Περί τοῦ ὅτι κανείς δέν ἡμπορεῖ νά βλάψη ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος δέν ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του (Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

"...το γένος των ανθρώπων είναι γεμάτον από πολλήν σύγχυσιν, και ότι πολ­λοί είναι εκείνοι που κάθε ημέραν αδικούνται, υβρίζονται, εκβιάζονται, βλάπτονται, οι αδύνατοι από τους δυνατωτέρους και οι πτωχοί από τους πλουσίους· και όπως δεν ημπορούμεν να μετρήσωμεν τα κύματα της θαλάσσης, έτσι δεν ημπορούμεν και να μετρήσωμεν το πλήθος των κατατρεγμέ­νων, των υβριζομένων, των αδικουμένων και ούτε η απειλή των νόμων, ούτε ο φόβος των δικαστηρίων, ούτε τίποτε άλλο σταματά αυτόν τον όλεθρον και αυτήν την ασθένειαν, αλλά καθημερινώς αυξάνεται το κακόν, και από παν­τού πληθύνονται οι αναστεναγμοί και οι θρήνοι και τα δά­κρυα των αδικουμένων. "
"...πολλοί από τους πλέον ανοήτους και δυστυχισμένους, ..., κατηγορούν την πρόνοιαν του Θεού, βλέποντες τον μεν σώφρονα άνθρωπον πολλάκις να τον διασύρουν, να τον προσβάλλουν, να τον καταπιέζουν, τον δε θρασύν και αδιάντροπον και άτιμον και γόνον ατίμων να πλουτίζη και να περιβάλλεται με δύναμιν και να γίνεται επίφοβος εις πολλούς, και να προξενή αναρίθμητα δεινά εις τους δικαίους..."
"κα­νείς από τους αδικουμένους δεν αδικείται από κάποιον άλ­λον, παρά μόνον από τον ίδιον τον εαυτόν του."

Γιατί ὁ Χριστιανισμός δέν πρέπει νά ἀλλάζει μέ τούς καιρούς;

Του Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Έφθασε στ’ αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζη έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκη έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;…

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, με κανένα τρόπο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την γνώμη σας και το θεωρώ καθήκον μου να την σχολιάσω και να την διορθώσω. Διότι – μολονότι ίσως είναι παρά την θέλησι και την πεποίθησί σας – προέρχεται από αμαρτωλή πηγή, σαν να μπορούσε ο Χριστιανισμός να μεταβάλλη τα δόγματά του, τους κανόνες του, τις αγιαστικές του τελετουργίες, για να ανταποκριθή στο πνεύμα κάθε εποχής και προσαρμοσμένος στα μεταβλητά γούστα των υιών του αιώνος τούτου, να μπορούσε να προσθέση η να αφαιρέση κάτι.Κι’ όμως δεν είναι έτσι. Ο Χριστιανισμός πρέπει να παραμένη αιώνια αμετάβλητος, χωρίς καθόλου να εξαρτάται η να κατευθύνεται από το πνεύμα της εκάστοτε εποχής. Αντίθετα ο ίδιος ο Χριστιανισμός είναι διωρισμένος να κυβερνά και να διοική τα πνεύμα του αιώνος για καθένα που υπακούει στις νουθεσίες του. Για να σας πείσω στο εν λόγω ζήτημα, θα σας αναφέρω μερικές σκέψεις για να τις μελετήσετε.

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Ἡγούμενος Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου Κύπρου)

 Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

   

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

 

Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμο ἡ κατ’ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες.

 Αὐτὴ ἡ παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανὴς Ἀποστασία ἀπὸ ὅσα ὁρίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζει τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο περιβάλλον, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῆ νὰ ἀναδυθῆ καὶ νὰ ἀναφανῆ ὁ προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!

 Ἡ Ἀποστασία, εἰς τὰς ἡμέρας μας, συνίσταται τόσον στὴν θεωρητική, ὅσον καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τῆς ἀθανάτου ψυχῆς, τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τῆς αἰωνιότητος, τοῦ Δημιουργοῦ καὶ κυρίως μάλιστα τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦλθε στὴν γῆν καὶ ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν τὴν φθοράν, τὴν διαφθοράν, καὶ τὴν αἰώνιον ἀπώλειαν!

