Πνευματική - ἐθνική ἐλευθερία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πνευματική - ἐθνική ἐλευθερία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 4-11-2018, (ὁμιλία στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Γιαννιτσῶν Πέλλας), http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Κυριακή ΙΓ’ Λουκᾶ: Περί τοῦ ἐπερωτήσαντος τόν Ἰησοῦν (Θεοφύλακτος Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

 (Λουκ. ιη, 18 – 27)

Κεφάλαιον ΙΗ΄

«Τὸν ρώτησε κάποιος ἀπὸ τοῦς ἄρχοντες· Δάσκαλε ἀγαθέ, μὲ τί πράξεις θὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Δὲν εἶναι κανένας ἀγαθὸς παρὰ μόνο ὁ Θεός. Τίς ἐντολὲς τὶς γνωρίζεις. Μὴ μοιχέψης, μή φονεύσης, μήν κλέψης, μήν ψευδομαρτυρήσης. Νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα καὶ τή μητέρα σου. Κι ἐκείνος εἶπε· αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴ νεότητά μου. Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε· Ἕνα σοῦ ἀπομένει μονάχα· πούλησε ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς φτωχοὺς· ἔτσι θ’ ἀποχτήσης θησαυρὸ στὸν οὐρανό. Κί ἔλα, ἀκολούθησέ με. Ἐκεῖνος ὕστερ’ ἀπ’αὐτὸ ἔπεσε σὲ λύπη, γιατὶ ἦταν πολύ πλούσιος». Μερικοὶ ἔχουν τή γνώμη ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν πανοῦργος καὶ τάχα ζητοῦσε νὰ παγιδέψη μὲ τοὺς λόγους του τὸν Ἰησοῦ. Δὲ φαίνεται νὰ εἶναι αὐτό· μᾶλλον ἦταν φιλάργυρος. Γιατὶ κι ὁ Χριστὸς μ’ αὐτὸ τὸ νόημα τὸν κατηγόρησε. Γιατὶ ὁ Μᾶρκος λέει, ὅτι ἔτρεξε καὶ γονατιστὸς παρακαλοῦσε τὸν Ἰησοῦ κι ὅ,τι ὁ Ἰησοῦς βλέποντάς τον ἔνιωσε συμπάθεια γι’ αὐτόν. Ἀγαποῦσε ὅμως τὰ χρήματα. Πλησιάζει λοιπὸν τὸν Ἰησοῦ ἐπιθυμῶντας νὰ μάθη γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, καὶ τοῦτο σὰν φιλοχρήματος· καμμιὰ ψυχὴ δὲν ἀγαπᾶ τὴ ζωὴ τόσο, ὅσο ὁ φιλοχρήματος ἄνθρωπος. Νόμισε λοιπὸν ὅτι ὁ Ἰησοῦς θὰ τοῦ ἔδειχνε ἕνα τρόπο, νὰ ζῆ στὸν αἰῶνα καὶ νὰ χαίρεται τὴν κατοχὴ τῶν χρημάτων του. Κι ὅταν ὁ Κύριος εἶπε ὅτι τὸ χάσιμό τους ἴσα ἴσα προξενεῖ τὴν αἰώνια ζωή, φεύγει σὰν νὰ ἤθελε νὰ κατηγορήση τὸν ἑαυτὸ του γιὰ τὴν ἐρώτηση καὶ τὸν Ἰησοῦ γιὰ τὴν ἀπάντηση. Αὐτὸς γιὰ νὰ ἔχη πολὺν καιρὸ τὰ χρήματα, εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν αἰώνια ζωή. Ἄν ἦταν νὰ ἔχανε τὰ χρήματα, τί τοῦ χρειαζόταν ἡ αἰώνια ζωή, ἀφοῦ ὅπως ἐνόμιζε ἔμελλε νὰ ζῆ φτωχός; Πλησιάζει λοιπὸν τὸ Χριστὸ σὰν ἁπλὸ ἄνθρωπο, καὶ δάσκαλο. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος, δείχνοντας ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸν πλησιάζουν σὰν νὰ ἦταν ἁπλὸς ἄνθρωπος εἶπε· Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθὸς παρὰ ὁ Θεὸς μονάχα. Ἀφοῦ μὲ εἶπες ἀγαθὸ τοῦ λέει, γιατὶ πρόσθεσες τὸ «δάσκαλε;» Φαίνεται ὅτι μὲ θεωρεῖς σὰν ἕνα ἀπὸ τοὺς πολλοὺς. Ἄν εἶναι αὐτὸ, τότε δὲν εἶμαι ἀγαθὸς, γιατὶ κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν εἶναι ἀγαθὸς κατὰ ἐξουσία, παρὰ ὁ Θεὸς μονάχα. Ὥστε ἄν θέλης νὰ μὲ προσφωνῆς ἀγαθό, νὰ μὲ προσφωνῆς μὲ τὴν πίστη ὅτι εἶμαι Θεός καὶ μὴ μὲ πλησιάζεις σὰν ἁπλὸ ἄνθρωπο.

Γιά τή νηστεία (Γέροντας Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η σωματική νηστεία είναι ένα βοηθητικό μέσο που μας χορηγεί η Εκκλησία μας, προκειμένου να ελευθερωθούμε από τα πάθη. Αν η νηστεία δεν συντελεί στην κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη, τότε είναι μάταιη και ανώφελη. Αλήθεια, τι νόημα έχει το να αποφεύγει κανείς κάποιες τροφές και ταυτόχρονα να επιδίδεται ανεξέλεγκτα σε διάφορες κακίες και αμαρτίες, που μολύνουν την ψυχή; Σε μια τέτοια μολυσμένη ψυχή δεν πρόκειται ποτέ να αναπαυθεί το Πνεύμα του Θεού. Απεναντίας, ο άνθρωπος που και το σώμα του ταπεινώνει με τη νηστεία των τροφών και την ψυχή του καθαρίζει με τη «νηστεία» των παθών –αυτή είναι η πνευματική νηστεία–, αναδεικνύεται άξιο κατοικητήριο του Χριστού.

Τη νηστεία τη νομοθέτησε ο Θεός στον παράδεισο, αμέσως μετά την πλάση του ανθρώπου, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2:17). Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρονται πολλές περιπτώσεις νηστείας (Εξ. 34:28· Δευτ. 9:9,18· Κρ. 20:26· Α’ Βασ. 7:6· Β’ Βασ. 12:16· Γ’ Βασ. 20:27· Β’ Παραλ. 20:3· Α’ Εσδ. 8:49· Β’ Εσδ. 8:21· Νεεμ. 9:1· Α’ Μακ. 3:47· Ιων. 3:5 κ.ά.). Ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ με τη νηστεία ταπείνωνε την ψυχή του (Ψαλμ. 34:13) και νήστευε τόσο, που τα γόνατά του έτρεμαν, όπως ομολογεί ο ίδιος (Ψαλμ. 108:24). Σε κάθε δύσκολη περίσταση οι Ισραηλίτες κήρυσσαν γενική νηστεία και προσευχή. Ο μωσαϊκός νόμος όριζε τη νηστεία (Αριθ. 29:7).

Ο Ιησούς Χριστός, που ήρθε όχι για να καταργήσει το Νόμο αλλά για να τον συμπληρώσει (Ματθ. 5:17), επικύρωσε τη νηστεία πρώτα-πρώτα με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες (Ματθ. 4:2), και έπειτα με τη διδαχή Του: «Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί…» (Ματθ. 6:16). Βεβαίωσε, άλλωστε, ότι «το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21).

Ό,τι δίδαξε με τα λόγια Του και με τη θεανθρώπινη ζωή Του ο Χριστός, αυτό ακολουθούσε πάντα και συνεχίζει να ακολουθεί η Εκκλησία απαρασάλευτα. Οι άγιοι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί τηρούσαν την εντολή της νηστείας με ακρίβεια, όπως πληροφορούμαστε από τις Πράξεις των Αποστόλων (13:2· 14:23). Πολύ νωρίς, μάλιστα, η νηστεία θεσμοθετήθηκε με συγκεκριμένους ιερούς κανόνες (69ος Αγίων Αποστόλων, 89ος ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου κ.ά.).

Από τις εφτά ημέρες της εβδομάδας νηστεύουμε δύο, την Τετάρτη και την Παρασκευή, επειδή τότε ο Κύριος παραδόθηκε και σταυρώθηκε αντίστοιχα. Νηστεύουμε, επίσης, στις 29 Αυγούστου (ανάμνηση της αποτομής της κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου) και στις 14 Σεπτεμβρίου (εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού).

Νά μοῦ φέρεις τόν Εὐμένιο νά ἐξομολογηθῶ.

Ο γερο-Ευμένιος ήταν ο αγαπημένος του Αγίου Πορφυρίου.

Μια φορά μου λέει, τυχερέ, βρήκες και τον Ιάκωβο, βρήκες και τον Ευμένιο, εγώ έναν άνθρωπο βρε δεν έχω.

Του λέω, Γέροντα είσαι παραπονιάρης. Όλο παράπονα κάνεις.

Είμαι βρε, είμαι παραπονιάρης. Του άρεσε έτσι να μηδενίζεται. Καλά με κατάλαβες, καλά με κατάλαβες, αλλά ξέρεις βρε τι σημαίνει να περνά τόσος κόσμος και να μην έχω και ‘γω έναν, έναν, να εξομολογηθώ και ‘συ να ‘χεις δυό; Πώς να μην έχω παράπονο;Και τι θέλετε του λέω, πως μπορώ να βοηθήσω;

Να μου φέρεις τον Ευμένιο να εξομολογηθώ.

Λέω και ‘γω, πως θα το πω τώρα του Ευμένιου; Θα δεχτεί ο Ευμένιος να εξομολογήσει τον Πορφύριο;

Ο Ευμένιος, βαθιά απλότητα χιλιόμετρα μακριά από την δική μου την πολυπλοκότητα.

Μου λέει, πότε θέλει;

Του λέω, καμιά Κυριακή που δεν πάει πολύς κόσμος μετά τη Λειτουργία να πάμε;

Ντάξει, ντάξει, θα πάρω το πετραχήλι, βρες ένα αυτοκίνητο εσύ και θα πάμε.

Μα τι ήταν η συνάντησή τους !!

Αν έχετε διαβάσει που λέει στην Παλαιά Διαθήκη, κατέβηκε ο Μωησής από το Όρος Σινά και ήταν τόση η λάμψις από την επαφή του με τις ενέργειες του Θεού που ήταν τόσο το φως, που οι Εβραίοι για να μπορούν να συνομιλούν μαζί του έβαλαν μπροστά του ένα μαντήλι γιατί από την λάμψη δεν μπορούσαν να τον δουν.

Όταν βγήκε ο γερο-Ευμένιος από τον Άγιο Πορφύριο, από το κελί του μετά τη εξομολόγηση, έτσι ήταν το πρόσωπό του, τόσο φως είχε επάνω του.

Σκεφτείτε ότι αυτοί οι δύο γνωρίσθηκαν από την εποχή της Πολυκλινικής, που ήταν στην Πολυκλινική εφημέριος ο Άγιος Πορφύριος.

Ἡ Οὐκρανία εἶναι κανονικό ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας

 Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

---

Δέν ὑπάρχουν ἀποδεικτικά ἔγγραφα ὑπέρ τῆς Κωνσταντινούπολης

1. Τό Κίεβο ἐγέννησε τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καί εἰς αὐτήν ἀνήκει μέχρι σήμερα.

Στό ἐπίκεντρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν διεργασιῶν, διχογνωμιῶν, ἀντιθέσεων, ἀλλά καί γεωπολιτικῶν διεκδικήσεων, εὑρίσκεται αὐτό τόν καιρό ἡ χορήγηση αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ἐπί αἰῶνες ὄχι μόνο ἀνήκει στήν ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἀλλά ἀποτελεῖ καί τήν ἀρχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῶν Ρώσων, τόν γενέθλιο χῶρο, τήν κολυμβήθρα πού ἐγέννησε τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας μέ τήν βάπτιση τοῦ ἡγεμόνος τῶν Ρώσων Βλαδιμήρου καί τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ στό Κίεβο τό 988.

Οἱ ἑορτασμοί τῆς χιλιετηρίδος τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ρώσων (988-1988) μέ πρωτοβουλία τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα στό Κίεβο, μέ διεκκλησιαστική ἀναγνώριση καί διεπιστημονική συμβολή, ἀποδεικνύουν ποῦ ὑπάγεται ἐκκλησιαστικά κατά κοινή παραδοχή τό Κίεβο. Διεκδίκησε τότε ἡ Κωνσταντινούπολη δικαιώματα ἐπί τῆς περιοχῆς τοῦ Κιέβου, ὥστε νά χρειασθεῖ νά πάρει τήν ἄδεια ὁ Πατριάρχης τῆς Μόσχας ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, καί οἱ ἄλλοι προκαθήμενοι, γιά νά μεταβοῦν στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στό Κίεβο;

Ὁποιαδήποτε Θρησκευτική Ἐγκυκλοπαιδεία καί ἄν ἀνοίξει κανείς ἤ τά σχετικά «Δίπτυχα» τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν, πού παρουσιάζουν τήν διοικητική τους διάρθρωση ὡς καί τήν διοικητική διάρθρωση τῶν ἄλλων ἐκκλησιῶν, θά παρατηρήσει ὅτι ἡ Οὐκρανία διοικητικά καί κανονικά ὑπάγεται στήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Ἔχει μέχρι τώρα καταγραφῆ ἤ ἀναγνωρισθῆ ὅτι ἡ Οὐκρανία ὑπάγεται στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο;

Στό Ἡμερολόγιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ ἔτους 1998, πού ἔτυχε νά βρῶ γρήγορα στήν βιβλιοθήκη μου, καί στόν β´ τόμο (Διοικητικόν), στό κεφάλαιο «Αἱ λοιπαί αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι», καταχωρίζεται ὡς πρώτη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στήν ἀρίθμηση δέ τῶν μητροπολιτῶν της τήν πρώτη θέση κατέχει ὁ προκάτοχος τοῦ σημερινοῦ κανονικοῦ μητροπολίτου Ὀνουφρίου κυρός Βλαδίμηρος «Μητροπολίτης Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας μόνιμον μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. 

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ: Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν πλούσιο νεανίσκο πού ἐπιθυμοῦσε νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή (Μέρος Δεύτερο)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ : Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιη΄, χωρία 18 έως 27

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΕΑΝΙΣΚΟ

ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

[ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

Πώς λοιπόν θα μπορούσε να επιτευχθεί η αιώνια ζωή για έναν άνθρωπο που είναι πλούσιος; Αν απαρνηθεί τα υπάρχοντά του, αν μοιράσει τα χρήματά του, αν απαλλαγεί από την πονηρή επιθυμία του. Το ότι λοιπόν αυτό δεν είναι έργο μόνο του Θεού, αλλά το είπε αυτό με σκοπό να δείξει το μέγεθος του κατορθώματος, άκουσε τα όσα λέγει στην συνέχεια.

Διότι όταν ο Πέτρος είπε: «ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι(:Να εμείς εγκαταλείψαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε)»[Ματθ.19,27] και ρώτησε «τί ἄρα ἔσται ἡμῖν;(:τι άραγε θα μας δοθεί ως αμοιβή;)», ορίζοντας το μισθό για εκείνους, πρόσθεσε: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει(: Αληθινά σας λέω ότι εσείς που με ακολουθήσατε όταν ξαναγεννηθεί ο κόσμος και θα έχει συντελεστεί η ανάσταση των νεκρών, οπότε θα καθίσει ο υιός του ανθρώπου σε θρόνο λαμπρό, αντάξιο της δόξας Του, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους δικάζοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και ο καθένας που εγκατάλειψε σπίτια, αδελφούς, αδελφές, πατέρα ή μητέρα, για να μένει ενωμένος και να μη χωριστεί με εμένα, θα λάβει εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και θα κληρονομήσει και την αιώνια ζωή)»[Ματθ. 19,28-29].

Έτσι το αδύνατο γίνεται δυνατό. Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί; Πώς είναι δυνατό αυτός που κατακυριεύτηκε μία φορά από την επιθυμία αυτού του είδους να απαρνηθεί τα χρήματά του;». Αν αρχίσει να μοιράζει τα υπάρχοντά του και να περικόπτει τα περιττά πράγματα. Διότι έτσι θα προχωρήσει και πιο πέρα και θα προχωρήσει στο εξής ευκολότερα.

Μη ζητήσεις λοιπόν να ανεβείς αμέσως, εάν σου φαίνεται δύσκολο το δια μιας ανέβασμα, αλλά ανέβαινε ήρεμα και σιγά σιγά την κλίμακα αυτήν που σε οδηγεί στον ουρανό. Διότι, όπως ακριβώς αυτοί που υποφέρουν από πυρετό, έχοντας μέσα τους ευκολοερέθιστη και πλεονάζουσα χολή, όταν προσθέσουν τροφές και ποτά, όχι μόνο δε σβήνουν τη δίψα τους, αλλά και ανάπτουν τη φλόγα, έτσι και οι φιλοχρήματοι, όταν προσθέτουν τα χρήματα στην πονηρή αυτήν επιθυμία, που είναι πολύ πιο ευκολοερέθιστη από εκείνη τη χολή, την ανάπτουν ακόμη περισσότερο.

Γιατί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης δέν ἤθελε νά δίνει στίς βαπτίσεις ὀνόματα μεγάλων Ἁγίων;

 Μια Φαρασιώτισσα από τις νεώτερες στο Μοσχάτο μου είπε: 

«Είναι αλήθεια ότι ο Χατζεφεντής (Πατήρ Αρσένιος) έκανε πολλά θαύματα στα Φάρασα, που τα έβλεπα μικρή και πολλά άκουγα από τους γονείς μου. 

 

Μη μου πείτε όμως ότι ήταν και Άγιος, διότι στην Κέρκυρα, στο Νοσοκομείο, δεν άφηνε να του σκοτώσουν τις ψείρες». Έχει συμβή αυτό, αλλά όταν φθάση ο αναγνώστης σ’ αυτό το σημείο της βιογραφίας, θα ιδή πόσο αδικείται στο περιστατικό αυτό ο Άγιος Πατήρ.

 

Άκουσα από νεώτερους Φαρασιώτες να λένε: «Ο Χατζεφεντής ήταν Άγιος, την ευχή του να έχουμε. Στο χωριό μας γιατρός δεν ήταν· αυτός διάβαζε τους αρρώστους και γίνονταν καλά. Τα βλέπαμε αυτά μικροί και τα θυμόμαστε. Αλλά ο ευλογημένος ήταν και πολύ ιδιότροπος, διότι δεν άκουγε ούτε τον Νουνό, παρά έδινε αυτός ό,τι όνομα ήθελε· ή θα έδινε καλογερικό όνομα ή Εβραϊκό. Δεν άφηνε τον Νουνό να δώση όνομα μεγάλου Αγίου, που γιόρταζε».

 

Είναι αλήθεια αυτό, αλλ’ όμως έκρυβε μέσα του αυτό πολλές μεγάλες αλήθειες.

Ὁ ὄνος τῶν ἀναχωρητῶν πού ἔκανε ὑπακοή!

 Είναι ένα βουνό κοντά στη Νεκρά Θάλασσα, το ονομαζόμενο Μάρες. Σ’ αυτό το βουνό ησυχάζουν αναχωρητές. Κι έχουν έναν κήπο, έξι σημεία μακριά, στο χείλος της θάλασσας σαν σε λαγκαδιά. Υπάρχει δε και διακονητής απ’ αυτούς εκεί.

Όποια λοιπόν ώρα θέλουν οι αναχωρητές να στείλουν στον κήπο για λαχανικά, σαμαρώνουν ένα γάιδαρο και του λένε:

– Πήγαινε στον κήπο προς το διακονητή και φέρε μας λαχανικά.

Ἀπότμημα τῆς ἁγίας Κάρας τοῦ Εὐαγγελιστή Ματθαίου, φυλάσσεται στήν δεύτερη ἕδρα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας στό Κάιρο στόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου στό Χαμζάουι

 

25 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Αἰκατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου Μεγαλομάρτυρα, τῶν Ἁγίων 150 Ρητόρων, Πορφυρίωνος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ 200 Στρατιωτῶν, Πέτρου Ἡσυχαστῆ, τῶν Ἁγίων 670 Μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής. Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὅταν ἐπὶ Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ μὲ παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ συζητήσεις νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της.
Ὅταν ὁ ἔπαρχος διαπίστωσε τὴν ἀνωτερότητα τῶν λόγων τῆς Αἰκατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση μὲ τοὺς πιὸ ἄξιους ρήτορες τῆς Ἀλεξάνδρειας, τοὺς ὁποίους ὅμως ἡ Αἰκατερίνη ἀποστόμωσε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποιοι ἀπὸ τοὺς συνομιλητές της πείσθηκαν γιὰ τοὺς λόγους της καὶ ἀσπάστηκαν τὴν Χριστιανικὴ Πίστη.

25 Νοεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Κς΄ (ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ). ♰ Ἀπόδοσις τῶν Εἰσοδίων. Αἰκατερίνης τῆς μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τῆς ἁγίας. Πέμ ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.