Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Κυριακής 30-11-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. δ΄ 9 - 16  

δ΄ 9 - 16



Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Α΄ 35 - 52

Α΄ 35 - 52 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Homélie du Père Sophrony (Γαλλικά, En Français).

A l’intention de ceux qui sont présents ici pour la première fois, je voudrais dire que je m’adresse avant tout à mes frères et à mes sœurs, aux membres du monastère. Notre conversation aura donc un caractère purement monastique, c’est-à-dire relatif à notre vie.
Dieu révèle les mystères du salut
La dernière fois, Dieu m’a donné de parler de la vision dogmatique de notre foi. J’ai dit que malgré toute la différence et toute la distance qu’il y a entre Dieu et nous, le Seigneur a trouvé le moyen de nous sauver de notre état misérable. Comment pouvons-nous nous préparer à être avec un Dieu aussi grandiose, aussi absolu ? Pendant la Liturgie de Saint Basile, durant la Grande entrée nous disons cette prière :
« Ô Toi qui Es,
Ô Dieu le Père, Maître et Seigneur,
Qui nous as créés et nous as introduits dans cette vie,
Qui nous as montré la Voie du salut,
Qui nous as donné la révélation des Mystères célestes… »
C’est de ces mystères célestes que nous parlerons.

Every man is an image of God, and that all his glory is within him, in his heart. St. John of Kronstadt

St. John of Kronstadt

Remember that every man is an image of God, and that all his glory is within him, in his heart. Man looks upon the face, whilst God looks upon the heart.

Christ, the Son of God, the Most Holy God, “is not ashamed to call us sinners brethren;”[624] therefore do not at least be ashamed to call brothers and sisters poor, obscure, simple people, whether they be your relatives according to the flesh or not, do not be proud in your intercourse with them, do not despise them, for we are all actually brothers in Christ — we were all born of water and the Spirit in the baptismal font and became children of God; we are all called Christians, we are all nourished with the Body and Blood of the Son of God, the Saviour of the world, the sacraments of the Church are celebrated over all of us, we all pray the Lord’s prayer: “Our Father…” and all of us equally call God our Father.

Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τὸν Πρωτόκλητον, Νικήτα ρήτορος τοῦ Παφλαγόνος

   

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

 Εἰς τὴν με­τα­πο­στο­λι­κὴν ἐ­πο­χήν, ἡ ἀ­γά­πη κά­ποι­ων χρι­στι­α­νῶν πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους Ἀ­πο­στό­λους τοὺς ὡ­δή­γη­σεν εἰς τὴν ἀ­πο­σπα­σμα­τι­κὴν γρα­πτὴν δι­ά­σω­σιν πολ­λῶν δευ­τε­ρευ­ου­σῶν πλη­ρο­φο­ρι­ῶν πε­ρὶ τοῦ βί­ου των, αἱ ὁ­ποῖ­αι δὲν εἶ­χον συμ­πε­ρι­λη­φθῆ εἰς τὰ θε­ό­πνευ­στα κεί­με­να τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης.

Ὡς μᾶς πλη­ρο­φο­ρεῖ ὁ Βρε­σκί­ας Φι­λά­στρι­ος (†390), γνω­στὸς ἀ­μύν­τωρ τῆς ὀρ­θο­δο­ξί­ας τι­μώ­με­νος ὡς ἅ­γι­ος, ἐκ τοῦ κύ­κλου τῶν μα­θη­τῶν τοῦ ἀ­πο­στό­λου Ἀν­δρέ­ου συ­ν­ε­τά­χθη κά­ποι­ος Βί­ος τοῦ Πρω­το­κλή­του, κα­τὰ πᾶ­σαν πι­θα­νό­τη­τα σύν­το­μος. Ὅ­μως οἱ αἱ­ρε­τι­κοὶ Γνω­στι­κοί, ἢ κατ’ ἄλ­λους οἱ Μα­νι­χαῖ­οι, ἠλ­λοί­ω­σαν τὸ κεί­με­νον αὐ­τό.

Εἰς τὴν πα­ρά­δο­σιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὁ ἀ­πό­στο­λος Ἀν­δρέ­ας κα­τε­νο­ή­θη ὡς ἕ­να πνευ­μα­τι­κὸν ἀ­νά­στη­μα ἐ­ναρ­μο­νι­σμέ­νον ἀ­πο­λύ­τως πρὸς τὴν πνευ­μα­τι­κὴν δι­ά­στα­σιν τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου. Οἱ αἱ­ρε­τι­κοὶ τῶν πρώ­των χρι­στι­α­νι­κῶν αἰ­ώ­νων, ἐ­κμε­ταλ­λευ­ό­με­νοι τὴν συ­νεί­δη­σιν αὐ­τὴν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, οἰ­κει­ο­ποι­ή­θη­σαν τὸν Βί­ον αὐ­τὸν τοῦ Πρω­το­κλή­του, καὶ προ­σε­πά­θη­σαν νὰ ἀλ­λοι­ώ­σουν τὸ ἀρ­χι­κὸν κεί­με­νον πα­ρεμ­βάλ­λον­τες, εἰς τὸ κη­ρυ­κτι­κὸν μέ­ρος αὐ­τοῦ, τὴν γνω­στὴν δι­δα­σκα­λί­αν τοῦ αἱ­ρε­τι­κοῦ των συ­στή­μα­τος.

Οἱ περίεργες συμπτώσεις. Ὅταν μᾶς εἰρωνεύεται ἡ ἱστορία.

ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ

OTAN ΜΑΣ ΕΙΡΩΝΕΥΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Την Κυριακή στις 30 Νοεμβρίου, αυτήν την αποφράδα ημέρα της Ρωμιοσύνης μας, στην Κων/λη ο Πατριάρχης των Ορθοδόξων κ.κ. Βαρθολομαίος θα ανταλάξει , αβρότητες,αγάπες και συμπροσευχές κατά την Θείαν Ευχαριστίαν με τον αιρετικό Πάπα , υποδεχόμενοι αυτόν ως τον Αγιώτατο (πιο Αγιότατος δεν γίνεται) Επίσκοπο και Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο.

Η ειρωνία όμως είναι πως ο πρώτος κληρικός που θα υποδεχθεί τον Πάπα  εις τον Νάρθηκα του Πατριαρχείου και θα του φιλήσει μάλιστα και το χέρι  θα είναι ο Μέγας Αρχιμανδίτης  Βησσαρίων.

Βησσαρίων (1400-1472) ήταν και το όνομα του Μητροπολίτου Νικαίας ο οποίος έλαβε μέρος στην ληστρική σύνοδο της Φεράρας, το παλληκάρι και ο μπροσταρόκριος  των ενωτικών, έως ότου, αφού καταταλαιπώρησε τον εν Χριστώ αδελφό του Άγιο  Μάρκο τον Ευγενικό,  στο τέλος έγινε και εξομώτης , απαρνήθηκε την Ορθόδοξη Εκκλησία και έγινε Καρδινάλιος του Πάπα λαμβάνοντας μάλιστα και μισθό 600 χρυσά νομίσματα τον χρόνο από την Παπική αυλή.

Φθόνος, Ζήλεια- Ἁγίου Ἐφραίμ Σύρου . Ὅτι δέν ἐπιτρέπεται οἱ λαϊκοί νά «ξεματιάζουν» (mp3).

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-02-2010.

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

Πηγή εἰκόνας:http://images.icon-art.info/main/01500-01599/01500.jpg

Οἱ Ἅγιοι στόν μέλλοντα αἰώνα, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά μιλοῦν μυστικά μεταξύ τους μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο.

