Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 16-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. γ΄ 16 - 17 & δ΄ 1 - 4  

γ΄ 16 - 17 & δ΄ 1 - 4



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Θ΄ 33 - 41

 
Θ΄ 33 - 41 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

El Evangelio de San Juan Capítulo 12

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

El Evangelio de San Juan

Capítulo 12

(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).

1-11 La cena de Betania y la unción de la mirra de María. 12-19 Entrada triunfal en Jerusalén. 20-23 Los Helenos quieren ver a Jesús. 24-36 Preanunciación de su pasión y resurrección. 37-50 La incredulidad judía.

Seis días antes de la Pascua, vino Jesús a Betania, donde estaba Lázaro, el que había muerto y al que había resucitado de entre los muertos.

2 Y le ofrecieron una cena allí; Marta servía y Lázaro era uno de los que estaban en la mesa con él.

3 Mientras tanto, María tomó una libra de mirra (perfume) de nardo puro, de mucho valor y ungió los pies de Jesús, y los enjugó con sus cabellos; y la casa se llenó de olor de la mirra. (Esto lo hacía por la profunda fe que tenía al Salvador y por agradecimiento hacia él, por haber resucitado a su hermano.)

4 Entonces Judas el hijo de Simón el Iscariote, uno de sus discípulos, el que lo iba a entregar, dijo:

Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος κατά τόν Ὅσιο Γέροντα Πορφύριο

 Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος δέν εἶναι ὁ «κουλτουριάρης», αὐτός πού συχνάζει σέ διαλέξεις, κοντσέρτα ἤ θέατρα. Ἀληθινά πνευματικός εἶναι ὁ ἁγιοπνευματικός ἄνθρωπος. Εἶναι αὐτός, πού ἔχει ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα· κινεῖται καί ἐμπνέεται ἀπό Αὐτό.

Ὁ θεραπευμένος (πνευματικά ὑγιής) ἄνθρωπος ἔχει τό φωτισμό ἀπό τήν Θεία Χάρη καί- ἄν θέλει ὁ Θεός- τή  θέωση,  ἐπίσης  ἀπό τήν Θεία Χάρη[1]. Ὁ ὑγιής πνευματικά ἄνθρωπος εἶναι αὐτός, πού βρίσκεται στό στάδιο τοῦ φωτισμοῦ, δηλαδή ἔχει ἀδιάλειπτη προσευχή, ἡ ὁποία στήν πληρέστερη μορφή της εἶναι αὐτενεργοῦσα[2]. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδή δέν προσεύχεται κάνοντας δική του προσπάθεια, ἀλλά «ἀκούει» ἐντός του[3] τήν προσευχή, πού κάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα «κράζον Ἀββᾶ ὁ Πατήρ»[4]. «Στήν Ἐκκλησία», τόνιζε ὁ ὅσιος Πορφύριος, «γίνεται ἡ Θεία συνουσία, γινόμαστε ἔνθεοι»[5]. Ἡ ἀγάπη Του θέλει νά μᾶς κάνει «θεούς κατά Χάριν καί δωρεάν»[6]. Αὐτό τό κάνει διά τοῦ θεραπευτηρίου, πού λέγεται Ἐκκλησία σ’ ὅσους ἀφήνονται στήν θεραπευτική Του φροντίδα.

Αἱ τραγικαί ἀντιφάσεις... (Ἑορτασμός μαρτυρήσαντος ὑπό Λατινοφρόνων ἁγίου στό Ἅγιον Ὄρος, ὑποδοχή τοῦ Πάπα στό Φανάρι)

τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Νικολάου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ἐμεῖς οἱ ἁγιορεῖτες ζήσαμε μιὰ μεγάλη καὶ τραγικὴ εἰρωνεία. Συγκεκριμένα τὴν ὤρα, ποὺ ἑορτάζαμε στὸν ἱστορικὸ ναὸ τοῦ Πρωτάτου Ἁγίου Ὄρους, τὴν μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος καὶ ὁμολογητοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ πρώτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ μαρτύρησε ἐπὶ λατινόφρονος (οἰκουμενιστοῦ) Ἰωάννου τοῦ Βέκκου, σχεδὸν ταυτόχρονα, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, δεχόταν μὲ δοξολογικὲς τιμές, μὲ λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς κ.λπ. τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο.

Ἐμεῖς στὸ Πρωτᾶτο ψάλαμε ὕμνους στηλιτεύοντας τὴν παπικὴ κακοδοξία καὶ αἵρεση καὶ ὁ Πατριάρχης μας ἀπὸ τὴν βασιλεύουσα πόλη ἔπλεκε τὰ ἐγκώμια στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα. Σὲ αὐτὸ φυσικὰ φταῖμε καὶ ἐμεῖς, γιὰ τὴν χρόνια σιωπή μας καὶ τὴν λευκὴ ἐπιταγή μας. Ἀξίζει λοιπὸν πολὺ αὐτὸ νὰ δημοσιευθῆ στὴ στήλη τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου «Γεγονότα καὶ σχόλια».

Καὶ τώρα ἐπὶ τὸ προκείμενο. Τὰ ὅσα ἔλαβαν χώρα στὸ Φανάρι κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτή, μεταξὺ ὀρθοδοξίας καὶ παπισμοῦ, κατὰ τὴν ἐπίσημο ἐπίσκεψη τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα σὲ αὐτό, ἐφ᾽ ὅσον δὲν ἦταν καὶ δὲν εἶναι καρποὶ τῶν θεολογικῶν διαλόγων, ἀλλὰ τῆς φαναριώτικης διπλωματίας, εἶναι παράνομα, αὐθαίρετα καὶ προκλητικά, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ γίνη μεγάλη διαφήμιση καὶ νὰ ἐξισωθῆ ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τὴν παπικὴ κακοδοξία. Τὸ φῶς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως μὲ τὸ σκότος τῆς πλάνης τῶν αἱρέσεων, ἡ ὀρθόδοξος ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος τῆς παπικῆς αἱρέσεως.

Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου_Αγ. Κυρίλλου_12η Κατήχηση_2ο Μέρος_mp3

Π. Σάββας 2011-12-10_Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου_Αγ. Κυρίλλου_12η Κατήχηση_2ο Μέρος_mp3

 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-12-11 (Σύναξη ἀνδρῶν)
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Συμβουλὲς Γέροντος σὲ χριστιανοὺς ποὺ ζοῦν στὸν κόσμο

Ἡ παρούσα ζωὴ μᾶς δόθηκε μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, νὰ εὐεργετοῦμε τὸν πλησίον καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, βαδίζοντας τὴ «στενὴ» καὶ «τεθλιμμένη» ὁδὸ ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει τὸ Εὐαγγέλιο ^{(Ματθ. 7:14)}.

Ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς αὐτῆς ἀποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο γιὰ ὅσους δέν πιστεύουν στὸν Θεό. Γιὰ ἐκείνους ὅμως ποὺ ἐμπιστεύονται τὴν ὕπαρξή τους στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἐλπίζουν στὴ δικὴ Του πρόνοια ἡ παρούσα ζωὴ γίνεται «ζυγὸς χρηστός» καὶ «φορτίον ἐλαφρόν» ^{(Ματθ. 11:30)}.

Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί μου, ἄν θέλετε νὰ εὐαρεστήσετε τὸν Θεό, μὴν περιφρονεῖτε καμίαν ἀρετή. Γιατὶ μποροῦμε μὲ πολλοὺς τρόπους νὰ γίνουμε εὐάρεστοι στὸν Θεό.

Ἡ εὐγενικὴ συμπεριφορὰ στὸν πλησίον, ὁ παρήγορος λόγος μας στὸν θλιμμένο, ἡ ὑπεράσπιση τοῦ ἀδικουμένου, ἡ ἀντίδρασή μας στοὺς κακοὺς λογισμούς, ὁ ἀγώνας μας στὴν προσευχή, ἡ ὑπομονή, ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ δικαιοσύνη καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή. Αὐτὰ εἶναι ποὺ ἀναπαύουν τὸν Θεό καὶ προσελκύουν στὴν ψυχή μας τῆς δικὴ Του χάρη, ἡ ὁποία μᾶς κάνει ἱκανοὺς νὰ ξεπερνᾶμε καὶ τὶς πλέον ἀνυπέρβλητες δυσκολίες τῆς ζωῆς.

Σεισµoγόνoς Προσευχὴ

Ὁ π. Ἀλύπιος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, διακρινόταν πολὺ γιὰ τὸν ζῆλο του. Ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε νὰ βρίσκη ἕνα ἥσυχο µέρος καὶ νὰ προσεύχεται συνεχῶς µἐ τὴν εὐχή, δηλαδὴ τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν µε”. Κάθε φορὰ ποὺ ἔλεγε τὴν εὐχή, σκιρτοῦσε ἡ ψυχή του ἀπὸ ἀνέκφραστη χαρά. Κάποτε ὅµως τὰ πράγµατα πῆραν ἄσχηµη τροπή. Χωρὶς νὰ µπορῆ καὶ ὁ ἴδιος νὰ τὸ ἐξηγήση, ἀδυνατοῦσε νὰ συνεχίση τὴν εὐχή. Ἂν δοκίµαζε µιὰ φορὰ νὰ τὴν πῆ, ἀµέσως ἄρχιζε νὰ κλονίζεται τὸ σῶµα του.

Σειόταν λοιπὸν ὁ τόπος, ὅταν ὁ π. Ἀλύπιος ἔλεγε τὴν εὐχή! Καὶ ποῦ δὲν κατέφυγε, τί Γέροντες, τί πνευµατικοὶ τὸν εἶδαν, τί προσευχὲς καὶ ἐξορκισµοὺς τοῦ ἐδιάβασαν … Τὸ ἀποτέλεσµα µηδέν. Ἡ ὑπόθεσις ἔπαιρνε τραγικὲς διαστάσεις.

«Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ.,6:24).Πρός τόν Πατριάρχη Κων/πόλεως καί κάθε καλοπροαίρετο χριστιανό

(Τά παρεπόμενα μετά τή συνάντηση τοῦ Προέδρου τοῦ Βατικανοῦ κ. Φραγκίσκου μέ τόν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως.)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Θά ἀναρωτιόταν ἴσως κανείς, γιατί τόση στενοχώρια ἀπό πλευρᾶς ὀρθοδόξων γιά ἕναν ἁπλό ἀνθρώπινο ἐναγκαλισμό Πατριάρχη-Πάπα καί γιά μία ἁπλή πολιτική  διπλωματική μνημόνευση τοῦ πάπα ἀπό ὀρθόδοξο ἱερωμένο.

Ἄν εἴμαστε συνειδητοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν θά ἔπρεπε κἄν νά ἀναρωτιόμαστε, ἐφ᾿ ὅσον καί μόνο οἱ δύο αὐτές λέξεις σημαίνουν ὅτι ὑπακοῦμε στόν Χριστό πού εἶναι ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Καί γνωρίζουμε ὅτι αὐτό τό Σῶμα ἀποτελεῖται ἀπό τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους Χριστιανούς, ἑπομένως καί ἀπό τούς Ἁγίους στούς ὁποίους ἀποδίδουμε τιμητική προσκύνηση, ἔχοντάς τους ὡς ὁδοδεῖκτες καί τῆς δικῆς μας πορείας. Θέλουμε δηλαδή νά ἀκολουθοῦμε τά ὅσα ἔλεγαν καί ἔκαναν γιά νά πετύχουμε καί ἐμεῖς τό καθ᾿ ὁμοίωσιν, τήν ἁγιότητα, τήν κατά Χάριν θέωσή μας.

Ἔτσι λοιπόν μέσα ἀπό κάποια ἐρωτήματα θά ἀφήσουμε νά φανεῖ ἡ ἀπάντηση.

Ἐν πρώτοις, ἡ Τριαδική Χάρις εἶναι κτιστή ἤ Ἄκτιστος; Ἄς δοῦμε τί μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Πατέρας μας Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος ἀνακεφαλαιώνει καί ὅλους τούς πρό αὐτοῦ Πατέρας καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι προφυλάσσει καί τούς μετ’αὐτόν ἀπό τῆς πλάνης τῆς Παναιρέσεως τοῦ Παπισμοῦ:

Ἡ προσοχή στήν προσευχή (Ἅγ. Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)

 Η προσευχή χρειάζεται την αδιαχώριστη παρουσία και συνεργασία της προσοχής. Με την προσοχή η προσευχή γίνεται η αναφαίρετη περιουσία του προσευχομένου προσώπου. Με την προσοχή φέρνει άφθονους καρπούς, χωρίς την προσοχή κάνει αγκάθια και τριβόλια.

Οι καρποί της προσευχής περιλαμβάνουν φωτισμό του πνεύματος, συντριβή της καρδιάς, εγρήγορση της ψυχής με την ζωή του Πνεύματος. Τα αγκάθια είναι σημάδι του θανάτου της ψυχής και της φαρισαϊκής αυτοπεποίθησης που πηγάζει από την σκληρότητα της καρδιάς που ικανοποιείται και ενθουσιάζεται με την ποσότητα των προσευχών της και τον χρόνο που σπαταλά για να λέει τις προσευχές.

Η αναπόσπαστη προσοχή που διατηρεί την προσευχή εντελώς ελεύθερη από περισπασμούς και από άσχετες σκέψεις και εικόνες είναι ένα δώρο της χάρης του Θεού.

Ἁγίων Ἐλευθερίου & Ἀνθίας (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ντροπὴ

«Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ» (Β΄ Τιμ. 1,8)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διότι μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύξω. Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, κ᾽ ἐλπίζω ὅτι ὑπάρχει διάθεσι ν᾽ ἀκούσετε. «Μακάριος ὁ λαλῶν εἰς ὦ τα ἀκουόντων», καλότυχος ὅποιος ὁμιλεῖ σὲ αὐτιὰ ποὺ προσέχουν.

Ἀκούσατε τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα. Ἀφήνουμε τὸ εὐαγγέλιο καὶ ἂς πάρουμε τὸν ἀπόστολο. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ λόγια τοῦ σημερινοῦ ἀποστόλου θέλω νὰ προσέξετε μιὰ λέξι, ἕνα ῥῆμα. Τὸ μεταχειρίζεται τρεῖς φορὲς ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ δὲν λέει ἔτσι τὶς κουβέντες του. Εἶναι τὸ ῥῆμα αἰσχύνομαι – ἐπαισχύνομαι. Τὸ λέει καὶ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ σὲ δεύτερο πρόσωπο καὶ σὲ τρίτο πρόσωπο. Σὲ πρῶτο πρόσωπο εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος· «Οὐκ ἐπαισχύνομαι», λέει, δὲ ντρέπομαι ποὺ πάσχω γιὰ τὸ εὐαγγέλιο(Β΄ Τιμ. 1,12).

Σύναξη τῶν Ἁγίων τῆς Ἀλάσκας-(Ὀρθόδοξο Συναξάρι 13 Δεκεμβρίου)

Οι άγιοι της Αλάσκας εορτάζονται όλοι μαζί στις 13 Δεκεμβρίου, ημέρα της σύναξής τους (=εορτής προς τιμήν τους).

Α. Ο άγιος ιερομάρτυς Ιουβενάλιος.

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων.Σύντομος βίος καί μερικά θαύματα

O AΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

  ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος. Πῶς τιμᾶται ὁ ἅγιος Σπυρίδων; Τιμᾶται βεβαίως κι ὅταν τὸν παραδέχεσαι ὡς ἅγιο, ὅταν ἐκκλησιάζεσαι στὴν ἑορτή του καὶ προσεύχεσαι κι ἀνάβῃς τὸ κερί σου καὶ προσκυνᾷς τὴν ἁγία του εἰκόνα. Ἀλλὰ φτάνουν αὐτά; Αὐτὰ εἶναι τὰ εὔκολα. Ὁ ἅγιος ζητεῖ καὶ κάτι ἄλλο ποὺ εἶναι πιὸ δύσκολο. Ὅποιος τὸ κατορθώνει, αὐτός τιμᾷ τὸν ἅγιο. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Νὰ τὸν μιμηθοῦμε. Δηλαδή; νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς ὅ,τι ἔκανε ἐκεῖνος; Μὰ ἐκεῖνος ἔκανε θαύματα. Ποιός ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ κάνῃ θαύματα; Ὅλοι νὰ μαζευτοῦμε, τὸ νυχάκι τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος δὲν κάνουμε. Τότε λοιπὸν πῶς θὰ τὸν μιμηθοῦμε; Νὰ τὸν μιμηθοῦμε σὲ ἄλλο σημεῖο. Νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετές του· τὶς ἀρετὲς ποὺ εἶχε, ποὺ χάρι σ᾿ αὐτὲς ἔλαμψε ὡς ἀστὴρ πρώτου μεγέθους. Νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετές του. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἀρετές του, πρέπει νὰ ξέρουμε τὸν βίο του· τί ἔκανε ὁ ἅγιος. Στὰ παλιὰ τὰ εὐλογημένα χρόνια, ποὺ δὲν ὑπῆρχαν σχολεῖα, γυμνάσια καὶ πανεπιστήμια, ἀλλὰ κατοικοῦσαν σὲ καλύβες, παρ᾿ ὅλη τὴ φτώχεια στὰ σπίτια είχανε συναξάρια. Τί θὰ πῇ συναξάριον;

ΨΑΛΜΟΣ 8 - Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν...

   

ΨΑΛΜΟΣ 8 - Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν...

Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.

Ψαλ. 8,2            Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.

Ψαλ. 8,2                   Κυριε ο κύριος όλων των ανθρώπων, ιδιαιτέρως δε ημών των πιστών, πόσον ξακουστόν και ολόλαμπρον προβάλλει το όνομά σου εις όλην την γην, εις όλα τα δημιουργήματά σου! Η μεγαλοπρέπειά σου ως δημιουργού είναι ασυγκρίτως λαμπροτέρα από την λαμπρότητα των ουρανίων κόσμων, τους οποίους συ εδημούργησες.

Ψαλ. 8,3            ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.

15 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ελευθερίου Ιερομάρτυρα, Ανθίας, Κορέμωνος Επάρχου, των Αγίων δύο Δημίων, Ελευθερίου Κουβικουλάριου, Σωσσάνης οσιομάρτυρος, Βάκχου του νέου, Παύλου του νέου, Μνήμη χειροτονίας Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Στεφάνου Αρχιεπισκόπου.

Ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

Ἔδρασε στὴν Ρώμη κατὰ τὸν 2ο αἰώνα μ.Χ. ὅταν αὐτοκράτορες ἦταν ὁ Κόμμοδος καὶ ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος. Ἡ μητέρα του Ἀνθία, ποὺ ἔμεινε χήρα ὅταν ὁ Ἐλευθέριος ἦταν μικρός, κατηχήθηκε στὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.
Ἡ Ἀνθία ἀνέθρεψε τὸν γιό της σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μάλιστα ἀνέθεσε τὴν ἠθική του τελείωση καὶ τὴν θεολογική του κατάρτιση στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο.
Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν ὁ Ἐλευθέριος χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Ἀνίκητο, ἐνῶ ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ. Ὁ βασιλιὰς τῆς Βρετανίας Λούκιος ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἅγιο, δηλώνοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰ διδαχθοῦν τὴν πίστη στὸν Χριστὸ αὐτὸς καὶ ὁ λαός του. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος πληροφορήθηκε τὴν χριστιανικὴ δράση τοῦ Ἐλευθερίου διέταξε τὴν σύλληψή του.
Ἔπειτα ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια ὁ Ἐλευθέριος ὁδηγήθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀρένα τῆς Ρώμης. Τὰ ἄγρια ζῶα ὅμως δὲν τὸν ἄγγιξαν, γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκεφαλίσθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.
Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατάν.  Διὸ μὴ παύςῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.