Ἡ λύπη τῆς Θεοτόκου

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

  (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ:Γιά νά εἴμαστε μέ τόν Θεό θά πρέπει νά Τοῦ ὁμοιάζουμε

Ἡ λύπη τῆς Θεοτόκου

«Νά τί συλλογιέται ἡ ψυχή μου:Ἄν ἐγώ ἀγαπῶ τόσο λίγο τόν Θεό καί ἡ ψυχή μου νοσταλγεῖ μέ τόσο πόθο τόν Κύριο, τότε πόσο μεγάλη ἦταν ἡ λύπη τῆς Θεομήτορος, ὅταν ἔμεινε στήν γῆ μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου;»¹. Πόση λύπη πράγματι θά εἶχε ἡ Παναγία Μας ὅταν ἔμεινε μόνη Της. Πόσο θά Τῆς κόστισε πού ἔφυγε ὁ Κύριος στόν οὐρανό καί Τήν ἄφησε, Τήν παρέδωσε στόν Ἅγιο Ἰωάννη!

«Δέν διετύπωσε γραπτῶς τό πένθος της ψυχῆς Της καί ξέρουμε λίγα γιά τόν ἐπίγειο βίο Της. Πρέπει ὅμως νά σκεφτώμαστε πώς δέν εἴμαστε σέ θέση νά ἐννοήσωμε τήν πληρότητα τῆς ἀγάπης Της γιά τόν Υἱό καί Θεό Της»².

Τήν μέγιστη ἀγάπη στόν Θεό τήν εἶχε ἡ Παναγία καί τήν ἔχει περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί πόνεσε τόσο πολύ ὅταν ὁ Χριστός ἔφυγε.

Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω: Περί τῆς φοβερᾶς Κρίσεως (Ἅγ. Λουκᾶς, Ἀρχιεπ. Κριμαίας)

Τρεις μήνες συνεχίζεται τώρα στη Νυρεμβέργη η φοβερά δίκη στην οποία δικάζονται οι εγκληματίες που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος, δίκη φοβερά γι’ αυτούς, διότι ξέρουν ότι τους περιμένει η καταδίκη σε θάνατο. Την έσχατη ποινή γι’ αυτούς απαιτεί η συνείδηση όλων των λαών, όλης της ανθρωπότητος, διότι ο κόσμος έχει συνταραχθεί από τα αποτρόπαια εγκλήματά τους! Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο συνταραγμένος από αυτά τα εγκλήματα, που δεν μπορεί να περιγράψει ο ανθρώπινος λόγος. Έχουν αφανιστεί δεκάδες εκατομμύρια αμάχου πληθυσμού – δεν αναφέρω αυτούς που σκοτώθηκαν στο μέτωπο – . Μόνο στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Οσβέντσιμ έχουν σκοτωθεί 5.121.000 άνθρωποι. Όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αγανάκτηση και περιμένει την ώρα όταν το δικαστήριο θα βγάλει την απόφασή του γι’ αυτούς τους εγκληματίες…. Η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί γι’ αυτούς καταδίκη σε θάνατο, η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί αυτά τα φοβερά εγκλήματα να μην μείνουν ατιμώρητα. Και τί να πούμε για την δικαιοσύνη του Θεού;

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΙΤΗ " Ἦταν ἕνας παππούλης βαριά ἄρρωστος. Ἦταν ἀνεξομολόγητος ἐντελῶς στή ζωή του....."

 Ήταν ένας παππούλης βαριά άρρωστος. Ήταν ανεξομολόγητος εντελώς στη ζωή του. Μια μέρα ήρθε ο γιός του και με παρακάλεσε: Πάτερ, μπορείτε να έρθετε στο σπίτι μας, για τον άρρωστο πατέρα μου; 

Δεν θέλει να εξομολογηθεί!

 Θα έρθω του είπα και ό,τι ο Θεός ευδοκήσει.

 Στο σπίτι λέει ο γιός στον πατέρα του: Πατέρα έφερα τον εξομολόγο! 

Να εξομολογηθείς πατέρα, γέρασες πια!  Όχι παιδί μου, του απάντησε εκείνος, δεν έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου. Είμαι καθαρός! Είμαι καλός άνθρωπος! Τότε πήρα το λόγο και είπα στον γέρο:

ΚΕ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη γιά θέματα αἰρέσεων καί παραθρησκείας: Ἀποκρυφιστικές προσεγγίσεις στό θέμα τῆς ἀσθένειας (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ)

Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, 5/11/2013

Αναφορά στις ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μεθόδους:Εσωτέρα θεραπευτική
Weleda
Aura – Soma
Τα φυλακτά
Κρυσταλλοθεραπεία
Αγγελοθεραπεία

Ὁ ἀνθρώπινος πόνος καί ἡ ἀσθένεια ὑπῆρξε πάντα ἕνα φαινόμενο στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πού ἔτυχε πολυμεροῦς προσέγγισης καί ἑρμηνείας μέ κύριο παράγοντα φυσικά ἀντιμετώπισής του τήν ἰατρική ἐπιστήμη. Τό πλῆθος τῶν παραμέτρων, μέ τίς ὁποῖες συσχετίζεται τό πρόβλημα τῆς ἀσθένειας, ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή ὥστε νά μή ἀπουσιάσει καί μία, δυστυχῶς, ποικιλόμορφη ἀποκρυφιστική προσέγγιση τοῦ φαινομένου.

Σήμερα πλῆθος ἀποκρυφιστικῶν, ἐσωτεριστικῶν, γκουρουϊστικῶν κ.ἄ. ὁμάδων, πολλές ἐξ αὐτῶν κομμάτια τοῦ παγκόσμιου ἀντιχριστιανικοῦ μωσαϊκοῦ τῆς «Νέας Ἐποχῆς», νά χρησιμοποιοῦν μέσα στίς διδασκαλίες τους θέματα, πού σχετίζονται μέ τήν ὑγεία.

Εὐλογίες καί δοκιμασίες. (μέρος β΄)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

Ἡ διακονία στό μαγειρεῖο ἐξασκήθηκε ἀπό τόν Ἀλέξανδρο ἐπί ἕνα ἔτος. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο ἡ μοναχική ζωή τοῦ ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά γίνη τέλειος μάγειρος. Καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά καί σέ ποικίλες ἄλλες πρακτικές καί χρήσιμες γνώσεις τόν ἐνημέρωσε.

Ἔμαθε νά ψήνη ὡραῖα πρόσφορα, παρ᾿ ὅλο πού ποτέ του δέν ἐχρημέτισε προσφοράρης. Οἱ προσφοράρηδες, πού τίς πιό πολλές φορές εἶχαν ἀποτυχίες στό ψήσιμο, κατέφευγαν στίς γνώσεις τοῦ Ἀλεξάνδρου.

• Νά παίρνετε ἕνα δαδί, (ξυλράκι) τούς συμβούλευε ἐκεῖνος, καί καθώς ψήνεται τό πρόσφορο νά τό τρυπᾶτε. Καί προσέξτε: Ἄν κολλήση ἐπάνω του ζυμάρι, θέλει ἀκόμη ψήσιμο, εἰδεμή μπορεῖτε νά τό βγάλετε.

Οἱ σεισμοὶ εἰς τὰ συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου

  Οἱ σει­σμοὶ συν­δέ­ον­ται μὲ τὴν ζω­ὴ τῶν ἀν­θρώ­πων σὲ ὅ­λες τὶς ἱστορι­κὲς πε­ρι­ό­δους. Ἡ ἱ­στο­ρί­α δι­α­σώ­ζει μνῆ­μες τέ­τοιων κα­τα­στρε­πτι­κῶν σει­σμῶν ποὺ εἶ­χαν φο­βε­ρὲς συ­νέ­πει­ες καὶ σὲ ἀν­θρώ­πους καὶ σὲ ἄλ­λα ἀντι­κεί­με­να. Μέ­σα στὸ Συ­να­ξά­ρι­ο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ποὺ δι­α­βά­ζε­ται καθημε­ρι­νὰ κα­τὰ τὴν ἀ­κο­λου­θί­α τοῦ Ὄρ­θρου, δι­α­σώ­ζον­ται οἱ μνῆ­μες τέτοιων φο­βε­ρῶν σει­σμῶν. Καὶ τὸ ὅ­τι ἐ­τέ­θη­σαν στὸ Συ­να­ξά­ρι­ο, αὐ­τὸ ἦ­ταν ἔκ­φρα­ση τῆς εὐ­γνω­μο­σύ­νης πρὸς τὸν Θε­ὸ γιὰ τὴν σω­τη­ρί­α, ἀλ­λὰ καὶ τῆς πα­ρα­κλή­σε­ως πρὸς Αὐ­τὸν γιὰ νὰ μὴ συμ­βοῦν ἐκ νέ­ου τέ­τοιες καταστροφι­κὲς ἐ­νέρ­γει­ες.

Ὁ ἀ­εί­μνη­στος Πρώτ. π. Ἰ­ω­άν­νης Ράμ­φος σὲ μί­α με­λέ­τη μὲ τί­τλο “Μνῆ­μαι σει­σμῶν” κά­νει λό­γο γιὰ τοὺς σει­σμοὺς οἱ ὁ­ποῖ­οι πέ­ρα­σαν μέ­σα στὰ συ­να­ξά­ρι­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Στὸ τέ­λος δὲ ἔ­χει συμ­πε­ρι­λά­βει καὶ εἰ­δι­κὴ ἀ­κο­λου­θί­α τὴν ὁ­ποί­α ἐ­ποί­η­σε ὁ ἀ­εί­μνη­στος ὑ­μνο­γρά­φος τῆς Με­γά­λης του Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­ας μο­να­χὸς Γε­ρά­σι­μος Μι­κρα­γι­αν­να­νί­της. Ἡ ἀ­κο­λου­θί­α αὐ­τὴ τι­τλο­φο­ρεῖ­ται: “ἰ­κε­τή­ρι­ος καὶ εὐ­χα­ρι­στή­ρι­ο­ς” καὶ ἔ­γι­νε “εἰς ἀνάμνησιν τῶν ἐν ἔ­τει 1953 γε­νο­μέ­νων σει­σμῶν εἰς τὰς Ἰ­ο­νί­ους Νή­σους, Κε­φαλ­λη­νί­αν, Ζά­κυν­θον καὶ Ἰ­θά­κη­ν” καὶ ψάλ­λε­ται τὴν 11ην Αυγούστου.

Ψυχοσάββατα 2014

Σε ετήσια βάση η Εκκλησία μας, έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα Ψυχοσάββατα.
Το πρώτο τελείται την παραμονή της Κυριακής της Απόκρεω και το δεύτερο την παραμονή της Κυριακής της Πεντηκοστής.
Οι δύο αυτές ημέρες μέσα στο έτος 2014 πέφτουν στις εξής ημερομηνίες:
Α΄ Ψυχοσάββατο: 22 Φεβρουαρίου
Β΄ Ψυχοσάββατο: 7 Ιουνίου
«Γιατί τελούμε τα μνημόσυνα; Τί προσφέρουν στις ψυχές των νεκρών;»
Τα ερωτήματα αυτά απασχολούν πολλούς Χριστιανούς. Και είναι απολύτως δικαιολογημένα. Γιατί κάθε ορθόδοξος, τελώντας το μνημόσυνο κάποιου προσφιλούς του, επιθυμεί να βεβαιωθεί, αν αυτό που κάνει έχει αντίκρυσμα και αν μπορεί να προκαλέσει ευεργετικά αποτελέσματα στους κεκοιμημένους.

Εἶναι ἀπαραίτητο νά νηστεύουμε;

Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών.

Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες.

Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει έναν κανόνα νηστείας, ούτε έναν τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθενείας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος.

Έχουν όμως παραδώσει σε όλους έναν σκοπό, να αποφεύγουμε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε το χορτασμό της κοιλιάς.

Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μια φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρείς ή τέσσερις ή εφτά ώρες.

Μή σφάζουμε τόν ἑαυτό μας μέ τό νά κρατοῦμε μέσα μας κακία.

Δυο πράγματα ζητεί από μας ο Χριστός.. Πρώτα να παραδεχόμαστε τα σφάλματά μας και στη συνέχεια να συγχωρούμε τους άλλους.
Το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο για να γίνεται σωστότερα (όποιος παραδέχεται βαθειά μέσα του τα αμαρτήματά του, γίνεται πιο σπλαχνικός στον συναμαρτωλό του). Και ας μη συγχωρούμε μόνο στα λόγια, αλλά από καρδιάς.
Μη σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία.