Ὁ σκοπός τοῦ γάμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ σκοπός τοῦ γάμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 7-12-2016 στήν Κατερίνη
(Σύναξη τοῦ Ἱεραποστολικοῦ Συλλόγου "Κυριακή").

http://www.hristospanagia.gr/

Πῶς γινόμαστε ἀληθινά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ̎, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

̎Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Πῶς γινόμαστε ἀληθινά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ̎

Ὁμιλία στίς 29-04-2015

Λέγαμε γιά τά Μυστήρια πού ἔχουν ἔτσι λίγο ἐκκοσμικευθεῖ. Στά χωριά εἶναι καλύτερα, γιατί ὅπως βλέπω ἐδῶ ὅλοι συμμετέχετε στό μυστήριο ἐπί τῶν κεκοιμημένων, ἔτσι λέγεται ἡ κηδεία, ἡ ὁποία εἶναι καί αὐτή μυστήριο. Αὐτή ἡ ἄποψη ὅτι τά μυστήρια εἶναι μόνο ἑφτά ἦρθε ἀπό τήν Δύση. Τά μυστήρια εἶναι πάρα πολλά. Ἄπειρα εἶναι τά μυστήρια στήν Ἐκκλησία. Καθετί πού κάνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι μυστήριο, μέ τήν ἔννοια ὅτι προκαλεῖ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί φανερώνεται ὁ Θεός. Ὁ Ἁγιασμός, γιά παράδειγμα, εἶναι μυστήριο. Δέν εἶναι μόνο ὁ Γάμος, ἡ Βάφτιση, τό Χρίσμα, ἡ Ἐξομολόγηση. Εἶναι κι αὐτά βεβαίως, ἀλλά μυστήριο εἶναι καί ὁ Μοναχισμός. Ἕνα μυστήριο εἶναι κι αὐτό. Μυστήριο εἶναι καί ἡ κηδεία καί τά Μνημόσυνα πού κάνουμε. Ὅλα αὐτά εἶναι μυστήρια. Στά μυστήρια συμμετέχει ὅλη ἡ ἐνορία, ὅλη ἡ κοινότητα, γιατί ὅλοι εἴμαστε ἐν Χριστῶ ἀδελφοί.

Δέν νοεῖται μυστήριο ἰδιωτικό. Δυστυχῶς ὑπάρχει καί αὐτός ὁ ὅρος νά κάνουμε ἰδιωτική βάφτιση ἤ ἰδιωτική Θεία Λειτουργία.

Ἡ μυστική σχοινοβασία τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

Το έχω ξαναπεί οτι μου άρεσε πολύ το δάσος.Είχα συνηθίσει στη μοναξιά κι ήθελα να είμαι μόνος.Ήθελα να ζώ έξω, και πιο πολύ τη νύκτα.Γι' αυτό το λόγο ανέβαινα πάνω σε ένα πρίνο, ψηλά, πάνω απο δυόμιση μέτρα.Έφτιαξα εκεί ένα κρεβάτι με σχίνους.Έκοψα σχίνα και τα έπλεξα με τα κλαδιά του πρίνου.Έβαλα απο πάνω μία κουβέρτα και τυλιγόμουνα.Ηταν πολύ ωραίο.

Ανέβαινα με μία σκάλα, που την είχα φτιάξει μόνος μου, κι οταν έφθανα πάνω, την τραβούσα και κανείς δεν με ενοχλούσε.Το κρεβάτι το είχε ζώσει μία αγράμπελη, που ευωδίαζαν πολύ ωραία τα άφθονα άνθη της.Κάτω απο τον πρίνο ηταν ένας πλούσιος σχίνος.Απείχε απ' τον πρίνο, απ' τη ρίζα του πρίνου, κανά δυό μέτρα με τρία.Ανέβαινα στο κρεβάτι σκαρφαλώνοντας.Εκεί ήμουν όλος προσευχή.Ήμουν Αγιορείτης.Ήθελα μοναξιά και ψαλτήρι.Αλλά και το "Κύριε Ιησού Χριστέ..."Προσευχόμουν ώρες εκεί στον πρίνο, μές στα λουλούδια της αγράμπελης, πάνω στο σχινένιο κρεβάτι μου.

Περί "κουκουβάγιας"...(Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου)

Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

 

Στα κείμενα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου μαζί με τα βαθιά θεολογικά νοήματα περιέχονται συχνά και διδακτικά παραδείγματα από φανταστικά, υποτιθέμενα περιστατικά. Ένα τέτοιο παρουσιάζουμε στη συνέχεια.
Κάποιος λοιπόν χλεύαζε μια κουκουβάγια για μερικά από τα ιδιαίτερα γνωρίσματά της, που τη διαφοροποιούν από τα άλλα πουλιά. Απαριθμούσε ένα - ένα από αυτά. 

Η κουκουβάγια, αντί να τα παραδεχθεί, προσπαθούσε να τα δικαιολογήσει και να τα αντικρούσει με εύστοχο λόγο και λογικοφανή επιχειρήματα.

Γεώργιος Κρίππας, Ἡ δράσις τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν ἐν Εὐρώπη ὡς φαινόμενον ἐπικίνδυνον διά την κοινωνίαν

Η δράσις των Αιρέσεων και Παραθρησκειών εν Ευρώπη
ως φαινόμενον επικίνδυνον διά την κοινωνίαν

 

Γ. Η. Κρίππα
Διδάκτορος Συνταγματικού Δικαίου Καθηγητού Ελευθ. Πανεπιστημίου

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ
ΤΗΣ Ι.Μ.ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ
ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Το φαινόμενον των αιρέσεων και των παραθρησκειών δεν είναι μόνον φαινόμενον θρησκευτικόν. Είναι και φαινόμενον κοινωνικόν με επιπτώσεις επίσης κοινωνικάς αρνητικάς και επικινδύνους ενίοτε. Το φαινόμενον τούτον δεν έχει μόνον μελετηθεί από θεολογικής - θρησκευτικής απόψεως, αλλά και από απόψεως νομικής - συνταγματικής αλλά και κοινωνικής, ψυχολογικής και ψυχοπαθολογικής. Άρα αποτελεί κοινωνικόν φαινόμενον πολυδιάστατον και πρέπει να ενδιαφέρη κάθε κράτος εις πολλούς τομείς.

Ήδη προσφάτως είχα την ευκαιρία να αναλύσω και αναπτύξω τας κοινωνικάς και ψυχοπαθολογικάς επιπτώσεις του φαινομένου τούτου «Κρίππα, Νεοφανείς αιρέσεις και θρησκευτικός φονταμενταλισμός στην Ευρώπη, «ΕΘΝΟΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ», έκδοσις Βουλής των Ελλήνων - Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, 2006 σελ. 207 επ.), όπου και ο αναγνώστης παραπέμπεται. Εντελώς περιληπτικώς επισημαίνω, ότι η διεθνής βιβλιογραφία επί του θέματος θεωρεί τας αιρέσεις ως οργανώσεις χαρακτήρος ολοκληρωτικού, παραπλανητικός, επικινδύνους διά την ζωήν και την υγείαν των οπαδών των και ως πρόσχημα διά την ανάπτυξιν άλλων δραστηριοτήτων, ιδία εμπορικών.

Μόσχα 1895. Μία ἐπίσκεψη ἀπό τόν Ἅδη

Ο Κύριος, μέσα στο άπειρο έλεος Του, αποκάλυψε μερικώς τα αιώνια βάσανα σε ορισμένους εκλεκτούς αγωνιστές Του, γιά την πνευματική πρόοδο καί τή σωτηρία τους. Από τίς διηγήσεις τους κατανοούμε κι εμείς ως έναν βαθμό αυτή την ασύλληπτη κατάσταση:

Ήταν δύο φίλοι. Ο ένας, εμπνευσμένος από τόν λόγο του Θεού, έγινε μοναχός σ’ ένα μοναστήρι, όπου ζούσε μέ μετάνοια καί κατάνυξη. Ο άλλος έμεινε στον κόσμο, όπου περνούσε τή ζωή του μέ αμέλεια. Τελικά, μάλιστα, κατάντησε να χλευάζει μέ θρασύτητα το Ευαγγέλιο. Σ’ αυτή την κατάσταση έφυγε από τόν κόσμο τούτο. Ο μοναχός, μαθαίνοντας γιά τόν θάνατό του, άρχισε να προσεύχεται στον Θεό, παρακαλώντας Τον να του αποκαλύψει που βρισκόταν η ψυχή του φίλου του. Ύστερ’ από κάμποσο καιρό, είδε στον ύπνο του τόν νεκρό.

«Οἱ ἱερεῖς καί γενικότερα οἱ ἅγιοι εἶναι δεξαμενές ἱερές, ἀπ᾿ ὅπου τό «ὕδωρ τό ζῶν» »

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Οἱ ἱερεῖς καί γενικότερα οἱ ἅγιοι εἶναι δεξαμενές ἱερές, ἀπ᾿ ὅπου τό «ὕδωρ τό ζῶν» μεταδίδεται στούς ἄλλους πιστούς. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ. . . .ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ἰωάν. Ζ΄ : 38).

Πόσο ἁγνά, πόσο πνευματικά πρέπει νά ᾿ ναι τά χείλη τῶν ἱερέων πού προφέρουν τόσο συχνά τό Πανάγιο ὄνομα τοῦ Πατέρα, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

Πόσο πιό πνευματικές καί πιό ἁγνές πρέπει νά ᾿ ναι οἱ καρδιές τους, ὥστε νά νιώθουν μέσα τους τή γλυκύτητα πού ἔχει αὐτό τό πάντιμο, ἔνδοξο καί προσκυνητό ὄνομα!

Πόσο πρέπει ν᾿ ἀπομακρύνεται ὁ ἱερέας ἀπό τίς σαρκικές ἀπολαύσεις γιά νά μή γίνει σάρκα, ὅπου δέν κατοικεῖ τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ!

π. Εὐμένιος Σαριδάκης: "Ἡ Παναγία μᾶς ἐπιστράτευσε σὲ προσευχὴ γιὰ νὰ μὴν γίνει πόλεμος"

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μόρφου Κύπρου κ. Νεόφυτος περιγράφει τὴν ἐμπειρία ποὺ εἶχε μὲ τὸν Μακαριστὸ Γέροντα Εὔμενιο τὸν Σαριδάκη ὅταν ταξιδέψαν μαζὶ στὴν Ρωσία καὶ στὴν Οὐκρανία. Ὅταν ἔφτασαν στὸ Κίεβο ὁ Μακαριστὸς Γέροντας εἶπε στὸν Πανιερώτατο, ὅτι εἶχε ξαναέρθει μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, τὸν Ἅγιο Παΐσιο καὶ τὸν γέροντα Ἰάκωβο τὸν Τσαλίκη, γιὰ νὰ κάνουν προσευχή, ὅπως τοὺς εἶχε πεῖ ἡ Παναγία. Χαρακτηριστικά τους εἶχε πεῖ ἡ Παναγία: «Κάντε προσευχὴ γιὰ νὰ μὴ γίνει τώρα ὁ μεγάλος ὁ πόλεμος, νὰ δώσουμε χρόνο μετανοίας στοὺς ἀνθρώπους».

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καὶ ὁ ἐπίσκοπός της στὰ πρακτικὰ καὶ στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ 

Ἡ ἐπιστημονικὴ ἐνασχόληση μὲ τὰ πρακτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δίχως καμιὰ ἀμφιβολία, προκαλεῖ ἱερὴ συγκίνηση καὶ δέος, ὅταν ὁ συντάκτης της ἀναλογίζεται ὅτι καλεῖται νὰ μελετήσει καὶ νὰ "ἐπεξεργαστεῖ" κείμενα -ὄντας μάλιστα ὁ ἴδιος ἄμοιρός των χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου- μέσα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐνήργησε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ καθόρισε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.  Τὸ δέος αὐξάνεται ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς μελέτης "Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καὶ ὁ ἐπίσκοπός της στὰ πρακτικὰ καὶ στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων" εἶναι ἕνα ζήτημα μὲ τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο ἔχουν ἀσχοληθεῖ διαχρονικὰ μὲ πλῆθος συγγραφῶν τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ μεγαλύτεροι θεολόγοι καὶ ἱστορικοὶ σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο, ἀλλὰ προπαντὸς ἐπειδὴ εἶναι ζήτημα ποὺ ἔχει ταλαιπωρήσει ὅσο κανένα ἄλλο τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴ δισχιλιετὴ παρουσία καὶ ζωή Της. 

Χωρίς μετάνοια, δέν ὑπάρχει χριστιανισμός

Μελετήστε τις ζωές των μεγάλων Αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας και θα ανακαλύψετε πως στην αρχή της Αγιότητάς τους, μετανόησαν. Χωρίς Μετάνοια, δεν υπάρχει Χριστιανισμός.