Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 25-03-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. β΄ 11 - 18

β΄ 11 - 18


Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. Α΄ 24 - 38

Α΄ 24 - 38



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Μοναχική ζωή.Ἱερά μονή Κωσταμονίτου-Ἡ ξενιτεία του

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ

Ἡ ξενιτεία του

Ὁ  γερο-Εὐθύμιος ζεῖ στήν καλύβη τῶν «Ἁγίων Βαρλαάμ καί Ἰωάσαφ», μία γνήσια Μοναχική ζωή. Σχεδόν σέ πλήρη ἀπομόνωση. Σπάνια δεχόταν ἐπισκέψεις. Ἀκόμη καί ἄν χτυποῦσες πολύ δυνατά τήν πόρτα... Στό μονοπάτι ἄν τόν συναντοῦσες, ἴσως ἔπιανες λίγο κουβέντα μαζί του.

Ἀκόμη καί μέ τούς γείτονές του-συνασκητές δέν εἶχε πολλές σχέσεις. Τό ἔκανε αὐτό γιά νά μπορεῖ νά κρατεῖ τό πνευματικό του πρόγραμμα καθώς καί τήν τάξη τῆς λιτότατης καθημερινῆς τροφῆς του. Κάποιος Γέροντας ἀπό διπλανό Ἡσυχαστήριο τοῦ πρόσφερε κάποτε λίγα πορτοκάλια στό χέρι. Γιά πρώτη φορά τά δέχτηκε ἀλλά τοῦ εἶπε:

-«Ἄλλη φορά μή μοῦ φέρεις τίποτα, γιατί ἀλλιῶς θά σοῦ κόψω τό δρόμο!»...

Ἐννοοῦσε ὅτι «θά τά χαλάσουμε καί δέν θά δέχομαι καμμιά ἐπικοινωνία μαζί σου». Ἤθελε νά συγκρατεῖται, νά ἔχει πολύ λίγα τρόφιμα καί νά μήν τρώγει ποικιλία ἀπό φαγητά. Δέν ἤθελε νά ἔχει ἀποθήκη μέ ποικιλία τροφίμων γιά νά μήν ἔχει πειρασμό νά τρώγει, παραβαίνοντας τόν προσωπικό του κανόνα τῆς νηστείας.

Ὁμιλία εἰς τήν Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς)

Έχει θέμα το ευαγγέλιο που αναγινώσκεται κατ' αυτήν όπου γίνεται λόγος και  για την επιμέλεια των εσωτερικών λογισμώνΠερίληψη ομιλίας εις την Τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών: Περι­γράφει την παιδαγωγικήν μέθοδον του Χριστού προς τον σκοπόν να φέρη εις την πίστιν τον πατέρα του δαιμοναζομένου νέου, του κωφαλάλου. Η θεραπεία έπρεπε να εξασφαλισθή δια της πίστεως. Το δαιμόνιον τούτο είναι το της ακολασίας και προς εκδίωξίν του απαιτείται προσευχή και νηστεία· με την νηστείαν χαλινώνεται το σώμα, με την προσευχήν κατευνάζον­ται οι λογισμοί της ψυχής, οι εξερεθίζοντες προς το πάθος. Τα πάθη δε είναι τα δαιμόνια, τα οποία πρέπει να εκβάλωμεν. ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 1. Πολλές φορές ωμίλησα προς την αγάπη σας περί νηστείας και προσευχής, ιδιαιτέρως μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες· εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν στους εραστάς των και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σ' αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι' αυτές κυρίως από την φωνή του Κυρίου που αναγινώσκεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

«Κλίμαξ» ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου († Ἀρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

 

