Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 28-12-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. δ΄ 9 - 22

δ΄ 9 - 22

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ια΄ 22 - 26

Ια΄ 22 - 26

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τά Χριστούγεννα ὡς ἦττα τῆς κενοδοξίας.Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τά Χριστούγεννα ὡς ἦττα τῆς κενοδοξίας.Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-12-2016 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἡ συνείδηση

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό.

Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς. Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση.

Ἡ συνείδηση εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος(1). Ἡ συνείδηση χειραγωγοῦσε τὸν ἄνθρωπο πρὶν τοῦ δοθεῖ ὁ γραπτὸς νόμος. Ἡ μεταπτωτικὴ ἀνθρωπότητα βαθμιαῖα οἰκειώθηκε ἕναν λαθεμένο τρόπο σκέψεως γιὰ τὸν Θεό, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἡ λαθεμένη σκέψη ἐπηρέασε, φυσικά, καὶ τὴ συνείδηση. Ἔτσι, ὁ γραπτὸς νόμος ἀποτέλεσε ἀναγκαιότητα γιὰ τὴ χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ τὴ θεοφιλή διαγωγή.

« Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί »

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὁ Θεός Πατέρας ἐνεργεῖ στό νοῦ καί τήν καρδιά μας μέσω τοῦ προσωπικοῦ Του Λόγου. Μέσω τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἀναπαύεται στόν Υἱό, ὁ Λόγος ἐκφράζει στή γλώσσα μας τό λόγο τῆς πίστης, τῆς πραότητας καί τῆς ἀγάπης πού προφέρουν τά χείλη μας. Σέ μιά στιγμή, ἀκαριαῖα, κατορθώνει ὅλα τά θαυμαστά ἔργα πού ἔχουν προγραμματιστεῖ ἀπό καταβολῆς κόσμου· τήν ἀναγέννησή μας, τόν ἁγιασμό, τήν ἐνίσχυση, τήν πνευματική πρόοδο καί τήν ἴασή μας ἐν Χριστῷ. Κι ὅλ᾿ αὐτά πού οἱ προπαρασκευαστικές πράξεις γιά τά ἔργα αὐτά εἶναι μακροχρόνιες.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ τὸ ἄφθαρτο λείψανο

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περὶ Προσευχῆς, ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110

 

- Γέροντα, μπορεῖ ὁ ἅγιος Σπυρίδων νὰ ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μείνη ἄφθαρτο τὸ Λείψανό Του;

- Ὄχι, πῶς μπορεῖ νὰ γίνη αὐτό; Οἱ Ἅγιοι δὲν ζητοῦν τέτοια πράγματα. Ὁ Θεὸς οἰκονόμησε νὰ μείνη ἄφθαρτο τὸ Λείψανο, γιὰ νὰ βοηθιοῦνται οἱ ἄνθρωποι. Καὶ βλέπετε πὼς τὰ ἔχει οἰκονομήσει ὁ Θεός!

Ἡ προσευχή τοῦ ἀνυπάκουου Ἁγίου Εὐστρατίου

 

Τον Ευστράτιο που έδειξε ανυπακοή στις προσταγές των βασιλέων και του οποίου η σιδηρά ψυχή δεν επείσθη στο πρόσταγμα των αυτοκρατόρων, και τους θεούς δεν θέλησε να προσκυνήσει, προστάζω να καταφλεχθεί στη φωτιά και έτσι να τελειώσει η ζωή του .
Όταν ο άγιος πήρε την απόφαση, στάθηκε, ύψωσε το βλέμμα και τα χέρια στον ουρανό και μεγαλόφωνα είπε:
 Μεγαλύνων μεγαλύνω σε, Κύριε, ότι επείδες επί την ταπείνωσίν μου, και ου σννέκλεισάς με εις χείρας εχθρών, αλλ’ έσωσας εκ των αναγκών την ψυχήν μου. Και νυν Δέσποτα, σκεπασάτω με η χειρ σου και έλθοι επ’ εμέ το έλεός Σου, ότι τετάρακται η ψυχή μου και κατώδυνός έστιν, εν τω εκπορεύεσθαι αυτήν εκ του αθλίου μου και ρυπαρού σώματος τούτου, μήποτε η πονηρά του αντικειμένου βουλή συναντήση και παρεμπόδιση αυτήν, διά τας εν αγνοία και γνώσει εν τω βίω τούτω γενομένας μοι αμαρτίας. 

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Γ΄, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Εὐκολότερο εἶναι στό θνητό ἄνθρωπο νά βυθομετρήσει τή θάλασσα ἤ νά ὑπολογίσει τό ὕψος τοῦ ἔναστρου στερεώματος, παρά νά μετρήσει τό ὕψος καί τό βάθος τῆς θείας σοφίας καί πρόνοιας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό κι εἶναι πολύ περισσότεροι ἐκεῖνοι πού ἐπιδίδονται στήν πρώτη μέτρηση παρά στή δεύτερη. Εἶναι περισσότεροι ἐκεῖνοι πού ἐξετάζουν τά μάτια, παρά ἐκεῖνοι πού ἐρευνοῦν τό πνεῦμα. Αὐτό πού ἐρευνοῦν τά μάτια μοιάζει πιό σπουδαῖο, στήν πραγματικότητα ὅμως αὐτά πού ἐρευνᾶ κι ἐξετάζει τό πνεῦμα εἶναι ἀσύγκριτα πιό βαθιά, πιό μεγάλα καί πιό πλατιά, «τό γάρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾶ καί τά βάθη τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. Β΄, 10).

Τό βάθος τῆς θεϊκῆς σοφίας στό ξεκίνημα τοῦ παλιοῦ κόσμου ἦταν μεγάλο καί θαυμαστό. Δέν ἦταν ὅμως ὅπως τό ξεκίνημα τοῦ νέου κόσμου, μέ τή γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πάρτε σάν παράδειγμα τήν ἀνέκφραστη σοφία μέ τήν ὁποία ἀναφέρουν τή γέννηση τοῦ Κυρίου μας οἱ δυό εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος κι ὁ Λουκᾶς. Αὐτό πού συναντᾶμε καί στούς τέσσερις εὐαγγελιστές εἶναι ἀξιοθαύμαστο σύνολο, ὅμως συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὅπως τ᾿ ἀστέρια κι οἱ ἐποχές ἀλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους.

Ἡ ἱστορία μιᾶς ἐπιστροφῆς στήν πίστη.

  Μάς διηγείται ο αδελφός Μπ. Το. Απ’ τα Βρνιάτς: «Έξι χρόνια έπινα αυτό τό νερό στα ιαματικά λουτρά. Ο γιατρός μου είπε, ότι έχω φυματίωση. Στο τέλος της έκτης χρονιάς μου είπε πάλι, ότι δύσκολα θα μπορέσω να ζήσω περισσότερο από τρεις μήνες. Εκείνη την εποχή δεν πήγαινα καν στήν εκκλησία κι ούτε ήξερα γιά τό Θεό καί τό Ευαγγέλιο. Τότε ξέσπασε ο πόλεμος καί μέ απομόνωσαν. Στο στρατόπεδο όπου ήμουν φυλακισμένος υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος διάβαζε την Καινή Διαθήκη.

Εἶπε ὁ Ἅγιος Πορφύριος:

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας

Τὰ διάφορα γένη τῶν ζώων τὰ δημιούργησε ὁ Θεὸς γιά διάφορες ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ λόγου Του. Ἄλλα γιά τροφὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἄλλα γιά νά τὸν ὑπηρετοῦν. Τὸν ἀνθρωπο ὅμως τὸν δημιούργησε θεατή τῶν ζώων καὶ τῶν ἔργων τους καὶ εὐγνώμονα ἑρμηνευτή ὅλων αὐτῶν.