π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ἡ τελωνική προσευχή τοῦ π. Εὐσεβίου Βίττη"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2022]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/02/blog-post_892.html#more

Ἅγιος Αὐξέντιος ὁ ἐν τῷ Βουνῶ (14 Φεβρουαρίου †) - Ὁ ἅγιος μοναχός, ποὺ ἐνέκρινε τὶς ἀποφάσεις της Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὴ Χαλκηδόνα

(Ἀναδημοσίευση, 14-2-2018)

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, δάσκαλος

Σχόλιο: Λίαν ἐπίκαιρη ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Αὐξεντίου, ποὺ ἔρχεται νὰ ἀκυρώσει τὴν δεσποτικὴ νοοτροπία ἀλλὰ καὶ τὴ ρήση, τοῦ τύπου: «Δὲν μπορεῖ ἕνας ἱερεὺς νὰ εἶναι περισσότερο Ὀρθόδοξος ἀπὸ ἕναν Μητροπολίτη». Ἀκόμη δέ, ἐπιβεβαιώνει ὡς φορέας τῆς ἁγίας Παραδόσεως, πὼς κάθε ἁγιασμένη ψυχή, ὅποιας καταγωγῆς καὶ κατηγορίας καὶ μόρφωσης, ἔχει δικαίωμα καὶ ἐπιβάλλεται νὰ συμμετέχει σὲ ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, γιὰ τὴν ὀρθοτομία τῆς Ἀλήθειας. Ὁ ἅγιος Αὐξέντιος, βέβαια, δὲν ἦταν οὔτε ἱερέας, ἀλλὰ ἕνας ἁπλὸς μοναχός!

1. Στὸν «Συναξαριστὴ» τοῦ ἁγίου Νικοδήμου διαβάζουμε, μεταξὺ τῶν ἄλλων γιὰ τὸν ἅγιο:

Αὐτὸς ὁ ἅγιος ἔζησε...κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, κατὰ τὸ ἔτος 440. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, ἦταν δὲ κατὰ τὸ ἀξίωμα Σχολάριος. Ὅταν δὲ ἔγινε μοναχός, ἀνέβηκε στὸ βουνό, τὸ ὁποῖο βρίσκεται σὲ ἕνα μικρὸ νησί, τὴν Ὀξεία, κοντὰ στὴ Χάλκη καὶ στὰ ἄλλα νησιά, ποὺ εἶναι κοντὰ στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν δὲ ὁ ἅγιος αὐτὸς κατὰ τὴν ἄσκηση καρτερικότατος καὶ κατὰ τὴν πίστη ὀρθοδοξότατος, διότι ἔλεγξε μὲν πολὺ τὴν κακοδοξία τοῦ Νεστορίου καὶ τοῦ Εὐτυχοῦς, ἀποδέχτηκε δὲ τὴν ἐν Χαλκηδόνι Ἁγία καὶ Οἰκουμενικὴ Τετάρτη Σύνοδο.

2. Στὸ «Ἁγιολόγιο Ὀρθοδοξίας», τοῦ Χ. Τσολακίδη, ἐπίσης διαβάζουμε, μεταξὺ ἄλλων:

Ὁ Αὐξέντιος ἀπέκτησε τόση πολλὴ ἐκτίμηση ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν ἀκρίβεια τῶν θεολογικῶν του γνώσεων καὶ τὴ μεγάλη του ἀρετή, ὥστε προσεκλήθη σὰν ἁπλὸς μοναχὸς τὸ 451 νὰ παραστεῖ στὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Χαλκηδόνα.

3. Στὸν «ΝΕΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Ἐκδόσεις: «ΙΝΔΙΚΤΟΣ», ὑπὸ Ἱερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, ἐπίσης, μεταξὺ ἄλλων, διαβάζουμε:

Ψηλά τά χέρια. Κάτω τά μαχαίρια. Ἀπόψε ἔγινε θαῦμα τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους!

Θαύμα στον Κωνσταντίνο Λιβαδά, υπάλληλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν ήταν νέος. Να πώς το περιγράφει:

«Τον Ιανουάριο του 1931 νοσηλευόμουν στην Πολυκλινική Αθηνών με απόστημα στο ήπαρ. Επί τέσσερις εβδομάδες με βασάνιζε ο πυρετός. Είχαν νυχθημερόν 38-40 βαθμούς και πόνους φοβερούς. Αποφασίστηκε να γίνει εγχείριση.

Ήταν παραμονή του αγίου Χαραλάμπους, 9 Φεβρουαρίου του 1931. Το απόγευμα και ενώ βρισκόμουν λόγω του μεγάλου πυρετού σε λήθαργο και εξαντλητική κατάσταση, βλέπω να εισέρχεται στο δωμάτιό μου ένας ιερωμένος μεγαλοπρεπής με μακρυά γενειάδα. Πλησίασε εμένα και όχι τον απέναντί μου ασθενή που χαροπάλευε από περιτονίτιδα.

Μου θώπευσε το κεφάλι και μου είπε:

– Μη φοβάσαι… Αύριο θα είσαι τελείως καλά. Είσαι καλό παιδί.

Όταν έφυγε, ρώτησα την Μοναχή Ευανθία που βρισκόταν κοντά μου και τελούσε χρέη νοσοκόμας ποιος ήταν ο κληρικός που ήλθε;

– Δεν είδα κανένα κληρικό, είπε εκείνη.

Της εξιστόρησα κατόπιν το συμβάν. Σταυροκοπήθηκε και μου είπε:

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος.

Ο στίχος 15 τώρα εδώ θα κατέβει στο Μυστήριον της κυήσεως, και θα πει:

οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου ἀπὸ σοῦ, ὃ ἐποίησας ἐν κρυφῇ,

Δεν στάθηκε κρυφό το κόκκαλό μου, η σπονδυλική μου στήλη. Δηλαδή, η κατασκευή μου που αποτελεί το θεμέλιόν της.

Όπως θα ξέρετε η σπονδυλική στήλη αποτελεί το θεμέλιον της σωματικής μας κατασκευής. Όπως βάζουμε κάποια αγκωνάρια μες στα θεμέλια, σίδερα, ξέρω ‘γω τσιμέντα κλπ, τα οποία δεν φαίνονται αλλά πάνω στα οποία στηρίζεται μετά η ύπαρξις. Βλέπετε στηρίζονται όλα αυτά, οι σάρκες, τα πάντα, όλα πάνω σε κάποια θεμέλια. Για να κινώ τα χέρια μου, τη γλώσσα μου, τα μάτια μου… είναι από μέσα τα θεμέλια. Τα θεμέλια είναι τα κόκκαλα, είναι ο σκελετός.

Ωραία λοιπόν έκφρασις αυτή ότι το οστούν μου, δηλαδή ο θεμέλιος της υπάρξεώς μου, η σπονδυλική μου στήλη δεν σου είναι κρυφή.

Πότε;

Όταν την κατέθετες εκεί στα σπλάχνα της μητέρας μου για να αρχίσω την ύπαρξή μου. Όπως ένα σπίτι ξεκινάει καταθέτοντας τον θεμέλιον λίθον.

Αυτό το οστούν, δηλαδή την σπονδυλική μου στήλη ὃ ἐποίησας ἐν κρυφῇ που την έκανες, την σπονδυλική μου στήλη,ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος Πρώτον: κρυφά. Δεύτερον: σε τόπον κρυφό, δηλαδή σε τόπο αφανή.

Μόλις ξεκινάει η ζωή του εμβρύου μέσα στην κοιλιά της μητέρας υπάρχει τίποτε το φανερό; Φαίνεται τίποτε; ἐν κρυφῇ Τόσο ο τρόπος, όσο και ο τόπος.

Και ο τρόπος και ο τόπος, ἐν κρυφῇ. Εισέρχεται το σπέρμα, συναντάει το ωάριον και αρχίζει η σύλληψις. ἅμα σύλληψη, ἅμα ἄνθρωπος. Και εκεί αρχίζει παρακαλώ την ζωή του το έμβρυο.

Ἀλλά ὁ ἥλιος μπορεῖ νά παλιώσῃ, τό Εὐ­αγ­γέ­λιο δεν παλιώνει.

Υπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἄπιστοι καὶ ἄ­θεοι, ποὺ ἀ­νοίγουν τὰ στόματά τους καὶ χλευάζουν τὰ ὅσια καὶ ἱερά, καὶ προσπαθοῦν νὰ ξερριζώσουν ἀπ’ τὶς καρδιὲς τῶν ἀν­θρώ­­πων τὴν πίστη στὸ Θεό.

Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς λένε μὲ τρόπο δόλιο· Καλὰ εἶν’ αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κηρύττει ἡ ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει;… Ὁ λόγος αὐτὸς σπέρνει ἀ­πιστία.

«Ποιός τὰ κάνει;…»· θέ­λουν δηλαδὴ νὰ ποῦν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε πλέ­ον. Ἀλλὰ ὁ ἥλιος μπορεῖ νὰ παλιώσῃ, τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο δὲν παλιώνει. Αὐτοὶ δὲν πιστεύουν, γι᾿ αὐ­τὸ θέ­λουν ἕνα καινούργιο «εὐ­αγγέλιο», ἀντιευαγγέ­λιο, «εὐαγγέλιο» τοῦ ἀντιχρίστου. Τί ἔ­χουμε ν’ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Ὅτι, καὶ ἕνας ἀκόμη μέσ᾿ στὰ δισεκα­τομ­μύρια ἂν παρουσι­αστῇ νὰ ἐ­φαρμόζῃ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀρκεῖ αὐ­τὸς ν’ ἀ­ποδείξῃ, ὅτι ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγε­λίου εἶ­νε δυνατή. Ἐφ’ ὅσον ἕνας τὸ ἐφήρμοσε, μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν καὶ οἱ ἄλλοι· διό­τι ὅ­λοι οἱ ἄνθρωποι εἶνε τοῦ αὐτοῦ φυράματος.

᾿Αλλ’ ἐρωτῶ· ἕνας μόνο ἐφήρμοσε τὸ Εὐ­αγγέλιο;

Ὕπνος βαθύς.

Ύπνος βαθύς

Κοιμίζουν τὸν κόσμο. Τὸν ἀφήνουν έτσι, γιὰ νὰ μὴ στενοχωριέται καὶ νὰ διασκεδάζει. Μὴν τυχὸν πείς ότι θὰ γίνει πόλεμος ή ότι θὰ γίνει η Δευτέρα Παρουσία καὶ γι’ αυτὸ πρέπει νὰ ετοιμασθούμε, μὴν τυχὸν στενοχωρηθούν οι άνθρωποι. Σὰν μερικὲς γριὲς πού λένε «μὴ μιλάς γιὰ θάνατο· μόνο γιὰ χαρὲς καὶ γιὰ βαφτίσια νὰ μιλάς», σὰν νὰ μὴν τὶς περιμένει θάνατος. Έτσι νιώθουν μία ψεύτικη χαρά.

Ἡ καλυτέρα προσευχή εἶναι ὅ,τι ἐσύ ἐπινοεῖς ἐκείνην τήν ὥρα.

Η καλυτέρα προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην την ώρα. Δεν είναι μόνον, θέλω να διαβάσουμε Μετάληψη να μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αύριο. Α, «από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδίας...»· διαβάζουμε, ούτε καταλαμβάνουμε τι λέμε. Εσύ ο ίδιος να βρεις προσευχή, εσύ ο ίδιος· οπότε καταλαμβάνεις τι λες εις τον Θεό. Αυτό έχει μεγάλη δύναμη, να πούμε, μεγάλη δύναμη!

*ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ*

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/01/blog-post_717.html

14 Φεβρουαρίου. Αὐξεντίου ὁσίου (†470). Ἀβραὰμ (ε ́ αἰ.) καὶ Μάρωνος (δ ́ αἰ.) τῶν ὁσίων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Πέτρ. α΄ 20 - β΄ 9).

Β Πε. 1,20          τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες, ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται.

Β Πε. 1,20                 Υπό την απαραίτητον προϋπόθεσιν ότι τούτο προ παντός πρέπει να γνωρίζετε· ότι κάθε προφητεία της Αγίας Γραφής δεν λύεται και δεν αποσαφηνίζεται κατά την προσωπικήν εκάστου αντίληψιν, αλλά με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος.