Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 30-10-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Προς Κολασσαείς κεφ. α΄ 24 - 29 & β΄ 1  

α΄ 24 - 29 & β΄ 1



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ια΄ 14 - 23

Ια΄ 14 - 23 
 

 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

La vraie voie spirituelle -Père Serge Chévitch (1903-1987)

 La prière est sobre. Elle est incompatible avec toutes les formes de « pentecôtisme ». Les « pentecôtistes », comme les membres de la plupart des sectes, se manifestent par diverses extravagances, notamment des danses et des cris. Il est mauvais de rechercher par un effort de la volonté les états spirituels. Il faut prier, et attendre avec patience et humilité. Les techniques de ravissement des mystiques occidentales sont inacceptables. La méditation telle qu’ils la recommandent est très malsaine, car l’homme fait alors un effort de volonté pour trouver des idées, alors que tout doit être dans l’attitude morale. La spiritualité est dans l’être et non dans les idées.
 La prière de Jésus ne peut être pratiquée en dehors de l’Église ; c’est l’Église qui lui donne son sens. Elle ne peut être envisagée isolément, être séparée de son contexte. La prière de Jésus est un ensemble. Elle doit s’accompagner de la lutte contre les passions.

Πρίν τή Θεία Λειτουργία-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

1.Πριν τη Θεία Λειτουργία- Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Διδαχές σοφῶν γερόντων

α'. Για το θάνατο 
 1. Ο Γέροντας Φιλόθεος έλεγε ότι ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή περνάει από πολλές δυσκολίες, τις όποιες πρέπει να αντιμετωπίζει με πίστη στο Θεό. Ειδικό­τερα τόνιζε: «Ή παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια.

Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους, και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις, στενοχώριες, διωγμούς και διάφορους κινδύνους. Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε. Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη. Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ό Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει».
 2. Οι Γέροντες αντιμετώπιζαν το θάνατο με γενναιό­τητα και βαθιά πίστη στην αιώνια ζωή. Ενδιαφέροντα τα όσα έλεγε παραβολικά ο Γέροντας Γεώργιος, καθώς αισθανόταν ότι το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν πολύ κοντά:

Ἱερά πανήγυρις Ἁγίων Ἀναργύρων Γιαννιτσών

Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου πανηγυρίζει το Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού της ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μητροπόλεως) Γιαννιτσών.
Τα ιερά λείψανα των Αγίων Αναργύρων, τα οποία φυλάσσονται σε αυτό, θα τεθούν σε προσκύνηση κατά την διάρκεια των Ιερών Ακολουθιών.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31/10 5.00 μ.μ. Μέγας Εσπερινός και Λιτάνευση των Ιερών Λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία. Ἕνα «ἡδύπνοο ἄνθος» τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

Ανάμεσα στα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου που αφιέρωσαν όλη την επίγεια ζωή τους στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και που λάμπουν ως φαεινοί αστέρες μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας μας είναι και η τιμώμενη στις 29 Οκτωβρίου ένδοξος και καλλιπάρθενος Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η οποία αναδείχθηκε το «Μαρτύρων τό ἥδυσμα», των «ἀσκουσῶν ἡ καλλονή» και των «παρθένων τό ἀγλάϊσμα καί τό σεμνολόγημα», όπως χαρακτηριστικά υμνείται και γεραίρεται μέσα από το απολυτίκιό της. Η πολύαθλος και πανεύφημος οσιοπαρθενομάρτυς του Χριστού Αγία Αναστασία η Ρωμαία γεννήθηκε και έζησε στη Ρώμη τον 3ο μ.Χ. αιώνα.
Αφού απαρνήθηκε τις εγκόσμιες απολαύσεις και τα πρόσκαιρα και φθαρτά αγαθά της παρούσης ζωής, σε ηλικία είκοσι ετών εκάρη μοναχή από μία ενάρετη και μορφωμένη γερόντισσα, ονόματι Σοφία, η οποία τη δίδαξε και την ενουθέτησε με ιδιαίτερη επιμέλεια και αγάπη στους κανόνες της μοναχικής πολιτείας.

Τό μεγάλο ἀντιστασιακό ἔργο ἀγάπης τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου

 Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης το 1944 με τα παιδιά των συσσιτίων την Κατοχή στην Κοζάνη

(πηγή φωτογραφίας εδώ)

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΕΡΓΟ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΩΤΗ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

«Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

(Έκδοση 3^η επηυξημένη)

Του π. Αυγουστίνου Γ. Μύρου

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Σαράντα χρόνια σχεδόν ύστερα από τα γεγονότα ομιλώ με το γέ­ροντα πλέον ιεράρχη της Φλωρίνης, τον π. Αυγουστίνο.

— Σεβασμιώτατε, η κατηγορία εκείνη ότι είστε κομμουνιστής είχε και κάποιο άλλο έρεισμα, εκτός από τα «κόκκινα βιβλία»;

— Ασφαλώς, ναι. Μας κατηγόρησαν οι εχθροί μας ότι είχαμε γραμμέ­να στους καταλόγους της Εστίας και δίναμε συσσίτιο σε 500 παιδιά κομ­μουνιστών, οι οποίοι ήταν στα βουνά. Είπαν πως η Εστία μας είνε εστία κομμουνιστών. Παρουσίασαν μάλιστα στις γερμανικές αρχές και κατάλο­γο των 500 παιδιών από κομμουνιστικές οικογένειες.

—Είναι γεγονός αυτό; Πραγματικά τρέ­φατε αυτά τα παιδιά;

—Ναι. Το σύνθημά μας ήταν Στην Εστία θα τροφοδοτήσουμε τους πάντας, χωρίς διακρίσεις κομματικάς. Είπαμε πως δεν θ’ αποβλέψουμε σε κόμματα. Όποιοι κι αν είναι, εφ όσον πεινούν, εμείς θα τους θρέψουμε. Μοναδικό κριτήριό μας ήταν το ποιος πεινάει. Δεν εξετάζαμε αν είναι κομ­μουνιστής, αν είναι τούτο ή εκείνο. Κι αυτή την αρχή τηρήσαμε μέχρι τέ­λους» (Φ 50).

Ὁ ξυπόλητος ὅσιος ἐρημίτης................

Όταν πήγα στους Άγιους Τόπους και γιόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954. είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες. Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος, άκουσα να λέει:
-Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μία φορά το χρόνο. Πού και πώς ζουν κανείς δεν ξέρει!
Συνέχισαν αυτοί να έρχονται ακόμη για 4-5 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1959 και έκτοτε εξαφανίσθηκαν.
Σε διάφορες συζητήσεις που έκαναν μερικοί τότε, έλεγαν ότι αυτός ο ερημίτης ήταν κάποιος μητροπολίτης επαρχίας της Πελοποννήσου και αφού παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τη θέση του, ήλθε ν’ ασκητέψει στον Ιορδάνη ποταμό, κοντά στο ασκητήριο της Οσίας Μαρίας τής Αιγύπτιας μαζί με τις δύο μοναχές.

Γιῶργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Οὐνία: Οἱ παπικοί μᾶς ἐμπαίζουν

Ουνία: Οι παπικοί μας εμπαίζουν

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

            Η παπωσύνη εμπαίζει τους Ορθοδόξους, όταν μιλάει για «ανοίγματα αγάπης», «αδελφικής σχέσεως» και τα τοιαύτα. Στην ουσία πάντα επιδιώκει να τους μετατρέψει σε «Βησσαρίωνες». Την ώρα που ο Πάπας Φραγκίσκος ετοιμάζεται για επίσκεψη στο Φανάρι, όπου θα ανταλλάξει τον «ασπασμό της αγάπης» και θα συμπροσευχηθεί με τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, οι Ουνίτες Επίσκοποι της Ευρώπης συναντώνται, από τις 23 έως τις 26 Οκτωβρίου 2014, στο Λβοφ της δυτικής Ουκρανίας. Θέμα της σύναξής τους είναι «Ο ρόλος της αποστολής (ιεραποστολής) των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών, πρώτιστα στην οικουμενική κίνηση, όπως επίσης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες»! Δηλαδή, με άλλα λόγια, η δράση της Ουνίας, σε βάρος των Ορθοδόξων! 

Ένας εκ των δύο εισηγητών του θέματος είναι ο Έλληνας Ουνίτης επίσκοπος Δημήτριος Σαλάχας! Ο άλλος είναι ο ουνίτης  επίσκοπος στη Ρουμανία Μπόρις Μπούζιακ, που θα μιλήσει «για τον ρόλο των Εκκλησιών (Σημ. Συμπεριλαμβάνονται και οι Ορθόδοξες, τόσο οι κανονικές, όσο και οι σχισματικές)  στην ουκρανική κοινωνία,  από την αναγνώριση των ουνιτών το 1993 έως την «επανάσταση της αξιοπρέπειας», στην πλατεία Μεϊντάν…

Τή γενναιοδωρία σου ποτέ μήν τήν δείχνεις στόν κενόδοξο. Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι στους ανωτέρους τόσο θρασύς και απάνθρωπος γίνεται προς τους κατωτέρους.

Υπάρχει προσκύνηση αγία που γίνεται από ταπείνωση, από σεβασμό προς τον πλησίον, από σεβασμό προς την εικόνα του Θεού, από σεβασμό προς τον αδελφό του Χριστού.

Και υπάρχει προσκύνηση ψυχοκτόνα, προσκύνηση υστερόβουλη, προσκύνηση ανθρωπάρεσκη και συνάμα μισάνθρωπη, προσκύνηση θεομίσητη.

Είναι η προσκύνηση που ζήτησε ο σατανάς από τον Θεάνθρωπο με αντάλλαγμα όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη λαμπρότητά τους.

Προσεκτικά παρατήρησε όσους σε προσκυνούν. Το κάνουν άραγε από σεβασμό προς τον άνθρωπο; Το κάνουν από αγάπη και ταπείνωση;

Ή μήπως η προσκύνησή τους αφενός ικανοποιεί τη δική μας υπερηφάνεια και αφετέρου αποβλέπει στο δικό τους πρόσκαιρο συμφέρον;

Μεγάλε της γης! Προσεκτικά παρατήρησε και συνετά συλλογίσου. Μπροστά σου σέρνονται η υποκρισία, το ψέμα, η κενοδοξία.

Ἀριθμός θαυμάτων

Μ.Μ: Αληθεύει ότι τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού ,γίνονταν περισσότερα θαύματα ; Και αν ναι, ποιος ήταν ο λόγος;

π.Ι: Κατά την περίοδο στερεώσεως της Εκκλησίας, στους Αποστολικούς και μεταποστολικούς χρόνους ,οπωσδήποτε ήταν περισσότερα τα θαύματα, για τον εξής απλούστατο λόγο: Διότι κατά την περίοδο εκείνη, οι Απόστολοι και οι Επίσκοποι είχαν να ξεριζώσουν μία πίστη αιώνων από τις καρδιές των ανθρώπων και να τους κάνουν να πιστέψουν σε έναν άλλο Θεό, σε έναν άγνωστο για αυτούς Θεό. Λοιπόν ,ακριβώς για να ξερριζώσουν αυτή την πίστη αιώνων από την καρδιά τους…

Μ.Μ: Έπρεπε να τους ταρακουνήσουν…

Πατέρας Σεραφείμ. Πῶς ἔγινα Ὀρθόδοξος (βίντεο)

Η ιστορία του πατέρα Σεραφείμ που ήταν Προτεστάντης και έγινε Ορθόδοξος

http://orthodoxy-rainbow.blogspot.gr/2014/09/blog-post_75.html

Ὀρθοδοξία καί Ρωμαιοκαθολικοί

Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικοί

Αρχιμ. Τύχωνα, Ηγουμένου Ι. Μ. Σταυρονικήτα, Αγ. Όρος

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Αποστολική Εκκλησία, γιατί η πίστη Της στηρίζεται στην πίστη των αγίων Αποστόλων και ταυτίζεται με αυτή. Η σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία προέρχεται, ως αδιάκοπη συνέχεια από τους ίδιους τους αγίους Αποστόλους, και ιδιαίτερα οι αρχιερείς Της είναι απ’ ευθείας διάδοχοί Τους. Το ίδιο βίωμα, η ίδια πίστη, το ίδιο Πνεύμα, υπάρχει και πολιτεύεται και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως και στην εποχή των αγίων Αποστόλων. Το έχει παραλάβει η κάθε μια γενιά από την προηγούμενη και το έχει διαφυλάξει αναλλοίωτο με τα μαρτύρια και τους ασκητικούς κόπους και αγώνες των Αγίων κάθε εποχής. «Οι Ορθόδοξοι Έλληνες είναι κληρονόμοι της αληθινής μορφής του Χριστιανισμού, που οι πρόγονοί τους, προσκολλημένοι στην Αλήθεια, με θυσίες συντήρησαν για να μη τους αφαιρεθή η ουράνια υιοθεσία».

Πῶς φεύγει τό σκοτάδι !

 

Μην αγωνίζεσθε να διώξετε το σκοτάδι. Βρίσκεσθε στο σκοτάδι και θέλετε να απαλλαγείτε; Εσείς τι κάνετε; Διώχνετε με δύναμη το σκοτάδι, το χτυπάτε, αλλ' αυτό δεν φεύγει. Θέλετε φως;

29 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Αναστασίας Ρωμαίας, Αβραμίου και Μαρίας, Κυρίλλου Μίνη και Μηναίου, Σάββα Στρατηλάτη, Άννας Οσίας, Μελιτίνης, Βάσσας, Διομήδους, Αθανασίου Ιερομάρτυρα, Τιμοθέου Εσφιγμενίτη, Αβραμίου Αρχιμανδρίτη.

Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ Ὁσιομάρτυς

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.
Ὅταν τὴν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ὑπενθύμισε στὴν Ἀναστασία τὴν ἀνθηρὴ νεότητά της, γιὰ τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε, δυναμικὴ ὑπῆρξε ἡ ἀπάντηση τῆς Ἀναστασίας: «Ἐγώ, εἶπε, μία ὡραιότητα καὶ νεότητα γνωρίζω, ἐκείνη ποὺ δίνει ὁ Χριστὸς στὶς πιστὲς καὶ γενναῖες ψυχές, ποὺ προτιμοῦν γι’ Αὐτὸν τὸν θάνατο ἀντὶ ἄλλων ἐγκόσμιων ἀγαθῶν, ὅταν αὐτὰ προτείνονται γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Θεοῦ τους.
Πλούτη εἶχα ἄφθονα. Δὲν τὰ θέλησα. Ἀλλὰ τὸν Χριστό μου τὸν θέλω καὶ ἀπ’ Αὐτὸν καμία δύναμη δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ χωρίσει. Ἂν ἀμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ὁ Πρόβος, τὴν μαστίγωσε στὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἅπλωσε σὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Ἔπειτα, τὴν κρέμασε καὶ τῆς ἔσκισε τὸ σῶμα. Μετὰ ἔκοψε τοὺς μαστούς της, ξερίζωσε τὰ νύχια της καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι, ἡ Ἀναστασία πῆρε τὸν ἁμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.