Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 27-07-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10

β΄ 1 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ιε΄ 17 - ΙΣτ΄ 2

Ιε΄ 17 - ΙΣτ΄ 2 
                                                             
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/


http://www.hristospanagia.gr/

Φόβος Θεοῦ καί φοβίες

Του μητροπολίτου Εδέσσης,Πέλλας και Αλμωπίας κ.κ. Ιωήλ

Ἐνέργειες τοῦ φόβου

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὅταν γεννιέται, ἔχει μέσα του (κληρονομοῦνται σ᾿ αὐτὸν) ψυχολογικὲς καὶ σωματικὲς ἀδυναμίες· π.χ. ἡ ἀκόρεστη δίψα γιὰ ζωή, ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, ἡ φθορὰ τοῦ σώματος, οἱ ποικίλες ἰδιόμορφες καταστάσεις, καχυποψίες γιὰ ἄλλους καὶ πολλὰ ἄλλα.Ὅλα αὐτὰ τοῦ προκαλοῦν φόβο. Ὁ φόβος δὲν τὸν ἀφήνει νὰ τελειοποιηθεῖ στὴν ἀγάπη.Ὁ Χριστὸς ὅμως ἦλθε νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ θανάτου καὶ τῆς κολάσεως, (Ἑβρ. β´ 14-15).

Δὲν μᾶς ἔφερε πνεῦμα δειλίας, ποὺ προκαλεῖ φόβο, ἀλλὰ πνεῦμα υἱοθεσίας (Ῥωμ. η´ 14-15). Ὁ Χριστὸς μᾶς ἐλευθέρωσε.Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ ἐλευθερώνεται καὶ ὁδηγεῖται στὴν ἀγάπη ποὺ «ἔξω βάλλει τὸν φόβο» (Α´ Ἰω. δ´ 18).Γιὰ νὰ φτάσουμε ὅμως στὴν ἀγάπη, χρειάζεται ἀγώνας καὶ ἄσκηση καὶ φυσικὰ δὲν ζεῖ κάποιος τὴν κατάσταση αὐτὴ διὰ μιᾶς.

Δεισιδαιμονίες καί Προλήψεις.δ' μέρος

 

 Δείτε εδώ:γ' μέρος
ΤΟ "ΜΑΤΙΑΣΜΑ"

Το μάτιασμα (η βασκανία) είναι ένα φαινόμενο που η Εκκλησία μας πα­ραδέχεται την ύπαρξη του. Πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος με φθόνο, με μίσος, για εκδίκηση, θέλει το κακό ενός προσώπου κι έτσι πα­ρακινεί το διάβολο να βλάψει τούτο το πρόσωπο. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει κι όταν κανείς με λόγια στείλει κάποιον στον διάβολο.

Κι εδώ όμως συμβαίνει κάτι παρό­μοιο με όσους τυραννιούνται από προ­λήψεις και τρέχουν στους διάφορους μάγους και αγύρτες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ' αυ­τόν. Παράλληλα έχει την εντύπωση ότι για ό,τι κακό του συμβαίνει δεν φταίει αυτός αλλά κάποιοι άλλοι. Δεν θέλει δηλαδή να αναλάβει τις ευ­θύνες του για τίποτα, π.χ. Δεν πήγε καλά το συνοικέσιο; Του έκαναν μά­για! Δεν πήγε καλά η δουλειά; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν κ.ο.κ.

Σταχυολόγημα ἀπό τίς πνευματικές νουθεσίες τῆς Γεροντίσσης Μακρινῆς Μοναχῆς.δ' μέρος

 

 Δείτε εδώ:γ' μέρος
*    Η Θεία Χάρις φεύγει από κατάκριση, θυμό, υπερηφάνεια και αισχρούς λογισμούς. Όταν αυτά τα προσέξει ο άνθρωπος, η Θεία Χάρις είναι μέσα στην ψυχή του ανθρώπου.

*    Η ευχή προλαβαίνει πολλά κακά. Όταν δεν έχει προσευχή ο άνθρωπος όλο οι άλλοι του φταίνε, ενώ όταν έχει την ευχή μέσα του, λέει ότι όλοι είναι αγιασμένοι και εγώ είμαι αμαρτωλός... Έρχεται μέσα του μια μεγάλη συμπάθεια και τον κάνει αρνάκι.

*    Οι Πατέρες είχαν το χορτασμό της Θείας Χάριτος γι' αυτό ζούσαν με τόσο ελάχιστη τροφή, όμως πρώτα αγωνίστηκαν. Πολέμησαν τη γαστριμαργία, την κατάκριση, τη μνησικακία, το σαρκικό φρόνημα, την φιλαυτία και νίκησαν.

