Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 05-08-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Επιστολαί Καθολικαί Πέτρου Α΄ κεφ. α΄ 1 - 25 & β΄ 1 - 10    

α΄ 1 - 25 & β΄ 1 - 10
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιγ΄ 54 - 58    

Ιγ΄ 54 - 58 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Rede an Eutropios

Hl. Johannes Chrysostomos
 

Rede an Eutropios

Diese erste seiner beiden "Reden an Eutropios" den Eunuchen, Patrizier und Konsul, hielt der hl. Johannes Chrysostomos im Frühjahr 399 in der Kathedrale der Hl. Apostel in Konstantinopel, als der mächtige und tyrannische Politiker, in Ungnade gefallen am Kaiserhof und verfolgt von kaiserlichen Truppen und vom empörten Volk, als letzte Hoffnung das kirchliche Asyl in Anspruch nahm (das er zuvor abgeschafft hatte) und im Heiligtum Zuflucht suchte. Die Kirche füllte sich bald mit solchen, die schwer gelitten hatten unter der unersättlichen Habgier, Macht- und Ruhmsucht des Tyrannen, und sie waren bereit, ihn zu lynchen. Mit seiner Rede gelang es  dem heiligen Johannes, seine Herde vor dieser Sünde zu bewahren und die Herzen zur Reue zu bewegen und zum Mitleid  für den Gestürzten, der sich, notdürftig mit einem Hemd bekleidet, an den Altar klammerte, und so wurde dessen Leben vorerst gerettet.

Πῶς θά ἔχουμε γνήσιες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ στήν Θεία Λειτουργία

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ

 ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΤΕΡΑ

Πιό πρακτικά καί ἀναλυτικότερα, ἄς δοῦμε τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά ἔχουμε ἐνεργό μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νά ζοῦμε τή Θεία Λειτουργία, νά ἔχουμε ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.

Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά ποῦμε ὅτι αὐτό εἶναι δῶρο Του καί θά μᾶς τό δώσει, ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι, δεκτικοί τοῦ δώρου Του. «Ἄν καί ὁ Θεός», γράφει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, «μᾶς δίνει δωρεάν ὅλα τά ἅγια πράγματα καί δέν συνεισφέρουμε προηγουμένως ἐμεῖς τίποτε σ’ Αὐτόν, ἀλλά εἶναι ὅλα ἀπολύτως δικά Του δωρήματα, ἐντούτοις ἀπαιτεῖ ἀναγκαστικά ἀπό ἐμᾶς νά γίνουμε ἱκανοί νά τά δεχθοῦμε καί νά τά φυλάξουμε, καί δέν μᾶς κάνει μετόχους τοῦ ἁγιασμοῦ ἄν δέν ἔχουμε τέτοια διάθεση. Ἔτσι μᾶς δέχεται στό Βάπτισμα, ἔτσι μᾶς δέχεται στό Χρίσμα, ἔτσι μᾶς δέχεται στή Θεία Κοινωνία καί μᾶς μεταδίδει ἀπό τή φοβερή Θεία Τράπεζα»¹.

Ἀπαραίτητο γιά νά γίνουμε δεκτικοί τοῦ ἁγιασμοῦ πού ἐκχέεται κατά τήν Θεία Λειτουργία εἶναι τό νά εἴμαστε ΙΚΑΝΟΙ νά Τόν δεχθοῦμε.

Τί εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως

  Πατερική Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Καθηγητού Πανεπιστημίου

 

Επιμέλεια - Σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

19. Τι είναι η εμπειρία της θεώσεως

Αλλά και στην Δυτική παράδοσι έχομε την Μεσαιωνική Σχολαστική Θεολογία, η οποία συγχέει τα κατηγορήματα κτιστό και άκτιστο με τα κατηγορήματα μεταβλητό - αμετάβλητο. Σ’ αυτούς, γίνεται ταύτισις των μεν με τα δε. Η Θεολογία τους αυτή είναι Αριστοτελικο-Πλατωνική.

Ο Αριστοτέλης ομιλεί για ακίνητον κινούν. Υπάρχουν, λέγει, περίπου 49 ακίνητα, τα οποία είναι καθαρή ενέργεια και δεν κινούνται καθ’ εαυτά, αλλά προκαλούν κίνησι σε άλλα. Κινούν δηλαδή τα άλλα δια της έλξεως, όπως ο μαγνήτης. Η εντελέχεια είναι εκείνη που πραγματοποιεί την κίνησι σε κάθε χώρο που υπάρχει. Δι’ αυτής εκείνο, που είναι δυνάμει, γίνεται ενεργεία. Όπως π.χ. ο σπόρος του δένδρου, που είναι δυνάμει δένδρο, όταν πέση στην γη και βρη κατάλληλες συνθήκες αναπτύξεως, φυτρώνει και γίνεται ενεργεία δένδρο. Οπότε, όταν είναι δυνάμει δένδρο, δεν έχει τελειοποιηθή ακόμη, διότι δεν έχει συμπληρωθή η εξέλιξις της εντελεχείας μέσα του.

Οἱ ἀρχαιολόγοι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς καταρεύσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μνημείων (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΠΡΟΣΦΑΤΑ διάβασα μία εἴδηση, ποὺ μὲ προκάλεσε. Ἀθωώθηκε Μητροπολίτης στὸ Ἐφετεῖο γιὰ ἐργασίες, ποὺ εἶχε κάνει σὲ μοναστήρι τῆς περιφέρειάς του, χωρὶς τὴν ἄδεια τῆς ἀρχαιολογικῆς ὑπηρεσίας. Πρωτοδίκως εἶχε καταδικαστεῖ σὲ φυλάκιση ὀκτὼ μηνῶν. Ἡ τελικὴ ἀπόφαση ἐκδόθηκε μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια!

Ἀπὸ τὴν ἱστορία αὐτὴ—ἡ ὁποία δὲν εἶναι μοναδική—ἀναδεικνύεται ὅτι καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἀρχαιολογικὴ ὑπηρεσία δημιουργεῖ προβλήματα, στὸ ὄνομα τῆς προστασίας τῶν μνημείων, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα διευκολύνει τὴν κατάρρευσή τους, ἀφοῦ δὲν διαθέτει ἡ ἴδια τὰ ἀπαιτούμενα ποσὰ καὶ ἐμποδίζει τοὺς Μητροπολίτες, τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς μοναχοὺς νὰ προβαίνουν σὲ διάφορες ἐργασίες.

Ὑπάρχουν πολλὰ σημεῖα ἀσυνεννοησίας μὲ τοὺς ἀρχαιολόγους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὰ δικά τους κριτήρια καὶ εἶναι προσκολλημένοι στὸ παρελθόν. Πιστεύουν ὅτι μόνο αὐτοὶ προστατεύουν τὰ μνηνεῖα. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική. Οἱ προθέσεις τους δὲν εἶναι πάντα ἁγνές.

Θαυμαστὴ ἐμφάνεια τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου. Ἀρχιμ. Φώτιου Ἰωακεὶμ

Θαυμαστὴ ἐμφάνεια τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου

Ἀρχιμανδρίτου Φώτιου Ἰωακεὶμ

Ὁ Γεώργιος Ραουνᾶς ἀπὸ τὰ Λεύκαρα, ἀπόφοιτος Σχολῆς Σωματικῆς Ἀγωγῆς στὴν Ἑλλάδα (Γυμναστής), ἦταν περίπου 25 ἐτῶν, ὅταν γνώρισε βαθύτερα τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἄρχισε νὰ ζεῖ μία ἔντονη πνευματικὴ ζωή. Ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τὴν ἄσκηση τῆς προσευχῆς, παριστάμενος συχνότατα σὲ ἱερὲς Ἀκολουθίες, Ἀγρυπνίες καὶ Θεῖες Λειτουργίες καὶ μετέχοντας τακτικὰ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Νυμφεύθηκε τὴ Στέλλα Κακουρίδη, θυγατέρα τοῦ ἱερέως Κωνσταντίνου Κακουρίδη ἀπὸ τὸ Ἀκάκι, χωριὸ τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε τέσσερα παιδιά, καὶ ἀγωνίζονταν πλέον ἀπὸ κοινοῦ νὰ βιώσουν στὴν «κατ᾽ οἶκον ἐκκλησίαν» τους τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ὁ Γεώργιος μετέβαινε συχνὰ γιὰ προσκύνημα καὶ προσευχὴ σὲ διάφορα μοναστήρια στὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος . Τὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης, ὅπου ὁ Ἅγιος Φιλούμενος τιμᾶται ἰδιαιτέρως, ἀποτελοῦσε προσφιλή του  χῶρο προσευχῆς.

Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης: "Περί συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως" (Μητροπολίτης Πράγας Χριστοφόρος)

 

Το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας κατά τον άγ. Νικόδημο

Το όνομα του αγίου Νικοδήμου Αγιορείτη συνδέεται στενά με το ησυχαστικό κίνημα των Κολυβάδων στα τέλη του 18ου αιώνα. Οι αντιπρόσωποι αυτού του κινήματος επέμεναν στην αναγέννηση της Πατερικής κατανόησης της Ορθόδοξης θεολογίας και πνευματικότητας. Και μάλιστα, σε στενή σχέση πάντα με τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Ο άγιος Νικόδημος είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους αντιπροσώπους του κινήματος χάρη στο συγγραφικό του ταλέντο και στις εγκυκλοπαιδικές του ικανότητες να παραπέμπει με απόλυτη ακρίβεια σε έργα των Πατέρων. Προτρεπόμενος από τους πνευματικούς του αδελφούς ο Νικόδημος επιμελώς συντάσσει φιλοκαλικές συλλογές, επεξεργάζεται παλαιότερα πνευματικά κείμενα και τα μεταφράζει σε νεοελληνικό ιδίωμα.
Ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του αγίου Νικοδήμου είναι το «Περί συνεχούς Θείας Μεταλήψεως». Η υπόθεση της «συνεχούς Θείας Μεταλήψεως» είναι από τα πιο καυτά θέματα του κινήματος των Κολυβάδων Πατέρων. Ένα τεράστιο μέρος από τους πιστούς στο 18ο αιώνα κοινωνούσαν μόνο μία φορά το χρόνο, οι μοναχοί του Αγίου Όρους μία φορά σε 40 ημέρες. Οι Κολυβάδες συνειδητοποίησαν ότι αυτή η πρακτική ισοδυναμεί με μία πνευματική απόσταση από την Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι, ήταν  προετοιμασμένοι ακόμη και για συγκρούσεις με την εκκλησιαστική ιεραρχία, για να συμβάλουν στην επιστροφή της πατερικής και αρχαίας πρακτικής της «συνεχούς μεταλήψεως».

Ποτέ «ἀλειτούργητοι» (Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, Θεολόγος)

Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια τῶν διωγμῶν καί τῶν κατακομβῶν, οἱ χριστιανοί ἦσαν ἀληθινό χρυσάφι. Ὅσο περνοῦσαν τά χρόνια, ἔχαναν τήν πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς χαλάρωσης τῶν ἰδεῶν καί τῆς χριστιανικῆς τους Πίστης. Αὐτό συμβαίνει καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ἀποστολικές προτροπές: «Μή συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν» (Ρωμ. ΙΒ´ 2), καί «μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις» (Β´ Κορ. Στ´ 14).

Τή χλιαρότητα τῆς Πίστης τήν καταδικάζει ὁ Κύριος, μέ τό γνωστό καί σκληρό λόγο τῆς Ἀποκάλυψης, πού ἀπευθύνεται στόν ἄγγελο, δηλαδή τόν ἐπίσκοπο Λαοδικείας: «οἶδά σου τὰ ἔργα… ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» (Ἀπ. Γ´ 15-16).

Ναός, Ἱερέας, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία (ἀρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Ζοῦμε στή λεγόμενη  Νέα Ἐποχή. Καί Νέα Ἐποχή  σημαίνει νέος τρόπος ζωῆς, νέο σκεπτικό, νέα ἤθη. Τό βλέπουμε καθημερινά, ἀκόμα καί μέσα στούς χώρους τῆς Ἐκκλησίας μας.  Οἱ ἔννοιες «Ναός», «Ἱερέας» «Λειτουργία», «Θ. Κοινωνία», πού στίς παλαιότερες ἐποχές προκαλοῦσαν δέος  στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν μας,  σήμερα  ἔχουν καταντήσει ἔννοιες «ρουτίνα».  Καί ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π.  Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος (+1996) ἡ Νέα Ἐποχή δέν θά ἀδειάσει τίς ἐκκλησίες ἀπό κόσμο, ἀλλά αὐτόν τόν κόσμο πού πάει στίς ἐκκλησίες,  θά τοῦ ἀλλάξει τά μυαλά. Καί ἀπό ὅτι φαίνεται ὁ προφητικός του  λόγος ἐπαληθεύθηκε.Βιώνουμε πρωτόγνωρα πράγματα! Ἐνδεικτικά:α. «Ἀλειτούργητο», ἔλεγαν (κατηγοροῦσαν) οἱ πατέρες μας αὐτόν, πού δέν πήγαινε στήν ἐκκλησία. Ἦταν μιά βαριά κατηγορία. Δείχνοντας ἔτσι πόσο  εὐλαβοῦντο τή Λειτουργία. Σήμερα ἀκόμα καί ἡ λέξη  «ἀλειτούργητος», ἔχει  ἐξοβελισθεῖ ἀπό τό λεξιλόγιό μας!

Μιά βραδυά στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους (συζήτηση μέ ἐρημίτη γιά τήν εὐχή)

”ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ”(ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΕΡΗΜΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ” ΕΥΧΗ”)

” Ευχή ” για τους άλλους

- Να σας κάνω μια ερώτηση. Είπατε προ ολίγου ότι η ” ευχή ” πρέπει να γίνεται αφάνταστα. Και τώρα λέτε ότι πρέπει να προσευχόμαστε για τους άλλους , που έχουν τόσα προβλήματα. Μήπως όμως αυτό αναπτύσσει την φαντασία και γίνεται αιτία να δραπετεύσει ο νους , που πρέπει να επιδιώκουμε να τον συγκεντρώνουμε στον εαυτό του και στην καρδιά ;

- Καλά έκανες , που μου έθεσες αυτή την ερώτηση. Γιατί η επεξήγηση είναι αναγκαία. Όταν προσευχόμαστε για τους άλλους , να το κάνουμε εξωτερικά.

Ἡ Κυρία Θεοτόκος καί οἱ Παρακλητικοί Κανόνες πρός τιμήν της

Η Κυρία Θεοτόκος και οι Παρακλητικοί Κανόνες προς τιμήν της 

Η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία είναι θαύμα και μυστήριο που ούτε οι άγγελοι δεν μπορούν να κατανοήσουν· «εξέστη επί τούτο ο ουρανός, και τη γης κατεπλάγη τα πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοις ανθρώποις σωματικώς, και η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα των ουρανών· διό σε Θεοτόκε Αγγέλων και ανθρώπων ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν», γράφει ο ποιητής του Παρακλητικού Κανόνα. Είναι «η μετὰ Θεὸν Θεός», αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Βέβαια, αλλού οι Πατέρες εκφράζονται με σαφήνεια, ως προς τη θέση της Παναγίας. Ο Άγιος Επιφάνιος υπογραμμίζει: "Εν τιμή έστω Μαρία, ο δε Πατήρ και Υιός και Άγιον Πνεύμα προσκυνείσθω, την Μαρίαν μηδείς προσκυνείτω".

Για το γενεαλογικό δέντρο της Κυρίας Θεοτόκου πληροφορούμαστε μέσα από το Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά πως ήταν «εξ οίκου Δαυίδ».

Οπτικό Αγιολόγιο 4 Αυγούστου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 4ης Αυγούστου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς γιά τήν Ἀργία τῆς Κυριακῆς

Δελτίον τύπου

 Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  30η  Ιουλίου  2013

Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς:

«Ζούμε σε μια αποστατημένη εποχή… Δεν θα μας παρασύρουν στην κατάλυση της αργίας της Κυριακής!»

Την «αξία της χριστιανικής ζωής, την ομολογία του Χριστού, αλλά και την σταθερότητα στις Αρχές και στην Παράδοση των Πατέρων μας» τόνισε κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς από τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος της Ι. Π. Μεσολογγίου.
Παίρνοντας αφορμή από το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής του Αγίου Παντελεήμονος, αναφέρθηκε στην ομολογία του ονόματος του Χριστού. Αναφέρθηκε στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο, όπου τον προτρέπει να μνημονεύει το όνομα του Ιησού Χριστού και τόνισε την ανάγκη της διαρκούς ομολογίας του Χριστού.
Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Είναι ανάγκη, σήμερα ιδιαιτέρως, να μνημονεύουμε, να κρατάμε στη σκέψη μας, στην καρδιά μας, στη ζωή μας τον Χριστό. Ούτε στιγμή να μην ζούμε χωρίς τη σκέψη του Χριστού. Και τίποτε να μην κάνουμε χωρίς να ζούμε με το Χριστό.