Σ’ αυτή την αγιασμένη περίοδο της Μεγάλης Σαρα­κοστής, αδελφοί μου, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει κάθε Κυριακή να προβάλλει ένα δείγμα από τους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους περικλείει μέσα στα σπλάχνα της. Το προβάλλει το δείγμα αυτό για να μας διδάξει και για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στον πνευματικό μας αγώνα, στον αγώνα της αρετής και της αγιότητος.
Ετσι, λοιπόν, την πρώτη Κυριακή μας πρόβαλε τις Αγιες Εικόνες. Τη δεύτερη Κυριακή μας πρόβαλε τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Την τρίτη Κυριακή μάς πρόβαλε το Σταυρό του Χριστού μας. Και σήμερα μας προβάλλει έναν διακεκριμένον Αγιό της. Τον μνημονεύ­σαμε, τον ακούσατε όσοι ήρθατε πιο πρωί· είναι ο Αγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο πολύ σημαντικό που λέγεται «Κλίμαξ». Γι' αυτό λέγεται Ιωάννης της Κλίμακος.
Αυτός ο Αγιος, τον οποίον προβάλλει σήμερα η Εκκλησία, κοιμήθηκε στις 30 Μαρτίου (τότε είναι η μνήμη του), αλλά σήμερα, την τετάρτη Κυριακή των Νηστειών, τον προβάλλει επίτηδες η Εκκλησία μας για να μας διδάξει εξ αυτού. Γιατί; Τί έχει να μας διδάξει; Πολύ σημαντικά πράγματα.

Θαύμα Παναγίας Γλυκοφιλούσας – Τό ἀκυβέρνητο πλοῖο

Κατά τας αρχάς του έτους 1800 ο Ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου επέστρεφε από την Αίνο της Θράκης συνοδευόμενος από σαράντα ευλαβείς προσκυνητές. Όλοι βιάζονταν να φθάσουν εγκαίρως στο Μοναστήρι, γιατί την χρονιά εκείνη συνέπιπταν και θα εόρταζαν μαζί το Πάσχα και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Όταν συνεορτάζεται το Πάσχα με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τότε το Πάσχα αποκαλείται «Κύριον» Πάσχα. Έτσι το Μοναστήρι θα είχε διπλό πανηγύρι. Αυτός δε κυρίως ήταν ο λόγος, δια τον οποίον τόσον ο Ηγούμενος, όσον και οι προσκυνητές εβιάζοντο να φθάσουν εγκαίρως στο Άγιον Όρος.

Πράγματι, μπήκαν σε ένα πλοίο στο λιμάνι της Αίνου και ταξίδευαν για το Άγιον Όρος. Η νύκτα βρήκε το πλοίο μεταξύ των στενών των νήσων Λήμνου και Ίμβρου. Τότε σηκώθηκε μεγάλη τρικυμία και έπνεε σφοδρός άνεμος. Όλοι είχαν απελπισθεί και φαντάζονταν, ότι είχε φθάσει το τέλος τους.

Ὅταν ὁ Θεός θελήσει νά μᾶς βοηθήσει, τίποτα δέν μπορεῖ νά Τόν ἐμποδίσει.

«Οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ»

Ὀμιλίες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

[Γ']

Β' Μέρος:http://hristospanagia3.blogspot.com/2012/03/blog-post_3786.html

Δέν θά παραλείψω ν' ἀναφέρω καί μιάν ἄλλη σοφή ἄλλα καί συνηθισμένη παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ: Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε πειρασμούς καί δυσκολίες, δέν ἐπεμβαίνει ἀμέσως γιά νά μᾶς βοηθήσει, ἄλλα πρῶτα μᾶς ἀφήνει νά ταλαιπωρηθοῦμε κάμποσο καιρό κι ὕστερα κάνει τό θαῦμά Του. Γιατί τό κάνει αὐτό; Γιά νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν ἀχαριστία. Συνήθως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μόλις περάσουν οἱ συμφορές, ξεχνᾶμε καί τήν πίκρα τους καί τόν Θεό, πού μᾶς λυτρώνει ἀπ' αὐτές. Πολλές φορές, πάλι, νομίζουμε ὅτι μόνοι μας κατορθώσαμε ν' ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ὅποια δεινά μᾶς βρῆκαν. Γι' αὐτό, λοιπόν, ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά μᾶς τσακίσουν πρῶτα οἱ δοκιμασίες, κι ὕστερα ἔρχεται νά μᾶς σώσει.

Ἀγνώστου συγγραφέως: Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 4ο-δ)

 

Αφού καλυτέρευσα αρκετά από την αρρώστια μου, άρχισα να διδάσκω το παιδί. Αντί για τη συνηθισμενη αντιγραφή τον έβαλα και έγραφε την «Προσευχή του Ιησού» στην αρχή. Όπως την αντέγραφε πολλές φορές τον εδίδαξα πώς να την γράφη καλλιγραφικά. Το παιδί ήταν πολύ απησχολημένο εις το διάστημα της ημέρας επειδή εργαζότανε σ' ένα μεγάλο κτήμα εκεί κοντά, μπορούσε δε να έρχεται σ' εμένα μόνον όταν ο επιστάτης του κτήματος κοιμώτανε, δηλαδή, από τα βαθειά χαράματα μέχρι τη Λειτουργία. Ήταν ένα έξυπνο παιδί και άρχισε να μαθαίνη πολύ καλο γράψιμο. Ο μισθωτής του τον είδε που έγραφε και τον ερώτησε ποιος τον εδίδαξε. «Ένας προσκυνητής με ένα χέρι, που μένει σ' ένα μικρό σπιτάκι μας», είπε το παιδί.

Ο επιστάτης, που ήταν Πολωνός, ενδιαφέρθηκε και ήλθε να μου ρίξη μια ματιά. Με βρήκε να διαβάζω την «Φιλοκαλία» και άρχισε να με ρωτά τι ήταν αυτό που εδιάβαζα. «Α!» είπε, «αυτό είναι η "Φιλοκαλία", το έχω ξαναδή αυτό το βιβλίο εις το σπίτι των εφημερίων μας όταν ήμουν εις την Βίλνα.

Γιά τό «Κρυφό Σχολειό» Ἤγουν, περί παιδείας ἐμπεριστάτου σχόλιον στηλιτευτικόν.

ΓΙΑ ΤΟ «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

Ἤγουν, περί παιδείας ἐμπεριστάτου

σχόλιον στηλιτευτικόν.

Μπερκουτάκης Μιχαήλ

Θεολόγος – Ἐκπαιδευτικός

Ἡ ἱ­στο­ρί­α, ὡς γνω­στόν, εἶ­ναι ἡ με­λέ­τη καί ἡ γνώ­ση τοῦ πα­ρελ­θόν­τος. Ἡ γνώ­ση, ὅ­μως, αὐ­τή ἀ­πο­κτᾶ νό­η­μα καί ἀ­ξί­α μό­νον ὅ­ταν λει­τουρ­γεῖ ὡς ἀ­σφα­λής ὁ­δη­γός τῶν σύγ­χρο­νων λα­ῶν καί ἀν­θρώ­πων. Ὅ­ταν, δη­λα­δή, λει­τουρ­γεῖ ὡς φά­ρος πνευ­μα­τι­κός, πού μᾶς ὁ­δη­γεῖ μέ ἀ­σφά­λεια στή μί­μη­ση τῶν ἀ­γα­θῶν ἔρ­γων τῶν προ­γό­νων μας ἤ, κα­τά ἀν­τί­στρο­φη ἔν­νοι­α, στήν ἀ­πο­φυ­γή τῶν ὅ­ποι­ων ἑ­κού­σι­ων καί ἀ­κού­σι­ων σφαλ­μά­των τους. Μί­α ἱ­στο­ρί­α πού δέν λει­τουρ­γεῖ ὡς ἀ­σφα­λής ὁ­δη­γός τοῦ ἀν­θρώ­που στήν πο­ρεί­α του ἀ­πό τό πα­ρόν πρός τό μέλ­λον δέν εἶ­ναι μό­νο μί­α νε­κρή καί ἄ­χρη­στη ἱ­στο­ρί­α, ἀλ­λά, πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, εἶ­ναι μί­α ἀ­νό­η­τη καί ἐ­πι­κίν­δυ­νη ἱ­στο­ρί­α, μί­α ἱ­στο­ρί­α πού μπο­ρεῖ, νά ὁ­δη­γή­σει λα­ούς καί ἀν­θρώ­πους στό γκρε­μό καί τήν τέ­λεια κα­τα­στρο­φή. Συ­νε­πῶς, ἡ ὀρ­θή κα­τα­γρα­φή, γνώ­ση καί ἑρ­μη­νεί­α τῆς ἱ­στο­ρί­ας ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἀ­πα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση κά­θε μορφῆς προ­ό­δου καί σέ συλ­λο­γι­κό καί σέ προ­σω­πι­κό ἐ­πί­πε­δο.

Μέ βά­ση, λοι­πόν, τή θε­με­λι­ώ­δη αὐ­τή ἀν­τί­λη­ψη γιά τήν ἱ­στο­ρί­α καί τό ρό­λο της μέ­σα στό σύγ­χρο­νο κό­σμο, θά προ­σπα­θή­σου­με, τό κα­τά δύ­να­μιν, νά προ­σεγ­γί­σου­με τό ἐ­πί­και­ρο θέ­μα τῆς παι­δεί­ας τοῦ ὑ­πό­δου­λου ἑλ­λη­νι­σμοῦ στά χρό­νια της τουρ­κο­κρα­τί­ας. Χα­ρα­κτη­ρί­ζου­με, μά­λι­στα, τό θέ­μα μας ὡς ἐ­πί­και­ρο, για­τί σχε­τί­ζε­ται ἄ­με­σα τό­σο μέ τήν ἐ­θνι­κή ἑ­ορ­τή τῆς 25ης Μαρ­τί­ου ὅ­σο καί μέ τό ζή­τη­μα τοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου τῶν νέ­ων σχο­λι­κῶν βι­βλί­ων τοῦ μα­θή­μα­τος τῆς ἱ­στο­ρί­ας (καί, κυ­ρί­ως, αὐ­τοῦ τῆς ΣΤ΄ τά­ξης τοῦ δη­μο­τι­κοῦ).

Τότε ἀγώνας, μὲ σύμμαχο τὴν φτώχεια, γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Σήμερα, τί ;

Του Σεβαμιωτάτου Μητρ. Δρυϊνου-πόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέα 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἡ ἐθνικὴ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου 1821 μᾶς γυρίζει 191 χρόνια πίσω. Καὶ μᾶς φέρνει στὴν Ἁγία Λαύρα, στὰ Δερβενάκια, στὸ Μανιάκι, στὴν

Γραβιά, στὸ Μεσολόγγι, στὴν Χίο καὶ στὰ Ψαρά. Σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς θρυλικοὺς καὶ αἱματοπότιστους τόπους, ὅπου οἱ Ἕλληνες, μὲ ἐλάχιστα πολεμικὰ μέσα, τὰ ἔβαλαν μὲ τὴν πανίσχυρη τότε Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία. Καὶ τὴν ἐνίκησαν κατὰ κράτος. Μόνοι τους, μὲ τὴν Εὐρώπη ἐχθρικὴ ἀπέναντί τους, ἀφοῦ ἔτσι τὸ ἤθελε ἡ λεγόμενη «ἱερά», ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀνίερη συμμαχία, ποὺ εἶχε ἐπὶ κεφαλῆς ἕνα φοβερὸ μισέλληνα, τὸν διαβόητο Μέττερνιχ.
 

Ἀξίζει νὰ δοῦμε τὶς συνθῆκες ποὺ προηγήθηκαν τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἀλλὰ καὶ τὸ τὶ ἐπακολούθησε μετὰ τὸ τέλος τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τὴν δημιουργία τοῦ μικροῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Κάποιοι κατηγοροῦν τοὺς προκρίτους ὅτι ἐκμεταλλεύονταν τοὺς συμπατριῶτες τους καὶ ὅτι ἐπλούτιζαν σὲ βάρος τῶν ραγιάδων Ἑλλήνων. Καὶ τοὺς κληρικοὺς κατηγοροῦν, ἰδιαίτερα τοὺς ἀρχιερεῖς, ὅτι καλοπερνοῦσαν κάνοντας τὰ χατήρια τῶν Τούρκων.

Ὅσιος Νίκων καθηγούμενος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου(+23 Μαρτίου)

 

Ο Όσιος Νίκων έζησε στην Ρωσία κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ήταν μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Ήταν μοναχός στη Λαύρα του Κιέβου και είχε τιμηθεί από τον Θεό με το ιερατικό αξίωμα. Με την ευλογία του Οσίου Αντωνίου έκειρε μετά από κανονική δοκιμασία και κατάλληλη πνευματική προετοιμασία όσους ζητούσαν με πόθο το αγγελικό σχήμα. Αξιώθηκε μάλιστα την μεγάλης τιμής να κείρει με τα χέρια του τον Όσιο Θεοδόσιο,τον μεγάλο θεμελιωτή της μοναχικής ζωής στη Ρωσία. Έκειρε ακόμη, περί το έτος 1062 μ.Χ., δύο μεγάλες μορφές της Λαύρας, τον επιφανή βογιάρο Βαρλαάμ και τον ευνούχο ηγεμόνα Εφραίμ.

Μυρόβλησαν ξανά (γιά 4η χρόνια τήν ἴδια μέρα) λείψανα τῶν ρουμάνων νεομαρτύρων!

 

Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά μυρόβλησαν τα λείψανα των Αγίων Νεομαρτύρων των κομμουνιστικών φυλακών.Το θαύμα έλαβε μέρος στο Ιάσιο της Ρουμανίας όπου στις 19 Μαρτίου 2012 οργανώθηκε ομιλία με θέμα την αγιοποίηση των μαρτύρων των κομμουνιστικών φυλακών.Έχει καθιερωθεί πια αυτή η ημερομηνία μετα την πρώτη θαυμαστή μυρόβληση(19 Μαρτίου 2009).
Μάρτυρες του θαύματος ήταν εκατοντάδες άνθρωποι.Το μύρο ανάβλυσε κυριολεκτικά μέσα από τα άγια λέιψανα.Η ποσότητά του ήταν τόσο μεγάλη που χύθηκε πάνω στο τραπέζι!
Πρώτα μυρόβλησε η κάρα ενός μάρτυρα του οποίου του είχαν πριονίσει το κεφάλι.Στην συνέχεια και τα λείψανα άλλων μαρτύρων.

24 Μαρτίου Συναξαριστής. Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Ἀρτέμονος Ἐπισκόπου Σελευκείας, Ρωμύλου καὶ Σεκούνδου αὐταδέλφων Μαρτύρων, Ἀρτέμονος Ἱερομάρτυρα, Τιμολάου Μάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ ἑπτὰ Μαρτύρων, Ζαχαρίου Ὁσίου ἐν Χαρσικίῳ, Μαρτίνου Θηβαίου, Ἀβραὰμ Ὁσίου, Ζαχαρίου Ὁσίου, Πέτρου καὶ Στεφάνου Μαρτύρων, Παρθενίου Ἱερομάρτυρα, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ὄρους τοῦ Συννέφου, Ἀνάμνηση Θαύματος ἐν τὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Παραμονὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια, τὴν προεόρτιον ἄσαι προτρέπεται, ἰδοὺ γὰρ Γαβριὴλ παραγίνεται, καὶ πρὸς αὐτὴν ἐκβοήσεται, Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ.

Κοντάκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἐπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρὸς τὸν σύνθρονον, καὶ ὁμοούσιον φωνή, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις.