Ἐξομολόγηση. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐξομολόγηση. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-7-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) 
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

α. Περί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί περί μεταφυσικῆς β. Ὁ μοναχισμός, Πατερική Θεολογία, 21ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

α. Περί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί περί μεταφυσικῆς

β. Ὁ μοναχισμός, Πατερική Θεολογία, 21ο Μέρος

Ὁμιλία στίς 06-12-2014

Νά συνεχίσουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ τήν Πατερική Θεολογία πού μελετᾶμε. Τό πρῶτο κεφάλαιο ἐπιγράφεται «Περί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ» καί λέει ὁ π. Ἰωάννης ὁ Ρωμανίδης, «Κατά τήν Πατερική παράδοση», τήν Ὀρθόδοξη παράδοση, «ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἁπλή. Ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁπλή καί δέν μετέχεται ἀπό τά κτίσματα». Δηλαδή, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καί ὅλα τά ἄλλα κτίσματα δέν μετέχουμε στήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μετέχουμε στίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες εἶναι πολλές στίς φανερώσεις τους. Οὐσιαστικά ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁπλή καί μία, ἀλλά ἔχει πολλές φανερώσεις καί ποικίλα ἀποτελέσματα.

«Ἡ ἐνέργεια ὅμως τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ φυσική ἐνέργεια τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, μετέχεται μέ τήν κτίση. Δέν μετέχεται ὅμως, κατά τόν ἴδιο τρόπο, ἀπό ὅλα τά κτίσματα. Ὑπάρχει διαφορετική μεθέξις τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ ἀπό τά κτίσματα, ἀλλά ὑπάρχουν καί διαφορετικῶν εἰδῶν ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἴπαμε, οἱ ὁποῖες μετέχονται. Δηλαδή, οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ διακρίνονται ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη. Γι’ αὐτόν τόν λόγο, οἱ Πατέρες ἀναφέρουν ὅτι ἡ μία ἁπλή φυσική ἐνέργεια τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ μερίζεται -διαμερίζεται δηλαδή- σέ διαφορετικά εἴδη ἐνεργειῶν καί σέ πολλούς ἀποδέκτες. Πῶς ὅμως; Ἀμερίστως! Μερίζεται ἀμερίστως», χωρίς νά διαιρεῖται. Λέγαμε κι ἄλλη φορά ὅτι γιά τόν Θεό δέν ἔχουμε λέξεις. Δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τόν Θεό, πολύ περισσότερο τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά τίς περιγράψουμε. Γι’ αὐτό λέμε κάτι καί μετά τό ἀναιροῦμε, γιά νά δείξουμε ὅτι δέν μποροῦμε νά ποῦμε… ‘Μερίζεται ἀμερίστως’.

Ἡ Ἀξία τῆς Σιωπῆς...

(Συνομιλία Ἁγίου Νεκταρίου)

Βιβλίο: «Ψίθυροι τῶν ἀγγέλων»

  Ἠλίας Λιάμης Ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2006

[...] Βγαίνω στην αυλή. Πολύς ο θόρυβος, οι συνομιλίες, οι φωνές. Νιώθω τον πόνο μιας πληγωμένης σιωπής. Προσπαθώ ν'αφήσω τους ήχους να περνούν από τ' αυτιά μου, χωρίς να δίνω σημασία. Πόσο θα ήθελα να ήμουν μόνος σ'αυτόν τον χώρο!
Έχω την βεβαιότητα, πως ο αέρας είναι γεμάτος μυστικές φωνές, που δεν μπορώ ν' αφουγκραστώ.Κάθε μου βήμα μεγαλώνει τη δίψα μου για λίγη ησυχία.
[...] Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων. Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου. Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά. 

«Ἄγγελος εἶσαι; δαίμονας εἶσαι; πές μου τί εἶσαι; Γιατί τά ἔργα πού κάνεις ἀνθρώπου δέν εἶναι»

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΕΙΜΩΝ 

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΟΣΧΟΥ

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ και ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ

Ζούσε ένας ενάρετος αναχωρητής πού παρακαλούσε το Θεό καί του έλεγε.

Κύριε, γνώρισε μου ποια είναι τα κρίματά σου.

Πολλές φορές λοιπόν εξ αιτίας της αίτησης του αυτής επέδειξε καί άσκηση καί ό Θεός τον πληροφόρησε, πώς αυτό είναι αδύνατο στους ανθρώπους. 

Επειδή αυτός πάλι επέμενε με την άσκηση παρακαλώντας το Θεό, θέλοντας ό Θεός να πληροφορήσει τον γέροντα, επέτρεψε να μπει σ' αυτόν λογισμός, ώστε να φύγει καί να επισκεφθεί κάποιον μοναχό, πού έμενε όχι καί λίγα σημεία μακριά. Ετοίμασε τη μηλωτή του καί ξεκίνησε.

 

Στέλνει τότε ο Θεός άγγελο, μετασχηματισμένο σε μοναχό, πού συναντά το γέροντα καί του λέει.

Που πηγαίνεις, καλόγηρε; Ό γέροντας του λέει.

Στο τάδε αναχωρητή. Λέει ο άγγελος ο δήθεν μοναχός.

Καί εγώ προς αυτόν πηγαίνω· ας περπατήσαμε λοιπόν μαζί.

Αφού βάδισαν την πρώτη μέρα, φτάνουν σ' έναν τόπο, όπου ζούσε ένας άνδρας φιλόχριστος, πού τους δέχθηκε καί τους ξεκούρασε. Κατά την ώρα του φαγητού ό φιλόχριστος τους πρόσφερε σε αργυρή πιατέλα, καί μετά το φαγητό, παίρνοντας ό άγγελος την πιατέλα, την εξαφάνισε στον αέρα. Ό γέροντας μόλις το είδε, στεναχωρήθηκε.

 Μετά αναχωρώντας μαζί περπάτησαν τη δεύτερη μέρα καί σε κάποια στιγμή έφτασαν σε ένα τόπο, όπου ζούσε ένας άλλος φιλόχριστος και υπερβολικά φιλομόναχος, πού με διάθεση φίλου τους φιλοξένησε καί τους έπλυνε τα πόδια. Το άλλο πρωί έφερε τον μονογενή γιο πού είχε για να πάρει από αυτούς ευλογία. Ό άγγελος σφίγγοντας τότε το φάρυγγα του, τον έπνιξε. Ό γέροντας μόλις το είδε έμεινε έκπληκτος, άλλα τίποτα δεν είπε.

«Τώρα ὁ νοῦς σου εἶναι σάν τό θολωμένο νερό. Ἀλλά μή στενοχωρεῖσαι! Κάνε ὑπομονή ...»

  Οι πνευματικοί αγώνες του περιβόητου Γέροντα Καλλίνικου του Ησυχαστή (του κατά κόσμον Κωνσταντίνου Θειάσπρη, από την Αθήνα· 1853–7/8/1930), η καθαρότητα της ζωής του, η διαρκής επαφή με τον Θεό μέσω της Νοεράς Προσευχής, τον κατέστησαν «φωστήρα διαυγέστατο». Η φυσική διεισδυτικότητα και οξύνοια του νου του, πλατύνθηκε σε τέτοιο εκπληκτικό σημείο, ώστε να μένει έκθαμβος εκείνος που θα την αντιλαμβανόταν.

Με το χάρισμα της θαυμαστής διάκρισης, που λίγοι κατορθώνουν να αποκτήσουν, μπορεί ο άνθρωπος να εξιχνιάζει τα μυστικά βάθη των καρδιών, να διαχωρίζει τον σίτο από τα ζιζάνια, να ξεχωρίζει και στις πιο συγκεχυμένες περιπτώσεις το φως από το σκοτάδι. Κατά τον ιερό συγγραφέα της «Κλίμακος», τον όσιο Ιωάννη τον Σιναΐτη (525–600), η διάκριση είναι «η γνώση που δίδεται με τη θεία έλλαμψη»· είναι «η αλάνθαστη κατανόηση του θείου θελήματος για κάθε καιρό, τόπο και πράγμα»· είναι επίσης η «καθαρή αίσθηση» και το «νοερό φως για τις θείες αρετές» (Λόγος ΚΣΤ΄, μέρος 1ο, §1–2 και §82).

Η φήμη του ως διακριτικού γέροντος προσείλκυσε κοντά του πλήθος ανθρώπων που ήθελαν για ό,τι τους απασχολούσε να πάρουν μια εγγυημένη θεοφώτιστη απάντηση. Για ατομικά ζητήματα, για λύσεις αποριών, για εξηγήσεις αγιογραφικών χωρίων, για πνευματική ωφέλεια, όλοι κατέφευγαν στο πνευματικό τραπέζι του Γέροντος π. Καλλινίκου. Και πάντα γύρισαν στον τόπο τους ικανοποιημένοι και πλούσιοι.

Υποτακτικοί, γέροντες, ερημίτες, κοινοβιάτες, κοσμικοί, νομικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, Έλληνες, Ρώσοι, όλο το Άγιον Όρος, έτρεχαν και προσέτρεχαν στον έγκλειστο ησυχαστή των Κατουνακίων. Και εκτός από τις επισκέψεις δεν έλλειπαν και τα γράμματα. Σ’ όλους ήταν μοναδικός συμβουλάτορας και αντιλήπτορας. Έτσι συμβαίνει πάντα. Οι διακριτικοί Πατέρες είναι μεγάλοι μαγνήτες που αιχμαλωτίζουν όσους έχουν μέσα τους δίψα Θεού και πνευματικά ενδιαφέροντα.

Ἅγιος Σιλουανός: Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του!

 

Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία: ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν πλησίον. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα. 

Στήν κοσμική τάξη εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἰσότητα – αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία γιά τήν ψυχή. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ καθένας βασιλιάς ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ ἡγούμενος ἤ διοικητής. Mπορεῖ ὅμως ὁ καθένας, σέ ὅποια τάξη κι ἄν ἀνήκει, ν' ἀγαπάει τό Θεό καί νά εἶναι εὐάρεστος σ' Ἐκεῖνον – κι αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Καί ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τό Θεό στή γῆ, θά ἔχουν περισσότερη δόξα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί θά εἶναι πιό κοντά στόν Κύριο. Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του.

 Ἡ θεία χάρη δέν ἀφαιρεῖ τήν ἐλευθερία, ἀλλά συνεργεῖ μόνο στήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀδάμ βρισκόταν στήν κατάσταση τῆς χάριτος, ἀλλά δέν τοῦ ἀφαιρέθηκε τό αὐτεξούσιο. Oἱ ἄγγελοι παραμένουν ἐπίσης στό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά δέν τούς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ ἐλεύθερη βούληση.

Συγκέντρωσε, παιδί μου, τάς ψυχικάς δυνάμεις (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον. Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν. Καθώς λέγει και το ρητόν: «Τέρας, ει τις ηυτύχησεν δια βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζώμεν εις το βασίλειον του πόνου. Γνωρίζομεν ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικόν, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, εσήκωσε τον Σταυρόν Του χάριν ημών. Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικόν χέρι, που αυτόν τον καιρόν σε χειρουργεί με τον πόνον και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός, σου τον στέλλει, συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνον, δια να δυνηθής να τον αντιμετωπίσης.

Τό αἷμα τῶν μαρτύρων. Μοναχός Θεράπων. ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_24.html

Ὁ μακαριστός Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης στό γραφεῖο του στή Μικρά Ἁγία Ἅννα ὑμνολογεῖ μέ τήν πένα του τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας

 https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_986.html

Ηχητικό Αγιολόγιο 7 Ιουλίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 7 Ιουλίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

7 Ιουλίου Συναξαριστής. Θωμά του εν Μαλεώ, Κυριακής Μεγαλομάρτυρος, Ευσταθίου Ιερομάρτυρα, Πολυκάρπου του Νέου, Ευαγγέλου, Των Αγίων Περεγρίνου, Πομπηίου, Ησυχίου, Παππία, Σατορνίνου & Γερμανού, Απολλωνίου.

Ἡ Ἁγία Κυριακὴ ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἦταν κόρη τοῦ Δωροθέου καὶ τῆς Εὐσεβίας. Αὐτοὶ ἦταν ἄτεκνοι καὶ παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δώσει παιδί. Πράγματι, ὁ Θεὸς εὐδόκησε, καὶ τὸ χριστιανικὸ αὐτὸ ζευγάρι, ἀπέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ἡμέρα Κυριακή, γι’ αὐτὸ καὶ τῆς ἔδωσαν τὸ ὄνομα Κυριακή.
Κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Διοκλητιανοῦ, οἱ γονεῖς της συνελήφθησαν καὶ μετὰ ἀπὸ ἀνάκριση βασανίστηκαν καὶ ἀποκεφαλίστηκαν ἀπὸ τὸ δοῦκα Ἰοῦστο. Ἡ δὲ Κυριακὴ παραπέμφθηκε στὸν Καίσαρα Μαξιμιανό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ἄρχοντα Βιθυνίας Ἰλαριανό, ὁ ὁποῖος τῆς ὑπενθύμισε ὅτι ἡ ὀμορφιά της εἶναι γιὰ ἀπολαύσεις καὶ ὄχι γιὰ βασανιστήρια. Τότε ἡ παρθένος κόρη τοῦ ἀπάντησε: «Οὔτε στὴ νεότητά μου, οὔτε στὴν ὀμορφιά μου δίνω τὴν παραμικρὴ προσοχή. Καὶ τὰ λαμπρότερα ἀπὸ τὰ ἐπίγεια πράγματα εἶναι προσωρινά ὅπως τὰ ἄνθη καὶ κούφια ὅπως οἱ σκιές. Σήμερα, ἔπαρχε, εἶμαι ὄμορφη, αὔριο μιὰ ἄσχημη γριά. Νὰ κάνω, λοιπόν, κέντρο τῆς ζωῆς μου τὴν ὀμορφιά μου; Τὴν ἀξία της, ὅμως, τὴ γνώρισα στὶς ρυτίδες, ποὺ τὴν περιμένουν καὶ στὸν τάφο ποὺ τὴν καλεῖ. Νόμισες, λοιπόν, ὅτι θὰ κάνω τὴν τερατώδη ἀνοησία, νὰ χάσω τὴν αἰώνια λαμπρότητα γιὰ νὰ μείνω λίγο περισσότερο στὴ γῆ; Γι’ αὐτὸ στὸ ξαναλέω, ἔπαρχε: εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο χριστιανή».