Νά μή ζητᾶμε κάτι προστακτικά - «ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ» , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 

Ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιά τήν Θ. Μετάληψη ἀπό τούς πιστούς, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιά τήν Θ. Μετάληψη ἀπό τούς πιστούς, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, 11-12-2022

Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἀποστολική Ἐκκλησία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ὑπακοή εἶναι ἀνώτερη ἀπ' ὅλα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Βίος Ἁγίου Φιλουμένου

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟ εδώ

Βίος Αγίου Φιλουμένου (1913-1979)

Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης, ήταν γέννημα και θρέμμα της αγιοτόκου νήσου Κύπρου. Γεννήθηκε στις 15 του Οκτώβρη του έτους 1913 στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία. Η καταγωγή του όμως ήταν από το χωριό της επισκοπής Μόρφου, Ορούντα. Γόνος ευλαβών γονέων -του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη- και «υποτακτικός» της ευλογημένης γιαγιάς του Αλεξάνδρας, ο Άγιος Φιλούμενος μυήθηκε από πολύ νωρίς σ’ ένα μοναχικό τυπικό ζωής.

Παιδιόθεν έμαθε να προσεύχεται, να νηστεύει, να εκκλησιάζεται και να μελετά την Αγία Γραφή και τα συναξάρια με τους βίους των Αγίων. Ιδιαίτερα του άρεσε να διαβάζει το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, του οποίου η βιοτή τόσο τον είχε θέλξει, ώστε άναψε μέσα του έντονη η επιθυμία να αναχωρήσει εκ του κόσμου για να ζήσει την κατά Θεό μοναχική ζωή.

Έτσι, το Καλοκαίρι του 1927 εγκατέλειψε, μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο (τον μετέπειτα ιερομόναχο Ελπίδιο), το πατρικό του σπίτι και πήγε στο Σταυροβούνι όπου παρέμεινε για 5 χρόνια υποτασσόμενος «εν παντί» στον τότε ηγούμενο, μοναχό Βαρνάβα.

Το 1934 -Θεού τη νεύση- αναχώρησε, μαζί με τον αδελφό του, από τη Μονή του Σταυροβουνιού και μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να εγγραφεί στο Γυμνάσιο του εκεί Πατριαρχείου. Στον τρίτο χρόνο φοίτησής του στο Γυμνάσιο εκάρη μοναχός, από τον τότε Πατριάρχη Τιμόθεο Θέμελη και λίγους μήνες μετά χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έξι χρόνια αργότερα έλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

Αποφοιτώντας από τη Σχολή του Πατριαρχείου ο Άγιος Φιλούμενος, παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα όπου υπηρέτησε, ως μέλος της Αγιοταφικής αδελφότητας, για 45 συνεχή χρόνια. Σ’ αυτά τα χρόνια διορίστηκε ως ηγούμενος σε διάφορα προσκυνήματα -στην Τιβεριάδα, στην Ιόππη, στη Μονή του Αρχαγγέλου, στη Ραμάλλα, στον Αββά Θεοδόσιο, στον Προφήτη Ηλία, στο Φρέαρ του Ιακώβ- απ’ όπου διακόνησε με πολλή αγάπη και πόνο το εκάστοτε ποίμνιό του.

Ὅραμα τῆς Ἄννας Ἀλεξέεβνα, πού ζεῖ στήν Ὁδό Lavrentievskaya στό σπίτι νούμερο 30 τῆς πόλης τοῦ Καζάν δοκιμασίες καί ἡ μετά θάνατον ζωή.

Στις σημειώσεις του αείμνηστου Αρχιερέα Boris (Filippovsky) Archpriest BorisFilippovsky /1885-7.12.1957/, υπάρχει μια καταγραφή ενός υπέροχου οράματος για τη μετά θάνατον ζωή και δοκιμασίες.. . . . . . . . . . . . .

Όραμα της Άννας Αλεξέεβνα, που ζει στην Οδό Lavrentievskaya στο σπίτι νούμερο 30 της πόλης του Καζάν δοκιμασίες και η μετά θάνατον ζωή.

Στις 14 Σεπτεμβρίου, κατά το παλιό ημερολόγιο έως τις 27 Σεπτεμβρίου, κατά το νέο, 1940, δηλαδή στην ίδια την εορτή της Ύψωσης του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου, τότε (από το 1939 ) Ήμουν ήδη υπεράριθμος αρχιερέας, με προσκάλεσε σε ένα αναμνηστικό δείπνο στο Cloth Sloboda της πόλης του Καζάν στην οδό Lavrentievskaya στο σπίτι νούμερο 30 η οικοδέσποινα αυτού του σπιτιού, κάποια Ksenia Ivanovna, για δείπνο για τον σύζυγό της Θεόδωρο που ήταν πεθαμένος ενάμιση χρόνο πριν.

Μαζί μου ήταν προσκεκλημένοι αρκετοί ακόμη άνθρωποι του τακτικού και μη επιτελικού κλήρου: ιερείς, διάκονοι και περίπου 20 λαϊκοί πολίτες. Μεταξύ των τελευταίων, δηλαδή των κοσμικών, είδαμε στο τραπέζι μια πολίτη Άννα Αλεξέεβνα, την οποία προσωπικά δεν γνωρίζω ακόμα.

Και αυτή η Άννα Αλεξέεβνα ενδιέφερε εξαιρετικά τους κληρικούς και τους λαϊκούς με μια απροσδόκητη ιστορία για ένα υπέροχο όραμα για τη μετά θάνατον ζωή και δοκιμασίες, που είχε πριν από μια εβδομάδα στις 8 Σεπτεμβρίου, δηλαδή στη γιορτή της ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Και κράτησε ακριβώς 4 ώρες από τις 11 το πρωί έως τις 3 το πρωί.

Προσπάθησα να το θυμάμαι και όταν γύρισα σπίτι για να το πω στους συγγενείς και τους φίλους μου, προσπάθησα να το γράψω κυριολεκτικά από λέξη σε λέξη.

- Τι να σας πω, πατέρες, αδέρφια. Τι μου συνέβη! Ήταν πριν μια εβδομάδα λίγο πριν την εορτή της Υπεραγίας Θεοτόκου! Ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Ο Θεός ξέρει σε σώμα ή χωρίς σώμα, ο Θεός ξέρει σε όνειρο ή στην πραγματικότητα, μάλλον σε "λεπτό όνειρο", αλλά μόνο εγώ ήμουν στη μετά θάνατον ζωή για ΤΕΣΣΕΡΙΣ ώρες!

Ξάπλωσα το βράδυ και με πήρε ο ύπνος. Μόλις το ρολόι χτυπήσει 11, βλέπω ότι φεύγω από το σώμα μου! Το σώμα είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι, και στέκομαι στη μέση του δωματίου και αναρωτιέμαι: πώς είναι έτσι; Κοιτάζω τον εαυτό μου; Τι σημασία έχουν τα πεταμένα ρούχα;! Ποιος μοιάζει έτσι και κοιτάζω τον εαυτό μου! Ήθελα να νιώσω τον εαυτό μου με το χέρι μου, το χέρι μου πέρασε ακριβώς από το σώμα (δηλαδή τον εαυτό μου)!

Και ξαφνικά ένας άγγελος εμφανίστηκε κοντά μου. Με πήρε από το χέρι και με πήγε κατευθείαν από τον τοίχο στο δρόμο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε όλο και πιο ψηλά. Ένα μόνο θα σας πω, αδέρφια, ότι δεν είδα καθόλου το κακό πνεύμα! (πώς αυτά τα λόγια της Άννας Αλεξέεβνα συμφωνούν με τα λόγια του πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης! Είπε σε ένα από τα κηρύγματά του ότι οι χριστιανοί των τελευταίων καιρών, αν και θα περάσουν δοκιμασίες, δεν θα δουν ακάθαρτα πνεύματα, αφού θα υποφέρουν από αυτά κατά τη διάρκεια της ζωής τους)!

Ἡ καταδίκη τοῦ Παπισμοῦ Συνοδικά καί ὁ ρόλος τῶν Σιωνιστῶν στόν Οἰκουμενισμό, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ καταδίκη τοῦ Παπισμοῦ Συνοδικά καί ὁ ρόλος τῶν Σιωνιστῶν στόν Οἰκουμενισμό, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

…..ἡ ἐπί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού καταδικάστηκε ὁ Βαρλαάμ, καί ἐπίσης καί αὐτή ἐπί Μεγάλου Φωτίου πού καταδικάστηκε τό φιλιόκβε, ἔχουνε κύρος Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Πού λένε ὅτι δέν ἔχει καταδικαστεῖ συνοδικά ὁ Παπισμός.. Βεβαίως καί ἔχει καταδικαστεῖ! Ἀλλά καί ἀπό τήν Γ΄ Οἰκουμνική Σύνοδο ἀκόμα ἔχει καταδικαστεῖ, προκαταβολικά θά λέγαμε, προδρομικά. Γιατί στήν Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ἀποφασίστηκε ὅτι: ὅποιος προσθέσει ἤ ἀφαιρέσει ἔστω καί ἕνα «καί» ἀπό τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, αὐτός εἶναι αἱρετικός αὐτόματα∙ ἔστω λέει καί ἑρμηνευτικῶς! Δηλαδή νά προσθέσει κάτι πού δέν εἶναι λάθος, ἁπλῶς ἐξηγεῖ. Καί αὐτή ἡ προσθήκη τόν κάνει αἱρετικό.

Οἱ Παπικοί αὐτό κάνανε, οἱ Λατίνοι. Προσθέσανε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως τό «φιλιόκβε». Φίλιο θά πεῖ υἱός, κβέ = ἐκ. Ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ. Ὁπότε αὐτόματα γίνονται αἱρετικοί μέ βάση τήν Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο! Πῶς φώτισε δηλαδή ὁ Θεός τούς Ἅγιους Πατέρες πρίν ἀπό τόσα χρόνια, ἀπό τόν 4ο αἰῶνα, νά καταδικάσουν αὐτήν τήν αἵρεση πού θά ἐμφανιζόταν πολύ ἀργότερα! Καί ὁριστικοποιήθηκε τό 1014. Τότε μπῆκε ὁριστικά τό φιλιόκβε καί ἀποσχίστηκαν, ἡ Δυτική «ἐκκλησία» ἀπό τήν Ἐκκλησία. Καί ἔγινε αἵρεση μετά.

Ἑρμηνεία τοῦ πεζοῦ Κανόνος τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως - Ὠδή δ'

Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ερμηνεία του πεζού Κανόνος της Χριστού Γεννήσεως

Ωδή δ' Ο Ειρμός

Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλ­θες σαρκωθείς εξ απειράνδρου ο άυλος και Θεός. Δόξα τη δυνάμει σου Κύριε.

Ερμηνεία.

Ο μεν Προφήτης Ησαίας προφητεύων περί Χριστού είπεν εις χρόνον μέλλοντα «Εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται» (Ήσ. ια' 7)· ο δε Ιερός Κοσμάς βλέπων πληρωθείσαν δια των πραγμάτων την προφητείαν ταύτην, δεν προφέρει αυτήν με ρήματα μέλλοντος χρόνου, αλλά πε­ρασμένου· ου γαρ λέγει, «Εξελεύσεται ράβδος, η αναβήσεται άν­θος», αλλά λέγει, ότι από μεν την ρίζαν τοτ Ιεσσαί ράβδος εξήλθε· (τούτο γαρ το ρήμα λείπει και εννοείται έξωθεν) ράβδος δε: ήτοι κλάδος, είναι η αειπάρθενος Θεοτόκος, η οποία εξήλθεν από την ρί­ζαν: ήγουν από την φυλήν του Ιούδα, από την οποίαν εξήλθε και ο Ιεσσαί ο Πατήρ του Βασιλέως Δαβίδ. Όθεν η Θεοτόκος και από την Βασιλικήν φυλήν του Ιούδα εκατάγετο, και από το Βασιλικόν γένος του Δαβίδ από εκείνην μεν, πορρώτερα και μακρύτερα, από δε τούτο προσεχέστερα και κοντύτερα. Από την ράβδον δε πάλιν και από τον κλάδον αυτόν: ήγουν από την Παρθένον, σύ, Χριστέ, άνεβλάστησας ως εν άνθος ευωδέστατον, αειθαλές και αμάραντον.

Καθώς γαρ από την ρίζαν του δένδρου βλαστάνει ο κορμός, και από τον κορμόν βλαστάνει ο κλάδος, και από τον κλάδον βλαστά­νει το άνθος, και από το άνθος γίνεται ο καρπός τοιουτοτρόπως και από την ρίζαν της φυλής του Ιούδα εβλάστησεν ο κορμός: ή­γουν το γένος του Δαβίδ, από δε το γένος του Δαβίδ εβλάστησεν η Θεοτόκος ως ράβδος και κλάδος, από δε την Θεοτόκον εβλάστη­σεν ο Χριστός ως άνθος, από δε τον Χριστόν εβλάστησεν ο γλυκύ­τατος και χαριέστατος καρπός: ήγουν η σωτηρία όλου του Κόσμου. Μερικοί δε είπον, ότι το «έξ αυτής» νοείται και επί της ρίζης: ήγουν εξ αυτής της ρίζης του Ιεσσαί εβλάστησεν άνθος ο Χριστός, ακολουθούντες το ανωτέρω του Ησαΐου «Και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται». "Ωστε ο Δεσπότης Χριστός προσεχώς μεν εβλάστησεν εκ της Παρθένου, πόρρω δε εβλάστησεν εκ της φυλής του Ιούδα, κατά την προφητείαν όπου είπε περί αυτής ο Πατριάρχης Ιακώβ. «Ούκ ε­κλείψει άρχων έξ Ιούδα, και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού, έως αν έλθη ω απόκειται» (Γέν. μθ' 10).

Κι ἕνας σημερινός Γέροντας εἶπε μιά μέρα σέ μιά πνευματική του κόρη: νά προσεύχεσαι γι' αὐτόν μυστικά

Κι ένας σημερινός Γεροντας (ο άγιος Πορφύριος) είπε μια μέρα σε μια πνευματική του κόρη:

- Έλα κοντά μου να σου πω να μυστικό. Αυτο αν εφαρμόσεις θα δεις τον άντρα σου να έρχεται και να σε αναζητά, όπου είσαι, χωρίς να ξέρει γιατί, και θα απορεί κι ο ίδιος. Το μυστικό ειναι τούτο:

Να προσεύχεσαι γι' αυτόν μυστικά. Έτσι μυστικά θα πηγαίνει η αγάπη σου και θα τον καλεί. Μη του λες την λέξη σ' αγαπώ, αλλά προπάντων μην απαιτείς να σου τη λέει. Η αγάπη δεν ζητείται, μα γεννιέται. Η αγάπη δεν λέγεται, εμπνέεται. Να τυλίγεις τον αγαπημένο σου με θαλπωρή μυστικά, δια της προσευχής.

Γιατί ἡ ἀξία τῆς ἐλεημοσύνης δέν κρίνεται ἀνάλογα μέ τό μέγεθος αὐτῶν πού δίνουμε, ἀλλά μέ τή δύναμη καί τήν προθυμία αὐτῶν πού δίνουν.

Αν πρώτα δεν συμπαθήσουμε, δεν θα συμπαθηθούμε. Και αν συμπαθούμε μεν, δεν αξιωθούμε δε της θείας ευεργεσίας και δωρεάς, είναι μεγάλη ζημιά. Γι΄ αυτό πρέπει και να δίνουμε, ώστε να λάβουμε ανάλογα με αυτό που δώσαμε.

Σπάνια φωτογραφία Ἁγίου Πορφυρίου

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/blog-post_19.html

14 Δεκεμβρίου. Θύρσου, Ἀπολλωνίου, Ἀρριανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων (†286-287). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. ε΄ 22 - ς΄ 11).

Α Τιμ. 5,22         χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις· σεαυτὸν ἁγνὸν τήρει.

Α Τιμ. 5,22               Να μη απλώνης ταχέως και χωρίς προηγουμένην εξέτασιν τα χέρια σου, δια να χειροτονήσης κάποιον ούτε να συμμετέχης και να αναλαμβάνης ευθύνην εις ξένας αμαρτίας, εις αμαρτίας δηλαδή τας οποίας πιθανόν να διαπράξη ο χειροτονηθείς αναξίως· φύλαττε τον ευατόν σου αγνόν από όλα.