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ἡ θρησκευτικὴ ἐμπειρία, ἐνδοκοσμικὸ-ψυχολογικὸ μέγεθος, ἀτυχὲς μέσο γνώσεως τοῦ Θεοῦ [8]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»

Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

2. Ἡ θρησκευτικὴ ἐμπειρία, ἐνδοκοσμικὸ-ψυχολογικὸ μέγεθος, ἀτυχὲς μέσο γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

   Ἐμπειρία γιὰ τὸν κοινὸ νοῦ καὶ τοὺς φιλοσόφους «σημαίνει νὰ νιώσει κανείς, νὰ ζήσει κάτι, νὰ ἐξακριβώσει ὁ ἴδιος, νὰ ἔχει στενὴ γνωριμία»³⁴. Εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῶν αἰσθήσεων, τῆς λογικῆς καὶ τῶν συναισθημάτων τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἔχει σχέση μὲ τὶς ἀνθρώπινες δυνατότητες. Στὸν ἀκαδημαϊκὸ θεολογικὸ χῶρο ἡ «θρησκευτικὴ ἐμπειρία» ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ψυχολογία τῆς θρησκείας. Ὁ κάθ. Νίκ. Νησιώτης εἶναι σαφέστατος: «Ἡ θρησκευτικὴ ἐμπειρία... παρουσιάζει καθολικωτέραν μετοχὴν τῶν λογικῶν καὶ ψυχικῶν λειτουργιῶν τοῦ σκεπτόμενου ἀνθρώπου εἰς τὴν προσπάθειαν προσεγγίσεως καὶ κατανοήσεως τοῦ ὑπὸ γνωσιολογικὴν ἐξέτασιν τιθεμένου ἀσύλληπτου ἀντικειμένου»³⁵. Τὸν ὄρο «θρησκευτικὴ ἐμπειρία» χρησιμοποιεῖ κατ' ἐξοχὴν γιὰ τὴν ψυχολογικὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια προσεγγίσεώς του: «Ἐν τὴ θρησκευτικὴ ἐμπειρία βιοὶ τὶς τὸν Θεὸν ὡς ὑποκειμενικὸν βίωμα καὶ ἐν συνέχεια ἀποδίδει τὸ βίωμα τοῦτο καὶ εἰς ἐξωτερικὸν παράγοντα... Ὁ Θεὸς τῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας δὲν εἶναι καθαρὸν ἀντικείμενον ἐν διακεκριμένη τοῦ ὑποκειμένου ὑποστάσει. Εἶναι  τ ό  π α ρ ά γ ω γ ο ν   τ ῆ ς  ψ υ χ ο λ ο γ ι κ ῆ ς  π ε ρ ι σ υ λ λ ο γ ῆ ς εἰς ἑαυτὸ τοῦ ὑποκειμένου...»³⁶.

Ε Ι Π Ε Γ Ε Ρ Ω Ν...Περί Συκοφαντίας.δ' μέρος

 

 Δείτε εδώ:γ' μέρος
 Ο Μέγας Αντώνιος στις "Παραινέσεις" του έλεγε:
Εφ’ όσον εννοείς τα περί Θεού, να είσαι ευσεβής, χωρίς φθόνο, αγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και τα όμοια. Διότι αυτό είναι το απαραβίαστο απόκτημα της ψυχής, να αρέσει στο Θεό με τέτοιες πράξεις και με το να μην κρίνη κανέναν και να λέει για κανέναν, ότι ο δείνα είναι κακός και αμάρτησε. Αλλά καλλίτερο είναι να συζητάμε τα δικά μας κακά, και να ερευνάμε μέσα μας τη δική μας πολιτεία, εάν είναι αρεστή στο Θεό. Διότι, τι μας μέλει εμάς, εάν άλλος είναι πονηρός;

Ἡ ἀγάπη πάνω... ἀπό ὅλα.Γέρων Πορφύριος

Η αγάπη προς τον Χριστό δεν έχει όρια, το ίδιο και η αγάπη προς τον πλησίον. Να εκτείνεται παντού, στα πέρατα της γης. Παντού, σε όλους τους ανθρώπους. Εγώ ήθελα να πάω να ζήσω μαζί με τους χίπηδες στα Μάταλα χωρίς, βέβαια, αμαρτίες, για να τους δείξω την αγάπη του Χριστού, πόσο είναι μεγάλη και πώς μπορεί κάποιος να τους αλλάξει, να τους μεταμορφώσει. Η αγάπη είναι πάνω απ' όλα. Θα σας το πω μ' ένα παράδειγμα.
Ήταν ένας ασκητής κι είχε δυο υποτακτικούς. Προσπαθούσε πολύ να τους ωφελήσει και να τους κάνει καλούς. Είχε, όμως, την ανησυχία αν όντως προχωρούν στην πνευματική ζωή, αν προοδεύουν κι αν είναι έτοιμοι για τη Βασιλεία του Θεού.

