«Ὑπακοή καί πνευματικός ἀγώνας» μέρος β΄(τελευταῖο)

ΟΜΙΛΙΑ Ζ΄

Οἱ πόλεμοι δέν εἶναι κακοί. Ὁ πόλεμος δέν σημαίνει καταστροφή· εἶναι ἕνα ἐρέθισμα, γιά νά ξυπνήσουμε, γιά νά ἀντισταθοῦμε, γιά νά στεφανωθοῦμε, γιά νά μᾶς ἐπαινέσουν οἱ ἄγγελοι στόν ἄλλο κόσμο. Ἡ δουλειά, τό μεροκάματο δέν κάνει κακό στόν ἐργάτη, ἀλλά μᾶλλον τοῦ γεμίζει τήν τσέπη ἀπό χρήματα. Κι ἐμεῖς, ἄν θέλουμε νά πλουτίσουμε ψυχικά, νά δεχώμεθα τούς πειρασμούς σάν πόλεμο, σάν ἐρέθισμα, γιά νά παλέψουμε μέ τόν κακό δαίμονα τοῦ πάθους, τῆς ἀδυναμίας, γιά νά νικήσουμε καί χάριτι Θεοῦ νά προχωρήσουμε. Διότι ἄν δέν νικήσουμε ἕνα πειρασμό, θά μᾶς δέρνη σ᾿ ὅλη τήν ζωή μας. Θά τόν σέρνουμε ἀπό πίσω μας σάν ἕνα βρώμικο ἀντικείμενο. Γι᾿ αὐτό ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἔρχωνται οἱ πόλεμοι· γιά νά νικήσουμε καί νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ἄτιμα πάθη πού βρωμίζουν τήν ψυχή. Ὁ καθένας μας τό αἰσθάνεται αὐτό, ὅταν ἕνα πάθος τόν πολεμᾶ, διότι αἰσθάνεται τή βρωμιά τοῦ πάθους, τοῦ διαβόλου. Ἐνῷ ὅταν εἶναι ἀπηλλαγμένος, καθαρός καί ἁγνός, αἰσθάνεται τήν εὐωδία τῆς καθαρότητος καί ἁγνότητος.

Λίγα λόγια γιά τόν γέροντα Παΐσιο καί τόν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη

  Αγαπητέ και σεβαστέ μου Γέροντα, πάτερ Χρυσόστομε, χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω Ιησού, υγιαίνετε και ευλογείτε.

Λογισμοί για το άρθρο «Αν είναι άγιος ας το δήξη» (Χριστ. Σπίθα φ. 724/Ίαν. 2014).

Ταπεινώς φρονώ ότι ό βίος και ή πολιτεία, καθώς επίσης και τά έκτακτα σημεία του διδύμου των έσχατων αγίων π. Αυγουστίνου Καντιώτου και του Γέροντος Παισίου του Αγιορείτου, καθώς επίσης και το τρόπον τινά μαρτυρικό των τέλος πείθουν κάθε καλοπροαίρετο πιστό για την αγιότητά των.

α') Ο πατήρ Αυγουστίνος έδρασε στον κόσμο (σέ όλη σχεδόν την Ελλάδα) και άφησε πίσω του αξιόλογο έργο. Οποιαδήποτε σχεδόν αξιόλογη θρησκευτική και πνευματική δραστηριότητα πού παρατηρείται και σήμερα (έστω και υποτονική) και αν «σκαλίσεις», θα δεις να κρύβεται πίσω, είτε ως ιδρυτής είτε ως εμπνευστής, ο «λέων» της Ορθοδοξίας πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης.