Αγίου Γρηγορίου του Σιναϊτου ~~~

Επίλεκτα από τα 137 ωφέλιμα κεφάλαια  

41. Αν η ανθρώπινη φύση δε διατηρηθεί αμόλυντη ή αν δεν καθαρθεί από το Πνεύμα και δε γίνει όπως ήταν εξαρχής, είναι αδύνατο να γίνει ένα σώμα και ένα πνεύμα με τον Χριστό και τώρα και κατά τη μέλλουσα συνάρθρωση των σωζομένων σ' Αυτόν. Γιατί η δύναμη του Πνεύματος που προκαλεί αυτή τη συνοχή και την ένωση, δε συνηθίζει να συμπληρώνει το νέο χιτώνα της χάρης συρράπτοντας ένα κουρέλι παλιωμένο στα πάθη.
42. Εκείνος που δέχτηκε δωρεάν από το Πνεύμα την ανακαίνιση και τη φύλαξε, θα λάβει τότε ισότιμα μέρος στη μορφοποίηση των σωζομένων σε σώμα Χριστού, απολαμβάνοντας με τρόπο ανέκφραστο τη θέωση. Γιατί δεν μπορεί τότε να είναι κανείς ένα με το Χριστό ή μέλος του Χριστού, αν δε γίνει μέτοχος της χάρης από εδώ, έχοντας διαμορφώσει το εσωτερικό του με την αλήθεια και τη γνώση, κατά τον Απόστολο (Ρωμ. 2, 20).

«Σήκω, σήκω παιδί μου» -Ὁ γέροντας Τιμόθεος Τζαννής ὁ πνευματικός

Η Κυρία Έλλη Γαλανάκη, πνευματικό παιδί του Γέροντα, είχε πάει στο χωριό της, την Σφάκα Σητείας, να δει τους γονείς της. Χειμώνας κι είχαν ανάψει μαγκάλι. Ήταν το 1975. Αποβραδίς καθόταν και διάβαζε βίους Αγίων στους γονείς της. Έπειτα πήγε και κοιμήθηκε. Στον ύπνο της είδε τον Γέροντα να στέκει στα πόδια του κρεβατιού, να κρατά με τά χέρια του τα κάγκελά του και να της φωνάζει επιτακτικά: «Σήκω, σήκω παιδί μου» - 

«Μα, δεν μπορώ να σηκωθώ...». - «Σήκω, πρέπει να σηκωθείς, σήκω πρέπει να φτιάξουμε τά δέματα...».

Καιρός νά ὀρθώσουμε ἀνάστημα καί νά διαμαρτυρηθοῦμε. Φωνή λαοῦ, ὀργή Θεοῦ.! Μητροπολίτου Ἱερεμία

Τα θέματα της ανάρτησης: Ερμηνεία του δέκατου και ενδέκατου Αποστολικού Κανόνα, Οι παραβάτες αφορίζονται και αν είναι κληρικοί καθαιρούνται, Εκπτώσεις στη Πίστη και τους Ιερούς Κανόνες. Καιρός για αντίσταση.

Σοφά και φρόνιμα ενεργώντας ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας επέλεξε να κηρύξει- διδάξει στο ποίμνιο του απλά και κατανοητά το δέκατο και ενδέκατο Αποστολικό Κανόνα.

Είναι ένας ποιμενάρχης και διδάσκαλος που νοιάζεται για το ποίμνιο του και θέλει υπεύθυνα να επι-σκοπεί και να το διαφωτίζει.

Είναι επιβεβλημένο να γνωρίσουμε το περιεχόμενο των δύο αυτών Αποστολικών Κανόνων μήπως ξυπνήσουμε από το λήθαργο μας, λαός και κλήρος και αποτινάξουμε από πάνω μας την ανοχή της αμαρτίας των συμπροσευχών με "ακοινώνητους".

Σύμφωνα με τον δέκατο Κανόνα με τον "ακοινώνητο" δεν επιτρέπεται κανείς χριστιανός να προσευχηθεί.

Αν το κάνει αυτό όχι μόνο σε Ιερό Ναό,αλλά και σε ένα ιδιωτικό σπίτι, αυτός πρέπει να αφοριστεί.

"Ακοινώνητο" λέμε εκείνον που η Εκκλησία, για παιδαγωγικό λόγο, απέκοψε από τη Θεία Κοινωνία.

Ο "ακοινώνητος" λέγεται και "αφορισμένος".

Ἡ ἀκηδία, ἡ λύπη καί ἡ ἀπόγνωση. Ἡ γνώση τοῦ εἶναι. Τί εἶναι ἁμαρτία (Ἀρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ τοῦ Ἔσσεξ)

Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και επάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το «Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.
Κάθε οδύνη, κάθε χαρά, κάθε άλλο βίωμα αγάπης, δυσαρέσκειας, χαράς, λύπης, ελπίδας, απογνώσεως, κάθε εμπειρία πλούτου, φτώχιας, πείνας, κορεσμού, φόβου, εξουσίας, εκβιασμού, ταπεινώσεως, πάλης, μη αντιστάσεως…

Ὁ ἀσυμβίβαστος νεομάρτυς Ἅγ. Φιλούμενος

Θέματα της ανάρτησης: Ορθοδοξία, ομολογιακό θάρρος, ταπείνωση, πίστη στην Ορθοδοξία, Αγιοπατερική Παράδοση, Νεομάρτυρες, το θάρρος της πίστης, ομολογία της πίστης

Με αφορμή τη μνήμη του νεομάρτυρα Αγίου Φιλούμενου από την Κύπρο, που γιορτάζουμε στις 29 Νοεμβρίου, αξίζει να ψηλαφίσουμε τη ζωή του Αγίου και να δούμε ποιο είναι εκείνο το στοιχείο του προσώπου που πρέπει να αποτελεί ορόσημο στη ζωή μας.

Το ομολογιακό θάρρος! Και η ταπείνωση! Αποκαλύπτει ο αρθρογράφος και θεολόγος Βασίλης Χαραλάμπους, σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός ιερομονάχου συλλειτουργού του, που τον έζησε από κοντά εκεί μακριά στους Αγίους τόπους στο Φρέαρ του Ιακώβ όπου εστάλη να διακονεί και να φυλάει ως άλλες "Θερμοπύλες" την πίστη στην Ορθοδοξία και στην Αγιοπατερική Παράδοση.

Ζούσε και διακονούσε μέσα σε ένα περιβάλλον "εχθρικό" αντιχριστιανικό, ανάμεσα σε Εβραίους και Μουσουλμάνους.

Κωνσταντῖνος Ἰ. Ἀντωνόπουλος, Ταφή ἤ Καύση τῶν νεκρῶν κατά τήν Καινή Διαθήκη

Ταφή ή Καύση των νεκρών κατά την  Καινή Διαθήκη

 

Κωνσταντίνος Ι. Αντωνόπουλος, θεολόγος M.Th.

 

          Το θέμα της καύσης αντί της ταφής των νεκρών εμφανίζεται συχνά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Τα βαθύτερα αίτια είναι  πολλά· εδώ, όμως, θα εξετάσουμε μόνο την περίπτωση της άγνοιας των Γραφών.

         Στην Καινή Διαθήκη εφαρμόζεται μόνο η παράδοση της ταφής των νεκρών σωμάτων. Ο βυζαντινολόγος Φαίδων Κουκουλές αναφερόμενος στο ζήτημα της καύσης των νεκρών σε σχέση με την Καινή Διαθήκη, σημειώνει: «ουδαμού της Καινής Διαθήκης απαγορεύεται η καύση των νεκρών, ουδαμού όμως και επιτρέπεται».

Πολλοί μάλιστα αναφέρουν ότι η ταφή ή καύση των νεκρών δεν είναι δογματικό θέμα. Δογματικό (από τή λέξη  "δόγμα") θέμα δεν είναι μόνον ό,τι έχει αποφασίσει κάποια Οικουμενική Σύνοδος, αλλά και ό,τι έχει διαχρονικά επαναλάβει η οικουμενική Εκκλησία επί 20 αιώνες με την καθημερινή πράξη της.  Ανήκει, στην "άγραφο" ιερά  παράδοση της πίστεως, όπως το σημείο του σταυρού, η στροφή των ναών κατ΄ ανατολάς, η τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο Βάπτισμα κ.α. Όπως δηλαδή στα μυστήρια του Βαπτίσματος, του Γάμου και της θείας Ευχαριστίας εφαρμόζουμε την παράδοση του Κυρίου,  το ίδιο και στο θέμα της ταφής θα ακολουθήσουμε ό,τι  παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός.

Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου (κείμενο καί ὑπογραφές κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρακάτω κείμενο υπογράφουν ήδη έξι Μητροπολίτες, πολλοί Ηγούμενοι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. 
Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐπιθυμοῦν νά συμμετάσχουν στήν μικρή αὐτή κατάθεση ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἠμποροῦν νά τό δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνῶ μέ τό κείμενο ἐναντίον της ”Νέας Ἐκκλησιολογίας τοῦ Πατριάρχου Βαρθο­λομαίου” καί προσυπογράφω». Νά  ἀποστείλουν δέ τήν δηλωση μέ τό ὄνομά τους καί τήν κληρική, μονα­στι­κή ἤ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα στή διεύθυνση: Περιοδικό «Θεοδρομία», Τσιμισκῆ 128, 546 21 Θεσσαλονίκη, Fax: 2310.276590 καί e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

---

Μέ θλίψη γίναμε ὅλοι μάρτυρες τῶν διαδραματισθέντων πρό ὀλίγων μηνῶν στήν Ἁγία Γῆ. Μεταξύ τῶν ἄλλων, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος διατύπωσε στό πλαίσιο τῆς συναντήσεώς του μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο στά Ἱεροσόλυμα στίς 25 Μαΐου τρ.ἔ. μία καινοφανῆ καί ἐντελῶς ξένη πρός τήν Ὀρθοδοξία ἐκκλησιολογία· ὡς ἡ χειρότερη ἔκφανση καί τό ἀποκορύφωμα μιᾶς παρεκκλίνουσας ἐκκλησιολογικῆς πορείας πού ἔχει ἐκκινήσει ἤδη ἀπό πολλοῦ, ἡ νέα αὐτή ἐκκλησιολογία, ἀπορρίπτει τό ἀκατάλυτον καί ἄφθαρτον τῆς Ἐκκλησίας, ἄν καί Αὐτή, κατά τούς ἁγίους Πατέρες, εἶναι «ὁ Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εἰς ὅλους τούς αἰῶνας καί εἰς ὅλην τήν αἰωνιότητα. Διά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει “σπίλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων”»[1] . Ἀντιθέτως, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Πατριάρχου, ἡ Ἐκκλησία, παρά τό θέλημα τοῦ Παντοδυνάμου Χριστοῦ, ἔχει διασπασθεῖ.

«Μόνη, τόν ἀχώρητον Θεόν, ἀστενοχωρήτως ἐν μήτρᾳ ἐκυοφόρησας...»

Θεοτοκίον.  

Μόνη, τόν ἀχώρητον Θεόν, ἀστενοχωρήτως ἐν μήτρᾳ ἐκυοφόρησας, ἄνθρωπον γενόμενον, δι᾿ ἀγαθότητα, Παναγία Θεόνυμφε· διό δυσωπῶ σε, τῶν στενοχωρούντων με, παθῶν ἀπάλλαξον· ὅπως τήν στενήν καί εὐθεῖαν, τρίβον διοδεύσας προφθάσω, τήν ἐπί ζωήν Παρθένε φέρουσαν.

29 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Παραμόνου και των συν αυτώ 370, Φιλουμένου, Νικολάου Οσίου, Ιωάννη Ιερομάρτυρα, των Αγίων έξι Μαρτύρων, Ουρβανού, Διονυσίου Επισκόπου, Παγκοσμίου Οσίου, Πιτυρούν Οσίου, Ουαλερινού, Φαιδρού, Μάρκου Οσίου, Νεκταρίου Οσίου, Φιλουμένου Νέο-ιερομάρτυρα, Brendan, Ανάμνηση Εγκαινίων Ναού Σεργίου και Βάκχου.

Ὁ Ἅγιος Παράμονος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ 370 σὺν αὐτῷ Μάρτυρες

Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.
Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους. Ὅλοι ὅμως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῶ γίνονταν οἱ εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοί του Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλμοὶς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαὶ πνευματικαί», στὸν Σωτήρα τους.
Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὅρμησαν ἐναντίον τους οἱ στρατιῶτες, καὶ κτυπώντας τους μὲ τὶς λόγχες, καταξέσχισαν τὰ σώματά τους. Ἔτσι, μαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι τὴν γενναία ψυχή τους στὸ στεφανοδότη Χριστό.