Τό ἄκτιστο φῶς.δ' μέρος

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Δεῖτε ἐδῶ:γ'μέρος

Στά κείμενα τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου ἐπίσης, μποροῦμε νά συναντήσουμε πληθώρα λόγων του, στούς ὁποίους φαίνεται ὅτι βίωνε το ἄκτιστο Φῶς ἀπό τήν ζωή αὐτή. Ὅλο του τό σῶμα ἔλαμπε, ὅπως τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ὁποίου ἦταν μέλος καί ὅτι τό κελλί μετατρεπόταν σέ Παράδεισο. Ὁ νοῦς του ἀπελευθερωνόταν τελείως ἀπό τήν προσκόλληση στά αἰσθητά, καταφωτιζόταν καί «ἔβλεπε»τόν Θεό.

Ἁγία Παρασκευή καί γέρων Δαμασκηνός: Μία ...ἁπλή συνάντηση

«Είμαι η Παρασκευή!»
Ό Παππούς αισθανόταν την αγάπη των Αγίων να τον διαπέρνα σαν ζεστό ρεύμα, όπως είχε ομολογήσει ό ίδιος.

Και οι λόγοι του διαβεβαιώνουν ότι ή τάσις αυτού του ρεύματος ήταν υψηλή: «Έχουμε συγχορευτάς και συνεορτάζοντας και συνεορταζομένους τους Αγίους και όλον τον ουράνιο κόσμο. Οι Άγιοι με την αγάπη τους μας παίρνουν τα μυαλά, εδώ που τα λέμε… Ανά πάσα στιγμήν επικοινωνούν μαζί μας, γιατί ευρίσκονται μέσα στον φώς του Θεού και δεν εμποδίζονται από την ύλη.

Λοιπόν, μας παρακολουθούν εμάς συνεχώς από κοντά και, όταν τους παρακαλούμε, αμέσως μας επισκέπτονται και μας σώζουν από πολλούς πειρασμούς και μας ευφραίνουν τον νου…

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 

 Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου ΠΡΟΛΟΓΟΣ  Εμείς οι Χριστιανοί βρήκαμε σήμερα ξαπλωμένο σ' ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά σκεφθ...

4 κακά, ἐμπόδια τῆς σωτηρίας μας..

Υπάρχουν τέσσερα κακά και εάν ο άνθρωπος έχει ένα απ’ αυτά ούτε να μετανοήσει μπορεί ούτε η προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό.
Πρώτο είναι η υπερηφάνεια.
Ο υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι η διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. δεν κατοικεί ο θεός στον άνθρωπο που σκέπτεται έτσι.
Δεύτερο κακό η μνησικακία.
Εάν κάποιος μνησικακεί εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, ακόμη και εναντίον εκείνου που τον τύφλωσε, τότε η προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πως θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί ακόμη και αν αναστήσει νεκρούς.

Πρέπει πάντοτε νὰ θυμόμαστε τὸ θάνατο.Ἀββᾶς Ἡσαϊας

 Πρέπει πάντοτε νὰ θυμόμαστε τὸ θάνατο καὶ τὴ μέλλουσα κρίση, γιατὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τὰ περιμένουν, εὔκολα κυριεύονται ἀπὸ τὰ πάθη.

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

Τρία πράγματα ἀποκτᾷ μὲ δυσκολία ὁ ἄνθρωπος - καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ συντηροῦν ὅλες τὶς ἀρετές: τὸ πένθος, τὰ δάκρυα γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἡ θύμηση τοῦ θανάτου του. Γιατὶ ὅποιος καθημερινὰ συλλογίζεται τὸ θάνατο καὶ λέει στὸν ἑαυτό του, «Μόνο τὴ σημερινὴ μέρα ἔχω νὰ ζήσω σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο», αὐτὸς ποτὲ δὲν θ᾿ ἁμαρτήσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὅποιος, ἀντίθετα, ἐλπίζει πὼς θὰ ζήσει πολλὰ χρόνια, αὐτὸς θὰ πέσει σὲ πολλὲς ἁμαρτίες.

Ἕνα γράμμα τῆς συζύγου τοῦ νέου ἱερομάρτυρος Δανιήλ πού δολοφονήθηκε στή Μόσχα

«Σας ευχαριστώ ,αγαπητοί μου,για τη στήριξη και τις προσευχές.Δεν μπορώ να εκφράσω τον πονο μου με λόγια.Είναι σαν τον πόνο να στέκεσαι κοντά στο σταυρό του Χριστού.Αλλά είναι και χαρά που δεν μπορείς να’’ κλείσείς’’σε μερικά λόγια…σαν τη χαρά του να πηγαίνεις στο κενο μνημείο.΄΄Που σου θάνατε το νίκος;΄΄
Ο πατέρας Δανιήλ είχε προειδεί τη δολοφονία του πολλά χρόνια πριν.Πάντοτε ήθελε να είναι άξιος να μαρτυρήσει και ο Χριστός του έδωσε αυτόν τον στέφανο.

