π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Οἱ πνευματικές προϋποθέσεις τοῦ Ἔπους τοῦ '40"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 30 Ὀκτωβρίου 2022]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/10/40.html#more

Νηφάλιος Μέθη

Συμεών Γρηγοριάτου

Ἱερομονάχου

Δεν εἶμαι ὁ Ἅγιος Συμών ὁ Νέος Θεολόγος, οὔτε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, οὔτε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὥστε να μιλήσω γιά τή Θεία καί Νη­φάλιο Μέθη. Εἶμαι μόνο ἕνας «ὀγδοήτης» μοναχός, δηλαδή ἕνας μοναχός τῶν τελευ­ταίων καιρῶν πού μοιάζει περισσότερο με κο­σμικό παρά με μοναχό. Αὐτά πού θά πῶ εἶναι πράγματα πολύ ὑψηλά, ἀλλά πτωχά σέ προ­σωπικό βίωμα. Παρακαλῶ τήν ἀγάπη σας νά τά δεχθεῖτε μέ ἀνοχή. Ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρω­πος πού δέν ἔχει δεῖ τό θεῖο φῶς δέν ἔχει δι­καίωμα νά διδάσκει τά θεῖα στούς ἄλλους. Δέν θά μιλοῦσα, ἄν δέν πίστευα ὅτι ὀφείλω ὑπακοή στόν Πατέρα καί Ἡγούμενο τῆς Μονῆς...ὅπου ἀνήκω. Γιά νά φανερώσει ἡ ὁμιλία αὐτή τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἄς μεσιτεύσουν οἱ Ἅγιοι καί ἄς βοηθήσουν οἱ εὐχές τοῦ Γέ­ροντα καί τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς. Πι­στεύω, χάρη στήν υπακοή, ὁ Χριστός νά χο­ρηγήσει σέ μένα τόν σκοτισμένο στή διάνοια τήν εὐσεβή σκέψη καί τόν ἁρμόζοντα λόγο. Τά μόνα πράγματα στά ὁποῖα στηρίζομαι γιά νά πραγματώνω τήν ὑπνοῦσα ὁδοιπορία στήν ὁποία διαπλάθομαι «ὡς μοναχός εἶναι ἡ χαρά καί εὐλογία τῆς προσευχῆς, ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων καί προπάντων τό γεγονός ὅτι εἶμαι ὑποτακτικός σέ Γέροντα, χάρη στόν ὁποῖο ὑπάρχω καί λαλῶ — ἄν καί δέρνομαι ἀκόμα ἀπό τίς τρικυμίες τῶν παθῶν.

Μέ δέος στέκομαι ἐνώπιόν σας. Οἱ περισ­σότεροι εἶστε φοιτητές. Μπροστά σας αἰσθά­νομαι πολύ πτωχός, πτωχός σέ ἐνθουσιασμό καί ἐπαναστατική δύναμη ἐνάντια στή μουντή ἀνοστιά πού ἔχει ἐνθρονισθεῖ σήμερα στήν κοινωνία πού ζοῦμε. Δέν ἀναγνωρίζω στή γε­νεά μου κανένα δικαίωμα πάνω στή δική σας. Θά ’τανε ἔλλειψη κοσμιότητας ἀπό μέρους μου νά σᾶς μιλήσω σάν τόν πατέρα, πού, πολλές φορές, νομίζοντας ὅτι τό παιδί εἶναι «δικό του», καί ὅχι τοῦ Θεοῦ, μέ τραχύτη­τα τοῦ λέει κάνε αὐτό καί μήν κάνεις τό ἄλλο. «Ὁ Θεός ἐξαρχής ἔκανε τόν ἄνθρω­πο ἐλεύθερο», γράφει ὁ πνευματικός μου Πα­τήρ, στόν ὁποῖο μέ κόπο καί πολλή ὑπομονή μαθαίνω νά ὑπακούω σέ πλαίσια πλήρους ἐ­λευθερίας, τήν ὁποία αὐτός μοῦ παρέχει γιά νά προχωρῶ στόν ἔρωτα τῆς ἀγάπης, τοῦ Θεοῦ. Ὑποδειγματικά, ὅσον ἀφορᾶ ἐσᾶς, καί συμβουλευτικά, ὅσον ἀφορᾶ ἐμένα, θά ’θελα νά μιλήσω μέ τό πνεῦμα τοῦ Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὁποῖος ἔλεγε: «Ἀγάπα καί κάνε ὅ,τι θέλεις». Ναί, πρῶτα ἄς ἀγαπᾶμε. Ἄς μᾶς μεθύσει ἡ ἀγάπη.