 Αὐτὴ ἡ Ἀποστασία προχωρεῖ εἰς τὰς ἡμέρας μας μετὰ συνεχῶς ἐπαυξανομένης ταχύτητος καὶ ἐπιπόνου τραχύτητος πρὸς τὴν ἄνευ προηγουμένου αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο στὸ ”κοσμοθεωρητικό”, ἀλλά, καὶ κατὰ ἀναπόδραστον συνέπειαν, καὶ στὸ ”πρακτικὸ” καὶ τὸ ”ἡθικὸ” πεδίο!

Θαῦμα τῆς Παναγίας στήν Κύπρο

Η φήμη της πλουσίας Χάριτος και των ιάσεων που επιτελεί η Πανάχραντη Δέσποινα του κόσμου σ’ αυτό το χιλιόχρονο ιστορικό Μοναστήρι της Βαρνάκοβας στην Ρούμελη, έχει φθάσει στα πέρατα της Πατρίδος μας. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδος έχει δώσει την Θεομητορική Της Χάρι και βοήθεια. Μερικά από αυτά έγιναν στην Κύπρο μας.

Ευσεβείς Αθηναίοι, με συγγενείς στην Μεγαλόνησο, τους είχαν μιλήσει με ιερό ενθουσιασμό και αγάπη για την θαυματουργική Χάρι της Παναγιάς στην Βαρνάκοβα και τους είχαν δώσει και λαδάκι αγιασμένο από την κανδήλα Της, για ώρα ανάγκης. Και να, που χρειάστηκε.

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ “ΘΕΟΛΟΓΙΑ” Τοῦ Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱεροθέου

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ “ΘΕΟΛΟΓΙΑ”
                                                                                   Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου
                                                                                                                       
Έχω συζητήσει με ορθόδοξο Καθηγητή βιβλικής θεολογίας, ο οποίος διδάσκει σε Πανεπιστήμιο του Εξωτερικού και έχει επηρεασθή κατά πολύ από προτεσταντικές ιδέες, και ο οποίος υποστήριζε ότι, αφού ο Χριστός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, οι Πατέρες είναι τα σύννεφα που καλύπτουν τον ήλιο, οπότε πρέπει να απομακρύνουμε τα σύννεφα για να φωτισθούμε απευθείας από τον Χριστό. Η άποψη αυτή είναι αντορθόδοξη.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι μέσα σε αυτήν την προοπτική δημιουργήθηκαν οι όροι «νεοπατερική» και «μεταπατερική» θεολογία. Στην αρχή δειλά εμφανίσθηκε ο πρώτος όρος –νεοπατερική – με την έννοια ότι δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται απλώς τα κείμενα των Πατέρων, αλλά να εντοπίζεται το «πνεύμα» τους και να μεταφέρεται στα δεδομένα της εποχής μας, να εξετάζεται, δηλαδή, πως θα ομιλούσαν οι Πατέρες για σύγχρονα ζητήματα.
Αυτό, παρά την αγαθή προαίρεση μερικών, είναι άκρως επικίνδυνο, γιατί στην πραγματικότητα υπονομεύεται όλη η πατερική θεολογία, όταν εμπαθείς άνθρωποι προσπαθούν να μεταφέρουν το «πνεύμα» των Πατέρων στην εποχή τους. Η αυθεντική μεταφορά προϋποθέτει ανθρώπους που έχουν την ίδια εμπειρική γνώση η τουλάχιστον την προσεγγίζουν.

Εὐχή καί πλάνη,μέρος α'

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ

μέρος α΄

Ἡ ἐπιστροφή τοῦ νοῦ στήν καρδιά, κατά τόν ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη (Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτη, Περί θείων ὀνομάτων, P.G. 3,705), ὅπως ἀναφέραμε, ἀποτελεῖ μία κυκλική κίνησι τῆς ψυχῆς ἀπό τά ἔξω πράγματα πρός τόν ἑαυτό της, μέ τήν ὁποία ἡ ψυχή συγκεντρώνεται στόν ἑαυτό της καί ἐξασφαλίζεται ἀπό κάθε πλάνη.

