51. Περί Χρονίου καί Παφνουτίου Α΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

51. Περί Χρονίου καί Παφνουτίου Α΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-8-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἀββάς Ποιμήν - ΛΟΓΟΙ

  Ο αββάς Ποιμήν είπε: «Αν θυμάται ο άνθρωπος τον λόγο της Γραφής· “Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς” (Ματθ. 12:37), προτιμά μάλλον να σωπαίνει».

Επίσης είπε: «Ο άνθρωπος χρειάζεται την ταπεινοφροσύνη και τον φόβο του Θεού, όπως την αναπνοή που βγαίνει από τη μύτη του».

Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Δίδαξε το στόμα σου να λέει αυτά που έχεις στην καρδιά σου».

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: «Αν δω σφάλμα του αδελφού μου, είναι καλό να το σκεπάσω;» Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Την ώρα που θα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, και ο Θεός σκεπάζει το δικό μας· και την ώρα που θα φανερώσουμε το σφάλμα του αδελφού, και ο Θεός φανερώνει το δικό μας».

Έλεγαν για κάποιον αδελφό ότι πολεμήθηκε από τον πειρασμό της βλασφημίας και ντρεπόταν να το πει. Όπου δηλαδή άκουγε για μεγάλους γέροντες, πήγαινε σε αυτούς για να εξομολογηθεί, όταν όμως έφτανε, ντρεπόταν να το ομολογήσει. Πολλές φορές λοιπόν επισκέφτηκε και τον αββά Ποιμένα, και ο γέροντας τον έβλεπε ότι έχει λογισμούς και λυπόταν που ο αδελφός δεν τους έλεγε. Μια μέρα λοιπόν, καθώς τον ξεπροβόδιζε, του είπε: «Τόσον καιρό τώρα έρχεσαι εδώ έχοντας λογισμούς να μου εξομολογηθείς, και όταν έρθεις, δεν θέλεις να τους πεις, αλλά κάθε φορά φεύγεις κρατώντας τους μέσα σου να σε βασανίζουν. Πες μου λοιπόν, παιδί μου, τι είναι αυτό που έχεις». Εκείνος του αποκρίθηκε: «Ο διάβολος με πολεμά να βλασφημήσω τον Θεό, και ντρεπόμουν να το πω». Και αφού του περιέγραψε τι του συμβαίνει, αμέσως ξελάφρωσε. «Μη στενοχωριέσαι, παιδί μου», του είπε ο γέροντας. «Όταν έρχεται ο λογισμός αυτός, να λες· “Εγώ δεν έχω καμιά σχέση· η βλασφημία σου να πέσει επάνω σου, Σατανά, γιατί αυτό το πράγμα δεν το θέλει η ψυχή μου”. Και κάθε πράγμα που δεν το θέλει η ψυχή, δεν κρατά πολύ». Έτσι ο αδελφός έφυγε θεραπευμένος.

Προσευχή τῆς Ὁσίας ἀσκήτριας τῆς Καλύμνου Μαγδαληνῆς, τῆς Γερόντισσας τῆς ἐλεημοσύνης (3 Αὐγούστου 1952)

 Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Στις 3 Αυγούστου μνημονεύουμε μετ’ εγκωμίων την μνήμη της Οσίας ασκήτριας της Καλύμνου, της Γερόντισσας της Μονής του Ευαγγελισμού στο Άργος της ευάνδρου αυτής και καλλίπαιδος νήσου, της Γερόντισσας της ελεημοσύνης.

Αυτή μιλούσε με παρρησία, αλλά και με δάκρυα ευχαριστίας και «εν ‘αφελότητι καρδίας» στον ουράνιο Νυμφίο της και του έλεγε:

– «Κύριε, σε διψάει η ψυχή μου και σε ζητάει! και πως να μην Σε ζητήσει, αφού Εσύ πρώτος τη ζήτησες, την ανέσυρες από τον κόσμο Εσύ που «από κοπρίας ανυψείς πένητα» (Ψαλμ. 112, 7). Εσύ πρώτος τη ζήτησες και της έδωσες να γευθεί τη γλυκύτητα του Αγίου Σου Πνεύματος. Γι’ αυτό και η ψυχή μου Σε αγαπά μέχρι τέλους!

 Και ο Χριστός, στού οποίου την αγάπη η Οσία Μαγαδαληνή δόθηκε ολοκληρωτικά όχι μόνο με την ασκητική της διαγωγή, που την ανέβασε στα ουράνια δώματα, αλλά και με την ελεημοσύνη της.

   Στην λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έφερε την πατρίδα μας στην εξαθλίωση, το Μοναστήρι του Ευαγγελισμού μαζί με όλο το λαό της Καλύμνου δοκιμάσθηκε πολύ. Οι πόροι συντηρήσεώς του ήταν πενιχρότατοι. Η σκληρή δοκιμασία έγινε εφιαλτική με πείνα και θάνατο. Η υποτυπώδης βιοτεχνία των τσεμπεριών που έφτιαχναν η Γερόντισσα Μαγδαληνή και οι καλόγριές της δεν λειτουργούσε και γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για να αγορασθούν οι πρώτες ύλες, αλλά και γιατί ο κόσμος δεν τα αγόραζε από έλλειψη χρημάτων. Η Γερόντισσα πιστή στην πρόνοια του Θεού δεν απογοητευόταν.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα «Παναγία ἡ Θρηνωδούσα»

  Διηγείται ο π. Βασίλειος των Ιωασαφαίων.

Ο γέροντάς μας, ο π. Ιωάσαφ, έζησε εδώ στο Άγιο Όρος 64 χρόνια. Αγιογράφησε, να μη σας πω χιλιάδες, εκατοντάδες εικόνες. Μία από αυτές τις εικόνες θαυματούργησε και θαυματουργεί. Είναι η «Παναγία η Θρηνωδούσα», η οποία βρίσκεται στην Νέα Όλυνθο Χαλκιδικής.

Έκανε η Παναγία μας ένα θαύμα σ’ έναν πιστό εκεί –θεράπευσε το παιδί του που είχε καρκίνο– και ο πιστός έταξε, όταν αποκτήσει λίγα χρήματα, να κτίσει μία Εκκλησία προς τιμήν της Παναγίας μας. Όταν έκτισε την Εκκλησία, είχε απορία σε ποια θαυματουργό εικόνα της Παναγίας μας να αφιερώσει την Εκκλησία. Παρουσιάστηκε η Παναγία στον ύπνο του και του λέει: «Θα πας στο Άγιον Όρος στους αδελφούς Ιωσαφαίους και θα πεις στον γερο-Ιωάσαφ να σου αγιογραφήσει την «Παναγία την Θρηνωδούσα”».

 

Λέει ο πιστός στην Παναγία: «Εγώ έχω γυρίσει τόσες Εκκλησίες, τόσα μοναστήρια, δεν έχω δει τέτοια εικόνα». «Εσύ», λέει, «θα πας να του πεις, και εγώ θα του στείλω μήνυμα και ξέρει αυτός πώς θα σου την αγιογραφήσει». Ήρθε αυτός ο πιστός με ευλογία της Μητροπόλεως, την επιτροπή της Εκκλησίας και τον ιερέα του χωριού του, και διηγήθηκε στον γέροντα αυτό το όνειρο που είδε. Έτσι ο γέροντας αγιογράφησε την Παναγία το 1972 και την έστειλε ευλογία εκεί στο χωριό. Από τότε έχει επιτελέσει πάμπολλα θαύματα.

 

Θα σας αναφέρω δύο θαύματα της «Παναγίας Θρηνωδούσας»:

 

α’. Πέρυσι βρέθηκα εκεί στο προσκύνημα της Παναγίας. Έρχεται ένα ζευγάρι με δυο παιδάκια. Λένε: «Ανοίξτε τον Ναό να προσκυνήσουμε, γιατί κάτι μας συνδέει μ’ αυτόν». Εγώ σκέφτηκα ότι κάτι θαυμαστό θα συνέβη σ’ αυτή την οικογένεια.

Zeitgeist - Γ' Οἱ ἰδέες

ZEITGEIST

  Μέρος Γ' 

Οι Ιδέες

Α. Η λατρεία του ήλιου και ο ζωδιακός κύκλος 

και η αντιστοίχισή τους με τον Χριστιανισμό     

Από τα πρώτα λεπτά της ταινίας μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι αυτό που θα επιχειρηθεί είναι μία αστρολογική ερμηνεία της θρησκείας. Κεντρική ιδέα είναι ότι τόσο ο Χριστιανισμός, όσο και οι άλλες αρχαίες θρησκείες είναι λατρείες του ήλιου, της σελήνης και των αστερισμών. Αυτή η ιδέα υπάρχει σε όλους τους συγγραφείς που αναφέρθηκαν στο πρώτο μέρος ως πηγές της ταινίας. Υπάρχει επίσης στη διδασκαλία της Blavatsky στο Secret Doctrine, στον πρώτο τόμο, κεφάλαιο 16, The Zodiac and its Antiquity, σελ. 710-730. Αντιγράφουμε για παράδειγμα:

«Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη υπαινιγμούς στα δώδεκα σύμβολα του ζωδιακού κυκλου, και το όλο σχήμα είναι βασισμένο επάνω του - ήρωες, προσωπικότητες και γεγονότα. Έτσι στο όνειρο του Ιωσήφ, ο οποίος είδε έντεκα αστέρια να προσκυνούν το δωδέκατο, το οποίο ήταν το δικό του αστέρι, αναφέρεται σ' αυτό ο ζωδιακός κύκλος[i]».

«Τόσο κατοχυρωμένο είναι το γεγονός, ώστε οι ρωμαιοκαθολικοί συγγραφείς - ειδικά οι Γάλλοι ουλτραμονταντιστές[ii] - έχουν σιωπηρά συμφωνήσει να συνδέσουν τους δώδεκα Πατριάρχες των Εβραίων με τα σύμβολα του ζωδιακού κύκλου... Ο Υδροχόος είναι ο Ρουβήν, ο οποίος έχει δηλωθεί «ασταθής όπως το νερό[iii]»˙ Οι Δίδυμοι είναι ο Συμεών και ο Λεβί, εξαιτίας της ισχυρής αδελφικής τους σχέσης˙ ο Λέων είναι ο Ιούδας, «ο ισχυρός λέων» της φυλής, «ο σκύμνος[iv]»˙ οι Ιχθείς είναι ο Ζαβουλών, ο οποίος «θα κατοικούσε στο λιμάνι της θάλασσας[v]»˙ ο Ταύρος είναι ο Ισσάχαρ, διότι είναι «δυνατός ως όνος καθιστός» κτλ και γι' αυτό σχετίζεται με τους σταύλους[vi]˙ Σκορπιός είναι ο Δαν, ο οποίος περιγράφεται «ως φίδι, μια οχιά που κάθεται πάνω στο δρόμο[vii]» κτλ˙ Αιγόκερος είναι ο Νεφθαλείμ, ο οποίος είναι «ελάφι ξαμολυμένο[viii]»˙ Καρκίνος είναι ο Βενιαμείν, διότι είναι «λιμασμένος[ix]»˙ Ο Ζυγός, η ισορροπία, στον Ασσήρ, του οποίου «το ψωμί θα είναι παχύ[x]»˙ Τοξότης είναι ο Ιωσήφ «διότι το τόξο του άντεχε σε δύναμη[xi]». Και για να συμπληρώσουμε το δωδέκατο ζώδιο, για την Παρθένο, που ανεξαρτητοποιήθηκε από τον Σκορπιό, έχουμε την Δείνα, την μόνη κόρη του Ιακώβ. Η παράδοση θέλει οι αναφερθείσες φυλές να φέρουν τα δώδεκα ζώδια στα λάβαρά τους. Αλλά πραγματικά η Βίβλος, σε επίρρωση των παραπάνω είναι γεμάτη με θεολογικά-κοσμολογικά και αστρονομικά σύμβολα και προσωποποιήσεις[xii]».

Φυσικά δεν υπάρχει κανένας Πατέρας της Εκκλησίας και κανένας εκκλησιαστικός συγγραφέας που να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Αυτά υπάρχουν μόνο στο μυαλό της ίδιας και των οπαδών της που θέλουν να ερμηνεύσουν την Βίβλο κατά το δοκούν.

