Αναστάς Θεάνθρωπος…Εις τέσσερις μόνο λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσερα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! - Αληθώς Ανέστη!».
Ὅσιος Κόμγαλλος, Κτήτωρ τῆς Μονῆς τοῦ Μπάνγκορ ἐν Ἰρλανδίᾳ.
Όσιος Κόμγαλλος, Κτήτωρ της Μονής του Μπάνγκορ εν Ιρλανδία.
10 Μαΐου.
Γόνος ευγενούς οικογένειας Πικτών [1] της Ιρλανδίας, ο Όσιος Κόμγαλλος (Comgall) γεννήθηκε το 516. Τον ανέθρεψε ο Άγιος Φινδανός, Ηγούμενος Κλόνεναγκ [Fintan of Clonenagh] (τιμάται 17 Φεβρουαρίου) και σύντομα ο Κόμγαλλος απέκτησε βαθιές γνώσεις των αρχών της μοναχικής πολιτείας.
Αφού χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, διήγαγε για κάποιο διάστημα ερημητικό βίο στο Λοχ Ερν (Lough Erne), με κανόνα άκρας αυστηρότητας. Εν συνεχεία, περί το 555, ίδρυσε στον κόλπο του Μπέλφαστ, την μεγάλη Μονή του Μπάνγκορ (Bangor), η οποία έμελλε να γίνει η επιφανέστερη και πολυπληθέστερη σε όλη την Ιρλανδία. Αριθμούσε περίπου τρεις χιλιάδες Μοναχούς στο Μοναστήρι και τα παραρτήματά του, οι οποίοι ασχολούνταν με χειρωνακτικές εργασίες και αναλάμβαναν την εκπαίδευση των νέων στα θύραθεν και ιερά γράμματα, έχοντες διαρκώς στα χείλη τους λόγους της Αγίας Γραφής και την μνήμη Θεού στην καρδιά.
Ἡ ''Μικρὰ Δέησις''.Μονή τῆς Χώρας.
Η ''Μικρά Δέησις''
....Μονή της Χώρας....
https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_70.html
13 Μαΐου. Γλυκερίας μάρτυρος (†177). Σεργίου ὁμολογητοῦ, Παυσικάκου ἐπισκόπου Συνάδων (ϛ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας β´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. γ´ 19-26).
Πραξ. 3,19 μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,
Πραξ. 3,19 Μετανοήσατε, λοιπόν, και γυρίσατε πλησίον στον Θεόν· πιστεύσατε στον Χριστόν, δια να εξαλειφθούν αι αμαρτίαι σας.
Πραξ. 3,20 ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν,
Πραξ. 3,20 Και δια να έλθουν εις σας εκ μέρους του Κυρίου καιροί λυτρώσεως και αναψυχής και να αποστείλη εις σας λυτρωτήν τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον προ πάντων των αιώνων είχε προορίσει και ως ιδικόν σας Μεσσίαν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