Μοναχός Νικόδημος Γρηγοριάτης (1955-2009): 'Ἕνας ἄγγελος ἔφυγε ἀπό ἀνάμεσά μας'

 Μέ αὐτή τήν φράση, τήν ὁποία πολλές φορές ἐπανέλαβε ο σεβαστός Γέροντας μας π. Γεώργιος, ἐξέφρασε αὐτό πού ἔνοιωθε ὅλη ἡ ἀδελφότητά μας ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι ἔζησαν τόν π. Νικόδημο στό σύντομο χρονικό διάστημα πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τόν ἄφησε κοντά μας. Καί ὄντως! Ὁ π. Νικόδημος ἦταν μία ἀγγελική ὕπαρξη, ὁλοκληρωτικά ἀφιερωμένη στόν Θεό ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων.

Ὅπως οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ἔχουν ὡς κύριο ἔργο τούς τήν ἀκατάπαυστο δοξολογία τοῦ Θεοῦ, ἔτσι και ο π. Νικόδημος. Λάτρευε ἀπό μικρᾶς ἡλικίας τόν Ἅγιο Θεό μέ ὅλη τήν ψυχή του καί τήν καρδία του καί Τόν δόξαζε μέ ἔργα καί λόγους.

Ὅπως οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ἀγαποῦν καί λατρεύουν μέ ὅλη τήν ὕπαρξή τους τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό, ἐξ Οὗ «πάσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον» γιά ὅλη τήν κτίσι, γι` αὐτό καί ὑπακούουν ἀδιακρίτως στό θέλημά Του, καί τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ γι' αὐτούς ὑπόθεση ἀπεράντου χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ἔτσι και ὁ π. Νικόδημος. Λάτρευε μέ ὅλο του τό εἶναι τόν Θεό, τό ὄνομά Του εἶχε συνεχῶς στό στόμα καί τήν καρδιά του καί μέχρι τελευταίας του ἀναπνοῆς ἕνα μόνο ζητοῦσε, πώς θά ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐν πάση πληρότητι καί τελειότητα.

26 Ιουλίου Συναξαριστής. Των Αγίων Ερμολάου, Ερμίππου και Ερμοκράτη, Παρασκευής Οσιομάρτυρος, Ωραιοζήλης, Ιγνατίου Στειρωνίτη, Αππίωνος, Ιερουσαλήμ, Γεροντίου Αγιορείτου, Συμεών Οσίου, Ιακώβου εν Αλάσκα, Εγκαίνια Ναών Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου εν Πηγαδίω.

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἡ Ὁσιομάρτυς

Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη, οἱ δὲ γονεῖς της Ἀγάθων καὶ Πολιτεία ἦταν χριστιανοί.
Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ἄτεκνοι παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί. Πράγματι ὁ Θεὸς τοὺς ἄκουσε καὶ τοὺς χάρισε ἕνα παιδί. Καὶ ἐπειδὴ ὅταν γεννήθηκε ἦταν ἡ ἕκτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, τὴν ὀνόμασαν Παρασκευὴ καὶ ἀπὸ μικρὴ τὴν ἀφιέρωσαν στὸν Θεό.
Ἡ Παρασκευή, ἔλαβε τὴν χριστιανικὴ μόρφωση ἀπὸ τὴν μητέρα της καὶ μάλιστα μελετοῦσε συνέχεια τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ προσευχόταν πολλὲς ὧρες στὴν ἐκκλησία.
Μετὰ τὸν θάνατο τῶν δικῶν της μοίρασε ὅλα της τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχοὺς καὶ ἔγινε μοναχή. Ἔμεινε ἐκεῖ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα καὶ μετὰ λαμβάνοντας τὴν εὐχὴ τῆς ἡγουμένης βγῆκε ἔξω στὸν κόσμο καὶ κήρυττε τὸν Χριστὸ προσελκύοντας πολὺ κόσμο στὸν χριστιανισμό.
Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁδηγήθηκε στὸν βασιλιὰ Ἀντωνῖνο ὁ ὁποῖος θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της καὶ τὴν σύνεσή της προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ θὰ τῆς ἔδινε ὅτι ἤθελε.
Ἡ Ἁγία ὅμως ἀρνήθηκε καὶ τότε διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια.