ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Παρασκευή 5 Απριλίου 2019
Κυριακή Δ Νηστειῶν (Εβρ.6,13 έως 20 ).Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Εβρ.6,13 έως 20 )
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]
«Τῷ γάρ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ λέγων(:Οι επαγγελίες του Θεού θα πραγματοποιηθούν οπωσδήποτε. Διότι όταν έδωσε ο Θεός τις επαγγελίες στον Αβραάμ, ορκίστηκε ότι θα τις πραγματοποιήσει. Κι επειδή δεν είχε κανένα ανώτερό Του ο Θεός να ορκιστεί σε Αυτόν, ορκίστηκε στον εαυτό Του και είπε:) ‘’Ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε’’(:‘’Σου υπόσχομαι αληθινά ότι θα σε ευλογήσω πολύ πλούσια και θα πληθύνω πάρα πολύ τους απογόνους σου)καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας(:Έτσι πήρε ο Αβραάμ την υπόσχεση του Θεού. Κι αφού περίμενε με υπομονή πολλά χρόνια, πέτυχε την εκπλήρωση της ευλογίας που του υποσχέθηκε ο Θεός, ως προς το σημείο που αναφερόταν στην επίγεια ζωή του. Απέκτησε δηλαδή από τη Σάρρα παιδί, από το οποίο πληθύνθηκαν οι απόγονοι του πατριάρχη κι έγιναν ένα μεγάλο έθνος).Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος (:Ο Θεός ορκίστηκε στον εαυτό Του. Οι άνθρωποι βέβαια ορκίζονται στο Θεό, ο οποίος είναι ανώτερος από όλους. Και δίνουν όρκο οι άνθρωποι για να σταματήσουν κάθε αντίρρηση και αμφισβήτηση μεταξύ τους και για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια των λόγων τους)».
Αφού επέκρινε σφοδρά τους Εβραίους και αφού τους φόβισε αρκετά, πρώτα τους παρηγορεί με τους επαίνους και ύστερα με το ότι θα πραγματοποιηθούν οπωσδήποτε οι ελπίδες τους, πράγμα που είναι και ισχυρότερο. Δεν τους παρηγορεί όμως από τα παρόντα, αλλά πάλι από τα περασμένα. Αυτό τους έπειθε περισσότερο. Όπως δηλαδή στην τιμωρία τούς φοβίζει περισσότερο με εκείνα, έτσι και στα βραβεία τους παρηγορεί με αυτά, δείχνοντας ποια είναι η συνήθεια του Θεού. Και είναι αυτή η συνήθεια του Θεού, να μην εκπληρώνει δηλαδή αμέσως τις υποσχέσεις Του, αλλά ύστερα από πολύ καιρό. Και το κάνει αυτό, και για να φανερώσει μια μέγιστη απόδειξη της δύναμής Του, και για να οδηγήσει και εμάς στην πίστη, ώστε όσοι ζουν σε θλίψεις και δε λαμβάνουν τις υποσχέσεις ούτε τους μισθούς να μην αποκάμουν από τους κόπους τους. Και αφού τους άφησε όλους, παρόλο που μπορούσε να αναφέρει πολλούς, εστίασε στον Αβραάμ και εξαιτίας του αξιώματος του προσώπου αυτού και εξαιτίας του ότι σε αυτόν κυρίως είχε συμβεί αυτό. Αν και βέβαια στο τέλος της επιστολής λέγει ότι όλοι αυτοί, αφού είδαν από μακριά και ασπάσθηκαν τις υποσχέσεις, δεν τις έλαβαν, για να μη φτάσουν στην τελειότητα χωρίς εμάς.
«Όταν ο Θεός» λέγει, «έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε κανέναν ανώτερο για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό Του λέγοντας:’’αλήθεια, σου υπόσχομαι ότι θα σε ευλογήσω πλούσια και θα πληθύνω πολύ τους απογόνους σου’’. Και έτσι με την υπομονή που επέδειξε ο Αβραάμ προσμένωντας την εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού, προσέλκυσε τη θεία χάρη και πραγματοποίησε την υπόσχεση».
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ!!!»
«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ!!!»
Πάντοτε και ιδιαιτέρως με την είσοδο στην Μεγάλη Σαρακοστή, η δαιμονική πολεμική κατά Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και κατά της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας Του μαίνεται!!! Όταν μάλιστα ο εχθρός καταφέρη (που, δυστυχώς, πολλές φορές το πετυχαίνει), να φέρη στο προσκήνιο θέματα, που μπορούν να δημιουργήσουν αναστάτωση στους απλούς πιστούς και εμπλέξη σ’αυτά ακόμα και μεγαλοσχήμους κληρικούς, τότε, κυριολεκτικά το… χαίρεται…!
Η δισχιλιετής, όμως, χριστιανική εμπειρία, έχει αναμφισβήτητα αποδείξει ότι, δίχως την παραμικρή εξαίρεση (!!), όλο αυτό το μένος, το σκοτάδι και η αναταραχή εξαφανίζονται, με την απλή αναλαμπή της πρώτης Αναστάσιμης ακτίνας!!! Το ίδιο, με απόλυτη βεβαιότητα, θα συμβή και τώρα, έστω και αν όλα τα μέσα μαζικής αποβλακώσεως και συστηματικής αντίχριστης και αντορθόδοξης σκληρής προπαγάνδας, από το πρωΐ μέχρι την άλλη μέρα το ξημέρωμα λυσσομανούν, προβάλλοντας θέσεις και απόψεις αρμοδίων και μη, ως προς το θέμα του Αγίου Φωτός, που το Μέγα Σάββατο το μεσημέρι πηγάζει από τον Πανάγιο Τάφο Του Σωτήρα και Λυτρωτή μας, στα Ιεροσόλυμα!!!
Η απάντηση μας προς όλους, ανεξαιρέτως, τους αρνητές και αμφισβητίες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ είναι απλή και σαφής, και περιλαμβάνεται στα κάτωθι σημειούμενα:
Α’. Το Άγιο Φως, αποτελεί ένα, όντως, θαυμαστό γεγονός, που ιστορικά(!!) μαρτυρείται από τους αντικειμενικούς καταγραφείς της Ιστορίας, έστω και αν οι ίδιοι, ως πρόσωπα, δεν το είχαν στην παράδοση και στα πιστεύματα τους!! Για παράδειγμα, ο μέγιστος Γάλλος Βυζαντινολόγος (πράγματι σοφός για την εποχή του, διότι συγχρόνως ήταν: Ιστορικός, Ιατρός, Αρχαιολόγος και ειδικός Νομισματολόγος) ο GUSTAVE SCHLUMBERGER (1844-1929), στο περίφημο έργο του«Η Βυζαντινή Εποποιία» και στο δεύτερο μέρος της ιστορίας περί του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου, αναφέρει μια καταπληκτική – συγκλονιστική πληροφορία περί του Αγίου Φωτός:
Ἡ δράση τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη τά χρόνια τῆς Κατοχῆς (1942-46) στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Επιστολή ἀπό το βιβλίο: ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Μὲ τὴ δρᾶσι τοῦ ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς (1942-46) στὴ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ὁ ταγματάρχης τῆς Χωροφυλακῆς Φλωρίνης Κων. Κανᾶς ἐνημερώνει γιὰ ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ συνέβη στὴ Φλώρινα: Ὁ διχασμένος λαός, μέσα σὲ δύο μῆνες ἑνώθηκε ὡς «μία οἰκογένεια ἀληθινὰ πατριαρχική» καὶ ἡ ξένη προπαγάνδα ἔπαθε πανωλεθρία. «Ὅλοι διερωτῶνται ποιός τοὺς ἄλλαξε»;
Διαβάστε τὴν ἐπιστολή:
ΑΠΟΡΡΗΤΟ
Ἀριθ. Ἐμπιστευτικῆς 347, 12.3.43
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Γραφεῖον Εἰδικῆς Ἀσφαλείας
Ἀριθ. 85/52/3
Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 26ῃ Φεβρουαρίου 1943
Πρὸς ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Διεύθυνσι Ἀσφαλείας ΑΘΗΝΑΣ
«Ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐργασία τοῦ Ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτου»
Λαμβάνω τὴν τιμὴν ν᾽ ἀναφέρω ὅτι εἶναι γνωστὴ Ὑμῖν ἡ δημιουργηθεῖσα ἐνταῦθα ἕνεκεν τῆς πολεμικῆς συμφορᾶς, ἔκρυθμος κατάστασις, αἱ ἐκτροπαί, αἱ ἀντεθνικαὶ ἐκδηλώσεις, τὰ μίση μεταξὺ τῶν κατοίκων, καὶ γενικῶς ὁ ἀγὼν τῆς ἀλληλοεξοντώσεως τῶν πολιτῶν, λόγῳ τῆς διασταυρώσεως τῶν ἐθνικῶν ρευμάτων.-
Ἡ κατάστασις αὐτὴ δὲν ἔσχε μόνον Ἐθνικὴν σημασίαν, ἀλλὰ καὶ ἐπέφερε καὶ τὴν θρησκευτικὴν χαλάρωσιν. Ἤδη ὅμως ὅλα μετεβλήθησαν καὶ ἡ κοινωνία Φλωρίνης ἐν πολλοῖς ἐμφανίζεται ὡς μία οἰκογένεια ἀληθινὰ πατριαρχικὴ ἑνωμένη σφικτὰ μὲ τοὺς δεσμοὺς ποὺ δημιουργεῖ τὸ πνεῦμα τῶν παλαιῶν παραδόσεων.-
Ὅλοι διερωτῶνται τί ἆραγε συνετέλεσεν εἰς τὴν συμφιλίωσιν ταύτην τῆς πλειάδος τῶν πολιτῶν, οὕς φρονήματα καὶ ἀντιλήψεις χωρίζουν; Καὶ ἰδοὺ ἡ ἀπάντησις: Εἷς σεβαστὸς Πρεσβύτης ἀφιχθεὶς ἐνταῦθα ἀπὸ διμήνου, ὁ Ἱεροκήρυξ Καντιώτης, ὁ Θεοειδὴς αὐτὸς Ἐθναπόστολος, ὅστις ἄοκνος καὶ ἐν παντὶ τόπῳ καὶ χρόνῳ καὶ μὲ ἐπιβλητικὴν σοβαρότητα ἐξαγγέλλει μεγαλοσήμαντα Ἐθνικοθρησκευτικὰ κηρύγματα πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως Φλωρίνης, οἵτινες ἀνεξαρτήτως φύλου καὶ ἡλικίας τὸν παρακολουθοῦν μὲ ἀληθινὴν κατάνυξιν. Οὐδέποτε αἱ ἐκκλησίαι Φλωρίνης ἐγνώρισαν τοσαύτην κοσμοσυρροὴν οἵαν τῆς παρούσης ἐποχῆς , οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν ἐπεδείξαντο οἱ ἐκκλησιαζόμενοι τοσαύτην εὐλάβειαν πρὸς τοὺς οἴκους τοῦ Θεοῦ καὶ ἀδελφότητα ἀλλήλοις.-
Ὁ φθόνος
Ο φθόνος είναι μια λύπη και μια πικρία για την υπεροχή, την προκοπή ή τα αγαθά του πλησίον. Αλλά και αντίστροφα, φθόνος είναι επίσης η χαρά για τη δυστυχία του πλησίον.
Ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης λέει, ότι δύο τύποι ανθρώπων είναι υποδουλωμένοι στο πάθος του φθόνου,
α) οι φιλόδοξοι, γιατί δεν υποφέρουν να τους ξεπερνούν άλλοι σε φήμη, δόξα, πλούτη κ.λ.π. και
β) οι μικρόψυχοι και ανικανοποίητοι, γιατί, όσα αγαθά κι αν έχουν, πάντα τα ξένα τους φαίνονται καλύτερα και μεγαλύτερα.
Ο φθόνος είναι, φυσικά, βαρύ αμάρτημα, γιατί αντιστρατεύεται την αγάπη, που γνώρισμά της είναι το "να μετέχει κανείς στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται"(Ρωμ. 12:15).
Πολλές φορές συμβαίνει να νιώθουμε λύπη όχι για το ότι ο πλησίον έχει αγαθά, αλλά για το ότι δεν έχουμε κι εμείς όσα κι εκείνος. Μας πικραίνει δηλαδή η ευτυχία του πλησίον, καθώς τη συγκρίνουμε με τη δική μας δυστυχία, χωρίς όμως να θέλουμε το κακό του. Αυτό λέγεται ζήλια. Δεν είναι καθαυτό φθόνος, πλήν όμως κι αυτή είναι μια λιγότερο σοβαρή εκδήλωση του ίδιου πάθους και μια πιο ελαφριά αμαρτία.
Η ζήλεια για πνευματικά πράγματα δεν είναι αμαρτία. Όταν δηλαδή βλέπουμε το συνάνθρωπό μας να είναι ελεήμων, πράος, ταπεινός, φιλεύσπλαχνος και, γενικά, ενάρετος, είναι καλό να ζηλέψουμε τις αρετές του και να τον μιμηθούμε. ";Να επιθυμείτε με ζήλο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος";, λέει ο απόστολος Παύλος (Α΄Κορ. 14:1). Και αλλού γράφει: ";Σας ζηλεύω με θεϊκή ζήλεια"; (Β΄Κορ. 11:2). Μια τέτοια ζήλεια είναι και επαινετή και ωφέλιμη.
Τό νά μοιάζουμε μέ τόν Χριστό σημαίνει νά ἀποκτήσουμε τά χαρακτηριστικά του: εἰλικρίνεια, πραότητα, δικαιοσύνη, ταπεινοφροσύνη καί φιλανθρωπία.
Πάτερ Θαδδαίος: "Ενώ εμείς καλούμαστε να πράττουμε καλά έργα δεν σωζόμαστε κάνοντας μόνο καλά έργα.
Αν εμείς σωζόμασταν κάνοντας μόνο καλά έργα τότε δεν θα χρειαζόταν να έρθει ο Χριστός να μας σώσει.
Στην ουσία εμείς καλούμαστε να είμαστε και καλοί χριστιανοί και και να κάνουμε καλά έργα. Και πάνω απ΄όλα σωζόμαστε με την ελεημοσύνη του Θεού. Η σωτηρία έρχεται μόνο όταν αλλάζει ο νους μας με τη δύναμη του Θεού.
Ο Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος αναφέρει ότι είναι απαραίτητο μέχρι το τέλος της κοσμικής μας ζωής να αποκτήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Θεού την ησυχία, την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα: "Η μελλοντική ζωή η ζωή των χριστιανών στον άλλο κόσμο δεν εξαρτάται ούτε κρίνεται με το αν ο άνθρωπος αρνήθηκε τα επίγεια αγαθά ούτε αν κατέφυγε στον μοναχισμό ούτε αν νήστευε ούτε αν αγρυπνούσε ούτε αν προσευχόταν ούτε αν έκλαιγε ούτε αν έκανε καλά έργα στη ζωή του αλλά προσεκτικά θα κριθεί αν είχε κάποια ομοιότητα με τον Χριστό ομοιότητα σαν αυτή που έχει ο γιος με τον πατέρα του.
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἀκόμη αὐτὸ ἔλειψε, νὰ μᾶς πῆς ὅτι οἱ γονεῖς σου σοῦ ἔδωσαν ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ ἔχεις»
–Γέροντα, ἐγώ, ὅταν πέφτω συνέχεια σὲ κάποιο πάθος, λέω: «Ἔτσι γεννήθηκα, τέτοια εἶμαι».
–Ἀκόμη αὐτὸ ἔλειψε, νὰ μᾶς πῆς ὅτι οἱ γονεῖς σου σοῦ ἔδωσαν ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ ἔχεις. Ἀπὸ πάππον πρὸς πάππον ὅλα τὰ ἐλαττώματα σ ̓ ἐσένα δόθηκαν καὶ ὅλα τὰ χαρίσματα στοὺς ἄλλους;...
Μήπως τὰ βάζεις καὶ μὲ τὸν Θεό; Ὅποιος λέει: «ἐγὼ αὐτὸν τὸν χαρακτήρα ἔχω, ἔτσι γεννήθηκα, ἔχω ἄσχημες κληρονομικὲς καταβολές, μ ̓ αὐτὲς τὶς συνθῆκες μεγάλωσα, ἄρα δὲν μπορῶ νὰ διορθωθῶ...», εἶναι σὰν νὰ λέη:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