Αλλά στο συγκεκριμένο κεφάλαιο η Blavatsky δεν μπαίνει καν στον κόπο ν' αποδείξει ότι ο Χριστιανισμός είναι μία λατρεία του ήλιου. Αυτό το θεωρεί δεδομένο. Αυτό που προσπαθεί είναι να δείξει ότι η αστρολογία (και όχι η αστρονομία, όπως επιμένουν μερικοί) είναι αρχαιότατη παράδοση. Η επικρατούσα άποψη στην εποχή της ήταν ότι την αστρολογία την εφηύραν οι αρχαίοι Έλληνες και από αυτούς την πήραν οι άλλοι λαοί. Για να δείξει η Blavatsky ότι δεν ισχύει αυτό προσπαθεί ν' αναγάγει τα ζώδια σε μια εποχή προγενέστερη των αρχαίων Ελλήνων, γι' αυτό και κάνει αυτούς τους συσχετισμούς, οι οποίοι, βέβαια, δεν τεκμηριώνονται ούτε από το κείμενο της Π. Διαθήκης ούτε από κανένα άλλο αρχαίο κείμενο. Δηλαδή κατασκευάζει τεκμήρια με βάση αυτό που θέλει, για ν' αποδείξει αυτό που θέλει.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης (†) - Ἡ Θεοτόκος ἐπαναπροσανατολίζει τήν ἐλευθερία μας στόν Θεό

  Ο Αδάμ και η Εύα υπέκυψαν στον πειρασμό να τοποθετήσουν ως περιεχόμενο της ελευθερίας τους τον εαυτό τους. Έτσι χώρισαν τον άνθρωπο από τον Θεό. Χωρισμένοι από τον Θεό οι άνθρωποι έχασαν την μεταξύ τους ενότητα, όπως και την εσωτερική τους ενότητα.

Πρώτη η Εύα υπέκυψε στον πειρασμό. Η Μαρία, κατά τον άγιο Ειρηναίο, επίσκοπο Λουγδούνου (Λυών), μάρτυρα και αρχαίο Πατέρα της Εκκλησίας (+202; μ.Χ.), διορθώνει το λάθος της Εύας. Η πρώτη γυναίκα με την ανυπακοή της φέρει στον κόσμο το θάνατο. Η Μαρία με την υπακοή της φέρει τη ζωή.

 

Η Εύα μάς έκλεισε τον δρόμο προς τον Θεό. Μας αποπροσανατόλισε. Η Μαρία μας ανοίγει το δρόμο προς τον Θεό. Μας προσανατολίζει προς τον Θεό. Χάρισε τη θέληση και την αγάπη της ολοκληρωτικά στον Θεό.

 

Αυτή την ολοκληρωτική προσφορά της στον Θεό εκφράζει η Παρθενία της, που γι’ αυτό δεν είναι κάτι που φανερώνει έλλειψη ή κάτι άγονο, αλλά είναι πλήρωμα, παρθενία γονιμότερη από κάθε σαρκική συνάφεια. Παρθενία που φέρει τη Ζωή. Γι’ αυτό και δικαίως μακαρίζεται ως Νύμφη ανύμφευτος.

 

Η Θεοτόκος είχε εμπιστοσύνη στον Θεό και δεν φοβήθηκε να του προσφέρει την ελευθερία της.

 

Η Εύα φοβήθηκε, και φοβάται ο άνθρωπος ότι, όταν χαρίσει την ελευθερία του στον Θεό, θα χάσει τη δική του ελευθερία. Δεν θα ολοκληρωθεί ως άνθρωπος. Θα γίνει στείρος.

Ὅσιος Βασιλίσκος τῆς Σιβηρίας. Ἡ χάρη καί τά δῶρα τῆς καρδιακῆς προσευχῆς. Ἐπιλογή ἀπό τις σημειώσεις που κρατοῦσε ὁ μαθητής του ὅσιος Ζωσιμᾶς.

Ο  μοναχός της Σιβηρίας  και  άγιος γέροντας, γεννήθηκε περίπου. 1740. Πέθανε στην πόλη Τουρινσκ στις 29 Δεκεμβρίου 1824 και θάφτηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Τορίνο

Μια φορά έτυχε να είμαι μαζί του στην κατοικία ενός θεόπνευστου πατέρα, τού οποίου το όνομα μού έδωσε εντολή να κρατήσω μυστικό, γιατί αυτό απαίτησε ο εν λόγω πατέρας γιά όσο χρόνο ήταν στή ζωή. Τώρα όμως μπορώ να το αποκαλύψω: αυτός ήταν ο πατέρας Βασίλειος, ιδρυτής του μοναστηριού της Λευκής ’Όχθης. Με τήν Αγάπη και τήν επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος πού κατοικούσε μέσα του, ο γέροντας Βασίλειος είπε πολλά γιά τη σωτηρία των ψυχών μας, αναφέροντας έμμεσα πολλά και γιά τον εαυτό του, όπως: «Γνωρίζω έναν άνθρωπο πού έχει τη θεϊκή αύτή Αγάπη και υποφέρει τόσο πολύ γιά τον Κύριο και Θεό, ώστε να νομίζει πώς μαράθηκε ολότελα σε μια στιγμή κι η ψυχή του είχε σχεδόν χωριστεί από το σώμα».

São Paisios sobre aplicar o que lemos.

 São Paisios sobre aplicar o que lemos.

Não estou dizendo que não devemos ler para que possamos alegar ignorância e assim nos isentarmos das responsabilidades, pois isso é um engodo astuto. Estou dizendo que não devemos ler apenas para passar o tempo de forma agradável.

O ruim é que alguém leia muito e tendo boa memória, lembre de muitas coisas, e possa até falar de tudo que leu, iludindo-se assim ao pensar que segue o que leu. A pessoa alimenta essa ilusão para si e para os outros. 

Ἡ μητέρα τοῦ γέροντα Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

 Αικατερίνη - Η μητέρα του γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ

Σχετικά με την μητέρα του γέροντα Σωφρονίου είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο γεγονός: 

13 Αυγούστου Συναξαριστής. Ανακομιδή και Μετάθεση Λειψάνου Οσίου Μαξίμου, Ευδοκίας Βασιλίσσης, Σέριδου Οσίου, Δωροθέου και Δοσιθέου, Μνήμη Βασιλίσσης Ειρήνης, Κορωνάτου, Μαξίμου Μόσχας.

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 21η Ἰανουαρίου ὅπου καὶ ὁ βίος του.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὴν τῶν λειψάνων σου, ἁγίαν λάρνακα, ἀρωματίζουσαν, ζωῆς τὰς χάριτας, ὡς κιβωτὸν ἁγιασμοῦ, πλουτήσαντες θεοφόρε, ἐξ αὐτῆς δρεπόμεθα, χάριν θείαν καὶ ἔλεος, Μάξιμε πανεύφημε, τῆς σοφίας ὁ τρόφιμος· διὸ μὴ διαλίπῃς πρεσβεύων, θείας τυχεῖν ἡμᾶς εὐκλείας.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρμαχε θεηγόρε, Ὀρθοδοξίας ἀσφάλεια καὶ λαμπρότης, λύρα τῆς εὐσεβείας καὶ ὄργανον, καὶ Μοναστῶν τὸ θεῖον καὶ ἱερὸν ἀγλάϊσμα, ἀεὶ ἡμᾶς φρούρει, Πάτερ Μάξιμε.

Μεγαλυνάριον.
Τὴν τῶν σῶν λειψάνων θείαν σορόν, πνέουσαν τῷ κόσμῳ, εὐωδίαν τὴν μυστικήν, Μάξιμε ἐκ τάφου, κομίσαντες ἐκ πόθου, τῆς σῆς ὁμολογίας, τοὺς ἄθλους μέλπομεν.

13 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως. Μετάθεσις τοῦ ἱ. λειψάνου τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ε΄ 10-15). 

Β Κορ. 5,10        τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.

Β Κορ. 5,10               Διότι όλοι μας θα παρουσιασθώμεν οπωσδήποτε μπροστά στο βήμα του Χριστού, ολοφάνεροι και ξέσκεποι, δια να αποκομίση και απολαύση ο καθένας, ανάλογα με όσα δια του σώματος έπραξε, είτε αγαθά είτε κακά.