"...ἀπό πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος" - Γέροντας Παΐσιος

Mαρτυρία κ.Μαυροκέφαλου Ανέστη περί Γέροντος Παϊσίου

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΙΛΙΩΝ

Κάποτε , είχα πάει στον Γέροντα με ένα φίλο μου κι εκεί συναντήσαμε μια παρέα από πέντε παιδιά .
Τότε ρώτησα τον Γέροντα ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία . ¨Γέροντα ¨, του λέω ¨ απ΄την Αλεξανδρούπολη είμαστε . Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει ;¨.

Μου απαντά : ¨Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δεν θα μπούν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μια πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, «θα πούμε το ψωμί ψωμάκι »¨.

Μετά ρωτάω : ¨Γέροντα , πως θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο ;¨ ¨Όταν¨, λέει,
Σ΄αυτό το σημείο ρωτάω : ¨Εμείς τι θα κάνουμε ; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο;¨ ¨Όχι " λέει.
Σ΄αυτό το σημείο ρωτάω : ¨Εμείς τι θα κάνουμε ; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο;¨ ¨Όχι " λέει. ¨Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μην στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε ...;
Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν. Για αυτό επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Ελληνες. Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς τον μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχωνται.
Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι.
Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλλει, ως μεσάζοντας, να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι ευλαβής, ερεις αξιωματικούς που είχαν πάει στον Γεροντα. Από τους τρείς αξιωματικούς ο ένας έλεγε :

¨Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη . Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε¨. Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στον Γέροντα. Ένας απ' αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο - αυτόν, σημειωτέον, πήγαινε στον γέροντα για πρώτη φορά και του λέει : ¨Εσύ ,σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απ΄την αρχή¨. Γύρισε και τον έδειξε μt: bold;">¨Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική¨. Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στον Γεροντα. Από τους τρείς αξιωματικούς ο ένας έλεγε :

¨Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη . Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε¨. Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στον Γέροντα. Ένας απ' αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο - αυτόν, σημειωτέον, πήγαινε στον γέροντα για πρώτη φορά και του λέει : ¨Εσύ ,σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απ΄την αρχή¨. Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε, ήταν φοιτητής.
Μετά , ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει :¨Κι εσύ , Ανέστη , θα πας στην Πόλη. Κι εσείς οι δύο - έδειξε εμένα και τον φίλο μου - θα πάτε στην Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό¨. Δεν μου το φανέρωσε τον σκοπό. Μετά απ΄αυτό μου μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.
Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελί του Γέροντα έτυχε, να είναι μέσα ένας νέος πρώην μουσουλμάνος από την Θράκη. Τον πιάνω και του λέω :
¨Εσύ πως συνέβη και ήλθες εδώ , στον Γέροντα;¨ , Σταύρο τον έλεγαν. ¨Άσε¨ λέει ¨κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένεια μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε¨. Και σε άλλη επίσκεψη μας στην Παναγούδα, ήταν παρόν και ο μουσουλμάνος που βαφτίστηκε Σταύρος. Τότε πάλι μας ανέφερε ο Γέροντας για τα γεγονότα, πως θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει ο κύριος Σταύρος :
¨Γέροντα , να κρατήσω ένα σακί αλεύρι για να μπορέσω να αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά ;¨ ¨Όχι¨, του λέει ¨μην παίρνεις, γιατί ο γείτονας σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει!¨
Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιος θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει στο χωριό . Τώρα εμείς που ζούμε στος πόλεις θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Γι΄αυτό, άλλη φορά, ο Γέροντας έλεγε : ¨Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθείσετε και κάποιον που δεν θα έχει».

Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 , Β΄Έκδοση, Σελ : 434
http://hggiken.pblogs.gr/2011/08/apo-pisw-erhetai-o-polemos-gerontas-pa-sios.html 

Ἡ Πνευματική σχέση τοῦ π. Ἰωάννη Παν. Παπανικολάου (1911 – 1987), ἱερέως καί διδασκάλου στά Ἀρφαρά Μεσσηνίας μέ τό Ἅγιον Ὅρος

  π. Ιωάννης Παν. Παπανικολάου (1911 – 1987) 

Δεν θυμάμαι να είχαμε επισκεφθή με τον πατέρα κάποιο Μοναστήρι και να δεχθούμε κάτι φεύγοντας. Έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη σκέψη μου το εξής γεγονός, στο τέλος Αυγούστου του 1975, μετά την προσκυνηματική μας επίσκεψη στη Μονή Κουτλουμουσίου.
 Κατά την αναχώρησή μας βλέπουμε με τον αδελφό μου τον Βασίλη κάτι ωραία μελισσόσυκα σε μια συκιά (πολύ νόστιμα σύκα) και τρέχουμε να κόψουμε μερικά. Ο πατέρας αντιλαμβάνεται την πρόθεσή μας και μας φωνάζει κοντά του. Συγχρόνως ο μοναχός που μας κατευόδωνε αντιλαμβάνεται την επιθυμία μας και τρέχει να μας γεμίσει ένα μικρό καλαθάκι και ευγενικά μας προτρέπει να τα πάρουμε για το δρόμο.

Kάλεσμα γιά πανεθνική μετάνοια.Γιά τήν ταπείνωση καί τήν ὑπερηφάνεια

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

«Πατρικές Συμβουλές Γέροντος ΦιλοθέουΖερβάκου»

Ἀπό τό ἡμερολόγιο τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

ἔτους 2010

Γιά τήν ταπείνωση καί τήν ὑπερηφάνεια

1. Ὅποιος θέλει νά φθάση ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό πρέπει νά βαδίση τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως ὡς πιό σύντομο καί ἀσφαλῆ. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι μέ τήν ταπείνωση ἀνέβηκαν στούς οὐρανούς. Χωρίς ταπείνωση εἶναι ἀδύνατο νά φθάση ὁ ἄνθρωπος στούς οὐρανούς, νά κληρονομήση τήν αἰώνια ζωή καί νά συμβασιλεύση μέ τόν Χριστό...

Ἐάν ἡ ἀνθρωπότητα δέν ἀποβάλη τόν ἐγωϊσμό καί τήν ὑπερηφάνεια, ἐάν ὅλοι μας δέν γίνουμε ἄκακοι, ἀπόνηροι, ἁπλοί, πραεῖς, ταπεινοί, σάν τά ἄκακα μικρά παιδιά, στό σκοτάδι θά βαδίζουμε καί ἔξω τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν θά μείνουμε.

Ἐάν ἐρευνήσουμε καλά τούς βίους ὅλων τῶν Ἁγίων θά δοῦμε, ὅ,τι μέ τήν ταπείνωση ὑψώθηκαν ἀπό τόν Θεό, ἐτιμήθηκαν, ἐδοξάσθηκαν, ἁγίασαν. Ἐάν ἀφαιρέσης τήν ταπείνωση κανείς Ἅγιος...

Συγχώρηση καί ὑγεία

Ο κ. Γ. ωμολόγησε: «Τόνοι βάρους έφυγαν από πάνω μου». Πώς έγινε αυτό; Αυτό έγινε όταν πήγε και ζήτησε συγνώμη από ένα πρόσωπο που του κρατούσε κακία και έχθρα.

Το μίσος και η μνησικακία είναι ένα μεγάλο βάρος για την ψυχή μας αλλά και για το σώμα μας.

Όταν κρατάω κακία σε κάποιον, η κακία αυτή είναι μέσα μου, και μου παίρνει όλες τις θετικές δυνάμεις και ενέργειες.

Όταν λέμε : « μου έσπασες τα νεύρα», τι εννοούμε; Εννοούμε ότι «με εξάντλησες ψυχικά και σωματικά». Αυτό γίνεται συνήθως από άμεση επίδραση του άλλου σε μένα. Η μνησικακία όμως δρα, από μένα σε μένα και βέβαια αρνητικά. Είναι ακριβώς αυτό που λέμε: «έβαλα τα χέρια μου και έβγαλα τα μάτια μου».

Πειρασμοί.ε' μέρος

 

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. Ε΄.)

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Δεῖτε ἐδῶ:δ' μέρος

4. Πειρασμοί
Ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ λέει πώς ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ταπεινώνεται βαθιά, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τόν τυλίγει.

Ποθεῖς τήν εἰρήνη τοῦ νοῦ, τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, καί δέν μπορεῖς νά τή βρεῖς; Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας λέει ποῦ καί πῶς πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε αὐτή τήν εἰρήνη, πού εἶναι πάντα μιά μεγάλη ἀμοιβή κι ἕνα μεγάλο δῶρο Ἐκείνου σέ ὅσους Τόν ἀκολουθοῦν: «Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11. 29).

Ἀλλά κανείς δέν μπορεῖ νά φτάσει στήν κορυφή αὐτή τῆς ψυχικῆς εἰρήνης καί ἀναπαύσεως, παρά μόνο μέσ᾿ ἀπό τήν καρτερική ὑπομονή μεγάλων θλίψεων.

Ἡ ἁγιογράφος Κλεονίκη Συμεωνίδου (1967-2005). Μέρος Β'

 Η αγιογράφος Κλεονίκη Συμεωνίδου (1967 - 2005)
Σταυροφόρος της υπομονής και νικηφόρος

ΜΕΡΟΣ Β'

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΟΥ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΕΛΕΙΟΥΤΑΙ
Το διακόνημα της αγιογραφίας

 ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:Α' ΜΕΡΟΣ
Η Κλεονίκη με τα τόσα κινητικά προβλήματα κατόρθωσε να αξιοποιήση τα έμφυτα χαρίσματά της και να επιδοθεί στο διακόνημα της αγιογραφίας έτσι που να φανερωθεί -σ' αυτήν την αδύναμη σωματικώς- η δύναμη του Θεού. Είναι σαν να είχε εφαρμογή αυτό που γράφει ο προφήτης Ησαΐας:

«Διό τας παρημένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα ανορθώσατε» δηλαδή, ενισχύσατε τα άτονα κουρασμένα χέρια σας και τα παραλυμένα γόνατά σας.

Κάποτε είπε η Κλεονίκη στον πνευματικό της τον π. Ευσέβιο: θέλω να γίνω μοναχή και εκείνος της απάντησε, μα εσύ είσαι μοναχή!

Ο μοναχός είναι ο εν ασθενεία δυνατός. Τι είναι ο μοναχός παρά η προσωποποίηση της υλικής αδυναμίας στον κόσμο αυτόν; Έχει ανακαλύψει όμως το μυστικό «όταν ασθενή δυνατός έστι» και τούτο γιατί «επισκηνοί επ' αυτόν η δύναμις του Κυρίου Ιησού Χριστού» που ευδοκεί να παρουσιάσει το μεταμορφωτικό της μεγαλείο ακριβώς διά μέσου των οστρακίνων σκευών. Για το λόγο αυτό και ο μοναχός με όλη του την καρδιά «ευδοκεί εν ασθενείαις υπέρ Χριστού».

Ὁ πνευματικά ὑγιής ἄνθρωπος κάνει ὑπακοή καί ὅλα τοῦ γίνονται ὅπως τά θέλει, διότι δέν θέλει τίποτα δικό του, ἀλλά πάντα αὐτό πού θέλει ὁ Θεός

  Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 4) Χαρακτηριστικά τοῦ θεραπευμένου ἀνθρώπου. 

Ὁ θεραπευμένος πνευματικά ἄνθρωπος δέν ἔχει ἐγωισμό, δέν ἔχει δικό του θέλημα. Προσπαθεῖ πάντα νά ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ποτέ δέν στενοχωριέται καί δέν καταθλίβεται, γιατί ἔχει τήν ὑπακοή, ἡ ὁποία εἶναι ἐφαρμοσμένη ταπείνωση. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔλεγε ὁ Γέροντας «ἔχει πάντα τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ, καί στά δυσάρεστα»³⁷³. Ὁ πνευματικά ὑγιής ἄνθρωπος κάνει ὑπακοή καί ὅλα τοῦ γίνονται ὅπως τά θέλει, διότι δέν θέλει τίποτα δικό του, ἀλλά πάντα αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Ὅποιος ἔχει θέληματα καί ἐπιθυμίες, αὐτός βασανίζεται καί βασανίζει³⁷⁴.Ὁ πνευματικά ὑγιής ἄνθρωπος ἀναπαύει τούς γύρω του, ἐνῶ ὁ ἀσθενής καί δαιμονοκρατούμενος ταλαιπωρεῖ τό περιβάλλον του χωρίς νά τό θέλει³⁷⁵.

Μνήμη Ἁγίου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως...προσωπική μαρτυρία

 Αγαπητοί μου φίλοι,

Σε μια εποχή που οι θρησκευτικές πεποιθήσεις θεωρούνται για αρκετούς συνανθρώπους μας δεισιδαιμονίες, γεμάτες πλάνη και φαντασιοπληξίες ενός διαταραγμένου νου και όπου η σοφία του κόσμου εμφανίζεται να έχει αποκλείσει την ενέργεια του Θεού στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, συμβαίνουν δραματικές καταστάσεις που οι πρωταγωνιστές τους έρχονται να αναιρέσουν θεαματικά την προσήλωση στον άκρατο υλισμό των ημερών θλίψεως που διάγουμε.

Η λατρεία της ύλης έχει καλύψει το διάχυτο φώς της ύπαρξης του Θεού και έχει κλείσει ερμητικά την καρδιά, που είναι το μόνο εργαλείο με το οποίο μπορεί να προσεγγίσει κανείς το μυστήριο της ζωής και του θανάτου.

Αύριο 11 Ιουνίου η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Επισκόπου Συμφερουπόλεως.

Πρόκειται για έναν Άγιο του αιώνα μας όπως και ο Άγιος Νεκτάριος. Η πασίδηλη και τρομακτικά δυναμική παρουσία του στη ζωή χιλιάδων πιστών σε όλο τον κόσμο τον ανέδειξε γρήγορα ως έναν Άγιο που κέρδισε τις καρδιές απλών χριστιανών. Άλλωστε ο πόνος και οι ασθένειες δεν απέλειπαν ούτε στην εποχή του θριάμβου της ιατρικής επιστήμης.

Θα ήθελα να καταθέσω ενυπογράφως την προσωπική μου μαρτυρία αναφορικά με τη θαυμαστή παρέμβαση του Αγίου Λουκά του Ρώσου, στην προσωπική περιπέτεια ενός προσφιλούς προσώπου μου, προσωπικού φίλου. Η καταγραφή γίνεται για να προστεθεί στις τόσες μαρτυρίες για τη θαυματουργική δύναμη αυτού του νεοφανούς Αγίου.

Προσευχὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας

Ευχή προ του φαγητού

Χριστέ ο Θεός, ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει πάντοτε, νυν και αεί και εις του αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Μετά το φαγητό

Ευχαριστούμεν σοι, Χριστέ ο Θεός, ότι ενέπλησας ημάς των επιγείων  σου αγαθών. Μη αποστερήσης  μας και της επουρανίου σου Bασιλείας.

Όταν φεύγουμε από το σπίτι για την εργασία μας

Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.

Όταν θυμιάζουμε το σπίτι

Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν μου Κύριε.

Τό Πρόσφορο τοῦ Γέροντα Ἰάκωβου, ἡ γιαγιά καί τά ἐγγονάκια της

Εκείνη την εποχή, τα πρώτα χρόνια της ιερωσύνης του, ο π. Ιάκωβος πολλές φορές λειτουργούσε, γιορτές και Κυριακές, στα γύρω μικρά χωριά.

Οι προσκυνητές της Μονής τότε (1950-1970) ήσαν σχεδόν ανύπαρκτοι ή ελάχιστοι. Κι εγώ ο ίδιος, καίτοι είχα υπηρετήσει στο Πρωτοδικείο Χαλκίδος ως Πρόεδρος Πρωτοδικών την 2ετία 1971-1973 και είχα επισκεφθεί προσκυνηματικά πολλά Μοναστήρια της περιοχής (Αγίου Νικολάου Γαλατάκη, Αγίου Γεωργίου Ιλίων, Αγίου Νικολάου Αμαρύνθου κ.λπ.) δεν είχα επισκεφθεί τον Όσιο Δαβίδ ούτε μία φορά.Μια γιορτή λοιπόν ο Γέροντας λειτούργησε στην εκκλησία ενός μικρού χωριού στο νότιο μέρος της Μονής. Τότε αυτοκίνητο η Μονή δεν διέθετε, γι΄ αυτό οι Πατέρες εξυπηρετούντο με ένα μουλάρι της Μονής. Είχε μεταβεί λοιπόν ο π. Ιάκωβος στην εκκλησία ενός χωριού με το μουλάρι, με το οποίον,αφού ετελείωσε την Θεία λειτουργία, την κατάλυση και όλα τα σχετικά, επέστρεφε.

Στο δρόμο ανηφορίζοντας, υπήρχε αριστερά ένα αγροτικό σπιτάκι, στο οποίο έμενε μια φτωχή αγροτική οικογένεια, αποτελούμενη από τους δύο γονείς, 3 μικρά παιδιά, ηλικίας 2-5 ετών, και μία ηλικιωμένη γιαγιά.

Ὁμοιοπαθητική: Σύστημα σωτηρίας καί αὐτοεξέλιξης τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο ἀκυρώνει τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ

 ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ:

ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   Η ομοιοπαθητική δημιουργήθηκε και θεμελιώθηκε από το γερμανό γιατρό Emmanuel Hahnemann (1755-1843) και βασίζεται στον «αιώνιο, αλάθητο, φυσικό νό­μο».

Σύμφωνα μ' αυτό το νόμο, υπάρχει μόνο μία πραγματι­κότητα (μονισμός), η ενέργεια, η οποία ταυτίζεται με την συμπαντική ουσία. Η πρωταρχική μορφή ενεργείας (α­πλή ουσία, θεός) εκφράζεται με ποικίλες μορφές που α­πορρέουν απ' αυτήν και συνιστούν συνεχή εισροή της «απλής ουσίας».

Έτσι δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ουσία και στην ενέργεια, στο Θεό και στον κόσμο.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, είναι να γνωρί­σει την αληθινή του φύση (αυτογνωσία). Έτσι θα δει μέ­σα του όλα τα πράγματα που περιλαμβάνει ο φυσικός κό­σμος και ταυτόχρονα την απόλυτη αλήθεια.

Ο Hahnemann μπήκε «στο ρεύμα της θείας πρόνοιας» και έτσι μπόρεσε να διατυπώσει τον απόλυτο νόμο, δηλα­δή το δόγμα αυτής της κίνησης.

Σύμφωνα μ' αυτό το δόγμα, τα πάντα αποτελούν μία μο­ναδική και ενιαία πραγματικότητα και γι’ αυτό το λόγο τα όμοια επηρεάζονται μόνο από τα όμοια.

18 Ιουνίου Συναξαριστής. Λεοντίου και των συν αυτώ, Αιθερίου, Εράσμου Οσίου, Των δύο Μαρτύρων εκ Κύπρου, Λεοντίου Ποιμένα, Λεοντίου Αθωνίτου, Μυροβλήτου, Η Σύναξις του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, Των Δέκα Οκτώ Μαρτύρων,Ἅγιος Ἐλπίδιος,Ἅγιοι Κυριακὸς καὶ Παύλα,Ὅσιοι Γρηγόριος, Δημήτριος καὶ Καλόγηρος,Ἅγιος Ἀμάνδος Ἐπίσκοπος,Ἅγιος Φορτουνάτος,Ὅσιος Λεόντιος ὁ ἐν τοῖς Σπηλαίοις, Πέτρος ἐκ Σερβίας,Ἅγιος Ἰωαννίκιος,Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μπογκολιούμπσκϊυ.

Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ὕπατος καὶ Θεόδουλος μαρτυρήσαντες

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Βεσπασιανοῦ (69 – 79 π.Χ.). Καταταγεὶς στὸ στράτευμα, διακρινόταν γιὰ τὸρ ρωμαλέο καὶ μεγαλοπρεπὲς παράστημα, τὴ γεναιότητα καὶ ἀνδρεία του.

Ἕνεκα τῶν ἀρετῶν του ἀνῆλθε ταχέως τὶς στρατιωτικὲς βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός. Διορισθεὶς στὴν Ἀφρική, διένεμε ἄφθονα ἀπὸ τὰ στρατιωτικὰ σιτηρέσια στοὺς φτωχοὺς Χριστιανούς, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγετο καὶ ὁ ἴδιος, λατρεύων τὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό.

Τὸ γεγονὸς τοῦτο πληροφορηθεὶς ὁ ἡγεμόνας τῆς Φοινίκης Ἀδριανός, ἀπέστειλε τὸν τριβοῦνο Ὕπατο μὲ δύο στρατιῶτες γιὰ νὰ συλλάβουν τὸν Λεόντιο καὶ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του. Αὐτοί, ἀφοῦ ἦλθαν καὶ συναναστράφησαν μετὰ τοῦ Λεοντίου, ἐπείσθησαν ἀπὸ τοὺς λόγους του καὶ ἀσπάσθησαν τὸ Χριστιανισμό, καὶ ὁ Ὕπατος καὶ ὁ ἕνας ἐκ τῶν στρατιωτῶν, ὁ Θεόδουλος.