Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς συχνῆς Μεταλήψεως Γ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

14. Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς συχνῆς Μεταλήψεως Γ΄, Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 3-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα ἀγρυπνίας) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Περί Μονοφυσιτῶν 2, 15-7-2012, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Μονοφυσιτῶν 2, 15-7-2012, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=VT6PpYna8Xk

Kυριακή Δ Ματθαίου:ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ δούλου τοῦ ἑκατόνταρχου. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.8,5-13] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ 

[Μέρος δεύτερο] 

«Και γιατί», θα έλεγε κανείς, «και ο λεπρός δεν επαινέθηκε αν και επέδειξε μεγαλύτερη πίστη από τον εκατόνταρχο;» Διότι δεν είπε εκείνος: «Πες έναν λόγο», αλλά αυτό που ήταν πολύ μεγαλύτερο: «Θέλησε μόνο»· πράγμα που ο Προφήτης λέγει για τον Πατέρα, ότι «ὁ δὲ Θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησε(:ο Θεός μας όμως τόσο στον ουρανό, όσο και στη γη, όλα όσα θέλησε τα έκανε και τίποτε δεν παρουσιάστηκε αδύνατο στη θέλησή Του)» [Ψαλμ.113,11]. 

Αλλά και ο λεπρός επαινέθηκε από τον Χριστό. Διότι όταν λέγει «ὅρα μηδενὶ εἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε τὸ δῶρον ὃ προσέταξε Μωσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς(:Πρόσεξε να μην πεις σε κανέναν το θαύμα της θεραπείας σου, αλλά πήγαινε και δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα και πρόσφερε το δώρο που έχει καθορίσει ο Μωυσής. Για να χρησιμεύσει η εξέτασή σου από τον ιερέα και η προσφορά του δώρου σου ως μαρτυρία και απόδειξη στον ιερέα και στους Ιουδαίους ότι και εσύ θεραπεύτηκες τελείως και εγώ δεν ήλθα να καταργήσω τον νόμο”)» [Ματθ.8,4], δεν λέγει τίποτε άλλο παρά αυτό, ότι «εσύ θα κατηγορήσεις αυτούς από όσους πίστεψες». Εξάλλου δεν ήταν το ίδιο πράγμα να πιστέψει ένας Ιουδαίος και ένας εκτός του έθνους των Ιουδαίων· διότι το ότι δεν ήταν Ιουδαίος ο εκατόνταρχος φαίνεται και από το ότι ήταν εκατοντάρχης και από τα λόγια που είπε: «Ούτε μεταξύ των Ισραηλιτών δεν βρήκα τόσο μεγάλη πίστη». 

Και ήταν βέβαια, πολύ σπουδαίο πράγμα ένας άνθρωπος εκτός του ιουδαϊκού έθνους να φτάσει σε τόσο υψηλή έννοια περί του Χριστού. Καθόσον, όπως εγώ πιστεύω, φαντάστηκε τις ουράνιες στρατιές ή ότι σε Αυτόν έτσι υποτάσσονται τα πάθη και ο θάνατος και όλα τα άλλα, όπως οι στρατιώτες στον ίδιο τον εκατόνταρχο. Για τον λόγο αυτόν και έλεγε: «Διότι και εγώ που είμαι ένας άνθρωπος και είμαι κάτω από εξουσία»· δηλαδή: «Εσύ είσαι Θεός, ενώ εγώ άνθρωπος· εγώ είμαι υπό την εξουσία άλλων, ενώ εσύ δεν είσαι υπό εξουσία άλλων. Εάν, λοιπόν, εγώ, που είμαι άνθρωπος και υπό εξουσίαν, μπορώ να κάνω τόσο μεγάλα πράγματα, πολύ περισσότερο αυτός που είναι και Θεός και δεν είναι υπό εξουσίαν άλλων». Θέλει δηλαδή, να Τον πείσει σε μεγάλο βαθμό, ότι δεν τα λέγει όλα αυτά για να παρουσιάσει ένα παρόμοιο παράδειγμα, αλλά ότι ο Κύριος υπερέχει σε μεγάλο βαθμό· διότι «εάν εγώ», λέγει, «που είμαι ισότιμος με αυτούς που διατάσσω και που βρίσκομαι υπό εξουσία, όμως λόγω της μικρής αυτής υπεροχής της αρχής μπορώ τόσο σπουδαία πράγματα να πράξω και δεν φέρει κανένας αντίρρηση, αλλά αυτά που διατάζω, αυτά γίνονται, και αν ακόμη είναι διαφόρων ειδών τα παραγγέλματα(διότι λέγω στον ένα «Πήγαινε» και πηγαίνει, και στον άλλο «Έλα» και έρχεται), πολύ περισσότερα αυτός μπορεί να πράξει». Μερικοί πάλι αναγιγνώσκουν ως εξής αυτό το χωρίο: «Διότι εάν εγώ, που είμαι άνθρωπος» και θέτοντας σημείο στίξεως ανάμεσα προσθέτουν: «έχω υπό την εξουσία μου στρατιώτες». 

Βασίλειος Νικηφόρωφ-Βόλγιν - Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί

Σημ: Τὸ βιβλίο μοῦ τὸ χάρισε πρὸ ἐτῶν ὁ Σεβασμιώτατος

Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος,

εἰς μνημόσυνον τοῦ πατρός του Γεωργίου Λενῆ (†22.9.1995)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ῥωσικά

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Στοὺς «ἀθλήσει καὶ ὁμολογίᾳ διαλάμψαντας» ὀρθοδόξους κληρικοὺς ὅλων τῶν αἰώνων

Προλογικὸ σημείωμα

Τὰ κείμενα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι γραμμένα ἀπὸ τὸ ῥῶσο λόγιο Βασίλειο Ἰωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (1901-1941), γόνο φτωχῆς οἰκογένειας τῆς Τβέρ, πού, μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1917, κατέφυγε στὴν Ἐσθονία.

Ἀπὸ τὸ 1921 ὁ νεαρὸς ἐμιγκρὲς ἄρχισε νὰ δημοσιεύει ἄρθρα καὶ δοκίμια σὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες μὲ τὸ ψευδώνυμο Βόλγιν (ἐπειδὴ ὁ μεγάλος ρωσικὸς ποταμὸς Βόλγας σχετιζόταν μὲ τὶς παιδικές του ἀναμνήσεις).

Τὸ 1937 κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο του «Τὰ ὀνομαστήρια τῆς γῆς» καὶ τὸ 1938 «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί».

Ἡ ἐπιβολὴ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος καὶ στὴν Ἐσθονία, μετὰ τὴν κατάληψή της ἀπὸ τὰ σοβιετικὰ στρατεύματα (1940), τὸν ἀναγκάζει νὰ σταματήσει τὴ δημοσιογραφικὴ-συγγραφικὴ δραστηριότητά του. Ἕνα τρίτο βιβλίο του μὲ τὸν τίτλο «Ἀρχαία πόλη», ποὺ ἀπὸ τὸ 1939 ἑτοιμαζόταν νὰ ἐκδοθεῖ, δὲν θὰ δεῖ τελικὰ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας.

Τὸ Μάιο τοῦ 1941, ἐνῷ δουλεύει σὲ ναυπηγεῖο, συλλαμβάνεται ἀπὸ τὴ μυστικὴ ἀστυνομία καὶ φυλακίζεται μὲ τὴν κατηγορία τῆς ἀντισοβιετικῆς προπαγάνδας. Λίγο ἀργότερα μεταφέρεται στὸ Κύρωφ (Βιάτκα), ὅπου δικάζεται καὶ καταδικάζεται σὲ θάνατο.

Ἐκτελέστηκε μὲ τουφεκισμὸ στὶς 14 Δεκεμβρίου τοῦ 1941 σὰν ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ. Ἀποκαταστάθηκε τὸ 1991.

Τὸ 1971 ἐκδόθηκε στὴ Νέα Ὑόρκη μιὰ ἐπίτομη συλλογὴ δημοσιευμάτων τοῦ Β. Νικηφόρωφ-Βόλγιν, στὴ ρωσικὴ γλώσσα, μὲ γενικὸ τίτλο «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί». Ὁ συγγραφέας ἀναπλάθει λογοτεχνικά, μὲ ἀπαράμιλλη ἐνάργεια καὶ περιγραφικὴ δύναμη, αὐθεντικὲς μαρτυρίες καὶ πραγματικὰ περιστατικὰ τῆς ἐποχῆς του — ἐποχῆς συνταρακτικῆς, «ἀποκαλυπτικῆς» γιὰ τὴν πατρίδα του καὶ τὴν Ἐκκλησία της.

Ἀπὸ τὴ συλλογὴ αὐτὴ δημοσιεύουμε ἐδῶ σὲ ἑλληνικὴ ἀπόδοση ἕνα μεγάλο τμῆμα χωρισμένο σὲ δυὸ μέρη.

Τὸ πρῶτο μέρος περιλαμβάνει τὸ αὐτοτελὲς ἔργο τοῦ συγγραφέα «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί». Πρόκειται γιὰ ἄτακτες ἡμερολογιακὲς σημειώσεις ἑνὸς ἀγνώστου ρώσου ἱερέα, ποὺ ἔζησε στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνα, καὶ ποὺ ἀποτύπωσε στὸ χαρτὶ βιώματα καὶ γεγονότα τῆς ζωῆς του λίγο πρὶν καὶ μετὰ τὴν ὀκτωβριανὴ ἐπανάσταση.

Τὸ δεύτερο μέρος περιέχει τέσσερα κείμενα -μαρτυρίες, ὅπου ὁ συγγραφέας περιγράφει εἴτε προσωπικὲς μετεπαναστατικὲς ἐμπειρίες του εἴτε ἄλλα περιστατικά, ποὺ πληροφορήθηκε ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους ἢ ἀπὸ αὐτόπτες μάρτυρες — τὸ τελευταῖο μάλιστα, ἔχει γίνει πλατιὰ γνωστὸ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ὄχι μόνο μέσα στὴ Ῥωσία ἀλλὰ κι ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορά της.

Τὸ μικρὸ τοῦτο βιβλίο προσφέρεται στὸν εὐσεβῆ ἑλληνικὸ κλῆρο καὶ λαό, γιὰ νὰ «ἐπιχορηγήση... ἐν τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν» (Β´ Πέτρ. 1,5). Καὶ νὰ προβληματιστεῖ...

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Α

Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί

Σελίδες ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο ἑνὸς λευΐτη

Πρίν...

Κάθε νέο χρόνο τὸν ὑποδέχομαι μὲ ἀνησυχία. Κάτι τὸ ἀπειλητικὸ ἁπλώνεται πάνω ἀπ᾿ τὴ χώρα μας. Τί εἶν᾿ αὐτό, δὲν μπορῶ νὰ τὸ προσδιορίσω — μόνο ποὺ ἡ ψυχή μου θλίβεται θανάσιμα!

...Παρατηρῶ ὅτι πότε-πότε σκοτεινιάζουν οἱ εἰκόνες. Ὁ Ἐσταυρωμένος, πίσω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα, ἔγινε μαῦρος. Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου πῆρε ἔκφραση βλοσυρή, ὀργισμένη... οἱ γεροντότεροι λένε, πὼς οἱ εἰκόνες σκοτεινιάζουν πάντα πρὶν ἀπὸ τὶς μεγάλες συμφορές.

Σκοτώνουν τούς ἀνθρώπους ὄχι τόν ἰό

Η οργή του πατέρα απόλυτα δικαιολογημένη ! ! !

"Η κόρη μου. 19 ετών. Υγιής. Εργαζόμενη πρώτης γραμμής σε μια τεράστια αλυσίδα παντοπωλείων. Άρχισε να αισθάνεται αδιάθετη πριν από περίπου 2 εβδομάδες. Πόνος στα πλευρά και στην πλάτη. Ναυτία.

