Ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ μεγάλη ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐξ αἰτίας τῶν προσώπων πού θά συμμετάσχουν (Α' μέρος), Ἁγ. Νικοδήμου Ἀγιορείτου,Α' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_Η  Β Παρουσια και η μεγάλη ημέρα της κρίσεως εξ αιτίας των προσώπων που θα συμμετάσχουν (Α' μέρος), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 11η, Α' μέρος, 23-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Ἡ μερική κόλαση καί ὁ φόβος τῶν μελλόντων πού ζοῦν ἤδη οἱ ἁμαρτωλοί στόν Ἅδη (Γ1), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_Η μερική κόλαση και ο φόβος των μελλόντων που ζουν ήδη οι αμαρτωλοί στον Άδη (Γ1), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, μελέτη 10η, Γ' μέρος, 22-2-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-2-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-2-2023 https://www.youtube.com/live/FyI-x2BmU_E?feature=share

Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ[:Ματθ.6,14-21]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[…] Έπειτα, όπως είπα παραπάνω, θέλοντας ο Κύριος να δείξει ότι περισσότερο από όλα τα πάθη αποστρέφεται και μισεί τη μνησικακία και πιο πολύ από όλα επιδοκιμάζει την αρετή της συγχωρητικότητας που είναι αντίθετη στην κακία αυτή, και αμέσως μετά την παράδοση της Κυριακής προσευχής, υπενθύμισε πάλι το κατόρθωμα αυτό, οδηγώντας τον ακροατή στην τήρηση της εντολής αυτής και μέσω της επικείμενης τιμωρίας από την παράβασή της και μέσω της καθορισμένης αμοιβής από την υπακοή σε αυτήν. «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν(:Πρέπει λοιπόν να έχετε υπόψη σας ότι, αν και εσείς συγχωρείτε με όλη σας την καρδιά τα αμαρτήματα που έκαμαν σε σας οι άλλοι)», λέγει, «ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος(:και ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας αμαρτήματα)· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν (:εάν όμως δεν δώσετε συγχώρηση στους ανθρώπους για τα αμαρτήματά τους απέναντι σε σας, τότε ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας αμαρτίες προς Αυτόν)»[Ματθ.6,14-15].

Για τον λόγο αυτόν πάλι ανέφερε τους ουρανούς και τον Πατέρα, ώστε και με αυτά να συγκρατήσει τον ακροατή, εάν επρόκειτο, μολονότι κατάγεται από τέτοιον Πατέρα, να μεταβληθεί σε θηρίο και, παρά την κλήση του στον ουρανό, να έχει φρόνημα γήινο, βιοτικό και υλιστικό˙διότι δεν πρέπει βέβαια να γίνουμε παιδιά Του δια της χάριτος μόνο, αλλά και με τις πράξεις μας. Και τίποτε δεν μας εξομοιώνει τόσο με τον Θεό, όσο το να παρέχουμε τη συγνώμη μας στους πονηρούς και σε όσους μας αδικούν· όπως ακριβώς λίγο πρωτύτερα είχε διδάξει, όταν έλεγε ότι «ο ήλιος ανατέλλει καθημερινά και για τους πονηρούς και τους αγαθούς»[Ματθ.5,45: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους(:Εγώ όμως σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να εύχεστε στον Θεό το καλό γι’ αυτούς που σας καταριούνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για χάρη εκείνων που σας μεταχειρίζονται υβριστικά και περιφρονητικά και σας καταδιώκουν άδικα, ακόμη κι όταν ο διωγμός τους αυτός σάς γίνεται για τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις. Για να μοιάσετε έτσι και να γίνετε παιδιά του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς˙ διότι και Αυτός τον ήλιο, που είναι δικός Του, τον ανατέλλει χωρίς διακρίσεις σε πονηρούς και καλούς, και βρέχει τη βροχή Του σε δικαίους και αδίκους)»].

Χάϊδεψε τό κεφάλι μου...! Ξαφνικά ἔγινε σεισμός μέσα μου...!

Μια μέρα που δεν θα σβήσει ποτέ από την μνήμη μου..Μια μέρα που αναβαπτίστηκα...!Η δημοσίευση γίνεται μόνο προς δόξαν Θεού..!

Ήταν 30-01-1992... Ημέρα των τριών Ιεραρχών...! Ακριβώς 31 χρόνια πριν...!

Ένας φίλος και γείτονάς μου, ο Σπύρος, καλή του ώρα, με έπεισε ότι καλό θα ήταν να πάμε να γνωρίσουμε ένα γεροντάκι στο Άγιον Όρος για το οποίο είχε ακούσει πολλά...

Αν και άθεος τότε, μια και ήμουν "ενεργό" παιδί της γενιάς του πολυτεχνείου, λίγο επειδή δεν είχα ξαναπάει στον Άγιον Όρος, αν και ταξιδιάρης, λίγο επειδή κάποια λόγια της πατρικής μου οικογένειας ηχούσαν ακόμα αμυδρά μέσα μου, πείστηκα...! Έκανα το πρώτο βήμα.. και όταν ο άνθρωπος κάνει το πρώτο βήμα, ο Θεός κάνει χίλια βήματα για να το συναντήσει.. Έτσι ξεκίνησε το θαύμα της ζωής μου..

Ενώ φύγαμε με ήλιο από την Ουρανούπολη, όταν φτάσαμε στις Καρυές ήδη χιόνιζε..! Όλοι τρέξαμε στο πλησιέστερο μοναστήρι στις Καρυές, την Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για να διαμείνουμε εκεί.. Έξω, εν τω μεταξύ, το είχε ήδη "στρώσει"..! Μας έπιασε απελπισία.. Ο φίλος μου είχε ακούσει ότι ο γέροντας ήταν άρρωστος και πιστεύαμε ότι δύσκολα θα μας δεχόταν με τέτοιο καιρό.. Όμως ο Φιλάνθρωπος Θεός είχε ετοιμάσει άλλο σχέδιο για μας.

Ο ηγούμενος της Κουτλουμουσίου αδυνατώντας να μας φιλοξενήσει όλους τους επισκέπτες - προσκυνητές, παρακάλεσε τους νεώτερους να πάνε με τα πόδια σε άλλες κοντινές μονές.. Ο Σπύρος και εγώ, κατά καλή συγκυρία, είχαμε και οι δύο άσπρα μαλλιά από τα 40 μας. Έτσι ο γέροντας μας θεώρησε μεγαλύτερους και μας κράτησε στο μοναστήρι..

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ: Μιά συνήθεια δαιμονική

Ἀρχιμ. Παύλου Κ. Ντανᾶ

Ἱεροκήρυκος

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ: Μιά συνήθεια δαιμονική

Παλαιομάνινα, 15 Φεβρουαρίου 2023

Ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι κατανυκτική καί διδακτική καί μᾶς προετοιμάζει γιά νά ὁδηγηθοῦμε στήν Μεγάλη Σαρακοστή, προκειμένου νά βιώσουμε τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Δυστυχῶς, ἡ περίοδος αὐτή μολύνεται ἀπό τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις πού ξεκινοῦν τήν Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω καί κορυφώνονται τήν Κυριακή τῆς Τυρινής. Ἡ λέξη «Ἀπόκρεω» ἐτυμολογεῖται «ἀπό κρέας», δηλαδή ἀποχή ἀπό τό κρέας, παύση κρεοφαγίας. Ἀλλά καί ἡ λέξη «καρναβάλι», ἐτυμολογεῖται «κρέας, ἒχε γειά» καί προέρχεται ἀπό τή λατινική λέξη carnevale (carnem=κρέας + levare=σηκώνω ἤ ἀφαιρῶ, δηλαδή ἀπομακρύνω, ἐξαφανίζω τό κρέας).

Ἀπό τά παραπάνω, εὒκολα καταλαβαίνουμε ὅτι δέν ἔχει καμμία σχέση καί συνάφεια τό ἐκκλησιαστικό Τριώδιο μέ το διάχυτο πνεῦμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, πού τίς θεωρεῖ μέρες ξεφαντώματος, διασκέδασης καί γλεντιοῦ. Τά ὅσα ἀθέμιτα γίνονται αὐτές τίς ἡμέρες, ἱστορικά, ἀποτελοῦν ἐπιβίωση καί ἀναβίωση, προσαρμοσμένη στά δεδομένα τῆς ἐποχῆς μας, εἰδωλολατρικῶν προχριστιανικῶν ἑορτῶν καί μάλιστα τῆς λατρείας τοῦ «θεοῦ» Διονύσου (Βάκχου). Στίς γιορτές αὐτές, ἄνδρες καί γυναῖκες ἄλειφαν τό πρόσωπό τους μέ χυμό σταφυλικό (σήμερα βάφονται μέ μακιγιάζ), ντύνονταν μέ δέρματα ζώων (σήμερα ντύνονται μασκαράδες), μεθοῦσαν ἀπό το πολύ κρασί πού ἒπιναν καί ἒτρεχαν στ’ ἀμπέλια, παρενοχλῶντας ὅποιον συναντοῦσαν.

Ἀργότερα, παρόμοιες λατρευτικές τελετές ἒκαναν οἱ Ρωμαῖοι πρός τιμήν τοῦ θεοῦ τους Κρόνου, στά λεγόμενα Σατουρνάλια (ἐκ τοῦ λατινικοῦ Saturnus=Κρόνος), ὅπως ἐπίσης, καί οἱ ἀρχαῖοι Αἰγύπτιοι κατά τόν ἑορτασμό πρός τιμήν τῆς θεᾶς τους Ἴσιδος.

Οἱ καρναβαλικές, λοιπόν, ἐκδηλώσεις εἶναι ἀπομιμήσεις καί κατάλοιπα εἰδωλολατρικῶν καί μαγικῶν τελετῶν τῆς ἀρχαιότητας. Μολύνουν δέ, τά ἱερά χώματα, πού εἶναι ποτισμένα μέ αἵματα μαρτύρων καί ἡρώων καί διδάσκουν σέ μᾶς, τά παιδιά τους, τήν ἀσχημοσύνη, τήν ἀσέβεια, τήν διαστροφή, τήν χυδαιότητα, τόν σκοταδισμό, τήν σαρκολατρεία καί τήν καταπάτηση κάθε ἱεροῦ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας.

Κυριακή τῆς Τυροφάγου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ [:Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό)»[Ρωμ.13,11].

Αφού υπέδειξε όλα όσα έπρεπε ο Παύλος, τους παρακινεί πάλι προς την εκτέλεση των αγαθών από το πιο επείγον. «Γιατί ο καιρός της Κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν(:ο καιρός της ζωής αυτής είναι πολύ μικρός και λιγοστός)»[Α΄Κορ.7,29]· και στους Εβραίους πάλι: «Ἒτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ(:Δείξτε υπομονή διότι πολύ λίγος χρόνος μένει ακόμη και ο Κύριος που περιμένουμε να έλθει και πάλι, θα έλθει και δεν θα αργήσει)»[Εβρ.10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες για τους διαδοχικούς πειρασμούς, ενώ εδώ για να ξυπνήσει εκείνους που κοιμούνταν· καθόσον αυτός ο λόγος μας είναι χρήσιμος και για τα δύο.

Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει: «Ὣρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται σαν φούρνος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:Διότι τώρα η ημέρα της δευτέρας παρουσίας που θα σημάνει την πλήρη απολύτρωση των πιστών, είναι πλησιέστερη σε μας παρά τότε που πιστέψαμε. Εάν λοιπόν τότε δείξαμε ζήλο και δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να το δείξουμε και τώρα)»[Ρωμ.13,11]. Βλέπεις ότι παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση; «Γιατί καθώς περνάει ο χρόνος», λέγει, «ξοδεύεται ο καιρός της παρούσας ζωής, ενώ έρχεται πιο κοντά ο καιρός της μέλλουσας ζωής. Εάν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος και έχεις κάνει όλα όσα διέταξε, η ημέρα γίνεται για σένα σωτηρία, εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, δεν είναι ακόμη».

Στην αρχή όμως δεν προτρέπει από τα λυπηρά, αλλά από τα χρηστά, για να τους απαλλάξει και έτσι από τη συμπάθεια για τα παρόντα. Στη συνέχεια, επειδή ήταν φυσικό να δείχνουν περισσότερη προθυμία στην αρχή και στο ξεκίνημα, αφού ήταν σφοδρός ο πόθος τους, αλλά με το πέρασμα του χρόνου να σβήσει εντελώς κάθε ζήλος, λέγει ότι πρέπει να κάνουν το αντίθετο, να μη χαλαρώνουν όσο περνάει ο καιρός, αλλά να εντείνουν περισσότερο την προσπάθειά τους. Γιατί όσο πλησιάζει ο βασιλιάς, τόσο περισσότερο πρέπει να προετοιμαζόμαστε· όσο περισσότερο κοντά είναι το βραβείο, τόσο περισσότερο πρέπει να μεγαλώνει η προθυμία μας για τους αγώνες. Γιατί και οι δρομείς αυτό κάνουν· όταν φτάνουν κοντά στο τέλος του δρόμου και στην παραλαβή του βραβείου, τότε εντείνουν περισσότερο την προσπάθεια. Γι' αυτό έλεγε «τώρα είναι πιο κοντά η σωτηρία μας, παρά τότε που πιστέψαμε».

"Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ". Ἡ παγίδευση τῶν Πιστῶν διά τῶν μέσων κοινωνικής δικτύωσης

«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ».

Η ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

ΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Ἀπό δεκαετίας καί πλέον τό διαδίκτυο (Internet) καί εἰδικά τα «Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης» (Social Media) δέχονται ἕνα καταιγισμό «θρησκευτικῆς» παραπληροφόρησης.

Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στίς ἑκατοντάδες ἱστοσελίδες πού κρυπτόμενες πίσω ἀπό τή δυνατότητα μυστικότητας τοῦ διαδικτύου διακινοῦν ἕνα ἑτερόκλητο «φιλοσοφικό», «θρησκευτικό» ἤ ὑλικό «ἐσωτερικῆς ἀνάπτυξης».

Στό διαδίκτυο κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνακαλύψει «ποιός εἶσαι» ἄν -ὅπως λέγεται χαριτολογώντας- εἶσαι σκύλος1 ἤ ἄνθρωπος, πολύ δέ μᾶλλον νά ξεχωρίσει ἄν τό μπέρδεμα πού διακινεῖς ἔχει σχέση μέ κάποια «γνωστή θρησκεία» ἤ εἶναι τό «ἀπαύγασμα» τῆς ταραγμένης ἤ διεστραμμένης προσωπικότητάς σου.

Τό διαδίκτυο εἶναι μία τεράστια χοάνη πού ἀνακατεύει καί «σερβίρει» τά πάντα ὑπό τόν μανδύα τῆς ἀληθοφάνειας κι ἀλίμονο σέ ὅποιον ἀποίμαντο πιστό θελήσει νά ἐνημερωθεῖ γιά θέματα ἐκκλησιαστικά ἤ ἀκόμη καί θρησκευτικά, θρησκειολογικά, μεταφυσικά ἤ καί ἀποκρυφιστικά ἀπό τό διαδίκτυο.

Κάτι παρόμοιο ἤ καί χειρότερο συμβαίνει μέ τά Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης, εἰδικά μέ τό Facebook τό ἐπικρατέστερο ἀπό αὐτά.

Τυπικά, τό Facebook εἶναι «ἕνας δημοφιλής ἐλεύθερος ἱστότοπος κοινωνικῆς δικτύωσης» πού «ἐπιτρέπει στούς ἐγγεγραμμένους χρῆστες νά δημιουργοῦν προφίλ, νά ἀνεβάζουν φωτογραφίες καί βίντεο, νά στέλνουν μηνύματα καί νά διατηροῦν ἐπαφή μέ τούς φίλους, τίς οἰκογένειές τους καί τούς συναδέλφους τους».

«Εἶμαι ἁπλά ἕνα φύλλο, κάποτε ὅμως στάθηκα δίπλα σέ ἕνα τριαντάφυλλο»

Πολλές φορές στη ζωή του ο Γέροντας Αρσένιος[ΕΔΩ] έλεγε την εξής παραβολή.

 Ρώτησαν κάποτε ένα φύλλο:

«Είσαι τριαντάφυλλο»;

«Όχι, δεν είμαι», είπε το φύλλο.

«Γιατί τότε μυρίζεις σαν τριαντάφυλλο»;

«Είμαι απλά ένα φύλλο, κάποτε όμως στάθηκα δίπλα σε ένα τριαντάφυλλο».

Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, τους οποίους τόσο πολύ μνημόνευε ο Γέροντας στις προσευχές του, επρόκειτο να διατηρήσουν και να μεταδώσουν το «άρωμά» του, επειδή και αυτοί κάποια στιγμή, σαν το φύλλο, στάθηκαν με τη χάρη του Θεού δίπλα σε ένα τριαντάφυλλο.

Δεν χρειαζόμαστε μια τυπική προσευχή. Χρειαζόμαστε συνεχή παρουσία της καρδιάς, αυτής της αέναης κατάστασης της αγάπης, της σχέσης με τον Θεό, αυτή είναι η ουσία της προσευχής. Γιατί και μια βαθιά σιωπή σημαίνει βαθιά προσευχή. Και βαθιά προσευχή σημαίνει βαθιά σιωπή.

25 Φεβρουαρίου. Σάββατον τῆς Τυρινῆς. † Ἐν ᾧ μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν. Ταρασίου Κωνσταντινουπόλεως (784-806). ̔Ρηγίνου ἱερομ. ἐπισκόπου Σκοπέλου (†335), Ἀλεξάνδρου μάρτυρος τοῦ ἐν Θρᾴκῃ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ὁσιακό, Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22 - ς΄ 2).

Γαλ. 5,22           ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,

Γαλ. 5,22                  Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία στους λόγους και τας υποσχέσεις μας,