16. Ἡ παραμονή στήν ὀρθόδοξη διδασκαλία (Α΄ Ἰωαν. 2, 24-25)

16. Ἡ παραμονή στήν ὀρθόδοξη διδασκαλία (Α΄ Ἰωαν. 2, 24-25), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 9-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή ΙΑ΄Λουκᾶ (Λουκᾶ ιδ΄16-24) Ὑπομνηματισμός ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου στήν παραβολή τῶν βασιλικῶν γάμων[Ματθ.22,1-14] [ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ματθ. 22,8-14]

Κυριακή ΙΑ΄Λουκᾶ (Λουκᾶ ιδ΄16-24)
Ὑπομνηματισμός ἁγίου Ἰωάννου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου
στήν παραβολή τῶν βασιλικῶν γάμων[Ματθ.22,1-14]
[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ματθ. 22,8-14]

Εσύ λοιπόν πρόσεχε και στην περίπτωση αυτή την φιλοτιμία του Κυρίου: «ὅσους ἐὰν εὕρητε(:Όσους θα βρείτε)», λέγει, «καλέσατε εἰς τοὺς γάμους(:καλέστε τους στους γάμους)». Διότι πριν από αυτό που προανέφερα, κήρυτταν και προς τους Ιουδαίους και προς τους εθνικούς, και περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους διαμένοντας στην Ιουδαία, επειδή όμως επέμεναν οι Ιουδαίοι να τους επιβουλεύονται, άκουσε τον Παύλο που ερμηνεύει αυτή την παραβολή και λέγει τα εξής: «ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. ἐπειδὴ δὲ ἀπωθεῖσθε αὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίους κρίνετε ἑαυτοὺς τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἰδοὺ στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη(:σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, ο οποίος κάλεσε στη σωτηρία τον Ισραήλ πριν από όλους τους άλλους λαούς, ήταν αναγκαίο και επιβεβλημένο να κηρυχθεί ο λόγος του Θεού πρώτα σε σας τους Ιουδαίους. Αφού όμως τον αποδιώχνετε και δεν τον δέχεστε και αφού εσείς οι ίδιοι βγάζετε για τους εαυτούς σας την απόφαση ότι δεν είστε άξιοι της αιώνιας ζωής, ιδού στρεφόμαστε πλέον στους εθνικούς)»[Πρ.13,46].

Για τον λόγο αυτό λέγει και ο Δεσπότης: «ο μεν γάμος είναι έτοιμος, οι καλεσμένοι όμως δεν ήσαν άξιοι». Βέβαια αυτό το γνώριζε και πριν να συμβεί, αλλά όμως για να μην τους αφήσει καμία πρόφαση αναίσχυντης αντιλογίας, μολονότι τα γνώριζε, προς αυτούς πρώτα και ο ίδιος ήλθε, και άλλους απέστειλε στη συνέχεια και αποστομώνοντας έτσι εκείνους και διδάσκοντάς μας να κάνουμε ό,τι εξαρτάται από μας, και αν ακόμη πρόκειται κανείς να μην κερδίσει τίποτε από αυτό.

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν Ὁμοιοπαθητική

Ἡ ἀλήθεια γιά τήν Ὁμοιοπαθητική

Ἡ πλήρης ἀλήθεια γιά τήν Ὁμοιοπαθητική ἀποκαλύπτεται σ’ ἕνα βιβλίο πού κυκλοφορήθηκε πρόσφατα τῶν Ὀάνα Ἰφτίμε καί Ἀλέξαντρου Ἰφτίμε μέ τίτλο: «Ὁμοιοπαθητική Ἐπιστήμη; Ἰατρική; Πίστη; Μαγεία;»¹. Σ’ αὐτό, μέ ἐπιστημονικότατο τρόπο καί ἐνημερωμένη πρόσφατη βιβλιογραφία, ἀποδεικνύεται ὅτι «ἡ ὁμοιοπαθητική εἶναι συμπαθητική»² ἤ «ἀπομιμητική»³ μαγεία. Εἶναι δηλαδή «εἰδωλολατρικό σύστημα πεποιθήσεων συνοδευόμενο ἀπό μαγικές πρακτικές»⁴ καί γι’ αὐτό «οὐδείς Ὀρθόδοξος Χριστιανός πρέπει νά ἀσκῆ ὁμοιοπαθητική ἤ νά δέχεται ὁμοιοπαθητικές θεραπεῖες»⁵. Σέ εἰδικό κεφάλαιο δίνεται ἡ δέουσα ἀπάντηση σέ ὅσους παραπλανητικά παρουσιάζουν κάποιους Ρώσους ἁγίους ὡς δῆθεν ὑποστηρικτές τῆς ὁμοιοπαθητικῆς⁶. Κάτι ἀνάλογο ὑποστηρίχθηκε καί γιά κάποιους σύγχρονους Ἁγιορεῖτες. Ὅμως, ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀκριβῶς τό ἀντίθετο⁷. Εἴτε ἀπό ἁπλότητα, εἴτε διότι τούς ἐλέχθη ὅτι πρόκειται γιά ἀκίνδυνα φυσικά «φάρμακα ἀπό βότανα»⁸ ἐξαπατήθηκαν καί τά χρησιμοποίησαν.