Ο γιατρός για τον πόνο στο στήθος την έστειλε για ακτινογραφία θώρακα. Κάτι "ανάβει" στη δεξιά πλευρά. Στάλθηκε για μαγνητική τομογραφία. Αξονική τομογραφία. Υπερηχογράφημα των περιοχών της πλάτης και της κοιλιάς. ΤΙΠΟΤΑ. Ενώ στη δουλειά δεν ήταν σε θέση να αναπνεύσει με πόνο στο στήθος.

Έσπευσε στα Επείγοντα σε καραντίνα. Εξετάστηκε για covid. Νέα. Πήγε από μόνη της, επειδή κανείς δεν μπορεί να είναι μαζί της. Αποδεικνύεται πως είναι πλευρίτιδα.

Ἀμβρόσιος: ''Κορωνοϊός, ἕνα δαιμονικό σχέδιο γιά τήν διάλυση τῆς κοινωνίας''

Όλη αυτή η ιστορία με τον Κορωνοϊό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνον το σχέδιο των δαιμονικών Δυνάμεων, οι οποίες συγκροτούν την λεγόμενη ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ και έχουν ως στόχο τους να οδηγήσουν την ανθρώπινη Κοινωνία στο σφράγισμα του Αντιχρίστου, δηλ. το τσιπάκι με τον αριθμό 666, που θα μας εμφυτεύουν στο σώμα μας με το πρόσχημα του εμβολίου κατά του Κορωνοϊού!

Γι' αυτό ακριβώς με μύριους όσους τρόπους και συνθήματα, όπως το " ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ " προσπάθησαν, και δυστυχώς το πέτυχαν, να μας εμφυτεύσουν το φόβο, τον πανικό θα έλεγα, μήπως κολλήσουμε τον ιό!

Οπότε, όταν αύριο θα έχει .......ανακαλυφθεί το εμβόλιο, όλοι οι πλημμυρισμένοι από τον φόβο του Κορωνοϊού θα σπεύσουν να δεχθούν το εμβόλιο και μαζί μ' αυτό και το σφράγισμα του Αντιχρίστου!

Ώστε, λοιπόν, το πρώτο στάδιο αυτού του δαιμονικού σχεδίου ήταν να φοβηθούν οι άνθρωποι, στο άκουσμα Κορωνοϊός κυριολεκτικώς να τρέμουν! Για να επιτύχουν στα σχέδια τους έκλεισαν τους Ναούς, απαγόρευσαν να κτυπούν οι καμπάνες των Εκκλησιών, απαγόρευσαν να λειτουργούν τα μεγάφωνα έξω από τον Ναό, διέδωσαν ψευδώς και κατώρθωσαν να προκαλέσουν τον πανικό με τον ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ ισχυρισμό, ότι με την Θεία Κοινωνία μεταδίδεται ο ιός κλπ. κλπ.

Σας ερωτώ, Aδελφοί μου: Είναι ποτέ δυνατόν να μεταδίδεται ένα μικρόβιο από τους ήχους της καμπάνας;

Είναι ποτέ δυνατόν να μεταδοθεί ο ιός από τους ήχους ενός μεγαφώνου, που ευρίσκεται έξω από μια εκκλησία και μεταφέρει τις ψαλμωδίες των ιερών ακολουθιών; Εάν ΝΑΙ!, τότε γιατί δεν μας είπαν επίσης και τα εξής: "ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ! ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΣΑΣ! ΠΡΟΣΟΧΗ: ΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ"!

Kυριακή Δ Ματθαίου:ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ δούλου τοῦ ἑκατόνταρχου. Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.8,5-13] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ 

[Μέρος πρώτο] 

«Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος(:και όταν ο Ιησούς μπήκε στην Καπερναούμ, ήλθε κοντά Του ένας εκατόνταρχος, ο οποίος Τον παρακαλούσε και Του έλεγε: “Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος και παράλυτος στο σπίτι και βασανίζεται από τρομερούς πόνους”)»[Ματθ.8,5-6]. 

Όταν λοιπόν ο Ιησούς κατέβηκε από το όρος[:αμέσως μετά την επί του Όρους ομιλία Του], τότε προσήλθε σ΄Αυτόν ο λεπρός για να Τον παρακαλέσει να τον θεραπεύσει[βλ. Ματθ.8,1-4: «Καταβάντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί. Καὶ ἰδοὺ λεπρὸς ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι. καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θέλω, καθαρίσθητι. καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅρα μηδενὶ εἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε τὸ δῶρον ὃ προσέταξε Μωσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς(: όταν κατέβηκε ο Ιησούς από το βουνό, Τον ακολούθησαν πολλά πλήθη λαού. Και να, ένας λεπρός ήλθε και Τον προσκυνούσε γονατιστός λέγοντας: “Κύριε, εάν θέλεις, έχεις τη δύναμη να με καθαρίσεις από τις πληγές και τα εξανθήματα της ακάθαρτης αρρώστιας μου”.Ο Ιησούς τότε άπλωσε το χέρι Του και τον άγγιξε λέγοντας: “Θέλω. Καθαρίσου”. Και αμέσως καθαρίστηκε η λέπρα του, και έγινε τελείως υγιής. Τότε ο Ιησούς τού λέει: “Πρόσεξε να μην πεις σε κανέναν το θαύμα της θεραπείας σου, αλλά πήγαινε και δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα και πρόσφερε το δώρο που έχει καθορίσει ο Μωυσής. Για να χρησιμεύσει η εξέτασή σου από τον ιερέα και η προσφορά του δώρου σου ως μαρτυρία και απόδειξη στον ιερέα και στους Ιουδαίους ότι και εσύ θεραπεύτηκες τελείως και εγώ δεν ήλθα να καταργήσω τον νόμο”)»], ενώ ο εκατόνταρχος πήγε στον Ιησού έπειτα από λίγο, μόλις ο Κύριος εισήλθε στην Καπερναούμ. 

Γιά τούς ἁγίους Ἀποστόλους Πέτρο καί Παῦλο († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό που μας αξίωσε να εορτάσουμε και σήμερα την μνήμη των αγίων ενδόξων και πανευφήμων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, των δύο μεγάλων στύλων της Εκκλησίας του Θεού.

Όσο κανείς προσεγγίζει μέσα στην Εκκλησία τις δύο αυτές φωτεινότατες μορφές των αγίων αυτών Αποστόλων του Χριστού, τόσο εκπλήσσεται και θαυμάζει. Το έργο τους ανθρώπινα είναι ανεξήγητο. Μόνο μία μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και προς τον σαρκωθέντα Χριστό δικαιολογεί τις θυσίες τους και τους κόπους τους και τα δεινά τα οποία υπέστησαν ευχαρίστως, και τελικά και αυτόν τον θάνατο.

Εκείνο το οποίο τους βοήθησε να φθάσουν σ’ αυτά τα μέτρα και να είναι όχι απλώς στύλοι της Εκκλησίας του Χριστού και βάσεις και θεμέλιοι, αλλά να είναι και στύλοι φωτεινοί προς τον Ουρανό ουρανομήκεις, που καταυγάζουν πάντοτε το στερέωμα της Εκκλησίας και της ανθρωπότητας, είναι η Χριστοκεντρικότητά τους, η ένωσή τους η στενότατη και αδιάσπαστη με τον Χριστό. Αυτή ήταν εκείνη που τους ανέδειξε.

Γνώρισαν τον Χριστό κατά διάφορο τρόπο. Ο Πέτρος ως άμεσος Μαθητής, ο Παύλος εκ του οράματος της Δαμασκού. Αλλά και οι δύο δεν υστέρησαν στο να δοθούν ολοκληρωτικά στον Χριστό και να μη ζουν καθόλου για τον εαυτό τους αλλά μόνο για τον Χριστό. Και αυτή η Χριστοκεντρική ζωή τους με την Χριστοκεντρική διδασκαλία τους έγινε και αποστολική πράξη και αποστολικός λόγος. Τον Χριστό είχαν, για τον Χριστό ζούσαν, και όλοι είχαν Χριστοποιηθεί. Γι’ αυτό και δεν μπορούσαν παρά τον Χριστό να αναγγέλλουν στα έθνη, να κηρύττουν, να μαρτυρούν, να αποκαλύπτουν, να φανερώνουν.

Θυμάστε, όταν ανέβηκε ο απόστολος Πέτρος στον Ναό του Σολομώντος λίγο μετά την Ανάληψη του Κυρίου, μετά την Πεντηκοστή. Κάποιος παράλυτος ζητούσε βοήθεια και ο άγιος Πέτρος του είπε: «Δεν έχω χρυσό και αργύριο. Αυτό που έχω, αυτό σου δίδω. Εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού Χριστού έγειρε και περιπάτει» (Πραξ. 3:6). Αυτό είχαν και αυτό έδιναν. Αυτό είχαν και αυτό ακτινοβολούσαν, τον Ιησού Χριστό.

Ο άγιος Μάξιμος Μαξίμοβιτς για τα έσχατα χρόνια!
https://www.youtube.com/watch?v=3DV3qZgEsFI&feature=youtu.be

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος μάρτυρας Ἀμπντούλ Μασίχ

27 Ιουνίου Περί το 390 ζούσε στα Σίγγαρα (σημ. Σεντζάρ, 15 χλμ. από την Μοσούλη) ένας μικρός Εβραίος έντεκα ετών με το όνομα Ασέρ, στον οποίο ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, είχε αναθέσει να φυλάει τις αγελάδες του.

Όταν πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε συχνά παιδιά χριστιανών που καθώς έτρωγαν το κολατσιό τους είχαν την συνήθεια να διηγούνται ιστορίες μαρτύρων. Ο Ασέρ λαχταρούσε να πάρει κι αυτός μέρος στην παρέα, αλλά τα άλλα παιδιά του απαντούσαν ότι δεν μπορούσε να συμμετάσχει στο γεύμα, παρά μόνο αν δεχόταν να λάβει το άγιο Βάπτισμα. «Να το νερό, γιατί δεν με βαπτίζετε», απαντούσε ο Ασέρ.

Μπροστά στην τόση επιμονή του τον οδήγησαν μία μέρα στην πηγή και τον βούτηξαν τρεις φορές λέγοντας: «Βαπτίζεται ο Αμπντούλ Μασίχ (“δούλος του Χριστού”) στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος! Κι εσύ Χριστέ, ο Θεός μας, συμπλήρωσε στο νερό αυτό όλα τα λόγια που λένε οι ιερείς όταν βαπτίζουν και κάνε ο δούλος Σου να βαπτισθεί όπως πρέπει».

Έπειτα τον πήραν με πομπή θριαμβευτική και τον πήγαν να φάνε από κοινού το γεύμα τους, ενώ ένα παιδί του χάρισε ένα χρυσό σκουλαρίκι, συμβουλεύοντάς τον να μείνει πιστός στην ομολογία του.

Επιστρέφοντας στο σπίτι, η μητέρα του φοβούμενη την οργή του συζύγου της έκρυψε το παιδί. Για έναν μήνα έφευγε πρωί πρωί να πάει το κοπάδι στην βοσκή και το βράδυ γυρνούσε στο κρησφύγετό του και ο πατέρας του απασχολημένος με τις δουλειές του ούτε καν πρόσεξε την απουσία του.

Σἐ τί μπορεῖ νά ἐλπίζει μιά κοινωνία...

Σε τί μπορεί να ελπίζει μιά κοινωνία όταν μετατρέπει την καχυποψία, το μίσος, την καταγγελία σε βασική της αρχή; Είναι σαν να σπέρνεις δηλητήριο και να περιμένεις να φυτρώσουν χόρτα.

(✞) Μοναχός Νικολάε Στάινχαρντ.

4 Ἰουλίου. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀνδρέου, Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Σαβ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ς΄ 11-17).

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 11 - 17

¹¹ οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. ¹² Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ, ¹³ μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ. ¹⁴ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν. ¹⁵ Τί οὖν; ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο. ¹⁶ οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; ¹⁷ χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς,