Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 25-02-2014

~

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Καθολικαί Επιστολαί Ιούδα κεφ. α΄ 1 - 10

α΄ 1 -10

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κβ΄ 39 - 42 & 45 - 71 & Κγ΄ 1


Κβ΄ 39 - 42 & 45 - 71 & Κγ΄ 1

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

  (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ: Ἡ ἀγάπη καί τά ἀποτελέσματα της.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

Ἐρώτηση:...Ἡ Παναγία Παρθένος λυπήθηκε εἴπατε γιά τήν ἀναχώρηση τοῦ Κυρίου στόν οὐρανό. Ὅμως γνώριζε ὅτι πήγαινε νά βρεῖ τόν Πατέρα, ἐπίσης γνώριζε ὅτι εἶχε τήν δυνατότητα ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἐπικοινωνεῖ μαζί Του, ὅπως ἐπικοινώνησε καί μέ τούς Ἀποστό­λους. Γιατί ἔνοιωθε αὐτήν τήν μοναξιά ἤ δέν ἦταν μοναξιά πραγμα­τι­­κά;

Ἀπάντηση:Ἤτανε ὁ ἄνθρωπινος χωρισμός. Ἤτανε καί μάνα! Σαρκική μάνα. Κράτησε μέσα στά σπλάχνα Της τόν Κύριο ἐννιά μῆνες, Τόν με­γάλωσε, Τόν ἔπλυνε, Τόν θήλασε. Ὅλες ἐσεῖς πού εἶστε μάνες ξέρετε τί σημαίνει ἀγάπη στό παιδί καί τί σημαίνει νά «φύγει» τό παιδί. Βεβαίως ἤτανε ἄνθρωπος ἡ Παναγία καί εἶναι ἄνθρωπος. Γι’ αὐτό καί πόνεσε.

Ὁ εἰσερχόμενος στή μασωνία ἐξέρχεται «αὐτομάτως» ἀπό τήν ἐκκλησία

Ο ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΣ  ΣΤΗ ΜΑΣΩΝΙΑ

ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ «ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Κων/τίνου Δωρ. Μουρατίδη Καθηγητού Πανεπιστημίου

     Η ιστορική διακήρυξη της Ι.Σ. της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το έτος 1933, που επιβεβαιώθηκε κατά τα έτη 1972 και 1996, ότι η Μασωνία είναι παγανιστική- ειδωλολατρική θρησκεία, αποτέλεσε ορόσημο στις σχέσεις της Εκκλησίας προς το σκοτεινό αυτό και αντίχριστο σύστημα.

Συνέπεια της διακηρύξεως αυτής είναι, ότι ουδείς δύναται να είναι ταυτοχρόνως μέλος της Εκκλησίας και της μασωνίας, γιατί ουδείς δύναται να ανήκει σε δυο θρησκείες, να λατρεύει δηλαδή τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό και ταυτοχρόνως το είδωλο ενός ανύπαρκτου Θεού, του κατ’ ευφημισμό καλούμενου Μ.Α.ΤΣ. (Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος).

Τί νά ἀπαντήσουμε ὅταν κάποιος μᾶς λέει ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός

 Ένας συνάδελφός σου σού ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!» Καί αἰσθάνεσαι σά νά σέ χτυπᾶ μέ μαστίγιο.
Κι ἐσύ ἀγωνιᾶς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.
Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ Ζῶν κι ὁ Παντοδύναμος Θεός κι ἄν δέν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τό θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός κυρίαρχος.
Καί ἡ κάθε ζωντανή ὕπαρξη δέν εἶναι παρά ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στό στόμα τῆς γάτας.
Μία φορά, ἀντικρούοντας τόν, τοῦ εἶπες: «Ὁ Θεός ὑπάρχει. Γιά σένα δέν ὑπάρχει». Καί δέν ἔσφαλες. Γιατί ἐκεῖνοι πού ἀποκόπτονται ἀπό τόν Αἰώνιο καί Ζωοδότη Κύριο ἐδῶ στήν γῆ, ἀποκόπτονται ἀπό τή ζωή τήν πραγματική. Καί ἔτσι οὔτε ἐδῶ, οὔτε στήν ἄλλη ζωή θά γευθοῦν τό μεγαλεῖο του Θεοῦ καί τῆς πλάσης Του. Καί καλύτερα νά μήν εἴχαμε γεννηθεῖ, παρά νά εἴμαστε ἀποκομμένοι ἀπό τόν Θεό.
Ἄν ἤμουν στή θέση σου, θά τοῦ ἔλεγα τά ἑξῆς:

Μία πολύ διδακτική ιστορία:Μετάνοια τήν Τσικνοπέμπτη...!

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις της φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δεν την κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά αμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο. Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».Αυτά σκεφτότανε ο παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.
- ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα.Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

Τό «ΟΧΙ» στό καρναβάλι-Ἐπιστολή πρός τήν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ – ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

 Έφτασε πάλι φέτος η περίοδος αυτή, που οι γονείς καλούμαστε να δώσουμε την άδειά μας για την συμμετοχή των παιδιών μας, σε κάποιο πάρτυ μασκέ ή ακόμα και στον αποκριάτικο χορό του σχολείου. Κάποιοι από εμάς αναρωτιόμαστε: Είναι τόσο κακό να πω «ναι»; Πώς να πω «όχι» αφού όλα τα άλλα παιδιά θα συμμετέχουν; Μήπως αντί να παιδαγωγήσω το παιδί με το «όχι», προκαλέσω την αντίδρασή του και γίνει μεγαλύτερο κακό; Λογικές οι ανησυχίες, αλλά είναι η λογική ο μόνος οδηγός για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας; Θα μιλήσω ως ορθόδοξη μητέρα χωρίς κάποια άλλη επιστημονική ιδιότητα..

Εὐλογίες καί δοκιμασίες (μέρος δ΄)

Ὁσίου Ἀμβροσίου

«πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καί

ἀκούων μου τῶν λόγων καί ποιῶν αὐτούς,

ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστίν ὅμοιος·

ὅμοιος ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν,

ὅς καί ἐσκαψε καί ἐβάθυνε καί ἔθηκε θεμέλιον ἐπί τήν πέτραν·

πλημμύρας δέ γενομένης προσέρρηξεν ὁ ποταμός

τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καί οὐκ ἴσχυσε σαλεῦσαι αὐτήν·

τεθεμελίωτο γάρ ἐπί τήν πέτραν.»

Λουκ. Στ΄: 47 - 48

Ἐδῶ ὁ π. Ἀμβρόσιος θά δεχόταν τήν χάρι τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης, ἔλαβε συγχρόνως καί τά προοίμια τῶν θλίψεων του. Στίς 7 Δεκεμβρίου τοῦ 1845, ἡμέρα ξεχωριστή γι᾿ αὐτόν, ἀφοῦ εἶχε τήν ὀνομαστική του ἑορτή, πρωτοαντίκρυσε τόν σταυρό τῆς δοκιμασίας.

Πρωΐ -πρωΐ μαζί μέ κάποιον ἄλλο Διάκονο, τόν π. Γαβριήλ, ξεκίνησαν γιά τήν Καλούγα, ὅπου τούς ἀνέμενε ἡ χειροτονία τους σέ Ἱερέα. Τό ταξείδι μακρυνό, τό κρύο δριμύ – Δεκέμβριος μήνας στήν Ρωσία!

Ὁ ὀργανισμός ἐξηντλημένος ἀπό τήν νηστεία, ὅλα μαζί... ἔπληξαν βαρειά τήν ὑγεία τοῦ π. Ἀμβροσίου. Τέτοιο κρυολόγημα καί τέτοιους πόνους στό στομάχι πρώτη φορά δοκίμασε. Ἀπό τήν ἡμερομηνία αὐτή συγχρόνως ἔγινε καί ἡ ἀρχή στίς ὀδυνηρές ἀρρώστιες πού σ᾿ ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή του ἀποτελοῦσαν τόν «σκόλοπα τῇ σαρκί».

Παπά Κύριλλος Καρυώτης. Ἀπό τήν ἀσκητική καί ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη παράδοση

Παπά Κύριλλος Καρυώτης.

  Ο κατά κόσμον Παρασκευάς Κοτσουμόπουλος του Σταύρου και της Μελπομένης, καταγόταν από την Ανατολική Ρωμυλία. Γεννήθηκε το έτος 1902 στο χωριό Πύργος, που σήμερα ανήκει στη Βουλγαρία. Η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα και ο Παρασκευάς, όταν ενηλικιώθηκε, έπιασε εργασία στην Τράπεζα.
   Εκεί κάποια ημέρα ήρθε ένας σεβάσμιος αγιορείτης Γέροντας, ο παπα-Ευγένιος από το Λαυριώτικο Κελί της Αγίας Τριάδος, άνωθεν των Καρυών, το ονομαζόμενο Προφούρνι. Ο Παρασκευάς τόσο εντυπωσιάσθηκε, όταν τον είδε, ώστε έτρεξε αμέσως να τον εξυπηρετήσει.
Στο τέλος τον παρεκάλεσε να περιμένει δύο-τρεις μέρες να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του και να τον πάρει μαζί του στο Άγιον Όρος. Πράγματι ο Παρασκευάς υπέβαλε την παραίτησή του, τακτοποίησε τις υποθέσεις του, αποχαιρέτησε τους συγγενείς του και ακολούθησε τον παπα-Ευγένιο που θα γίνει στο εξής και Γέροντάς του. Ήρθε στο Όρος το έτος 1920 σε ηλικία 18 ετών. Η συνοδεία του παπα-Ευγένιου ήταν καλή.

Χρήστου Λιβανοῦ, OI AMAPTIEΣ MAΣ KAI OXI O EΓKEΛAΔOΣ ΣEIOYN THN ΓHN

OI AMAPTIEΣ MAΣ KAI OXI O EΓKEΛAΔOΣ

ΣEIOYN THN ΓHN

Ἐὰν δὲν μετανοήσωμε, τὰ Pίχτερ θὰ αὐξηθοῦν

καὶ ἡ Ἑλλὰς θὰ πενθήσῃ.

Tοῦ Xρήστου Kων. Λιβανοῦ

        Στὴ δεινὴ οἰκονομικὴ κρίσι καὶ ὕφεσι, ποὺ μαστίζει τὴν Πατρίδα μας καὶ ὁδηγεῖ πολλοὺς συνανθρώπους μας στὴν ἀνεργία, τὴν ἀνέχεια, τὴ φτώχεια, τὴν ἀπόγνωσι καὶ τὴν αὐτοκτονία, ἦλθαν τώρα νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ σεισμοί. Mετὰ τὸν ἰσχυρὸ σεισμὸ τῆς Kεφαλονιᾶς καὶ τὶς πολλὲς μετασεισμικὲς δονήσεις, ποὺ καταγράφονται στὴν περιοχή, νέοι σεισμοὶ στὴν Πύλο καὶ τὴν Ἀταλάντη προβλημάτισαν τοὺς σεισμολόγους καὶ ἀνησύχησαν τοὺς κατοίκους τῶν σεισμοπλήκτων καὶ ὄχι μόνο περιοχῶν.

        Σεισμοὶ κατὰ τόπους, προειδοποίησε ὁ Xριστὸς ὅτι θὰ συμβαίνουν κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιρούς. Σεισμοὶ κατὰ τόπους συμβαίνουν καὶ στὶς ἡμέρες μας στὴν Πατρίδα μας. Συνηθισμένο φαινόμενο, θὰ εἰποῦν οἱ σεισμολόγοι, γιὰ μιὰ χώρα, ποὺ κατέχει τὴν ἕκτη θέσι στὶς πιὸ σεισμογόνες χῶρες τοῦ κόσμου.

        Δὲν ἀρνούμεθα βεβαίως τὴν ἐπιστημονικὴ πραγματικότητα, ὅτι ἡ Πατρίδα μας, ἂν καὶ κατέχῃ τὸ 0,02 τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς, ἀπελευθερώνει τὸ 2% τῆς παγκόσμιας σεισμικῆς ἐνεργείας κάθε χρόνο καὶ πλέον τοῦ 50% τῆς εὐρωπαϊκῆς. Oἱ ἐπιστημονικὲς ὅμως παρατηρήσεις καὶ ἀπαντήσεις, ἐὰν ἱκανοποιοῦν τοὺς κοσμικοὺς καὶ ἀδιαφόρους περὶ τὴν πίστιν ἀνθρώπους, ἐμᾶς δὲν μᾶς ἱκανοποιοῦν, ὅπως δὲν μᾶς ἱκανοποιοῦν καὶ οἱ συνεχεῖς καὶ φαιδρὲς ἀναφορὲς τῶν δημοσιογράφων στὸν μυθολογικὸ Ἐγκέλαδο, ὡς δῆθεν αἴτιο τῶν σεισμῶν. Oἱ πιστοὶ χριστιανοὶ πιστεύουν στὸ Θεὸ καὶ στὸν «πάσης ἀποδοχῆς ἄξιον»1 λόγο Tου, καὶ ὄχι στοὺς μύθους καὶ τὰ παραμύθια, στὰ ὁποῖα πιστεύουν οἱ ἄπιστοι.