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο: «Ἐλέναμπα» ἡ προορατική

  Στό χω­ριό Κε­φα­λο­χώ­ρι πού βρί­σκε­ται στήν πε­ρι­ο­χή τῆς Νί­και­ας τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σί­ας, πρίν ἀ­πό τήν Ἀνταλ­λα­γή, ζοῦ­σε μί­α εὐ­λα­βής καί χα­ρι­τω­μέ­νη νέ­α, ἡ Ἑ­λέ­νη. Τήν ἀ­πο­κα­λοῦ­σαν Ἑ­λέ­ναμ­πα, δη­λα­δή Ἑ­λέ­νη πού εἶ­χε γε­ροντι­κή σύ­νε­ση, δι­ά­κρι­ση καί μι­λοῦ­σε σάν Ἀβ­βᾶς (Γέ­ρο­ντας).

Ἦ­ταν ὀρ­φα­νή ἀ­πό γο­νεῖς καί ἐρ­γα­ζό­ταν ὡς ὑ­πη­ρέ­τρια σ᾽ ἕ­ναν πο­νό­ψυ­χο Τοῦρ­κο. Τή νύ­χτα ἡ «Ἑλέ­ναμ­πα» προ­σευ­χό­ταν πολ­λές ὧ­ρες. Ὁ Τοῦρ­κος­ τήν ἄ­κου­γε πού ἔ­λε­γε στήν προ­σευ­χή της: «Νά πά­ρω καί αὐ­του­νοῦ τίς ἁ­μαρ­τί­ες». Προ­σευ­χό­ταν δη­λα­δή γιά ἄλ­λους ἀν­θρώ­πους. Ὁ Τοῦρ­κος ἔ­βλε­πε νά ἔρ­χωνται πολ­λοί ἄν­θρω­ποι νά τήν συμ­βου­λευ­θοῦν καί κα­τά­λα­βε ὅ­τι ἔ­χει ἰ­δι­αί­τε­ρη χά­ρη. Τήν εἶ­χε σέ με­γά­λη ἐ­κτί­μη­ση καί αἰ­σθα­νό­ταν ὅ­τι τόν βο­η­θᾶ ὁ Θε­ός γιά χά­ρη τῆς «Ἑ­λέ­ναμ­πα». Ση­μεί­ω­νε ὁ ἴδιος τά γε­γο­νό­τα καί τίς προ­φη­τεῖ­ες της, για­τί ἦταν πε­πει­σμέ­νος ὅτι ἡ «Ἑ­λέ­ναμ­πα» εἶ­χε χά­ρι­σμα προ­ο­ρα­τι­κό.

Τό­τε πολ­λούς Ἕλ­λη­νες τούς ἐ­πι­στρά­τευ­αν στόν τούρ­κι­κο στρα­τό στά Τάγ­μα­τα Ἐρ­γα­σί­ας (Ἀ­με­λέ Ταμ­που­ροῦ) γι­ά πέντε μέ δέ­κα χρό­νια μέ σκο­πό τήν ἐ­ξόντω­σή τους. Δέν ἔ­δι­ναν ση­μεῖ­α ζω­ῆς καί οἱ οἰ­κο­γέ­νει­ές τους ἀ­νη­συ­χοῦ­σαν. Οἱ γυ­ναῖ­κες πή­γαι­ναν καί ρω­τοῦ­σαν τήν «Ἑ­λέ­ναμ­πα» ἂν ζοῦν ἤ ἄν ἔ­χουν σκο­τω­θῆ. Ἐ­κεί­νη γι­ά νά μήν ἀμ­φι­σβη­τή­σουν ὅ,τι θά τούς ἔ­λε­γε, πρῶ­τα πε­ρι­έ­γρα­φε τόν ἄν­δρα. Ἔ­λε­γε π.χ.: «Ὁ ἄν­δρας σου εἶ­ναι ψη­λός, ξαν­θός μέ μου­στά­κι». Πρό­σθε­τε καί ἄλ­λα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά καί ὕ­στε­ρα ἔ­λε­γε ἄν πέ­θα­νε ἤ ἄν ζῆ ἤ πό­τε θά γυ­ρί­σει.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Τό τρίς ἐξαμαρτεῖν

«ΤΟ ΤΡΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ...»

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Εἰσαγωγικά

Ἄν «τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ», κατὰ τὸ ἀρχαιοελληνικὸ λόγιο, πολὺ περισσότερο αὐτὸ ἰσχύει, ὅταν τὸ λάθος ἐπαναλαμβάνεται γιὰ τρίτη φορά. Τότε πρόκειται γιὰ μεγάλο, γιὰ ἀδικαιολόγητο κακὸ ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ρετσινιὰ τοῦ μὴ σοφοῦ, τοῦ ἀνοήτου, τοῦ ἀσυνέτου. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὸν λαὸ ἐπισείεται ὁ κίνδυνος «νὰ μὴν τριτώσει τὸ κακό».

Στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, δυστυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια, ἔχει ξεπεραστῆ τό «δὶς ἐξαμαρτεῖν» ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρὸς τὸ «τρὶς ἐξαμαρτεῖν», ἂν ἐγκαίρως δὲν γίνουν ἀντιληπτὲς οἱ μεθοδεύσεις, οἱ σχεδιασμοί, οἱ συμμαχίες ἐξωεκκλησιαστικῶν καὶ ἐκκλησιομάχων κέντρων μὲ ἐσωτερικές, ἐντὸς τῆς Ἱεραρχίας, συνιστῶσες αὐτῶν τῶν κέντρων. Ἄν, πολὺ περισσότερο, στὰ πλαίσια ἑνὸς ψευδαδελφισμοῦ καὶ ψευδοσεβασμοῦ, ἀντὶ νὰ ὑπάρξει θαρραλέα καὶ εὐθεία ἀντίδραση πρὸς τοὺς ἔσωθεν ὑπονομευτάς, ἐκστομίζονται ἐκφράσεις ἐπαινετικές, σεβασμοῦ καὶ ἐκτίμησης.

1. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Συγκεκριμένα ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ δύο περιπτώσεις στάθηκε κατ᾽ ἀρχὴν στὸ ἀπαιτούμενο ὕψος, ἀντάξια τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ τῆς ποιμαντικῆς της ἀποστολῆς, καὶ ἀντέδρασε ὀρθοδόξως σὲ ἀντορθόδοξες ἐνέργειες καὶ μεθοδεύσεις ἐξωεκκλησιαστικῶν καὶ ἐσωεκκλησιαστικῶν κύκλων. Ἡ πρώτη περίπτωση ἀφορᾶ στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τοῦ ὁποίου ἐπιχειρήθηκε καὶ δυστυχῶς κατορθώθηκε ἡ μεταβολὴ καὶ ἡ παραμόρφωση, ἀπὸ μάθημα ὀρθοδόξου διδαχῆς καὶ χριστιανικῆς παιδείας, σὲ μάθημα θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ ἀντίχριστης πολυθρησκειακῆς παιδείας. Αὐτὸ ἑτοιμαζόταν ἀπὸ καιρό, πρὶν πάρει τὰ ἡνία τῆς ἐξουσίας ἡ σημερινὴ ἄθεη κυβέρνηση, πρᾶγμα ποὺ συμβαίνει γιὰ πρώτη φορὰ στὴν νεώτερη ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἱστορία, νὰ ἔχουμε δηλαδὴ κυβέρνηση δεδηλωμένων ἀθέων καὶ ἐκκλησιομάχων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἐπειδὴ δηλαδὴ οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις δεξιές, κεντρῶες ἢ κεντροαριστερές, δὲν ἐπιθυμοῦσαν τὴν εὐθεία σύγκρουση μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν λαό, ποὺ στὴν πλειονότητά του σέβεται καὶ ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία ἤ, ἀλλιῶς, «θρησκεύει», δὲν ἀποτόλμησαν νὰ θίξουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς παιδείας, τὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐγνώριζαν ἐπὶ πλέον ὅτι ἦταν ἀδύνατο καὶ ἀδιανόητο νὰ βροῦν συμμάχους καὶ συνοδοιπόρους μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, ἑπομένως θὰ εἶχαν ἀπέναντί τους καθολικὰ καὶ ὁμόφωνα πανίσχυρη ἀντίσταση, ποὺ θὰ τοὺς ἐζημίωνε καὶ πολιτικά.

Αὐτὸ δυστυχῶς ἄλλαξε δραματικὰ μὲ τὴν «γιὰ πρώτη φορά» ἄνοδο τῆς Ἀριστερᾶς στὴν ἐξουσία. Ἐκμεταλλεύθηκαν τὸ ὅτι μέσα στοὺς θεολογικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους εἶχαν ἀναπτυχθῆ φιλικὲς δυνάμεις, ψευτοπροοδευτικές, οἱ ὁποῖες στὸ πρόσωπο τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, μετὰ τὸν ἀπρόσφορο γι᾽ αὐτὲς κυρὸ Χριστόδουλο, βρῆκαν ἄριστο σύμμαχο καὶ ἐκφραστή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ: Πρός Κολ.3,4-15 Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Κολοσσαεῖς» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.3,ἐδαφ. 4-15 [ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ: Πρός Κολ.3,4-15

Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή

ἀπό τήν «Πρός Κολοσσαεῖς» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.3,ἐδαφ. 4-15

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

«Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι· καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε(: και η ειρήνη που δίνει ο Θεός ας επιστατεί και ας κυριαρχεί μέσα στις καρδιές σας. Γι’ αυτήν την ειρήνη εξάλλου προσκληθήκατε, ώστε να γίνετε ένα σώμα. Προσπαθείτε ακόμη να γίνεστε και ευχάριστοι μεταξύ σας)»[Κολ.3,15]. Η ειρήνη του Θεού, η σταθερή και ασφαλής αυτή είναι. Αν εξαιτίας ανθρώπου έχεις ειρήνη, γρήγορα διαλύεται, αν όμως έχεις ειρήνη εξαιτίας του Θεού, δε διαλύεται. Αν και ανέφερε το γενικό, δηλαδή την αγάπη, όμως έρχεται πάλι στο ιδιαίτερο. Διότι υπάρχει και αγάπη χωρίς μέτρο, όπως, όταν από πολλή αγάπη κατηγορεί κανείς χωρίς λόγο και φιλονικεί και δείχνει αποστροφή. «Όχι», λέγει, «δε θέλω αυτό. Όχι όπως στο παρελθόν, αλλά όπως ο Θεός έκανε ειρήνη προς εσάς, έτσι και εσείς να κάνετε». Πώς έκανε; Επειδή Αυτός θέλησε, χωρίς να λάβει κάτι από εμάς.

Τι σημαίνει «η ειρήνη που δίνει ο Θεός ας επιστατεί και ας κυριαρχεί μέσα στις καρδιές σας»; Εάν αντιμάχονται δύο σκέψεις, μην επιτρέψεις τον θυμό, μην επιτρέψεις την ύβρη να κατέχει το βραβείο, αλλά την ειρήνη. Για παράδειγμα, έστω ότι κάποιος υβρίστηκε άδικα. Από την ύβρη γεννήθηκαν δύο σκέψεις, η μία που προτρέπει να αμυνθεί και η άλλη να υπομείνει την ύβρη, και παλεύουν μεταξύ τους. Εάν η ειρήνη του Θεού βρίσκεται στο μέσο για να κρίνει, δίνει το βραβείο στη σκέψη που προτρέπει την υπομονή, και καταντροπιάζει την άλλη. Με ποιο τρόπο; Πείθοντας ότι ο Θεός είναι ειρήνη, ότι έκανε ειρήνη με εμάς. Δε δείχνει μόνο μεγάλο τον αγώνα του πράγματος. «Ας μην επιστατεί και να κυριαρχεί», λέγει, «ο θυμός, ούτε η φιλονικία, ούτε η ειρήνη των ανθρώπων, διότι αυτή προέρχεται από την προσπάθεια να αμύνονται οι άνθρωποι, από το να μην παθαίνουν κανένα κακό. Αλλά δεν θέλω αυτήν την ειρήνη», λέγει, «αλλά εκείνη, την οποία και άφησε Αυτός. Έκανε στάδιο μέσα στις σκέψεις μας και αγώνα και άθληση και κριτή».

Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἡ ἀλήθεια περί αἰωνίου κολάσεως. Ἀπάντηση στόν π. Φιλόθεο Φάρο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟΝ π. ΦΙΛΟΘΕΟ ΦΑΡΟ

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν - Δρος Θεολογίας

Θεμελιώδης διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ Ὀρθοδόξου ἀνθρωπολογίας εἶναι ἡ περὶ δισυνθέτου συστάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Τόσο ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσο καὶ ἡ Πατερικὴ διδασκαλία διατρανώνουν τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος συνίσταται ἀπὸ ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι ἀθάνατος (Γέν. 2, 1) καὶ ἀπὸ τὸ θνητὸ σῶμα (Γεν. 3, 19).

Τὸ ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἀποθνήσκει καὶ ζεῖ αἰωνίως μετὰ τὸν βιολογικὸ θάνατο τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται μέ μεγάλη εὐκολία ἀπὸ τὶς Βιβλικὲς Πηγές (βλ. ἐνδεικτ. Γεν. 15, 2. 15, 15. 23, 4. Ἐκκλ. 12, 3-5. Ἱερ. 15, 1. Ψαλμ. 38, 13. 118, 175, 119, 5. Ματθ. 10, 28. Ἑβρ. 11, 13. 13, 14. Α´ Πέτρ. 2, 11). Ἐπίσης, τὸ ὅτι ἡ αἰώνια ὕπαρξη τῆς ψυχῆς ἀναλύεται ὡς συνέχεια τῆς ἐγκοσμίου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ἢ τῆς ἐγγὺς τοῦ θελήματος τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ βιοτῆς ἢ τῆς μακρὰν αὐτοῦ καὶ κατὰ συνέπεια τῆς ἀπορρίψεως αὐτοῦ, εἶναι ἐπίσης αὐταπόδεικτο μέσα στὴν Ἁγία Γραφή.

 Ἐνδεικτικὰ στὸν Ἱερεμία διαβάζουμε: «Ἐγὼ κύριος ἐτάζων καρδίας καὶ δοκιμάζων νεφροὺς τοῦ δοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ κατὰ τοὺς καρποὺς τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ» (17, 10). Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Ματθ. 25, 40, 45 συμπεραίνουμε τὴν αἰώνια διάσταση τῶν πράξεών μας: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε [...] ἐφ᾽ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε».

Ἡ ἐγγὺς τοῦ Θεοῦ αἰωνία κατάσταση τῆς ψυχῆς ὀνομάζεται στὴν Ἁγία Γραφὴ «ζωὴ αἰώνιος» (Ματθ. 25, 46), «χαρὰ τοῦ Κυρίου» (Ματθ. 25, 21, 23), «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 3 καὶ περίπου ἄλλες 30 φορές), «βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 6, 20), «δεῖπνος τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. 19, 9), «παράδεισος» (Λουκ. 23, 43. Ἀποκ. 2, 7). Ἐνῶ ἡ μακρὰν τοῦ Θεοῦ αἰωνία κατάστασις τῆς ψυχῆς, ἡ ἐν ἐλευθέρᾳ βουλήσει δηλαδὴ ἀπόρριψη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἀποκαλεῖται «θάνατος» (Ἰωάν. 5, 24. 8, 51), «κόλασις αἰώνιος» (Ματθ. 25, 46), «σκότος τὸ ἐξώτερον» (Ματθ. 8, 12), «κάμινος τοῦ πυρός» (Ματθ. 13, 42), «πῦρ αἰώνιον» (Ματθ. 18, 8. 25, 41), «κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (Ματθ. 8, 12. Λουκ. 13, 28).

Στὸ σύντομο αὐτὸ ἄρθρο μας, μετὰ τὰ ἀνωτέρω εἰσαγωγικά, θὰ θέλαμε νὰ ἀπαντήσουμε ἐν «ὀλίγοις λόγοις» στὸ ἐρώτημα: «Εἶναι ἡ κόλαση αἰώνια ἢ ἔχει κάποτε τέλος;». Ὁ π. Φιλόθεος Φάρος καὶ ἄλλοι, ἑδραζόμενοι δῆθεν στὴν Ἁγία Γραφή, καταλήγουν στὸ ἀντιαγιογραφικὸ καὶ ἀντιπατερικὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ κόλαση δὲν εἶναι αἰώνια.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 7-12-2018 ἕως 12-12-2018

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 7-12-2018 ἕως 12-12-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (4232)

• ▼  Δεκεμβρίου (158)
  • ▼  12 Δεκ (10)
    • 3. Ποιοί εἶναι οἱ ἀληθινοί προσκυνητές, Ἐρωταποκρί...
    • «Προϋποθέσεις γιά τήν Θεία Κοινωνία» Α΄μέρος (Εὐερ...
    • ... τά «ἀλλιώτικα» γέλια του, πού κυλοῦσαν ὡς τήν ...
    • Ἀρχιμ. Αὐγουστίνος Μύρου, Ὁ παραλογισμός στήν προσ...
    • Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Π...
    • Κήρυξη τῆς αἱρέσεως τοῦ Βαρλααμισμοῦ - Νεοβαρλααμι...

«Πεῖτε ἕναν καλό λόγο...»

 

 Ο άλλος κάποτε φτάνει σε δύσκολες καταστάσεις και ζητάει έναν καλό λόγο. Μην το αρνιέστε.

 Όπως δίνουμε σ’ ένα φτωχό ελεημοσύνη. Έτσι και ο καλός ο λόγος.

16 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Αγγαίου προφήτου, Μαρίνου, Πρόμου και Ιλαρίου, Μέμνωνος Αρχιεπισκόπου, Μοδέστου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Συμεών Αρχιεπισκόπου, Θεοφανούς της Θαυματουργής, Νικολάου Χρυσοβέργη.

Ὁ Προφήτης Ἀγγαῖος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν ἱερατικὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ καὶ εἶναι ὁ 10ος τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Γεννήθηκε στὴν Βαβυλώνα, ὅταν διαρκοῦσε ἡ αἰχμαλωσία τῶν Ἰουδαίων. Ὁ Ἀγγαῖος ἦταν αὐτός, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Προφήτη Ζαχαρία ἀναθέρμαναν τὸν ζῆλο τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.
Τὸ προφητικὸ βιβλίο τοῦ Ἀγγαίου εἶναι χωρισμένο σὲ δύο κεφάλαια καὶ ἔχει ἁπλὸ καὶ αὐστηρὸ ὕφος. Ἐπειδὴ ὁ Ἀγγαῖος καταγόταν ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, ὅταν πέθανε, τάφηκε στὰ μνήματα τῶν ἱερέων.
Νὰ ὅμως καὶ τί συμβουλεύει στοὺς ἱερεῖς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίση ἐκεῖ, μιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν». Ἔτσι, λέει ὁ Ἀγγαῖος, συμβαίνει μὲ ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν.
Ὅποιος Ἱερέας δηλαδή, εἶναι μολυσμένος ἀπὸ δωροδοκίες ποὺ πῆρε πρωὶ – πρωί, ἢ ἀπὸ ἄλλες ἁμαρτίες καὶ παρακοὲς ποὺ διέπραξε, ἂν ἀγγίξει τὸ θυσιαστήριο θὰ τὸ μολύνει. Ἡ προσφορά του δηλαδή, θὰ θεωρηθεῖ μολυσμός.

16 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΘ΄ (ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ). Τῶν ἁγίων προπατόρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Προεόρτιο. Κυρ. κθ΄ ἐπιστ. (Κλσ. γ΄ 4-11).

Κολ. 3,4             ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.

Κολ. 3,4                     Οταν δε ο Χριστός, που είναι η ζωή και η πηγή της ζωής μας, φανερωθή ένδοξος κατά την δευτέραν παρουσίαν, τότε και σεις μαζή με αυτόν θα φανερωθήτε και θα λάμψετε εν δόξη.