Κυρά μου Ἀριζονίτισσα…

 

το ...; «Γκραν Κάνυον» της Ορθοδοξίας

Του ευλογημένου αδερφού μας
Νικολάου Τσαπάκη

Κυρά Αριζονίτισσα και του Χριστού Μητέρα, Συ μας φροντίζεις πάντοτε, τη νύχτα και τη μέρα! Ένα από τα θαύματα, είναι στην Αριζόνα, την έρημο μετέτρεψες, σε Όαση αιώνια! Αυτός ο τόπος ο ξηρός, που μόνο κάκτους έχει, έγινε τόπος Ιερός, που όλος ο κόσμος τρέχει! Και έγινε η έρημος, ένα «Νοσοκομείο», που θεραπεύει τις ψυχές και οδηγεί στο Θείο!

Τούτο το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία και τη χαρά, λόγω του ότι ο γιος μου Ιωάννης πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Άκρον του Οχάιο των Η.Π.Α., να επισκεφθώ μαζί με τη σύζυγό μου τις Η.Π.Α. και τον ΚΑΝΑΔΑ από 18/6/09 μέχρι τις 18/8/09. Παράλληλα όμως , όπως πολύ επιθυμούσα, επισκέφθηκα ως προσκυνητής μερικά Ελληνικά Ορθόδοξα μοναστήρια , τα οποία ίδρυσε ο ιερομόναχος Γέροντας π. ΕΦΡΑΙΜ , 83 ετών σήμερα, πρώην Ηγούμενος της Ι.Μ. Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Πρώτα επισκέφθηκα το μοναστήρι του Αγ. Αντωνίου το οποίο και ίδρυσε πρώτο στην Αριζόνα περιοχή Φλόρανς, ανάμεσα στην πόλη Φοίνιξ και Τούσον, στην έρημο μέσα, ...; όπου και διαμένει ο πολύ σεβαστός και αγαπητός σε όλο τον κόσμο Γέροντας Εφραίμ.

Στήν ἀγκαλιά τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ.(Μιά συγκλονιστική διήγηση μέ Κρυπτοχριστιανούς)

Φωτο:theologos.tk

Η μπόρα έχει περάσει, αλλά θυμωμένα κυλούν τα θολά νερά του ποταμού, δίπλα από το μεγάλο χωριό που απλώνεται στον εύφορο κάμπο. Είναι Τουρκικό το χωριό. Φρεσκοπλυμένο από το χορταστικό λουτρό, χαίρεται τώρα την ευλογία του ήλιου και στεγνώνει γοργά, βυθισμένο στη μακαριότητα της ευτυχίας του.
Δεν ήταν όμως πάντα Τουρκικό. Σε παλαιότερη εποχή, τότε που το σημερινό Ερζερούμ λεγόταν Θεοδοσιούπολις, είχε χτισθεί δίπλα στον Άκαμψι ποταμό, στην άκρη του εύφορου εκείνου οροπεδίου, λίγα σπίτια από οικογένειες ακριτών του Βυζαντινού Κράτους. Τούρκοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό χωριό κι ανάγκασαν τους κατοίκους του ν’ αλλαξοπιστήσουν και να δεχθούν με τη βία τον μωαμεθανισμό.

Από ’κείνη την ημέρα σίγησε κι η καμπάνα της μικρής εκκλησούλας, και στους τέσσερις αιώνες και περισσότερο που πέρασαν από τότε, δεν απέμεινε πια, ούτε σα θολή ανάμνηση, η χριστιανική καταγωγή των πρώτων κατοίκων.

Στεγνώνει λοιπόν το τουρκικό χωριό ύστερα από τη μπόρα, ενώ στο καφενείο οι ηλικιωμένοι Τούρκοι, καθισμένοι σταυροπόδι σε μαλακά στρωσίδια και διηγούνται εύθυμες ιστορίες.

Έξαφνα, σπαρακτικές φωνές ακούγονται από το μέρος του ποταμού· δυο μικρά Τουρκόπουλα, παίζοντας στην όχθη, έπεσαν στο ποτάμι και τα πήρε το ορμητικό ρεύμα.