Πῶς ὅμως γίνεται αὐτό;

Στήν “Φυλακή τῶν πέντε αἰσθήσεων” τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Συμβουλευτικόν ἐγχειρίδιον, περί φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων, ἐκδ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος, Ἀθῆναι, σελ. 118), γίνεται λόγος εἰδικώτερα γιά κάποιο κράτημα τῆς ἀναπνοῆς. Ὁ νοῦς δέν ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς ἀναπνοῆς, ἀλλά οἱ Πατέρες βρῆκαν τόν τρόπο αὐτό, γιά τούς ἀρχαρίους εἰδικά. Μέ τήν ἀναπνοή βοηθεῖται ὁ νοῦς, κατά κάποιον τρόπο, νά μπῆ στήν καρδιά ἤ μᾶλλον διευκολύνεται ὁ προσευχόμενος νά καταλάβη σέ ποιό ἀκριβῶς μέρος πρέπει νά κατεβάζη τόν νοῦ.

Ὁ εἰσπνεόμενος ἀέρας, περνῶντας μέσα ἀπό τά ἀναπνευστικά ὄργανα, φθάνει μέχρι τούς πνεύμονες. Ἄν εἰσπνεύσουμε βαθειά καί κρατήσουμε τόν ἀέρα ἐπί ἕνα περίπου λεπτό, θά νοιώσουμε κάποια μικρή ἐνόχλησι σέ κάποιο σημεῖο ἀριστερά στό στῆθος, σάν ἐλαφρό πόνο, σάν ἕνα μικρό τσίμπημα. Ἐκεῖ εἶναι τό στόμιο τῆς καρδιᾶς, ἀπ᾿ ὅπου καί ἀκοῦμε τούς καρδιακούς παλμούς. Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά κατεβαίνη καί νά ἐντοπίζη τήν προσοχή-προσευχή ὁ νοῦς μέ ὅλες τίς δυνάμεις του, ἀλλά καί:

Τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ (Η')

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ( Η΄)

« ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ »

Υπάρχουν εικόνες, στις οποίες έχει εκφρασθεί κατά τέτοιο τρόπο το βλέμμα του Κυρίου Ιησού,

ώστε να διαπερνά την όλη ύπαρξη του προσώπου που στέκεται μπροστά του, ως τρίτη διάσταση, και αφουγκράζεται την εύλογη σιωπή τους.

Η κηρόχυτος εικόνα του Κυρίου, της Ιεράς Μονής του Σινά, που σε κάνει να αισθάνεσαι την αγάπη του Θεού ως έλεος, ταυτοχρόνως δε και ως δικαιοσύνη, μα και το αριστούργημα του ψηφιδωτού Παντοκράτορος στον τρούλο του καθολικού της Ι. Μ. Δαφνίου, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Σ' αυτή μάλιστα του Παντοκράτορος του Δαφνίου, διαφαίνεται μια μοναδική αίσθηση της παντοδύναμης εξουσίας του Χριστού και της Εσχάτης Κρίσεως. Ο Κύριος στη μορφή και κυρίως στο βλέμμα του που μιλάει, δείχνει πως είναι ο κυβερνήτης του σύμπαντος, αλλά και ο δίκαιος κριτής της οικουμένης.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (Εὐαγγέλιο: Μαρκ. ι' 32-45) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ."Γιατί οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά φαίνονται πιό σπουδαῖοι καί πιό καλοί ἀπό ὅτι πραγματικά εἶναι;"

Η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο ανθρώπινο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.

Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπουδαίοι και πιο καλοί από ότι πραγματικά είναι; Τα χόρτα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρωποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν;

Περί αὐτάρκειας καί ἐλέγχου τῶν ἐπιθυμιῶν

 ΠΕΡΙ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

 Τσακτσίρα Μαρίας

Νηπιαγωγού

  

  Για τη σημασία της αυτοεξυπηρέτησης και τη συνήθεια της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας αναφέρονται: «Τά πλείω ἑαυτῷ διακονείτω». «Μηδέ ἱμάτιον τις ἐπιδιδότω, μηδέ ἐν βαλανείῳ(λουτρό) περιμενέτω τήν παρ’ ἑτέρου θεραπείαν, ἀλλά παρ’ ἑαυτοῦ πάντα ποιείτω. Τοῦτο καί εὔρωστον αὐτόν καί ἄτυφον(σεμνό) καί προσηνῆ(αξιαγάπητο) ἐργάσεται» (Παράγραφος 55). Πολύ ευεργετική θα αποδειχθεί η ήρεμη συμπεριφορά που πρέπει να συνηθίσουν να έχουν τα παιδιά όταν κάτι «πάει στραβά», ώστε να αποφεύγουν την αγανάκτηση και την ευθιξία.