Οἱ ὀκτώ βασικοί λογισμοί τῆς κακίας, Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, 28 10 2019, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=e0qKyoKuvLs
https://www.youtube.com/watch?v=e0qKyoKuvLs
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Κυριακή 28 Ιουνίου 2020
Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, α΄μέρος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης
Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, α΄μέρος, 11 10 2018, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης
Κράτα τόν νοῦ σου στόν ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.Ἅγιος Σιλουανός.41ο.Π. Σάββας
Κράτα τόν νοῦ σου στόν ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.Ἅγιος Σιλουανός.41ο.Π. Σάββας 15-11-2015
https://www.youtube.com/watch?v=ivbGqUTerQs
https://www.youtube.com/watch?v=ivbGqUTerQs
Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου .Μέρος Δεύτερο
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8]
Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ. 13,3-8
«Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται (:η αγάπη δείχνει μεγαλοψυχία και ανεκτικότητα, είναι ευεργετική και εξυπηρετική. Η αγάπη δε ζηλεύει και δε φθονεί. Η αγάπη δεν φέρεται με αλαζονεία και αυθάδεια, δεν υπερηφανεύεται και δεν ξιπάζεται)»[Α΄Κορ.13,4].
Επειδή λοιπόν είπε ότι, όταν απουσιάζει η αγάπη, και η πίστη και η γνώση και οι ξένες γλώσσες και τα χαρίσματα και η θεραπευτική, θαυματουργική ικανότητα και ο τέλειος βίος και το μαρτύριο δεν δίνουν κανένα μεγάλο όφελος, κατ’ ανάγκην λοιπόν ζωγραφίζει την ακαταμάχητη ωραιότητά της, σαν να καταστολίζει την εικόνα της με χρώματα των επί μέρους αρετών και αφού συνέθεσε όλα τα μέλη της με κάθε τελειότητα.
Μην προσπεράσεις όμως αγαπητέ, αυτά που λέγονται, αλλά το καθένα από αυτά εξέταζέ το με πολλή επιμέλεια, για να δεις και τον θησαυρό της αγάπης και την τέχνη του ζωγράφου. Πρόσεχε λοιπόν από πού άρχισε αμέσως και τι έθεσε πρώτο· το αίτιο όλων των αγαθών. Ποιο είναι αυτό; Η μακροθυμία. Αυτή είναι η ρίζα όλης της ευσέβειας. Για τον λόγο αυτό και κάποιος σοφός έλεγε: «Μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρῶς ἄφρων(:ο πράος, ο υπομονετικός και με αυτοκυριαρχία άνθρωπος έχει πολλή φρόνηση· ο μικρόψυχος όμως και ευέξαπτος είναι πάρα πολύ ανόητος)»[Παρ.14,29]. Και αφού συνέκρινε αυτήν με ισχυρή πόλη, είπε ότι αυτή είναι περισσότερο ασφαλής από εκείνη. Διότι είναι και όπλο ακαταμάχητο και πύργος ακλόνητος, που απομακρύνει εύκολα όλα τα λυπηρά. Και όπως, όταν κάποιος σπινθήρας πέσει μέσα στη θάλασσα, εκείνη μεν καθόλου δεν την βλάπτει, ενώ αυτός σβήνει εύκολα, έτσι και στη μακρόθυμη ψυχή, ό,τι απροσδόκητο και να τύχει, αυτό μεν εύκολα εξαφανίζεται, ενώ εκείνη δεν την ταράσσει. Διότι η μακροθυμία είναι στερεότερη από όλα, είτε στρατόπεδα πεις, είτε χρήματα, είτε ίππους, είτε τείχη, είτε όπλα, είτε οτιδήποτε άλλο, τίποτε δεν είναι ισοδύναμο με τη μακροθυμία. Καθόσον εκείνος μεν που κατέχει αυτά, πολλές φορές αφού κυριευτεί από θυμό, σαν ένα μικρό παιδάκι θολώνει και γεμίζει τα πάντα με ταραχή και ζάλη, ενώ ο μακρόθυμος άνθρωπος σαν να κάθεται σε λιμάνι, απολαμβάνει βαθιά γαλήνη. Και εάν τον ζημιώσεις, δεν σάλεψες την πέτρα, και αν τον περιφρονήσεις, δεν έσεισες τον πύργο, και αν του επιφέρεις κτυπήματα, δεν πλήγωσες τον αδάμαντα. Διότι και μακρόθυμος γι' αυτό λέγεται, επειδή έχει μακρά και μεγάλη ψυχή· καθότι το μακρό και μεγάλο λέγεται.
Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον. Ὁμιλία Α
ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ
ΟΜΙΛΙΑ Α΄
Δεν θα έσφαλλε κανένας αν ονόμαζε την ψυχή του αποστόλου Παύλου λιβάδι αρετών και κήπο πνευματικό. Τόσο πολύ ακτινοβολούσε από χάρη και έδειχνε την πίστη της ψυχής του αντάξια αυτής της χάρης. Επειδή λοιπόν έγινε σκεύος εκλογής και καθάρισε καλά τον εαυτό του, εκεί εκχυθεί σε αυτόν πλούσια η δωρεά του αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό μας χάρισε και τους θαυμαστούς ποταμούς, όχι μόνο τέσσερις κατά την πηγή του παραδείσου[:οι τέσσερις ποταμοί που πότιζαν τον παράδεισο ήταν οι Φισών, Γηών, Τίγρης και Ευφράτης· Γέν.2,10-14], αλλά πολύ περισσότερους που ρέουν καθημερινά και δεν ποτίζουν τη γη αλλά τις ψυχές των ανθρώπων που τις διεγείρουν στην καρποφορία της αρετής.
Ποιος λοιπόν λόγος είναι ικανός να εξυμνήσει τα κατορθώματά του; Και ποια γλώσσα θα μπορέσει να πλησιάσει τα εγκώμιά του; Γιατί όταν όλα τα ανθρώπινα αγαθά τα έχει συγκεντρωμένα μια ψυχή, και όλα σε υπερβολικό βαθμό και όχι μόνο τα καλά των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, πώς θα ξεπεράσουμε το μέγεθος των εγκωμίων; Δεν θα σιωπήσουμε βέβαια γι’ αυτό, αλλά γι’ αυτό, γι’ αυτό ακριβώς θα μιλήσουμε. Γιατί και αυτό είναι το καλύτερο είδος εγκωμίου, το να ξεπερνά δηλαδή των μέγεθος των κατορθωμάτων κατά πολύ την ευχέρεια του λόγου, και η ήττα είναι για εμάς λαμπρότερη από άπειρες νίκες.
Από πού λοιπόν θα ήταν κατάλληλο να αρχίσουμε τους επαίνους; Από πού αλλού, παρά από αυτό πρώτα, να αποδείξουμε ότι έχει όλα τα καλά; Γιατί είτε οι προφήτες έδειξαν κάτι σημαντικό είτε οι πατριάρχες, είτε οι δίκαιοι είτε οι απόστολοι είτε οι μάρτυρες, όλα αυτά μαζί τα έχει συγκεντρωμένα ο Παύλος σε τόσο υπερβολικό βαθμό, που κανένας από αυτούς δεν είχε και όποιο καλό είχε από αυτούς ο καθένας ξεχωριστά, το είχε αυτός.
Πρόσεξε λοιπόν· πρόσφερε θυσία ο Άβελ και από εδώ ανακηρύσσεται αγαθός· όμως, εάν φέρεις ενώπιόν μας την θυσία του Παύλου, τόσο ανώτερη παρουσιάζεται από εκείνη όσο ο ουρανός από την γη. Ποια λοιπόν θυσία θέλετε να πω; Γιατί δεν είναι μόνο μια. Γιατί πραγματικά θυσίαζε τον εαυτό του καθημερινά και έκανε μάλιστα διπλή αυτή την προσφορά, πρώτα πεθαίνοντας καθημερινά και ύστερα φέρνοντας τη νέκρωση στο σώμα του· γιατί διαρκώς ήταν αντιμέτωπος με κινδύνους και διαρκώς θυσιαζόταν με τη θέλησή του, και νέκρωσε έτσι τη φύση της σάρκας, ώστε να μην είναι κατώτερος από τα θυσιαζόμενα σφάγια, αλλά και πολύ ανώτερος· γιατί δεν πρόσφερε βόδια και πρόβατα, αλλά θυσίαζε διπλά τον εαυτό του κάθε μέρα. Γι’ αυτό και είχε το θάρρος να πει ˙ «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε (:να αγρυπνείς και να κοπιάζεις, διότι εγώ τώρα χύνω το αίμα μου ως σπονδή και θυσία στον Θεό· και ο καιρός της αναχωρήσεώς μου από τον κόσμο αυτό είναι πολύ κοντά)»[Β΄ Τιμ. 4,6], καλώντας σπονδή το δικό του αίμα.
