Παιδί, τὸ σπουδαιότερο πρόβλημα «Ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν» (Μᾶρκ. 9,21). Κυριακὴ Δ Νηστειῶν. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

 
 Κυριακὴ Δ Νηστειῶν

Παιδί, τὸ σπουδαιότερο πρόβλημα «Ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν» (Μᾶρκ. 9,21).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὁ τόπος μας, ἀγαπητοί μου, εἶναι φτωχός· οἱ πόροι ἐλάχιστοι. Πῶς νὰ ζήσουμε, πῶς νὰ ἀναπτυχθοῦμε; Σπάζουν τὰ κεφάλια τους οἱ εἰδικοὶ καὶ προτείνουν διάφορα σχέδια· ἕνας τὸ ἕνα, ἄλλος τὸ ἄλλο, καθένας τὸ δικό του.
Καὶ μπορεῖ ὅλα ὅσα προτείνουν νὰ γίνουν, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ πατρίδα μας θὰ γίνῃ εὐτυχής; Διότι εὐτυχία δὲν εἶναι οἱ δρόμοι, οἱ πλατεῖες, τὰ ἐργοστάσια, ἡ βιομηχανία κ.τ.λ..
Ἡ εὐτυχία εἶναι κάπου ἀλλοῦ. Τὸ πρόβλημά μας εἶναι ἄλλο.
Τὸ μυστικὸ τῆς εὐτυχίας εἶνε κρυμμένο μέσα στὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα. Εἶναι σὲ μία λέξι του, ποὺ ἂν μπορούσαμε νὰ τὴ νιώσουμε ὅλοι καὶ νὰ τὴν κάνουμε ἐθνικὸ σύνθημα, ἡ πατρίδα μας θὰ γινόταν ἡ εὐτυχέστερη χώρα. Ποιά εἶναι λοιπὸν αὐτὴ ἡ λέξι, τὸ «κουμπὶ» ποὺ ἂν τὸ πατήσουμε θὰ δοῦμε ἀληθινὴ ἀλλαγή; Εἶναι τὸ «Παιδιόθεν» (Μᾶρκ. 9,21).
Προσέξτε αὐτὴ τὴ λέξι. Διότι καὶ μιὰ λέξι τοῦ Εὐαγγελίου φτάνει γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ.

Ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἐγωιστική αὐτοφυλάκιση τῆς κατάθλιψης.

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

4^β) Ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἐγωιστική αὐτοφυλάκιση τῆς κατάθλιψης.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή διά τῆς Θείας Χάριτος. Ἀπαιχμαλωτίζεται ἔτσι ἡ ψυχή ἀπό τήν κατάθλιψη, πού εἶναι ἡ κακή κατεύθυνση τῆς ψυχικῆς δύναμης ἐξ’ αἰτίας τοῦ διαβόλου. Στήν κατάθλιψη ὁ ἄνθρωπος, ἀντί νά χρησιμοποιήσει τίς ψυχικές του δυνάμεις γιά νά ἀγαπήσει ἀληθινά καί ἀνιδιοτελῶς τόν Θεό, τίς χρησιμοποιεῖ γιά νά λατρέψει τό ἐγώ του.

Δέν εἶναι ὅμως φτιαγμένος γιά νά λειτουργεῖ αὐτοερωτικά ἀλλά γιά νά φθάσει στόν Θεῖο Ἔρωτα, κινούμενος ἀγαπητικά πρός τό ‘Υπέρτατον Ἀγαθόν, τόν Θεό. Ἡ παράχρηση (κακή χρήση) τῶν ψυχικῶν του δυνάμεων τόν ὁδηγεῖ στήν καταστροφή, στήν λύπη καί στήν κατάθλιψη.

Ὁ Ἀόρατος πόλεμος (Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

 

Ο Αόρατος πόλεμος"

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

---

Και δικαιότατη και αυτή που πρέπει είναι η επωνυμία που παίρνει το ψυχωφελέστατο βιβλίο. Γιατί αν και πολλά από τα ιερά και θεόπνευστα βιβλία της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης, ωνομάσθηκαν αμέσως από αυτά τα ίδια πράγματα, που διδάσκουν (έτσι, για παράδειγμα, η Γένεσις του Μωϋσή ωνομάστηκε, επειδή αναφέρει για την από το μηδέν γέννησι και Δημιουργία και τα τέσσερα Ευαγγέλια, γιατί ιστοριογραφούν τα καλά και σωτηριώδη μηνύματα των ανθρώπων. Ποιος δεν βλέπει γιατί και αυτό εδώ το βιβλίο ωνομάσθηκε κατάλληλα Αόρατος Πόλεμος, από αυτήν αμέσως την ύλη και τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολείται;

Γιατί διδάσκει αυτή, (όχι για κάποιον αντιληπτό και ορατό πόλεμο, όχι για εχθρούς σωματικούς και οφαλμοφανείς, αλλά για τον αόρατο πόλεμο που γίνεται στο μυαλό, στον οποίο παίρνει μέρος κάθε χριστιανός, αμέσως από την ώρα που θα βαπτισθή και υποσχεθή απέναντι στον Θεό, να πολεμάη σε αυτόν μέχρι να πεθάνη, για χάρι του θείου αυτού ονόματος.

Ὁ πνευματικός ἀγώνας κατά τήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναϊτου. Πρόλογος

 Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Α΄ μέρος
Σπυρίδωνος Δημ. Κοντογιάννη  

Ἡ μετά χεῖρας μελέτη μέ τόν τίτλο «Ὁ πνευματικός ἀγώνας κατά τήν Κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου», ἀποτελεῖ ἀνεπτυγμένη μορφή ὁμότιτλης συνεπτυγμένης Ἀνακοινώσεώς μας στό Ι΄ Θεολογικό Συνέδριο τοῦ Μεταπτυχιακοῦ Φοιτητικοῦ Θεολογικοῦ Συνδέσμου τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τό ὁποῖο πραγματοποιήθηκε ἀπό 25-29 Ἰουνίου 2004 στή Χίο, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσῶν κ. Διονυσίου .

Βιογραφία π. Τύχωνα

O Παπα - Τυχών γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και η Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχη κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλη να αφιερωθή στον Θεό από μικρό παιδί.
Έβλεπαν οι γονείς τον μεγάλο θείο ζήλο του παιδιού τους, αλλά δίσταζαν να του δώσουν την ευχή τους να πάη σε Μοναστήρι, επειδή το έβλεπαν εύσωμο και με ζωηρή φύση. Ήθελαν να ωρίμαση και στην σκέψη και μετά να αποφασίση μόνος του ο Τιμόθεος. Του έδωσαν όμως ευλογία να επισκέπτεται τις Μονές το διάστημα των τριών ετών, από δέκα επτά μέχρι είκοσι χρονών. Τότε έκανε τα μεγάλα και ατέλειωτα προσκυνήματα στα Μοναστήρια της Ρωσίας και πέρασε περίπου από διακόσιες Μονές. Στα Μοναστήρια πού πήγαινε, παρόλο πού ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος από την οδοιπορία του, απέφευγε με τρόπο την φιλοξενία, για να ασκείται ο ίδιος και να μην επιβαρύνη τους άλλους.

Μήνυμα ἀπό τό καντήλι τῆς Ἁγίας Ἄννης στήν ἱερά σκήτη Ἁγία Ἄννα;

Όπως ανέφερε ιερέας (που συνδέεται πνευματικά με αγιαννανίτες μοναχούς) στο χθεσινό του κήρυγμα μετά την ακολουθία των χαιρετισμών σε ιερά μονή στην περιοχή του Σκαραμαγκά, πληροφορήθηκε από εκείνους πως εδώ και τρείς ημέρες το καντήλι που βρίσκεται στην ιερά σκήτη Αγίας Άννης και μπροστά στην εικόνα της Αγίας, κινείται με θαυμαστό τρόπο.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ε', Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

 ΜΑΡΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Γ. ΓΙΑΤΡΑΚΟΥ 
Δρ. Ἱστορίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν«ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε΄(1745-1821)Ο ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»

ἐκδ. ΤΗΝΟΣ», Ἀθῆναι 2011,

.     Ἡ ἑλληνικὴ Ἱστορία στὴν διαχρονική της ροὴ ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἀναστήματα μεγάλα, κοσμημένα μὲ ἀρετές, πνεῦμα ἡρωϊσμοῦ καὶ αὐτοθυσίας, ποὺ ἐλάμπρυναν μὲ τὸ ἦθος, τὴν παιδεία, τὴν πίστη τους, τὸ θυσιαστικό τους πνεῦμα, τὶς σελίδες της, ὡς οὐράνιον τόξον. Ἀλλ’ ὅπως ὅλες οἱ ὑψηλὲς κορφὲς εἶναι ἐκτεθειμένες σ’ ὅλες τὶς δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες, καταιγίδες, θύελλες, ἀνέμους ἔτσι καὶ οἱ ὑπέροχες ἱστορικὲς προσωπικότητες δέχονται διαρκῶς τὰ πυρὰ καὶ τοὺς μύδρους τῆς λεγομένης ἀρνητικῆς κριτικῆς ἱστορικῆς Σχολῆς, ποὺ προσπαθεῖ νὰ παραχαράξει τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ὑψηλὸ καὶ μοναδικό τους ἔργο.
.       Στὴν κατηγορία τῶν ἱστορικῶν προσωπικοτήτων τῶν «μεγαλωστὶ μεγάλων», ποὺ σημάδεψαν τὸν χρόνο μὲ τὸ πνευματικό τους ἀνάστημα, τὴν παιδεία τους, τὸ ἦθος, τὴν ἀρετή, τὸ ἔργον, τὴν προσφοράν τους στὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Γένος καὶ ποὺ σφράγισαν τὴν λαμπρὴ βιοτροχιά τους μὲ τὸ μαρτύριον καὶ τὴν θυσίαν τους, ἀνήκει ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε΄ (1745-1821). Τὸ «τσοπανόπουλο τῆς Δημητσάνας» ποὺ μὲ τὰ ὑπέρτακτα χαρίσματα καὶ τὸ ἔργον του ἀνῆλθεν ἐπαξίως στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὸν καθαγίασε μὲ τὸν μαρτυρικόν του θάνατον δι’ ἀγχόνης. 

“Βοηθεῖστε με, εἶμαι στό χάος!”

Το γεγονός αυτό συνέβη πριν μερικά χρόνια.

Κάποιος νέος αρρώστησε από καρκίνο βαρύτατης μορφής. Κατέφυγε στους καλύτερους γιατρούς και στα μεγαλύτερα νοσοκομεία , αλλά δεν γινόταν τίποτε. Οι γιατροί της Ελλάδας του σύστησαν τότε να πάει σ’ ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αμερικής, μήπως εκεί βοηθηθεί. Πράγματι επήγε, αλλά κι εκεί δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν. Όδευε προς τον θάνατο. Τότε όμως, αντί να στραφεί προς τον Θεό, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, για να τον βοηθήσει, δυστυχώς πίστεψε ότι θα μπορούσε να βοηθηθεί από κάποιους οπαδούς της μαύρης μαγείας, οι οποίοι τον πλησίασαν ενώ ήταν στο νοσοκομείο και τον περιέπλεξαν στα σκοτεινά δίχτυα του ανθρωποκτόνου σατανά.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ «Ἂν εἶναι ἄξιοι, ἂς ἀνοίξουν τὴν κλειστὴ πύλη τοῦ πατριαρχείου. Οἱ προφητεῖες τοῦ π. Παϊσίου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων θὰ ἐπαληθευθοῦν ἐπακριβῶς».

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ 

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.              Λένε ὅτι ὑπάρχει ἕνα νέο κίνημα νεοτούρκων. Μᾶλλον φαίνεται ἀστεία ὑπόθεση. Δὲν ἀξίζει κάποιος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτό. Οἱ νεοτουρκοι ἀπὸ τὴν ἱστορία τους, θέλησαν νὰ ἀναγεννήσουν τὸ ὀθωμανικὸ κράτος, ἔκαναν κι αὐτοὶ τὰ ἐγκλήματά τους συνέχεια τῶν προηγουμένων ὁμοθρήσκων τους, μᾶλλον καὶ περισσότερα, ἀλλὰ τελικὰ δὲν κατάφεραν τίποτε. Ὁ ἴδιος ὁ Κεμὰλ εἶπε ὅτι τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ δὲν τὸν νικήσαμε ἐμεῖς, δηλ. οἱ τοῦρκοι, ἀλλὰ νικήθηκε μόνος του. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ Γερμανοὶ συμβουλάτορες τῶν ὀθωμανῶν, οἱ ἄνθρωποι δὲν ξέρουν οὔτε τὰ κορδόνια τους νὰ δέσουν.
.               Οἱ Τοῦρκοι δὲν παρήγαγαν πότε πολιτισμό. Ἀκόμη καὶ στὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες διοικούσαμε. Ὅσες φορὲς χάσαμε πόλεμο, ἀπὸ τὶς δίκες μας ἁμαρτίες τὸ πάθαμε. Ἀλλοίμονο ἂν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ μᾶς νικήσουν. Ἅκουγαν τὴν φωνὴ τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ κοβοντουσαν τὰ ποδάρια τους. Ἡ ἱστορία θὰ ἐπαναλαμβάνεται πάντοτε: ἡ Ἑλλάδα θὰ νικάει τελικά. Γι᾽ αὐτὸ νὰ μὴ τὰ βάζουν μαζί της.  Οἱ προφητεῖες τοῦ π. Παϊσίου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων θὰ ἐπαληθευθοῦν ἐπακριβῶς.

Ὁ Ἱερώνυμος ἐκ Πράγας (1374-1416) - Ὄψεις θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας

ΟΨΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ιστορικά παραδείγματα
3ον

Ο Ιερώνυμος εκ Πράγας (1374-1416)

Ο Ιερώνυμος εκ Πράγας υπήρξε άνθρωπος εξαιρετικής παιδείας, Βοημός θεολόγος, ακροατής του Ι. Ουίκλιφ και φίλος του Ι. Χους. Λόγω της μεγάλης παιδείας του ο βασιλιάς της Πολωνίας Λαδισλάος του ανέθεσε να οργανώσει το Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας.

Ταυτοχρόνως υπήρξε και φλογερός ιεροκήρυκας, ο οποίος τόλμησε να ελέγξει τη Ρώμη για τις θεολογικές αυθαιρεσίες της και να εκφράσει την αντίδρασή του εναντίον της με το δημόσιο κάψιμο κάποιων παπικών αφέσεων.

Αν και φίλος του Ι. Χους, ενώ αρχικά είχε αποφασίσει να του συμπαρασταθεί υπερασπιζόμενος τις ιδέες του, λόγω δειλίας άλλαξε γνώμη, εγκατέλειψε την προσπάθεια και έφυγε.

Παρ’ όλα αυτά συνελήφθη και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος ενώπιον της συνόδου της Κωνσταντίας. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε αγρίως με αποτέλεσμα να καταδικάσει και τον Ι. Ουίκλιφ και τον Ι. Χους. Λίγο αργότερα συγκλονίστηκε για την ενέργειά του και μετανόησε πικρά γι’ αυτή την πράξη του.

Ὁ ἐκκλησιασμός τῶν ἀρχόντων μας

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΜΑΣ (ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Φροντιστήρια, προπονήσεις, συναντήσεις, σεμινάρια, ἐξετάσεις, ὅλα εἰς βάρος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ)

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΜΑΣ 

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.                 Ἀκοῦμε συχνὰ γιὰ τὶς συναντήσεις ποὺ ἔχουν οἱ κυβερνητικοὶ καὶ οἱ ὑπουργοὶ καὶ λοιποὶ τὴν Κυριακὴ τὸ πρωί. Κλείνουν δηλαδὴ συναντήσεις καὶ ταξίδια ἐν ὥρᾳ θείας Λειτουργίας. Ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ὥρα; Δὲν εἶναι βαπτισμένοι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; Δὲ θὰ πᾶνε ποτὲ ἐκκλησία; Μόνο ἐπίσημα στὶς δοξολογίες ἢ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν Παναγία τῆς Τήνου θὰ ἐμφανίζονται καὶ σύμφωνα πάντα μὲ ἕνα πρωτόκολλο, μετὰ τὴ Λειτουργία; Σὰν ψυχὲς δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη καὶ μάλιστα μέσα σὲ τόσα προβλήματα νὰ καταφύγουν στὸν Θεό; Λέει τὸ πρωτόκολλο ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκκλησιάζεται ὁ πρωθυπουργὸς καὶ ὅτι πρέπει νὰ πηγαίνει πάντοτε μὲ ὅλο τὸν ἀστυνομικὸ μηχανισμό; Ἔρχονται πάντοτε συνοδευόμενοι – φυλασσόμενοι καὶ οὔτε ἀντίδωρο παίρνουν.

Ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν ουρανῶν» – λόγος Τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Λουκᾶ ᾿Αρχιεπ. Κριμαίας

 

«Προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού λέγοντες: τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4).

 Αυτός ο λόγος του Χριστού είναι από τους πιο σπουδαίους στο Ευαγγέλιο.

Οι απόστολοι όμως δεν κατάλαβαν το νόημά του. Ο καθένας τους ήθελε να είναι πρώτος στην Βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Κύριος τους είπε, ότι πρώτος θα είναι αυτός που θα ταπεινωθεί σαν το παιδί, σαν αυτό το παιδί που εκείνη την στιγμή ο Κύριος κρατούσε στα γόνατά του. «Αν δεν είστε σαν αυτό το παιδί, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών».

Αυτό είναι άκρως σημαντικό. Ο Κύριος, για να μπει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών, βάζει μία τέτοια προϋπόθεση που κανείς δεν θα περίμενε. Ποιος ποτέ έθεσε, ως παράδειγμα προς μίμηση, ένα μικρό παιδί; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να έχουν, ως παράδειγμα, ανθρώπους μεγάλους, σπουδαίους, διάσημους, ανθρώπους με ισχυρή βούληση. Τέτοιους ανθρώπους θέλουν να μιμούνται και το παράδειγμα τους να ακολουθούν.

«Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα,...»

 

«Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα...»

«Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστός ἡμῶν δέ, καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χριστός ἐμοῦ τοῦ παναθλίου, καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χριστός ὁ ἄθλιος ἐγώ δέ· κινῶ τήν χεῖρα, καί Χριστός ὅλος ἡ χείρ μου ἔστίν. - Ἀ μέριστον γάρ νόει μοι θεότητα τήν θείαν! - Κινῶ τόν πόδα καί, ἰδού, ἀστράπτει ὡς Ἐκεῖνος· μή εἴπῃς, ὅτι βλασφημῶ, ἀλλᾀ ἀπόδεξαι ταῦτα καί τῷ Χριστῷ προσκύνησον τοιοῦτόν σε ποιοῦντα»...

14 Απριλίου Συναξαριστής. Δ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἰωάννου Κλίμακος, Ἀριστάρχου, Πούδη καὶ Τροφίμου τῶν Ἀποστόλων ἐκ τοὺς ἑβδομήντα, Ἀρδαλίωνος Μίμου, Θωμαΐδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Ἰωάννου καὶ Εὐσταθίου ἐκ Λιθουανίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βιλένκ, Δημητρίου Νεομάρτυρα.

Δ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἰωάννου Κλίμακος

Ο άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Παλαιστίνη γύρω στα 523. Μόνασε από νεαρή ηλικία (16 ετών). Παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως. Στην ζωή της ερήμου Σινά αξιοποίησε την σοφία του και ανέβηκε σε υψηλές κορυφές αγιότητας. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Σε μεγάλη ηλικία έγινε ηγούμενος της μονής του Σινά.
Συνέγραψε τριάντα λόγους περί αρετής, όπου ο καθένας λόγος περιλαμβάνει και μια αρετή, ξεκινώντας από τις πιο πρακτικές και ανεβαίνοντας σαν σκαλοπάτια κατέληξε στις θεωρητικά υψηλές. Στη πνευματική ζωή έχουμε βαθμίδες χαμηλές και υψηλές, καταστάσεις κατώτερες και ανώτερες. Γι' αυτό και το σύγγραμμα ονομάζεται Κλίμακα των αρετών.
Στο έργο του αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει συστηματικά τις ιδέες του για την κοινοβιακή κυρίως, αλλά και για την ερημιτική ζωή, ταξινομώντας αυτές κατά τρόπο που δείχνει πορεία προς την ηθική τελείωση. Είναι γραμμένο σε κομψή ελληνική γλώσσα, καλοδουλεμένη με χάρη και μελωδικότητα. Έχει διαύγεια, γλαφυρότητα, παραστατικότητα και παρουσιάζει πλούτο εκφράσεως, καλαισθησία και ευγένεια. Στη διακόσμηση του λόγου με εικόνες και παρομοιώσεις ο ιερός συγγραφέας είναι απαράμιλλος. Πάσης φύσεως σχήματα λόγου αναδύονται καθώς και ωραίες και επιτυχημένες προσωποποιήσεις.