Τὸ μυστήριο τοῦ θηρίου καὶ τῆς γυναικός , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Κλιματική ἀλλαγή καί ἄλλα ἐργαλεῖα χειραγώγησης"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη
[Κυριακή, 20 Αὐγούστου 2023]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/08/blog-post_66.html#more

«Τό παιδί του μηδενός» Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης

«ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ» Όσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης

Ο όσιος Ιωάννης (1913–1960), που στο άγιο Βάπτισμα είχε λάβει το όνομα Ηλίας, από πολύ νωρίς έμεινε ορφανός και τον μεγάλωσε η γιαγιά του, που για να τον μεγαλώσει εγκατέλειψε την πρόθεσή της να γίνει μοναχή. Όταν αυτή εκοιμήθη, ανέλαβε τον Ηλία ο θείος του που είχε πολυμελή οικογένεια μέσα στην οποία το πονεμένο παιδί δοκίμασε τη μιζέρια και την κακομεταχείριση. Ανήμερα του Πάσχα, κάποτε που οι χωριανοί πήγαν σύμφωνα με το έθιμο στο κοιμητήριο για να τιμήσουν τους νεκρούς τους, εκεί που ο Ηλίας έκλαιγε απαρηγόρητα δίπλα στο φρέσκο ακόμη μνήμα της γιαγιάς του άκουσε αίφνης μια φωνή ανάμεσα στους ήχους της καμπάνας να του λέει:

«Μη κλαις! Είμαι μαζί σου! Χριστός ανέστη!».

Το παιδί τρομαγμένο, ψάχνοντας να δει από πού είχε έρθει η φωνή αυτή, είδε να βγαίνει από το ιερό βήμα της εκκλησίας ο αναστημένος Χριστός που του χαμογελούσε.

Έγινε μοναχός αρχικά στην περίφημη Μονή Νεάμτς. Το 1953, μετά από πολλές περιπέτειες, μπόρεσε επιτέλους να αποσυρθεί στην έρημο κοντά στη Μονή του Χοζεβά και εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά 50 μέτρα πάνω από το φαράγγι στο οποίο, κατά την παράδοση είχε προσευχηθεί η αγία Άννα, η μητέρα της Παναγίας.

Τήν διάσωσή τους καί τοῦ σπιτιοῦ τους τήν θεώρησαν ὡς θαῦμα τοῦ Γέροντα.

Η κ. Ιλιάδα, σύζυγος του κ. Αλεξάνδρου Όσσα, παθολόγου ιατρού στην Δράμα, ο οποίος υπήρξε προσωπικός ιατρός του Γέροντα, μας διηγήθηκε ότι αρκετά χρόνια μετά την κοίμηση του Γέρο­ντα τον είδε στον ύπνο της ολοζώ­ντανο, ενδεδυμένο με βυσσινιά χρυ­σοκέντητη ιερατική στολή, να στέκε­ται έξω από την πόρτα του σπιτιού της.

Από την λαχτάρα της πετάχτηκε πάνω κι έτρεξε, ζαλισμένη ακόμη από τον ύπνο, ν΄ ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν ήταν κανείς.

Ἡ ἀποτέφρωση ἀντίκειται στόν πολιτισμό μας καί τήν Ὀρθοδοξία

Η ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

του Μιχαήλ Α. Βιδάλη, Ph.D. Διδάκτωρος Κοινωνιολογίας και Αρχιτέκτωνος – Μηχανικού, Μέλους του I.H.A.

Πρόσφατα παραβρέθηκα στην εξόδιο ακολουθία και ταφή ενός προσφιλούς οικογενειακού φίλου και προβληματίστηκα πολύ αναλογιζόμενος τη «μόδα» της αποτέφρωσης των κεκοιμημένων, η οποία εισήχθη στη χώρα μας το 2010 επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου του νεώτερου (ΦΕΚ 745/Β/31.05.2010)

Ολοένα και περισσότεροι «επιφανείς» πολίτες φαίνεται να στρέφονται προς τη συγκεκριμένη επιλογή στα «κέντρα αποτέφρωσης νεκρών» (Κ.Α.Ν.), όπως προβάλλεται από τα σχετικά συμφέροντα και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης.

Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας ακούστηκε η ποιητική φράση «τὸ σῶμα καλύπτεται τῇ γῇ παραδοθέν». Ευθέως αναλογίστηκα, ότι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ετάφη σε καινόν μνημείον. Ο δε Λάζαρος επίσης ετάφη και αναστήθηκε την τέταρτη ημέρα από τον Ιησού Χριστό. Κατά το θάνατο πάνω στο Σταυρό του Ιησού Χριστού «… τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰσώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. κζ’ 52-53), και εδώ γίνεται ρητή αναφορά σε μνήματα και σώματα κεκοιμημένων. Όλοι οι συγγενείς και οι πρόγονοί μας ετάφησαν. Οι Χριστιανοί σύμφωνα με την Αγία Γραφή πιστεύουμε, ότι το σώμα μας έχει δημιουργηθεί από τη γη και με τον θάνατό μας επιστρέφουμε σε αυτήν τη γη, άποψη που λυσσαλέα λοιδορείται από τους άθεους ή ορισμένους αριστερούς κύκλους. Μάλιστα από αρχαιοτάτων χρόνων επικρατεί η παράδοση κατά την εκταφή των κεκοιμημένων, να πλένονται τα οστά με κρασί και να φυλάσσονται με σεβασμό σε οστεοφυλάκια, ώστε να διατηρεί η οικογένεια και γενικώτερα η κοινωνία με σεβασμό την μνήμη των προγόνων.

Ἀπόδοση τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεότόκου: «Τό θεομητορικό θαῦμα καί τά θαύματα τῆς Θεοτόκου» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΟ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-8-1992]

[A33]

Καθώς, αγαπητοί μου, μελετούμε το θεολογικότατον προοίμιον της προς Εβραίους επιστολής, αναγκαζόμαστε να σταματήσομε σε μία μυστηριώδη φράση: «Ὃταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει». Ποιος εισαγάγει; Εισαγάγει ο Πατήρ. Ποιον εισαγάγει; Εισαγάγει τον Υιόν. Πού τον εισαγάγει; Εις την οικουμένην, εις τον κόσμον. Αλλά ο Υιός, ως πρωτότοκος του Πατρός, είναι και Θεός βεβαίως, είναι πανταχού παρών. Τι έννοια έχει αυτό το «εισαγάγει»; Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης απαντά: «Τήν διά σαρκός Αὐτοῦ γένεσιν, εἴσοδον εἰς τήν οἰκουμένην ὀνομάζει ὁ Λόγος». Ότι δηλαδή «όταν ο Πατήρ», λέγει, «εισαγάγει τον Υιόν, Τον εισαγάγει με την έννοια της σαρκός, με την έννοια της Ενανθρωπήσεως». Ώστε λοιπόν η είσοδος του Θεού, του Θεού Λόγου, γίνεται εις τον κόσμον με την Ενανθρώπηση. Και το όργανον που υπηρέτησε αυτήν την είσοδον του πρωτοτόκου εις την Οικουμένην, είναι η Παρθένος Μαρία. Έτσι η Παρθένος Μαρία γίνεται η πύλη δια της οποίας ο Θεός Λόγος κοινωνεί κατά τρόπον αισθητόν και ρεαλιστικόν με τους ανθρώπους.

Ο προφήτης Βαρούχ μας λέγει -Στο 3ο του κεφάλαιο. Είναι αξιομνημόνευτα-: «Ὁ ἀποστέλλων τὸ φῶς, καὶ πορεύεται- Ποιος είναι ο ἀποστέλλων τὸ φῶς; Είναι ο Θεός Λόγος. Ως δημιουργός του φωτός και των πάντων. Στέλνει το φως: «Πήγαινε». Και πηγαίνει- ἐκάλεσεν αὐτό, καὶ ὑπήκουσεν αὐτῷ τρόμῳ (:το ανακαλεί· κι αυτό επιστρέφει τρέμοντας!)· οἱ δὲ ἀστέρες ἔλαμψαν ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν καὶ εὐφράνθησαν- Τα δε αστέρια… ‘’ἐν ταῖς φυλακαῖς αὐτῶν’’ είναι κατά το φαινόμενον, όπως βλέπομε τ’ αστέρια να ανατέλλουν, κάποια ώρα μέσα στο 12ωρο της νύχτας· τουλάχιστον όπως βλέπομε, αυτό λέγεται φυλακή. Δηλαδή σκοπιά. Και αυτά λέει, έλαμψαν και χάρηκαν- ἐκάλεσεν αὐτοὺς -ποιους; Τους αστέρας. Ο Λόγος- καὶ εἶπον (:και Του απήντησαν) Πάρεσμεν (:Είμαστε παρόντες). Ἒλαμψαν μετ᾿ εὐφροσύνης τῷ ποιήσαντι αὐτούς (:Έλαμψαν με χαρά, μπροστά σε Εκείνον που τους κατασκεύασε). Μετά τοῦτο -ποιο «μετὰ τοῦτο»; Μετά που είπε στο φως να πηγαίνει…Αυτό είναι το «μετὰ τοῦτο». Προσέξτε να δείτε τι θεολογία υπάρχει… «Μετά τοῦτο …»,μετά δηλαδή από την Δημιουργία του φωτός, που βλέπομε εις την Γένεσιν: « Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν… καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς» - Μετά τοῦτο - μετά δηλαδή από την δημιουργία του φωτός και του σύμπαντος- ἐπὶ γῆς ὤφθη -Ποιος ὤφθη; Ποιο είναι το υποκείμενο; Ο Θεός Λόγος. Ενεφανίσθη, ὤφθη, ὤφθη, ὤφθη του ὁράω-ῶ, έγινε φανερός στη γη) καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη (:και συνανεστράφη με τους ανθρώπους)». Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε· πιστεύω ναι. Είναι συγκλονιστικό πράγμα! Ότι Εκείνος που είπε «Γενηθήτω φῶς» ήρθε μαζί μας. Και δεν είναι άλλος από τον Ιησούν Χριστόν. Είναι εκπληκτικόν.

Σοφία Μπεκρῆ: Τὰ «παράδοξα» τῆς Κοιμήσεως

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Τιμοῦμε καὶ μεγαλύνομε, ὅπως κάθε χρόνο, καὶ ἐφέτος, στὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, τὴν Παναγία Μητέρα μας, «τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν». Ἐκφράζομε τὴν εὐγνωμοσύνη μας στὴν «Δέσποιναν τοῦ κόσμου, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας» τοῦ αἰωνίου θανάτου καὶ «δωρησαμένην ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Συγχρόνως, δέ, εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι «ἡ δύναμις τῶν ἀβοηθήτων καὶ ἡ ἐλπίς τῶν ἀπελπισμένων», τώρα ποὺ «κατέλιπε τὸν κόσμον», ὄχι μόνον δὲν θὰ μᾶς ἀφήσῃ μόνους στὶς συμφορὲς τοῦ βίου μας, ἀλλὰ θὰ δέεται, ἀπὸ τὴν οὐράνια κατοικία της, μὲ ἀκόμη μεγαλύτερη παρρησία «ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν».

Ἡ βεβαιότητα, μάλιστα, αὐτὴ μᾶς δίνει μεγάλο κουράγιο καὶ δύναμη. Πράγματι, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαριθμήσῃ κανεὶς «τὰ μεγαλεῖα τῶν ὑπὲρ νοῦν θαυμάτων» τῆς Παναγίας, «τῶν τετελεσμένων διηνεκῶς», ὅπως αὐτὰ παρουσιάζονται μέσα ἀπὸ τὴν ὑπέροχη ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ὁποῖα δὲν συνδέονται, ἀσφαλῶς, ἀποκλειστικὰ μὲ τὴν δική της κοίμηση ἀλλὰ πολὺ περισσότερο μὲ τὴν δική μας σωτηρία.

«Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος! Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται καὶ κλίμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται». Ὁ γήϊνος τάφος, ποὺ φέρει τὸ ζωηφόρο σῶμα τῆς Παναγίας, μετατρέπεται σὲ οὐράνια κλίμακα, «ἡ τάφον οἰκήσασα (Παναγία) ἔδειξεν Παράδεισον», καὶ ἡ Γεσθημανῆ γίνεται τόπος χαρᾶς: «Εὐφραίνου Γεθσημανῆ, τῆς Θεοτόκου τὸ ἅγιον τέμενος». Ὅλες οἱ ἐπίγειες καὶ ἐπουράνιες δυνάμεις, μὲ προεξάρχοντα τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, καλοῦνται νὰ ὑμνήσουν τὴν Κεχαριτωμένη. «Ἐπὶ σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ φύσις, ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἠγιασμένε ναὲ καὶ Παράδεισε λογικέ.»

Ἡ ἐπανάληψη, μάλιστα, τῆς φράσεως «Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος», στὴν κατάληξη τῶν Στιχηρῶν τοῦ Ἑσπερινοῦ, θυμίζει τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, «δι’ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν».

Δικαίως, λοιπόν, ἡ Κοίμηση ὀνομάστηκε «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», ἀφοῦ ὅλη ἡ φύση συμμετέχει στὴν χαρὰ καὶ στὴν ἀγαλλίαση γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία «πεποικιλμένῃ (=στολισμένη) τῇ θείᾳ δόξῃ πάντας συνηγάγετο πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς.» (Εἱρμὸς α’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ).

Γιατί ἔπρεπε ὅ,τι ἀπό γῆ γίνηκε, σ' αὐτή τή γῆ νά ἐπιστρέψη γιά νά μεταφερθῆ ἔτσι ψηλά στόν οὐρανό...

Η Κοίμησης της Θεοτόκου, αποτοιχισμένη τοιχογραφία του 1590 από τη Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου Πολυδενδρίου Αγιάς.Στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας.πηγή

"Πέθανε η Μάνα του Κυρίου μου, η πηγή της ζωής. Γιατί έπρεπε ό,τι από γη γίνηκε, σ' αυτή τη γη να επιστρέψη για να μεταφερθή έτσι ψηλά στον ουρανό. Καταθέτοντας στη γη το σώμα της η Παναγιά μετάδωσε σ' αυτή την άφθαρτη ζωή της. Και τώρα την ξαναπαίρνει πίσω.

Δέν μπορεῖ ὁ νοῦς μόνος του νά νικήσει τήν φαντασία τῶν δαιμόνων...

24. Δεν μπορεί ο νους μόνος του να νικήσει την φαντασία των δαιμόνων. Ας μην έχει ποτέ κανείς τέτοιο θάρρος. Επειδή είναι πανούργοι, υποκρίνονται ότι νικιούνται και ανατρέπουν τον αγωνιστή με την κενοδοξία. Αν όμως επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό, τότε δεν μπορούν ούτε μια στιγμή να σταθούν και να σε δολιευθούν.

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος

________________________________

Απόσπασμα απο: ”Προς το Θεόδουλο, λόγος περί νήψεως και αρετής, χωρισμένος σε 203 κεφάλαια (τα λεγόμενα αντιρρητικά και ευκτικά).” Πηγή: greekdownloads.wordpress.com

https://enromiosini.gr/arthrografia/logos-peri-nipseos-aretis/

πηγή

23 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης). Λούπου μάρτυρος (δ΄ αἰ.), Εἰρηναίου ἐπισκόπου Λουγδούνων (†202). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς (Φιλιπ. β´ 5-11).

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.