Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 10-01-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσσίους κεφ. στ΄ 10 - 17  

στ΄ 10 - 17



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Δ΄ 1 - 11

Δ΄ 1 - 11

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

when you are in a state of peace, all is well. Elder Thaddeus of Vitovnica

Elder Thaddeus of Vitovnica

Here on earth we are given the chance to conquer all evil with peace and stillness. We can have peace when we live in surroundings that are peaceful and quiet, but that peace is not as stable and as permanent as the peace we acquire while living in chaotic conditions. When you move from quiet surroundings to chaotic ones, your mood changes instantly and you become irritable—all of a sudden evil thoughts assail you, and your mind is in hell. That is the end of our peace. This is why the Lord guides us through sufferings and sorrows—so that we may, through them, acquire real peace. Without Him we would not have the strength to overcome these things. There is the example of the holy martyr Catherine, who suffered for Christ when she was very young, only eighteen years old. Her tormentors threw her into a dungeon all tortured and broken, and the Lord appeared to her. When she asked Him, “Lord, where have You been all this time?” He answered, “I was here all the time, in your heart.” “How can that be, O Lord, when my heart is impure, and full of evil and pride?” “Yes,” said the Lord, “but you have left room in it for Me. Had I not been with you, you would not have been able to bear all these tortures.

«Ἀνέπαυσες τόν Γέροντα σου! Ἀνέπαυσες τόν Θεό. Δέν ἀνέπαυσες τόν Γέροντα; οὔτε τόν Θεό ἀνέπαυσες!»

“Τό πρῶτο μου μάθημα γιά τήν Εὐχή:

Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης”

Τό χαριτωμένο γεγονός στάθηκε ἡ πρώτη μου γνωριμία μέ τόν πνευματικό πλοῦτο τοῦ πατρός Ἀρσενίου πού ἦταν μέν ἁπλός, ἀλλά ἁγιασμένος.

Εἶχαν περάσει μόλις λίγες μέρες πού εἶχα ἔρθει ἀπό τόν κόσμο καί μοῦ λέει ὁ Γερο-Ἀρσένιος:

• Ἔλα νά σέ μάθω νά κάνῃς προσευχή, κούτσικο.

Ἐγώ δέν ἤξερα τήν Νοερά προσευχή.

• Ἔλα στό κελλάκι τό δικό μου.

Ἀλλά τό κελλί του ἦταν μικρό σάν τάφος. Ποῦ νά μᾶς χωρέσῃ καί τούς δυό; Γι᾿ αὐτό μοῦ εἶπε:

• Ἐγώ θά εἶμαι ὄρθιος στό πάτωμα κι᾿ ἐσύ πάνω στά σανίδια τοῦ κρεββατιοῦ ὄρθιος. Θά βάλουμε τόν νοῦ μας στήν καρδιά καί θά λέμε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», καί νά δοῦμε τί θά γίνῃ. Κατάλαβες;
• Κατάλαβα!
• Ἀλλά πρόσεξε, μέ τόν νοῦ σου, ὄχι μέ τό στόμα σου. Ὄρθιοι καί σύ καί ἐγώ. Κοίταξε καλά μή νυστάξῃς!
• Ὄχι, δέν θά νυστάξω.

Ἐγώ, ὅσο μποροῦσα νά καταλάβω περί Νοερᾶς προσευχῆς, προσπαθοῦσα μά δέν κατάφερα τιποτα. Ἀγωνιζόμουν ἀλλά ὁ νοῦς μου ἔφευγε ἐδῶ καί ᾿κεῖ.

Μόλις πέρασε λίγη ὥρα, μοῦ λέει:

Ὁμιλία στήν Κατερίνη

 Τό Σάββατο 10 Ἰανουαρίου 2015 καί ὥρα 7.00 μ.μ., στο συνεδριακό Κέντρο τοῦ Δήμου Κατερίνης "Ἐκάβη", ὁ ἱερομόναχος π. Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει το θέμα: "Ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης".

http://iskiriaki.com/wordpress/archives/5598

Τί περιμένει ὁ Θεός γιά ἐμᾶς; (Ἱερομονάχου Λουκᾶ Γρηγοριάτη)

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ;

 

Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτη

 

 Οι απαντήσεις, που με τη Χάρη του Θεού και την ευλογία του Γέροντα θα ακολουθήσουν, θα είναι αναπόφευκτα ο καρπός της προσωπικής μας, και βεβαίως μικράς, πείρας. Θεωρώ ότι την καθολική επί του θέματος απάντηση έχει διδάξει το ίδιο το Άγιον Πνεύμα στην Εκκλησία δια των Αγίων μας. Εμείς μπορούμε να αναπτύξουμε μόνο κάποιες πλευρές της καθολικής αυτής εμπειρίας της Εκκλησίας, σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου Παύλου: «εκ μερους δε γινωσκομεν και εκ μερους προφητεύομεν» (Α’ Κορ. 13:9).

Η παρουσία κάθε ανθρώπου στον κόσμο είναι μια ευλογία του Θεού. Ελλόγως και πανσόφως ο Θεός μας φέρει στην ύπαρξη, γιατί αποβλέπει στην ολοκλήρωση του σκοπού της Δημιουργία του κόσμου και της Πλάσεως του ανθρώπου, που είναι η εν Χριστώ μετοχή μας στην Χάρη και την δόξα και το φως της Αγίας Τριάδος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, από το να γίνει κοινωνός της θείας Ζωής Του. Αλλά και δεν υπάρχει μεγαλύτερο χρέος για μας, από το να ανταποκριθούμε στην δική του αγάπη και πρόσκληση.

Τό Γεροντικό τοῦ Ἁγίου Ὄρους (1). Ἀνδρέα μοναχοῦ Θεοφιλόπουλου

Πρόλογος

Ο π. Ανδρέας, κατά κόσμον Χαράλαμπος Θεοφιλόπουλος, του Ιωάννου και της Σταθούλας, γεννήθηκε στο χωριό Λογγανίκος της Λακωνίας στις 16 Φεβρουάριου τού 1916.

Ο Γέροντας προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1933 (σε ηλικία 17 ετών). Εκεί ήδη μόναζε ο κατά σάρκα αδελφός του μοναχός Παντελεήμων στην Κερασιά, περιοχή άνω των Κατουνακίων, όπου εκάρη μοναχός στο Κελλί του Τίμιου Προδρόμου. Εκεί παρέμεινε περίπου δέκα χρόνια, μέχρι το 1942. Αυτή την περίοδο εμπλούτισε τις γνώσεις του «παρά τούς πόδας» τού Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

«Αργότερα[1] μόνασε με τον Γέροντά του Ιωακείμ (ο όποιος εκάρη μοναχός από τον γερο-Όνούφριο τον Διαβαστή στο γνωστό Κελλί της Παναγούδας) και τον παράδελφό του Θεόδωρο στο Ιβηρίτικο κελλι των Αγίων Θεοδώρων, που απέχει απ' τις Καρυές μια ώρα με τα πόδια (καταγκρεμισμένο δυστυχώς σήμερα). Πορίζονταν τα προς το ζην, όπως περίπου όλοι οι κελλιώτες, απ' την κτηματοκαλλιεργητική παραγωγή και απ' το έργόχειρό τους, που ήταν η κατασκευή ξύλινων γουδιών με χειροκίνητο τόρνο.

Παραλλήλως όμως με αυτά ο π. Άνδρέας σημείωνε επιτυχίες στην καλλιγραφία ιερών Ακολουθιών, επιδιδόμενος δε συστηματικώς στα της θεωρίας και πράξεως της Βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, έφθασε στο σημείο να είναι όχι μόνο λίαν επιθυμητός ως ευάκουστος ψάλτης αλλά και ως ικανός προς διδασκαλία.

[1] Αναμνήσεις Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου Λαυριώτου.

Ὁ ἱδρώτας... (Διδακτική ἱστορία)

 Ένας υποτακτικός, νέος στην ηλικία και καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, ανέβαζε από την θάλασσα μέχρι την καλύβα τους το φορτίο στην πλάτη.

Από τον πολύ κόπο σαν να δυσανασχέτησε. Παρακάλεσε λοιπόν τον γέροντά του να του επιτρέψει να χρησιμοποιεί υποζύγιο, για να ανεβοκατεβαίνει ο ίδιος και να μεταφέρει τα απαραίτητα. Ο γέροντας, γνωρίζοντας την αδυναμία του, του επέτρεψε να πάρει ένα για τον σκοπό αυτό. Μία μέρα, καθώς ανέβαζε με το γαϊδουράκι το φορτίο του, σε μία στροφή, εκεί που είναι το δυσκολότερο σημείο του δρόμου (στο μονοπάτι προς μικρή Αγία Άννα στο Άγιο Όρος), εκεί ακριβώς βλέπει ένα λαμπροφορεμένο νέο να βαστάει στα χέρια του ένα σφουγγάρι, με το οποίο σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπο των διερχομένων πατέρων, και του θυμίαζε.

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἡ Θεανθρώπινη Ἱστορία

Η ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκα Ι. Μ. Πατρών -Δρος Θεολογίας

Αυτές τις ημέρες με την Ενανθρώπιση του Θεού Λόγου και την Βάπτισή Του στον Ιορδάνη ποταμό ζωοποιείται η Ιστορία. Και τούτο γιατί ο Θεάνθρωπος Κύριος είναι η Ζωή και η Αυτοαλήθεια: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή...» (Ιωάν. 11, 25-26) και «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια» (Ιωάν. 14, 6). Ιστορία χωρίς την αλήθεια είναι σκελετός άσαρκος. Ιστορία χωρίς την αλήθεια δεν ημπορεί να υπάρξει.

Ο Σαρκωθείς Λόγος του Θεού Πατρός δεν αντιπροσωπεύει μία αντικειμενική κατάκτηση, ως αποτέλεσμα λογικής έρευνας, αλλ' είναι η Αλήθεια και η Ζωή. Για τον λόγο αυτό ο Θεάνθρωπος Κύριος είναι και πρέπει να γίνει ο βαθύτερος πόθος της ανθρώπινης καρδιάς, για να ημπορέσει ο κατακερματισμένος άνθρωπος να αισθανθεί αυτή την πληρότητα της υπάρξεως του «είναι» του.

Γέρων Γαβριήλ Καρεώτης:Γάμος ἴσον ἑταιρεία ἀμοιβαίων θυσιῶν

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/01/blog-post_23.html

Ἡ Βάπτιση στίς προφητεῖες.

Απόσπασμα από τον λόγο του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, «Λόγος εις τα Φώτα», που βρίσκεται στην σειρά ΕΠΕ, τόμος 10, σελ. 387-391

Ας δούμε όμως τώρα τι είπαν και φώναξαν οι προφητείες. Ο Ησαίας φώναξε λέγοντας·«Λούσασθε, καθαροί γένεσθε, αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών». Ο Δαβίδπάλι· «Προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπα υμών ου μη κατισχυνθή». Ενώ ο Ιεζεκιήλ, γράφοντας σαφέστερα από τους δύο και πιο καθαρά, δίνει την καλή υπόσχεση· «Και ράνω εφ’ υμάς καθαρόν ύδωρ και καθαρισθήσεσθε από πασών των ακαθαρσιών υμών και από πάντων των ειδώλων υμών καθαριώ υμάς και δώσω υμίν καρδίαν καινήν και Πνεύμα καινόν δώσω υμίν και αφελώ την καρδίαν την λιθήνην εκ της σαρκός υμών και δώσω υμίν καρδίαν σαρκίνην και το Πνεύμα μου δώσω εν υμίν». Αλλά και ο Ζαχαρίας πολύ παραστατικά προφητεύει και για τον Ιησού ντυμένο με το ρυπαρό ιμάτιο της δουλικής δική μας σάρκας· ξεντύνοντάς τον όμως από το θλιβερό ρούχο του φορά την καθαρή και λαμπρή στολή, διδάσκοντάς μας με την εικόνα αυτήν, ότι όλοι εμείς με το βάπτισμα του Ιησού, αποθέτοντας τις αμαρτίες μας σαν φόρεμα φτωχικό και πολυμπαλλωμένο, φορούμε το ιερό και πανέμορφο φόρεμα της παλιγγενεσίας.

Ὅσο κανείς προσεύχεται γιά ἐκείνους πού τόν συκοφαντοῦν καί τόν κατηγοροῦν...

Ὅσο κανείς προσεύχεται γιά ἐκείνους πού τόν συκοφαντοῦν καί τόν κατηγοροῦν, τόσο περισσότερο ὁ Θεός πληροφορεῖ τούς ἐχθρούς του καί τοῦ χαρίζει ἀνάπαυση μέ τήν καθαρή κι ἐπίμονη προσευχή.

Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός