8. Ι. Πῶς ἀποδεικνύουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τό Θεό,1η Κατήχηση, 2ο μέρος, ΙΙ. Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία, 2η Κατήχηση, 1ο μέρος, Ἁγ. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ι. Πῶς ἀποδεικνύουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τό Θεό,1η Κατήχηση, 2ο μέρος, ΙΙ. Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία, 2η Κατήχηση, 1ο μέρος, Ἁγ. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-2-2011 http://www.HristosPanagia.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube:http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: Περί τῆς βλάβης ἀπό τόν ἀνόητο ζῆλο, πού νομίζεται ὡς θεῖος.

Ο ζηλωτής άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ στην ειρήνη της διανοίας του· και όποιος είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι  ξένος και της χαράς· διότι εάν, όπως λένε, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διάνοιας, ο ζήλος τότε είναι ενάντιος της ειρήνης, συνεπάγεται λοιπόν, ότι όποιος έχει ανόητο ζήλο, αυτός ασθενεί μεγάλη ψυχική ασθένεια.

 Άνθρωπε, εσύ που νομίζεις, ότι με τον ζήλο σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, διώχνεις  την υγεία από την  ψυχή σου· αν αληθινά επιθυμείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς στην ψυχή, γνώριζε καλά, ότι οι ασθενείς και οι άρρωστοι στην ψυχή  χρειάζονται περισσότερο συμπάθεια παρά επίπληξη· και πάλι, όταν εσύ δεν έχεις συμπάθεια  προς τους άλλους, προξενείς στον εαυτό σου μεγάλη ψυχική βλάβη.

 Οι άνθρωποι δεν κρίνουν τον ζήλο από τα είδη της σοφίας, αλλά από τις αρρώστιες στην  ψυχή, ο οποίος (ζήλος) είναι αποτελέσματα μικρής νοημοσύνης και πολλής ανοησίας.

Ὅταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀναστάτωσε μὲ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Θράκη τὶς τουρκικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ταξίδι στὴ Θράκη μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο» τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλῆ

Μετὰ ἀπὸ ἐκεῖ φύγαμε γραμμὴ γιὰ ἕνα μοναστηράκι ποὺ θὰ μᾶς φιλοξενοῦσε (τὸν Ὅσιο Παΐσιο καὶ τὸν Ἀθανάσιο Ρακοβαλλὴ). Ἦταν λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Κομοτηνή.

Πεντακόσια μέτρα πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ μοναστηριοῦ, ἕνα Ι.Χ. αὐτοκίνητο, μὲ μιά μεγάλη κεραία στὸ πίσω μέρος του μᾶς περίμενε. Μᾶς σταμάτησαν, ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ συνοδηγὸς ποὺ φοροῦσαν μαῦρα γυαλιά.

- Ἀστυνομία, μοῦ λένε… σταμάτησα. Ἀφοῦ μᾶς ρώτησαν μερικὰ πράγματα πῆγαν νὰ φύγουν.

- Καλὰ βρὲ παιδιὰ πότε τὸ μάθατε, ἀπόρησα.

- Ἒ, μαθαίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα, εἶπαν καὶ ἔφυγαν.

Μὰ τί στὸ καλὸ θέλανε; ἀπόρησα.

Τότε δὲν γνώριζα τί γίνεται στὴν Θράκη. Μετὰ ἔμαθα γιὰ τὶς δραστηριότητες τῶν Τουρκικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ποὺ ἁλωνίζουν στὴν Θράκη. Προσπαθοῦν νὰ ξεσηκώσουν τοὺς μουσουλμάνους ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ "Τουρκοποιήσουν" τοὺς Πομάκους. Οἱ Πομάκοι εἶναι πρώην Χριστιανοί, βίαια ἐξισλαμισμένη ὀρεσίβια φυλὴ καὶ ἀποτελοῦν πάνω ἀπὸ τὸ μισό τοῦ μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Θράκης. Μέχρι σήμερα ἀνοίγουν τοὺς τάφους τους καὶ βρίσκουν σταυρουδάκια.

ΓΕΡΟΝΤΑ, βλέπω ἐδῶ, στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, πώς ἡ Θεία Λατρεία εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ψυχοσωματική ἄσκηση.

ΓΕΡΟΝΤΑ, βλέπω έδώ, στο Περιβόλι της Παναγίας, πώς ή Θεία Λατρεία είναι συνυφασμένη με  την ψυχοσωματική άσκηση. Νηστεύετε, κοιμάστε πολύ λίγο, ξυπνάτε κείνη την ώρα, πού οι άνθρωποι  πηγαίνουν γιά ύπνο, στέκεστε ώρες ολόκληρες στα στασίδια... Γιατί καταπονείτε τον εαυτό  σας; Δεν αδικείτε έτσι το σώμα σας;

Όλη αύτή ή σωματική κακοπάθεια, παιδάκι μου, έχει το νόημά της. Με αυτήν τήν ταλαιπωρία μπορεί να συμμετέχει και το σώμα συνάμα στήν προσευχή και δεν στέκεται σαν ένας παθητικός θεατής.

Ἀποτέφρωση νεκρῶν

Ἀποτέφρωση νεκρῶν

 

Γράφει η Αγγελική Λιόση, Μεταπτυχιακό Δικαίου Περιβάλλοντος (Νομική ΕΚΠΑ)

 

«τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;  τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;  τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος» (Β’ Κορ. 15,16).

Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, ως απόδειξη της άφατης φιλανθρωπίας [1] και συγκατάβασης του Θεού απέναντι στον πεπτωκότα άνθρωπο, αποτέλεσε την απαρχή της χριστολογικής ενοποίησης της διασπασμένης από την αμαρτία ανθρώπινης φύσης. Οι σωτηριολογικές συνέπειες της παρουσίας του Χριστού στο κοσμικό μεταπτωτικό γίγνεσθαι, εκτείνονται αναντίρρητα σε ολόκληρο το βιολογικό φάσμα της Δημιουργίας, επιδρώντας θεραπευτικά, με απώτερο σκοπό την ἐν Χριστῷ  αναδόμηση όλων των κτισμάτων.

Στον κατ’ εικόνα του Θεού Λόγου πλασθέντα άνθρωπο, που είναι προορισμένος να γίνει, δια της χριστοποίησής του, κοινωνός θείας φύσεως [2] ο αγιασμός πραγματοποιείται με τη λειτουργική συνεργασία των δυο υποστάσεων του ανθρώπινου προσώπου, δηλαδή ψυχής και σώματος. Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος διευκρινίζει, ότι ο άνθρωπος γίνεται Θεός κατά χάριν διατηρώντας ασύγχυτη και αδιαίρετη την ψυχοσωματική του ολότητα. Επίσης, ο Παύλος [3]χαρακτηρίζοντας τα μέλη του ανθρώπινου σώματος ως μέλη Χριστού αποκαλύπτει την εσχατολογική επανένωση των αθάνατων ψυχών με τα νέα άφθαρτα σώματα.

Ἡ ντροπὴ στὴν Ἐξομολόγηση ἔρχεται ἀπὸ τὸν σατανά πού παρακολουθεῖ ἄγρυπνος...

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

." Ντρέπεσαι λοιπὸν καὶ κοκκινίζεις νὰ ὁμολογήσεις τὶς ἁμαρτίες σου; Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμα ἔπρεπε νὰ τὶς ὁμολογεῖς μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἐξευτελίζεσαι, οὔτε καὶ τότε θὰ ἔπρεπε νὰ ντρέπεσαι· διότι ντροπὴ καὶ αἰσχύνη εἶναι τὸ νὰ ἁμαρτάνεις, καὶ ὄχι τὸ νὰ ὁμολογεῖς τὶς ἁμαρτίες σου... Γνωρίζω καὶ ἐγὼ ὅτι δὲν ἀνέχεται ἡ συνείδηση τὴν ἐνθύμηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Διότι ἂν θυμηθοῦμε μόνον τὶς ἁμαρτίες μας ἡ ψυχὴ μᾶς ἀναπηδᾶ ὅπως ἀκριβῶς ἀναπηδᾶ κάποιο ἀδάμαστο καὶ δύστροπο πουλάρι.Ντρέπεσαι νὰ ὁμολογήσεις τὰ ἁμαρτήματα; Νὰ ντρέπεσαι τότε καὶ νὰ τὰ διαπράτεις!

Ἐμεῖς ὅμως ὅταν διαπράττουμε αὐτὰ τολμᾶμε νὰ τὰ διαπράττουμε κατὰ τρόπον ἀναίσχυντο καὶ προκλητικό· ὅταν ὅμως πρόκειται νὰ τὰ ὁμολογήσουμε, τότε ντρεπόμαστε καὶ ἀποφεύγουμε, ἐνῶ ἔπρεπε νὰ κάνομε τοῦτο μὲ μεγάλη προθυμία. Διότι δὲν εἶναι ντροπὴ τὸ νὰ κατηγορεῖς τὰ ἁμαρτήματα, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἀρετή· ἐὰν δὲν ἦταν δικαιοσύνη καὶ ἀρετὴ δὲν θὰ ἔδινε γι’ αὐτὴν ὁ Θεὸς ἀμοιβή.

Ἀκοῦν οἱ Ἅγιοι τίς προσευχές μας; Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/12/blog-post_128.html

Ἕνας γέροντας εἶπε στούς μαθητές:

Ένας γέροντας  είπε στους μαθητές:

- Όταν ο βασιλιάς θέλει να πάρει την πόλη του εχθρού, το πρώτο πράγμα που κρατάει είναι το  νερό και τις  προμήθειες.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τόν Ἅγιος Ἰάκωβο

  Ο γέροντας Πορφύριος, που ετοίμαζε εκείνες τις μέρες τη δική του έξοδο από αυτό τον κόσμο, είπε: «Εκοιμήθη ο γέρο-Ιάκωβος, ένας από τους μεγαλύτερους αγίους του αιώνα μας.

ΠΕΜΠΤΗ ΙΔ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ (Μρ. 10 στ 17-28), Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΠΕΜΠΤΗ ΚΘ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΕΠΙΣΤ. (Ἑβρ. 7 στ 1-6)

Εβρ. 7,1            Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν,

Εβρ. 7,1                     Πράγματι ο Μελχιζεδέκ προεικόνιζε τον Χριστόν, διότι αυτός ο Μελχισεδέκ ήτο βασιλεύς της πόλεως Σαλήμ, της Ιερουσαλήμ, του Θεού του Υψίστου ιερεύς, ο οποίος και είχε συναντήσει τον Αβραάμ, όταν επέστρεφεν ούτος από τον όλεθρον των βασιλέων, τους οποίους είχε κατανικήσει, και τον ευλόγησεν.