Ἱστορικά στοιχεῖα γιά τόν ἅγιο Δημήτριο

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Ιστορικά στοιχεία για τον άγιο Δημήτριο

Γράφει ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από τη μελέτη του γράφοντος Αρχαίοι διωγμοί και Μάρτυρες – Ιστορικά στοιχεία για τους αρχαίους διωγμούς κατά των χριστιανών και τους μάρτυρες της Εκκλησίας. Η εικόνα με τον άγιο που ραίνει με το μύρο του τη Θεσσαλονίκη προέρχεται από το άρθρο της Σβετλάνας Ντιμιτρόβα Άγιος Δημήτριος, ο προστάτης των Βαλκανίων.

Στο βιβλίο του The Warrior Saints in Byzantine Artand Tradition, published by Ashgate, England 2003, και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο «Theoriginal Demetrius» (που δημοσιεύεται εδώ), ο συγγραφέας Christopher Walter θέτει τα ιστορικά ζητήματα που αφορούν στην αυθεντική προσωπικότητα και βιογραφία του αγίου Δημητρίου. Σημειώνει ότι στις πρώιμες βυζαντινές πηγές για τη ζωή, το μαρτύριο, αλλά και τα θαύματά του, αναφέρονται ελάχιστες πληροφορίες γι’ αυτόν: ότι ήταν μέλος αριστοκρατικής οικογένειας με υψηλή διοικητική θέση στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος παράλληλα δίδασκε κρυφά το χριστιανισμό, γι’ αυτό και συνελήφθη, φυλακίστηκε στο χώρο των ρωμαϊκών λουτρών και τελικά θανατώθηκε με αφορμή το γνωστό περιστατικό της μονομαχίας του νεαρού Νέστορα με το Λυαίο. Η ιδιότητά του ως ανώτερου αξιωματικού του ρωμαϊκού στρατού δεν αναφέρεται, τουλάχιστον ρητά (ίσως υπονοείται σε κάποια θαύματα σχετικά με την υπεράσπιση της Θεσσαλονίκης από επιδρομείς), παρά σε κείμενα που εντοπίζονται μερικούς αιώνες αργότερα.

Αναφέρει όμως επίσης ότι ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος (που, κατά τις πηγές, οικοδόμησε τον πρώτο ναό (βασιλική) προς τιμήν του αγίου Δημητρίου, αφού η ασθένεια, από την οποία έπασχε, θεραπεύτηκε από τον άγιο), είναι μια επιβεβαιωμένη ιστορική προσωπικότητα, που πιστοποιείται από μια αναφορά με χρονολογία 412-13 στον Θεοδοσιανό Κώδικα.

Ἐπιβλαβής Τόμος γιά τήν Αὐτοκεφαλία

ΕΠΙΒΛΑΒΗΣ ΤΟΜΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑΝ

Γράφει ὁ κ. Μίοντραγκ М. Πέτροβιτς, Δρ. Θεολογίας ΕΚΠΑ καὶ τ. ἐρευνητὴς τῆς Σερβικῆς Ἀκαδημίας Τεχνῶν καὶ Ἐπιστημῶν

Οἱ τελευταῖοι καινούριοι “Τόμοι” – γιὰ τὴν “Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας” ὅπως καὶ γιὰ τὴν “Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος” δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μὴ Κανονικὲς πράξεις, ὅπως γίνονταν ὅμοιες ἐπιβλαβεῖς πράξεις καὶ πολὺ παλαιότερα.

Ἡ στάση τῶν Διοικούντων τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας – ἀρχίζοντας παλαιὰ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σάββα καὶ φτάνοντας μέχρι καὶ τὸ 1959 καὶ τὸ Μάϊο τοῦ 2022, ὅταν ἔγινε ἡ χορήγηση τοῦ Τόμου τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Ἐκκλησία μὲ ἕνα ἀνύπαρκτο, μπερδεμένο ὄνομα – ἦταν στάση ἑνωτικὴ καὶ ὄχι στάση διάλυσης. Μὲ αὐτὸν τὸν Τόμο, ποὺ ἔχει ἕνα μὴ βιώσιμο ὄνομα – “Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία – Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος” ἡ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία:

• ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς δικές της ἀποφάσεις, ποὺ ἐλήφθησαν νωρίτερα σὲ σχέση μὲ τὸ ἴδιο ζήτημα,

• καταπατᾶ τὰ Κανονικὰ δικαιώματα τοῦ ὑφισταμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου (Јован), στὸν ὁποῖον ὁ Πατριάρχης Παῦ­λος (Павле) ἐξέδωσε Βεβαίωση (Πρ. 172 τῆς 24ης Μαΐου 2005) ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἐξελέγη «ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καὶ Μητροπολίτης Σκοπίων, Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιερατικῆς Συνόδου τῆς αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος καὶ Ἐπικεφαλῆς τῆς ἰδίας». Στὴν ἐξήγηση αὐτῆς τῆς Βεβαίωσης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: «Βάσει τοῦ ἄρθρου 5 τῆς Συμφωνίας γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας, ποὺ ὑπογράφηκε στὴ Νὶς στὶς 17. Μαΐου 2002 καὶ στὴ συνέχεια ἐγκρίθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἀρχιερατικὴ Σύνοδο Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας (ΑΣ ἀρ. 38/ ἀρχεῖο 16 ἀπὸ 22 Μαΐου 2002) καὶ βάσει τῆς Ἀναφορᾶς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.Ἰωάννου (σερβικά/ Митрополит велеског и повардарског Господин Јован), τοῦ Ἐξάρχου μας γιὰ ὅλες τὶς Ἐπαρχίες τῆς Ὀρθοδόξου Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδας, Ἀρ. 41 τῆς 2ας Μαρτίου 2004, περὶ συγκρότησης τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιερατικῆς Σύνοδο τῆς προαναφερθείσας Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ γιὰ τὴν ἐκλογὴ Προέδρου τῆς ἰδίας Ἱερᾶς Ἀρχιερατικῆς Συνόδου, ἐπιβεβαιώνουμε ἐπισήμως τὴν ἐκλογὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ἰωάννη… γιὰ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος καὶ Μητροπολίτη Σκοπίων… Ἀνακοινώνουμε ἐπίμονα καὶ κάνουμε γνωστὸ σὲ ὅλους ὅτι μετὰ τὴν ἐπιβεβαίωσή μας, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καὶ Μητροπολίτης Σκοπίων κ. Ἰωάννης (σερβικά/ Јован) εἶναι ὁ κανονικὸς καὶ νόμιμος Ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος, τῆς αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐντὸς τοῦ Σερβικοῦ Πατριαρχείου, καὶ ὅτι ὅλοι θὰ πρέπει νὰ τὸν ἀναγνωρίζουν καὶ νὰ τὸν σέβονται ὡς τέτοιο»,

Νοερά προσευχή μέ τήν διάνοια καί τήν καρδιά,Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

61. Νοερά προσευχή μέ τήν διάνοια καί τήν καρδιά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,11-2-2019

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μᾶς δίδαξε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, «νά ἀποδίδουμε τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ»[1]. Καί τί εἶναι αὐτό πού κατεξοχήν πρέπει νά ἀποδίδουμε εἰς τόν Θεόν; Δέν εἶναι ἄλλο παρά ἡ ἀγάπη εἰς τόν Θεόν, ὅπως λέει ἡ πρώτη ἐντολή «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου»[2]. Καί πῶς μπορεῖ κανείς νά ἐκπληρώσει αὐτή τήν ἐντολή; Δηλαδή μέ ὅλη του τήν καρδιά, τήν διάνοια, τήν σκέψη, τή δύναμη, τήν ψυχή, νά ἀγαπήσει τόν Θεό; Αὐτό κατεξοχήν ἐκπληρώνεται μέ τήν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν, οἱ ὁποῖες ὅμως μποροῦν νά τηρηθοῦν μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος συνεργαστεῖ μέ τήν θεία Χάρη.

Ὅταν ἡ βούληση τοῦ ἀνθρώπου συνεργήσει καί συγκατατεθεῖ καί ἀποδεχθεῖ τήν προσφορά τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τοῦ δίδεται μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος τηρήσει της ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί κατεξοχήν τήν ἀδιάλειπτο προσευχή, τήν νοερά προσευχή, τότε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά δεχθεῖ τίς θεῖες δυνάμεις, οἱ ὁποῖες θά τόν βοηθήσουν νά τηρήσει καί ὅλες τίς ὑπόλοιπες ἐντολές. Ἄλλωστε ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στόν Θεό, τότε καί δέν ἁμαρτάνει. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή λοιπόν, ἐπιτυγχάνει ὁ ἄνθρωπος νά ἀγαπήσει τόν Θεό, νά τηρήσει τίς ἐντολές καί νά μήν ἁμαρτάνει.

«Τόν νοῦ νά ἔχεις στόν Θεό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «καί ἡ καρδιά αὐθόρμητα σκιρτάει ἀπό χαρά», γιατί μέσα στήν καρδιά ἐναποτίθεται καί βλαστάνει καί αὐξάνει ἡ ἀγάπη στόν Θεό, ὁ θεῖος ἔρωτας, καί κατοικεῖ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος φέρνει καί τήν χαρά. Ἀκοῦστε νά σᾶς πῶ καί κάτι», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «πού μοῦ συνέβηκε. Εἶχε ἔρθει ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος ἕνας μοναχός πού ἀσχολεῖται μέ τήν νοερά προσευχή. Μοῦ λέει λοιπόν:

- Πῶς κάνεις τήν νοερά προσευχή; Κάθεσαι σέ χαμηλό σκαμνάκι καί σκύβεις τό κεφάλι σου καί συγκεντρώνεσαι;

- Ὄχι, μές στόν νοῦ μου λέω τό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, καθαρά καί προσέχω τίς λέξεις. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. Κύριε Ἰησοῦ. Ἔτσι τό κάνω, μές στόν νοῦ μου καί προσέχω μόνο τίς λέξεις.

- Γέροντα δέν τά λέεις καλά. Πολύ πλανεμένα τά λέεις. Πρέπει ὁ νοῦς νά εἶναι μές στήν καρδιά. Γι' αὐτό λέγεται καρδιακή προσευχή.

Ὁ Γέροντας ὅμως τοῦ εἶπε:

- Νά σοῦ πῶ καί κάτι ἄλλο; Μερικές φορές πού τύχαινε νά ἔχω πειρασμό, ἔβαζα στόν νοῦ μου τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου μέ καρφωμένα τά χέρια καί τά πόδια νά στάζουν αἷμα καί τό ἀκάνθινο στεφάνι νά Τοῦ τρυπάει τό μέτωπο κι ἐγώ γονατισμένος στά πόδια Του ἔλεγα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.

- Καί δέν ἔβαζες τόν νοῦ στήν καρδιά;

- Ὄχι, τοῦ λέω.

- Ἔχεις πλάνη, μοῦ λέει. Πρέπει ὁ νοῦς νά εἶναι στήν καρδιά. Γι' αὐτό καί λέγεται καρδιακή προσευχή. Πλάνη! Ἐπῆγε νά φύγει.

"Χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος"

"Χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος"

(Κοσμᾶς Αἰτωλός)

Ἡρακλῆς Ρεράκης, καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων

Ἀφορμή γιά τό παρόν ἄρθρο ἦταν, ἀφενός, ἡ ἔναρξη τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς καί, ἀφετέρου, ἡ αὔξηση τοῦ φαινομένου πού σχετίζεται μέ κάποιες ὁμάδες μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μέ τήν ἐπικαιρότητα, φαίνεται νά αὐξάνονται ὅλο καί πιό πολύ σέ ὁλόκληρη τή χώρα, ἀσκῶντας πράξεις βίας, ἐπιθετικότητας καί... ἐγκληματικότητας.

Ὁ Ἅγιος τῶν σχολείων, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779) θεωροῦσε ἀπαραίτητο τό σχολεῖο γιά τήν κοινωνική εὐρυθμία, διότι, ὅπως μέ σοφία ἔλεγε, χωρίς αὐτό περπατοῦμε, ὡς κοινωνία, στό σκότος: «Δέν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τό Γένος μᾶς ἀπό τήν ἀμάθεια καί ἐγίναμεν ὡσάν θηρία; Διά τοῦτο σᾶς συμβουλεύω νά κάμετε σχολεῖον, δια νά ἐννοῆτε τό ἅγιον Εὐαγγέλιον καί τά λοιπά βιβλία... Καλύτερον, ἀδελφέ μου, νά ἔχεις ἑλληνικόν σχολεῖον εἰς τήν χώραν σου, παρά νά ἔχεις βρῦσες καί ποτάμια. Καί ὡσάν μάθεις τό παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος».

Τρεῖς αἰῶνες, ἀργότερα, μέ τήν ἀρχή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, διερωτᾶται κανείς, ἄν τό σημερινό ἑλληνικό σχολεῖο ἔχει τόν στόχο καί τήν προοπτική νά μειώνει τό ὑπάρχον κοινωνικό σκότος καί νά ἀνοίγει τον νοῦ καί τίς καρδιές τῶν μαθητῶν/τριῶν στήν ἄσκηση ἐνάρετης ζωῆς.

Στό ἐρώτημα αὐτό μποροῦμε νά ἀπαντᾶμε θετικά καί αἰσιόδοξα, γνωρίζοντας ὅτι οἱ νομικές βάσεις καί οἱ παιδαγωγικές ἀρχές τῶν σχολείων μας, ὅταν ἐφαρμόζονται μέ συνέπεια, συμβάλουν, σέ μεγάλο βαθμό, στήν ὁμαλή καί γόνιμη ἔνταξη τῶν μαθητῶν στόν κοινωνικό ἱστό.

Κάτ΄ ἀρχάς, σύμφωνα μέ τόν ἰσχύοντα Νόμο 1566 τοῦ 1985, ἄρθρο 1, ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ ὁποίου παραθέτουμε παρακάτω, «σκοπός τῆς Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης εἶναι νά συμβάλει στήν ὁλόπλευρη, ἁρμονική καί ἰσόρροπη ἀνάπτυξη τῶν διανοητικῶν καί ψυχοσωματικῶν δυνάμεων τῶν μαθητῶν, ὥστε, ἀνεξάρτητα ἀπό φῦλο καί καταγωγή, νά ἔχουν τή δυνατότητα νά ἐξελιχθοῦν σέ ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καί νά ζήσουν δημιουργικά.

Εἰδικότερα, ὑποβοηθεῖ τούς μαθητές:

Ὀρμονοθεραπεία γιά ἐπιβεβαίωση φύλου σέ παιδιά: Ἡ μεγαλύτερη κλινική φύλου στό Ἡνωμένο Βασίλειο ἀπειλεῖται μέ ὁμαδική ἀγωγή ἀπό γονεῖς πού εἶδαν τή ζωή τῶν παιδιῶν τους νά καταστρέφεται

«…Οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν», δήλωσε ο δικηγόρος των οικογενειών των εναγόντων.

International Family News

Johann R. Porter -21 Αυγούστου 2022

Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Έφτασε η πολιτεία να ποινικοποιήσει τη φροντίδα του γονέα για το παιδί του που έχει διαταραγμένη αντίληψη για το φύλο του. Ο γονέας “παραβιάζει τα σεξουαλικά δικαιώματα του παιδιού του”…* Το κράτος και η “επιστήμη” γνωρίζουν καλύτερα…..Στην Αγγλία η μεγαλύτερη κλινική φύλου διέκοψε τη λειτουργία της, αφού όμως πρώτα έβλαψε ανεπανόρθωτα τα παιδιά με την ακολουθούμενη τακτική της επιβεβαίωσης του «επιθυμητού φύλου». Τώρα όμως τα πειράματα σε βάρος των παιδιών εκεί σταμάτησαν και οι γονείς ανέλαβαν δράση δικαστικά….

______________________

Η κλινική Tavistock Gender Clinic του Λονδίνου αντιμετωπίζει κύμα αγωγών από περισσότερες από 1.000 οικογένειες των οποίων τα παιδιά έλαβαν ορμόνες αντιθέτου φύλου και αναστολείς εφηβείας, ως μέρος μιας θεραπείας «επιβεβαίωσης» του νέου «κατ΄επιλογήν» φύλου.

Η κλινική Tavistock δέχθηκε επικρίσεις μετά από ανεξάρτητη έρευνα. Στη αναφορά ασκείται κριτική εφόσον διαπιστώθηκε η έλλειψη ασφαλών και έγκυρων δεδομένων ως προς την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της συνταγογράφησης ορμονών σε εφήβους με δυσφορία φύλου. Μερικοί γιατροί της κλινικής δήλωσαν ότι αισθάνθηκαν «πιεσμένοι» να δίνουν στα παιδιά ορμόνες.

Ο Tom Goodhead, δικηγόρος της διεθνούς δικηγορικής εταιρείας Pogust Goodhead, ο οποίος θα εκπροσωπήσει τις οικογένειες, επέκρινε την κλινική για βιαστική διαχείριση των εφήβων, λανθασμένη διάγνωση και λάθος χειρισμό τους:

Τῆς καρδιακῆς ἡσυχίας πρότυπο καί παράδειγμα....

"Της καρδιακής ησυχίας αγαπητέ, πρότυπο και παράδειγμα (αν θέλεις να αγωνίζεσαι) να έχεις το μικρό ζωύφιο, την αράχνη.

Διαφορετικά δεν θεωρείσαι ότι ησύχασες στο νου όπως πρέπει. Η αράχνη κυνηγά τις μικρές μύγες. κι εσύ, αν ησυχάζεις κοπιάζοντας μέσα στην ψυχή σου, δεν θα πάψεις να σκοτώνεις πάντοτε τα μικρά νήπια της Βαβυλώνας. με τον φόνο αυτόν μακαρίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα δια του Δαβίδ(Ψαλμ. 136,9)."

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος

Προς τον Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως και αρετής.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_19.html

3 Νοεμβρίου. Ἀκεψιμᾶ, Ἰωσήφ, Ἀειθαλᾶ μαρτύρων (δ ́ αἰ.)· ἀνακομιδὴ λειψάνων Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου. Γεωργίου νέου ἱερομάρτυρος τοῦ Νεαπολίτου (†1797). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. α΄ 24 - β΄ 1).

Κολ. 1,24           Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία,

Κολ. 1,24                   Τωρα δε φυλακισμένος και δέσμιος χαίρω δια τα παθήματα, που υποφέρω προς χάριν σας και αναπληρώνω όσα δεν επρόφθασε να πάθη δια σας ο Χριστός, τα αναπληρώνω σαν εργάτης του Ευαγγελίου του, που εν μέσω κόπων και κινδύνων και θλίψεων, προσφέρω την σωτηρίαν στους συγχρόνους μου ανθρώπους. Και υφίσταμαι αυτά δια το σώμα του Χριστού, το οποίον είναι η Εκκλησία.