Διαμαρτυρία πολιτῶν τῆς Κορίνθου γιά τά φθοροποιά σχολικά βιβλία τῆς Ἑλλάδος

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΦΘΟΡΟΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δημοσιεύουμε ἐν συνεχείᾳ κείμενο διαμαρτυρίας, ὑπογεγραμμένο μέχρι στιγμής ἀπό τετρακοσίους ἑξήντα (460) πολίτες τῆς Κορίνθου, ἐναντίον τῶν  «ἀντιπαιδαγωγικῶν, ἀντεθνικῶν, ἀντιχριστιανικῶν καί φθοροποιῶν κειμένων» στά διδακτικά βιβλία Γλώσσης καί Λογοτεχνίας τῶν Σχολείων Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου. Οἱ ὑπογράψαντες ζητοῦν τήν κατάργηση καί ἀντικατάσταση τῶν βιβλίων αὐτῶν, διότι, ὅπως ἀποδεικνύεται μέ τήν παρακάτω παράθεση ἀποσπασμάτων, μέσῳ τῶν κειμένων τῶν συγκεκριμένων βιβλίων ἀποδομοῦνται οἱ θρησκευτικές καί ἐθνικές ἀξίες τῆς Πατρίδος καί γελοιοποιοῦνται τά θεῖα.

Ἡ διαμαρτυρία ἐστάλη μαζί μέ τίς ὑπογραφές στόν Ὑπουργό Παιδείας καί Θρησκευμάτων, κοινοποιήθηκε δέ στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν Ἱερά Ἐπιστασία τοῦ Ἁγ. Ὄρους καί σέ Ἱερές Μητροπόλεις, καί ἔτυχε πολύ θετικῆς ἀποδοχῆς.

Οἱ χωρίς κατοικία ἀόρατοι ἐρημίτες

Μια περιοχή του Αγίου Όρους Άθω η οποία εκτείνεται από τη Μικρή Αγία Άννα μέχρι τη σκήτη της «Γλωσσίας» (Προβάτας), πολύ μεγάλη έκταση γεμάτη δέντρα και πυκνά δάση, αυτή είναι και λέγεται «Έρημος του Άθω». Εκεί κατά καιρούς σε πολύ λίγους κατοίκους της περιοχής αυτής κάνουν την εμφάνισή τους σεβάσμιοι στην όψη και αποσκελετωμένοι ασκητές, αλλά αυτοί, κατά κοινή ομολογία, είναι τελείως γυμνοί από ενδύματα υλικά, αλλά καλύπτονται από τη χάρη του Θεού.

Έτσι σ' ένα αγιορείτικο περιοδικό που κυκλοφόρησε με το τίτλο «Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη» από το 1930 έως το 1938, ο γιατρός Σπυρίδων (μετέπειτα, μεγαλόσχημος μοναχός) Αθανάσιος Καμπανάου, αδερφός της Ιεράς μονής Μεγίστης Λαύρας, έγραφε για τους γυμνούς και χωρίς κατοικία αυτούς μοναχούς ότι, «πολλά πράγματα γνωρίζει το τα πάντα εφορών άμμα», περί δε των αοίκων, που βρίσκονται στα Κρύα Νερά τι να πω; Το πανέφορον όμμα ξέρει τη πολιτεία τους».

«Δύο μῆνες κάθισα κοντά στόν γερο-Ἰωσήφ, τόν Ἡσυχαστή, καί βρῆκα τή χάρη»

 Δυο μήνες κάθισα κοντά στον γερο-Ιωσήφ (τον Ησυχαστή) και βρήκα τη χάρη. Ένα βράδυ προσευχόμουν όρθιος στο κελλί μου. Για μια στιγμή σαν να άνοιξε ο απέναντι τοίχος, και είδα να με πλησιάζουν τρεις μορφές. Η ψυχή μου άνοιξε τα χέρια της και αγκάλιασε τη μεσαία. Τί αισθάνθηκα δεν λέγεται. Η πνευματική μου αίσθηση με πληροφορούσε ότι ήταν ο Χριστός συνοδευόμενος από δύο αγγέλους. Μόλις συνήλθα, πήρα το φαναράκι μου και μεσάνυκτα ξεκίνησα για τον Άγιο Βασίλειο. Καθ΄ οδόν περικύκλωσαν την ψυχή μου οι δαίμονες. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε. Έφθασα επιτέλους, αγωνιών και ασθμαίνων, στον Άγιο Βασίλειο.