Όμως δεν αρκέστηκε στις θυσίες αυτές, αλλά επειδή αφιέρωσε καλά τον εαυτό του πρόσφερε και την οικουμένη θυσία και σαν να είχε φτερά, διέσχισε τη γη και την θάλασσα, την Ελλάδα και τις άλλες χώρες και γενικά όλη την γη που βλέπει ο ήλιος όχι μόνο οδοιπορώντας, αλλά ξεριζώνοντας τα αγκάθια των αμαρτημάτων και σπέρνοντας το λόγο της ευσεβείας, απομακρύνοντας την πλάνη, επαναφέροντας την αλήθεια, κάνοντας αγγέλους από τους ανθρώπους, ή καλύτερα από δαίμονες τους ανθρώπους τούς έκανε αγγέλους.
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-6-2020 ἕως 27-6-2020
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
«Ἄς ὁπλιστοῦμε μέ πνευματικό θάρρος μπροστά στά μεγάλα γεγονότα πού λαμβάνουν χώρα σύμφωνα μέ τή θεία πρόνοια»
Άγιος Ανδρόνικος αρχιεπίσκοπος Περμ (1870-1918)
Όταν τον Ιούλιο του 1914 ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο επίσκοπος Ανδρόνικος προσπάθησε να διαγνώσει τα αίτιά του και να προβλέψει τις συνέπειές του. Έγραφε τότε σε σχετική εγκύκλιό του προς το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας:
«Οι σύγχρονοι πόλεμοι με τα τέλεια πολεμικά μέσα, πού κατέχουν οι λαοί, είναι φοβεροί. Πολύ πιο φοβερός είναι ένας τόσο μεγάλος πόλεμος. Για μας πάντως, είναι ιερός, επειδή καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ορθόδοξη πίστη και την εθνική μας ταυτότητα. Μεγάλη είναι, βέβαια, η σημασία του και για τους άλλους λαούς, καθώς χαράζει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ο χάρτης της Ευρώπης θα έχει αλλάξει ριζικά. Αυθόρμητα σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται για πόλεμο αποκαλυπτικό, έναν από τους πολέμους πού θα προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, όπως ο Ίδιος προείπε: “Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου θα έρθουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί σε διάφορα μέρη” (Ματθ. 24:7).
»Γί` αυτό, αγαπητά μου πνευματικά παιδιά, οφείλουμε να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να αποτρέψουμε τον θρίαμβο του εχθρού. Πρώτα απ’ όλα ας παραδεχθούμε όλοι ανεπιφύλακτα, όπως οι αρχαίοι Νινευΐτες. πώς είμαστε άξιοι μιας τέτοιας δεινής δοκιμασίας, η οποία παραχωρήθηκε από τον Κύριο για τις αμαρτίες μας. Πραγματικά, η κακία μας είναι τόσο κραυγαλέα, πού έχει ανέβει ως τον ουρανό (πρβλ. Ίων. 1:2).
Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου .Μέρος Πρῶτο
Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου
[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8]
Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,1-4
Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δε δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε, «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά « Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.
Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν »; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:Και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία.
Τό ἐρώτημα τῆς Ἀγίας Σοφίας ἤ γιατί ὁ Χριστιανικός Κόσμος δέν λέει τίποτα;
Το ερώτημα της Αγίας Σοφίας ή γιατί ο Χριστιανικός Κόσμος δεν λέει τίποτα;
Του Μητροπολίτη Μπίχατς και Πέτροβατς Σεργίου
Η είδηση ότι οι τουρκικές αρχές, με επικεφαλή τον Πρόεδρο Ερντογάν, σκέφτονται να μετατρέψουν τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη – γνωστή και ως Αγία Σοφία – σε τζαμί, αντηχεί σε όλο τον κόσμο. Λάβαμε αυτήν την απαίσια πρόθεση με δυσπιστία και όσοι την ανακάλυψαν, τραυμάτισαν ξανά την αιμορραγούμενη πληγή 567 ετών.
Για περισσότερους από πέντε αιώνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θρηνούσαν το πιο όμορφο κτίριο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο βεβηλώθηκε από τον Σουλτάνο Μεχμέτ τον Κατακτητή, μετατρέποντάς το σε τζαμί το 1453.
Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, αυτή η κληρονομιά του Ιουστινιανού γνώρισε τις σκοτεινές μέρες της, οι οποίες διήρκησαν περισσότερο από μισό αιώνα.
Εκείνη την οθωμανική νύχτα, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν ξέχασαν ποτέ την Αγία Σοφία – τη Μητέρα όλων των ναών, για τους οποίους κάποιοι εξακολουθούν να αναστενάζουν τόσο οδυνηρά όσο την ημέρα που το βυζαντινή ψαλμωδία αντικαταστάθηκε από τη φωνή του ιμάμη.
Ενώ οι Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο είναι διχασμένοι στα πάντα, οι Μουσουλμάνοι στην Τουρκία για άλλη μια φορά επιτίθονται στη θρησκευτική μας κληρονομιά, την οποία έχουν απαγάγει και δυσφημίσει.
Κυριακή Γ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 6,22-33]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; (:και δεν είναι μικρή συμφορά να κολλήσει ο νους και η καρδιά σας στα γήινα και μάταια. Για να το καταλάβετε αυτό, σας φέρνω μια εικόνα: Το λυχνάρι που δίνει φως στο σώμα είναι το μάτι και το λυχνάρι που φωτίζει την ψυχή είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως, σαν να ήταν ολόκληρο το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθεί απ’ τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στα μάταια. Εάν όμως το μάτι σου είναι βλαμμένο και τυφλωμένο, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν εκείνο που σου δόθηκε για να σου μεταδίδει φως γίνει σκοτάδι, σε πόσο σκοτάδι θα βυθιστείς; Κάτι ανάλογο θα συμβεί, εάν και ο νους σκοτιστεί από την προσκόλληση στον πλούτο. Σε πόσο ηθικό σκοτάδι θα βυθιστεί τότε η ψυχή σου!)»[Ματθ.6,22-23].
Επειδή προηγουμένως είχε αναφέρει τον νου και είπε γι’ αυτόν ότι γίνεται ολότελα υπόδουλος και αιχμάλωτος, αλλά αυτό δεν ήταν εύκολα κατανοητό από τους πολλούς ανθρώπους, γι' αυτό στρέφει τη διδασκαλία προς τα εξωτερικά και τα πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας και που είναι περισσότερο αντιληπτά με τις αισθήσεις μας και τα καθημερινά μας βιώματα, ώστε διαμέσου αυτών να κατανοήσουν και τα πνευματικά θέματα. «Εάν λοιπόν, δεν αντιλήφθηκες», λέγει, «τι είναι τέλος πάντων η βλάβη του νου, να το καταλάβεις από τα υλικά πράγματα, διότι ό,τι είναι ο οφθαλμός για το σώμα, αυτό είναι ο νους για την ψυχή».
Όπως λοιπόν δεν θα προτιμούσες να στολίζεσαι με χρυσά κοσμήματα και να φορείς μεταξωτά ενδύματα, όμως τα μάτια σου να έχουν χάσει την όρασή τους, αλλά θεωρείς την υγεία αυτών πιο ποθητή από την αφθονία όλων αυτών των αγαθών(διότι εάν χάσεις και καταστρέψεις την όρασή σου, δεν έχεις πλέον καμία ωφέλεια από την υπόλοιπη ζωή σου)· όπως δηλαδή όταν τυφλωθούν τα μάτια σου, χάνουν ως επί το πλείστον την ενεργητικότητά τους και τα υπόλοιπα μέλη του σώματος, αφού θα σβήσει γι’ αυτά το φως, έτσι και όταν διαφθαρεί η διάνοιά σου, θα γεμίσει η ζωή σου από αμέτρητα κακά. Συνεπώς, όπως στη φροντίδα του σώματος, αυτό θέτουμε ως προτεραιότητα και αυτό κυρίως προσέχουμε, το να είναι υγιή τα μάτια μας, έτσι και στη φροντίδα της ψυχής πρέπει ως προτεραιότητα να θέτουμε να διατηρείται ο νους υγιής.
Οἱ Μητροπόλεις Ἐδέσσης καί Αἰτωλίας γιά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου
ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΔΕΣΣΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΙ Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Στην αγιοκατάταξη του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου (1919-1984) προχώρησε στις 23 Ιουνίου του 2020 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι καμπάνες των ενοριών της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης ήχησαν χαρμόσυνα, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, κληρικοί και πιστοί της Ι. Μητροπόλεως έψαλλαν ενώπιον του τάφου του νέου αγίου της Εκκλησίας το Απολυτίκιον, το Κοντάκιον και το Μεγαλυνάριόν του.
Ο εν αγίοις Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος) Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 από ευσεβείς γονείς. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρίστευσε στις πτυχιακές εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προώθησης (1942). Προκειμένου να προσφέρει στην τοπική Εκκλησία εργάσθηκε ως Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Ιεροθέου μέχρι το 1946 κηρύττοντας παράλληλα στον λαό του Μεσολογγίου.
Το 1946 και σε ηλικία 27 ετών κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ) και υπηρέτησε με πατριωτισμό και παροιμιώδη θρησκευτικό ζήλο μέχρι τον Απρίλιο του 1949. Επιστρέφοντας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του Γραμματέως και λαϊκού ιεροκήρυκος σε όλη την επαρχία.
Εκάρη μοναχός στις 23 Νοεμβρίου 1957 στην Ιερά Μονή Μυρτιάς με το όνομα Καλλίνικος και την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι. Μ. Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Μεσολογγίου από τον κατά σάρκα αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο. Την 1η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε Αρχιμανδρίτης. Μετά από 25ετή διακονία στην Ι. Μητρόπολη Αιτωλίας εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης στις 24 Ιουνίου 1967 και την επομένη χειροτονήθηκε στον Ι.Ν. Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών. Αγωνίσθηκε για τον καταρτισμό των κληρικών της Ι. Μητροπόλεώς του διοργανώνοντας συνέδρια και ιερατικές συνάξεις. Περιόδευσε ακούραστα την Αρχιερατική του περιφέρεια και φρόντισε ιδιαίτερα για τις χειροτονίες νέων κληρικών, το κήρυγμα και την ιερά εξομολόγηση. Ανέδειξε επίσης τις τοπικές αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και μάρτυρα Βάσσα την Εδεσσαία.
Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου στόν μακαριστό γέροντα μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνο Καντιώτη
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ :
N. Σκήτη – Aγ. Όρους 5/18-6-85
Σεβαστέ μου ιεράρχα, χαίρετε εν Kυρίω.
Eις ώρας νυκτός ετελείωσα την ανάγνωσιν της απολογίας σας επί τη συμπληρώσει πεντήκοντα ετών εις τους αγώνας κ.τ.λ.
Oμιλείτε και περί εχθρών. Mην εκπλαγείτε. Ό,τι ευλογεί ο Θεός, μισεί ο πονηρός δαίμων και εγείρει αγώνας. Kύριος ο Θεός διαφυλάττει ους ηγάπησε. Συγχωρήσατε πάντας, και μη παύσετε, τώρα εις την δύσιν του βίου, τον ελεγκτικόν αγώνα προς παραβάτας κυρίως εις το προσεχές μέλλον, το θλιβερόν δια την ανθρωπότητα.
Ἔχει ἡ ἐλεημοσύνη σου κατατεθεῖ στά Οὐράνια ταμεῖα. ..
Αν κάνεις ελεημοσύνη, κανένας δεν μπορεί να σου αφαιρέσει το κατόρθωμα. Έχει η ελεημοσύνη σου κατατεθεί στα Ουράνια ταμεία.
Αν κάνεις προσευχές συνεχείς και έντονες, κανείς δεν μπορεί να σου πάρει τον καρπό απ' αυτές. Έχει ριζωθεί στους Ουρανούς.
28 Ἰουνίου. ☨ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ἀναπομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων Κύρου καὶ Ἰωάννου τῶν άναργύρων (412). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. δ΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ε΄ 1-10).
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 10
1 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 2
δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ
ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. 3 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. 6 ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε. 7 μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. 8 συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεὸς, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. 9 πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