Ἐνοχή ἤ λύπη

            Μια προσεκτική εξέταση του εαυτού μας μπορεί να αποβεί λυτρωτική. Όμως κι εδώ υπάρχει μια παγίδα. Αναλογιζόμενοι τις αμαρτίες μας και την κατάντια μας πολλές φορές κατακλυζόμαστε από βαρειά αισθήματα ενοχής. Η κατάσταση αυτή της ενοχής δεν έχει σχέση με την αληθινή μετάνοια , αλλά μπορεί να οδηγήσει στην αίρεση, γιατί δηλώνει: α) φόβο για την επερχόμενη τιμωρία , από μέρους του Θεού (δηλαδή , τελικά, ο Θεός δεν είναι πατέρας που μας περιμένει με ανοιχτή την αγκαλιά, αλλά μόνον αδυσώπητος δικαστής και σκληρός τιμωρός ) , και β) αμαρτωλή έπαρση και εγωισμό («πώς είναι δυνατόν εγώ να έχω κάνει τέτοια αμαρτία…!» ) .

Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη.

 Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη.

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Δέν κατάλαβα πῶς πέρασε ἕνας ἀκόμα χρόνος ἀγώνα καί ἀγωνίας στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου. Οἱ ἀδιάκοπες μετακινήσεις –τό χειμώνα μέ τά ἕλκηθρα στά βάθη τῆς παγωμένης χερσονήσου, τό καλοκαίρι μέ πλοιάριο κατά μῆκος τῶν ἀκτῶν της-,  οἱ ἐναλλασσόμενες ἐντυπώσεις, οἱ χαρές καί οἱ πίκρες τῆς ἱεραποστολῆς, ἡ καθημερινή ἀναστροφή μέ τούς ἀνθρώπους καί τά προβλήματά τους, ὅλ’ αὐτά ἔκαναν τίς ἡμέρες, τίς ἑβδομάδες καί τούς μῆνες νά κυλοῦν γοργά.
Ἔφτασε λοιπόν ὁ καιρός τοῦ δευτέρου ταξιδιοῦ μου στήν Πετρούπολη, γιά τήν ἐπίσημη ἀνάληψη ἀπό τόν διάδοχο Ἀλέξιο τῆς προστασίας τῆς ἀδελφότητος.  Τώρα εἶχα δωρεάν εἰσιστήριο πρώτης θέσεως γιά ὅλες τίς σιδηροδορμικές γραμμές τῆς χώρας.
Στήν πρωτεύουσα κατέλυσα πάλι στή Λαύρα τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ.
Μόλις τακτοποίησα τά πράγματά μου, παρουσιάστηκα στό μητροπολίτη Ἀντώνιο. Ἐκεῖνος μέ πληροφόρησε ὅτι ὁ κυβερνητικός ἐπίτροπος στή Σύνοδο εἶχε ἀλλάξει.  Τή θέση του Ι.Σ. Λουκιάνωφ εἶχε καταλάβει ὁ Β.Κ. Σάμπλερ. Ὁ δεσπότης μοῦ συνέστησε νά τόν ἐπισκεφθῶ στό γραφεῖο του, στή Σύνοδο, ἤ στό σπίτι του, στή λεωφόρο Αἰκατερίνοφσκυ, ἐνθαρρύνοντας με μέ τίς θετικές πληροφορίες γιά τό πρόσωπό του.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Προσευχή – Συμπροσευχές με τούς Παπικούς

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ   

                                    Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 1η Ἰουνίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

1. Στό προηγούμενό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς μας Μητρόπολης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, σᾶς μίλησα γιά τήν προσευχή. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Ὅλα τά προβλήματα πού ἔχουμε θά τά λύσουμε μέ τήν προσευχή. Ναί! Ἡ προσευχή εἶναι τό χρυσό κλειδί πού λύνει ὅλα τά προβλήματα! Προσευχηθεῖτε, χριστιανοί μου! Ἄν δέν ἔχουμε ὄρεξη νά κάνουμε τήν προσευχή μας, αὐτό καί μόνο εἶναι δεῖγμα ὅτι δέν πᾶμε καλά πνευματικά. 

Ἡ ψυχή τοῦ προοδευμένου χριστιανοῦ, αὐτοῦ πού ἀγαπάει πολύ τόν Χριστό, ἔχει θερμό τόν πόθο γιά προσευχή. Θέλει πάντα νά ἐκμεταλλεύεται τόν χρόνο, νά «κλέβει» τόν χρόνο, ἔστω καί γιά λίγα λεπτά, γιά νά μιλήσει ἡ ψυχή του στόν Θεό. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Καί μαζί μέ τά ἄλλα σας αἰτήματα νά προσεύχεστε καί γι᾽ αὐτούς πού δέν θέλουν νά προσευχηθοῦν. Στό προηγούμενο κήρυγμά μου σᾶς εἶπα νά προσεύχεστε ἐκκλησιαστικά καί λειτουργικά. Αὐτό σημαίνει ὅτι μαζί μέ τήν ἀτομική σας προσευχή μέ δικά σας λόγια γιά τά διάφορα θέματά σας, νά προσεύχεστε καί μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν Παράκληση καί τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγία μας, μέ τίς Ἑσπερινές καί Ὀρθρινές Ἀκολουθίες καί μέ τό Ἀπόδειπνο. Ἀπό αὐτά βέβαια νά λέτε ὅσα μπορεῖτε, ὅσα τό λέει ἡ διάθεσή σας. Γιατί, τό ξαναλέγω αὐτό πού σᾶς εἶπα στό προηγούμενο κήρυγμα, ὅτι τήν προσευχή πρέπει νά τήν κάνουμε μέ εὐχάριστη διάθεση καί νά μήν πιεζόμαστε. Γιατί μέ τήν πίεση δέν νιώθουμε τόν γλυκασμό τῆς προσευχῆς καί αὐτό φέρνει ἔπειτα ἀντίθετα ἀποτελέσματα.

Filocalía de los Santos Nípticos San Hesiquio de Bazos o el Presbítero: 203 logos sobre nipsis y virtud Textos en griego y español separado en cuatro partes.

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος: Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια

2ª parte 53-103. Nipsis, hisijía y oración de Jesús

53. El nus que no descuida su escondido trabajo espiritual, conjuntamente con los beneficios de la ininterrumpida actividad de su vigilancia y protección, encontrará también que los cinco sentidos del cuerpo sean lentos e inoperantes en cuanto a males exteriores. Porque cuidando su virtud y su nipsis, queriendo tratar con los buenos pensamientos, no tolera ser robado de los cinco sentidos que le traen loyismí vanos y materiales. Pero como conoce lo engañosos que son, muchas veces los restringe en su interior y desde allí los domina.

53. Ο νους που δεν αμελεί την κρυφή εργασία του, μαζί με τα άλλα καλά που θα βρει από την αδιάκοπη φύλαξή του, θα βρει και τις πέντε αισθήσεις του σώματος να είναι αργές από τα εξωτερικά κακά. Γιατί με το να προσέχει στην αρετή και τη νήψη του και με το να θέλει να ενδιατρίβει στις καλές σκέψεις, δεν ανέχεται να τον κλέβουν οι πέντε αισθήσεις που του φέρνουν υλικούς και μάταιους λογισμούς. αλλά επειδή γνωρίζει πόσο απατηλές είναι, τις πιο πολλές φορές τις περιορίζει ακόμη και μέσα του.