Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 25-11-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. γ΄ 23 - δ΄ 5

γ΄ 23 - ιδ΄ 5

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ε΄ 24 - 34  

Ε΄ 24- 34
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ καλλιέργεια τῆς νοερᾶς προσευχῆς ἀπό τούς ἐνορίτες. Εὐχή συνεχής

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Β) Εὐχή συνεχής.

Θά πρέπει νά κάνουν τήν εὐχή μέ ἤ χωρίς κομποσχοίνι κάθε στιγμή μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ τους ὁδηγοῦ. Ἔχει τεράστια σημασία νά ἐπιμείνει κανείς στήν ἀρχή καί νά μήν σταματάει, εἰ δυνατόν καθόλου, νά ἐπικαλεῖται τόν Κύριο, μέ τήν μονολόγιστη εὐχή προφορικά. «Καὶ μετά ἀπὸ τὴν προφορικὴ ἐπίκλησι» διδάσκει ὁ σεβαστός Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης, «ἡ εὐχὴ γίνεται ἐσωτερική. Ἀνοίγεται δρόμος μέσα στὸν νοῦ καὶ τὴν λέγει κατόπιν ὁ εὐχόμενος, χωρὶς νὰ κάνη προσπάθεια. Σηκώνεται ἀπὸ τὸν ὕπνο καὶ ἀμέσως ἀρχίζει ἡ εὐχὴ μόνη της! Πρῶτα ἀρχίζει μὲ τὴν προσπάθεια νὰ τὴν λέη προφορικά. Καὶ ἀφοῦ μὲ τὴν μπουλντόζα τῆς προφορικῆς ἐπίκλησης ἀνοίξει ὁ δρόμος, μετὰ περπατᾶ ἄνετα μὲ τὸ αὐτοκινητάκι τοῦ νοῦ. Ἡ προφορικὴ ἐπίκλησις ἀνοίγει τὸν δρόμο στὸ νοῦ καὶ ἡ εὐχὴ ἀρχίζει κατόπιν νὰ προφέρεται μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο ἄνετα.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί κενοδοξίας

Κλίμαξ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Περί κενοδοξίας

(Διά την πολύμορφον κενοδοξίαν)

1. Μερικοί συνηθίζουν, όταν ομιλούν περί των παθών και των λογισμών, να κατατάσσουν την κενοδοξία σε ιδιαίτερη τάξι, χωριστά από την υπερηφάνεια. Γι΄ αυτό και λέγουν ότι είναι οκτώ οι πρώτοι και κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί. Αντιθέτως ο Θεολόγος Γρηγόριος και άλλοι από τους διδασκάλους τους εμέτρησαν επτά.
Σ΄ αυτούς περισσότερο πείθομαι και εγώ∙ διότι ποιος μπορεί να έχη υπερηφάνεια, αφού ενίκησε την κενοδοξία; Τόση δε μόνο διαφορά έχουν μεταξύ τους, όση έχει έκ φύσεως το παιδί από τον άνδρα και το σιτάρι από τον άρτο. Το πρώτο δηλαδή είναι η αρχή και το δεύτερο το τέλος. Τώρα λοιπόν πού το καλεί η περίστασις ας ομιλήσωμε με συντομία για την αρχή και την ολοκλήρωσι των παθών, δηλαδή την ανόσιο οίησι. Λέγω με συντομία, διότι όποιος επιχειρεί να φιλοσοφήση γι΄αυτήν είς μήκος, ομοιάζει με εκείνον που ματαιοπονεί προσπαθώντας να ζυγίση τους ανέμους.

Καρποί χάριτος.Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ Βαρνακοβίτης

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

ΚΑΡΠΟΙ ΧΑΡΙΤΟΣ

Ἀπό τόν καιρό πού ὁ Ἀρσένιος ἄρχισε τόν ὡραῖο ἀγῶνα του, πέρασαν ἀρκετά χρόνια. Ἄλλαξαν οἱ καιροί, μαζί καί οἱ βασιλιάδες κι οἱ τρανοί. Γέροντες ἔφυγαν γιά τήν αἰωνιότητα, βρέφη ἔγιναν ἔφηβοι καί νέοι μεσοκαιρίτες⁵.

Ὁ Ἀρσένιος, ὥριμος πιά σέ ὅλα, φορτωμένος ἁγιωσύνη, Πνεῦμα Θεοῦ, πνευματικές ἐμπειρίες ἀνεξάληπτες, πού βγῆκαν ἀπό τήν πολυχρόνια καί πολύπλευρη ἄσκηση, ἦταν πλέον ἕνας φτασμένος Γέροντας, ἱκανός νά βοηθήση ἄλλες ψυχές. Ὁ ἴδιος βέβαια, δέν τὄχε συνειδητοποιήσει, ζώντας μέσα στήν “ἀγνωσία” τῆς προσωπικῆς του ἀξίας, μέσα στόν ὡραῖο κόσμο τῆς γνήσιας ταπεινοφροσύνης του.

«Κυνηγοί τοῦ ἐλέους». Κυριακή ΙΓ' Λουκᾶ. Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

«Κυνηγοί του ελέους»

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής

ΙΓ΄ Λουκά. (Γαλ. ΣΤ΄ 11 - 18)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης

Πολλές φορές στην ουράνια ατμόσφαιρα της αγίας μας Εκκλησίας, γίνεται λόγος περί του «θείου ελέους». Αυτό το «έλεος» και την «ειρήνην του Θεού», εύχεται και ο θείος Απόστολος στο ανάγνωσμα που θα ακουστεί στην ευχαριστιακή σύναξη της Κυριακής.
Βεβαίως, έχει αναπτυχθεί θεοπνεύστως στο λόγο του Θεού, ότι με τη Σταυρική θυσία του Κυρίου, καταργήθηκαν όλα εκείνα για τα οποία εκαυχώντο οι Εβραίοι. Τώρα πλέον, ο ζωοποιός του Κυρίου Σταυρός, άνοιξε μια νέα εποχή. Την εποχή της χάριτος.
Από δω και πέρα, δεν παραμένουμε στους εξωτερικούς τύπους, αλλά ζούμε την ουσία της πίστεως, αυτό το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας του.
Οι πιστοί πλέον δεν αγωνιούν για το γράμμα του Μωσαϊκού Νόμου, ούτε παραμένουν στις σκιές. Η καρδιά λαχταρά το δώρο του Θεού και ο ευλογημένος αγώνας γίνεται ακριβώς για την προσέλκυση αυτού του Θείου Ελέους, όπως ακριβώς εύχεται ο Απόστολος στο πλήρωμα των πιστών.

Γιά τήν εὐχή καί τήν ἀλεπουδίτσα. Π. Τύχων Σεβκούνωφ

 Για την ευχή και την αλεπουδίτσα

 Στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο. Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό:
«Κι εγώ λατρεύω το Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο! Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα. Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου. Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα».
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο μοναχός, δε μπόρεσε να μη γελάσει. Καλόψυχα και κατανοητά εξήγησε στο φίλο του ότι ο Θεός δε χρειάζεται κατσικίσιο γάλα. Όμως ο αγρότης επέμενε με πείσμα στο δικό του. Τότε ο μοναχός πρότεινε την επόμενη νύχτα να παρακολουθήσουν κρυφά  τι συμβαίνει, όταν αφήσουν τη γαβάθα με το γάλα κάτω από τον φοίνικα.
Το είπαν και το έκαναν:

Ἡ μοιχεία. Κυριακή ΙΓ' Λουκᾶ. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Εἰσήγηση Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση στήν Ἡμερίδα τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς: «Τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313 μ.Χ.)»

Η εισήγηση του Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, ομοτίμου καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην Ημερίδα της Ι.Μητροπόλεως Πειραιώς : «Το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.). Από την Χριστιανική στην αποχριστιανιζομένη Ευρώπη», με θέμα : «Ο σημερινός ελληνισμός και η κληρονομιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου».

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Αρχείο  Αναβάσεων

Ἡ προσευχή θά μᾶς ὁδηγήσει κοντά στόν Θεό

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

«Η αυθεντικώς αγία έμπνευσις, η Άνωθεν εκ του Πατρός εκπορευομένη, εις ουδένα επιβάλλεται δια της βίας, αλλ’ αποκτάται, ως και παν άλλο δώρον του Θεού, δι’ εντατικού αγώνος προσευχής.

Τούτο δεν σημαίνει ότι ο Θεός, τρόπον τινά, αμείβει δια τους κόπους, αλλ’ ότι παν το δια συνέσεως και δια παθημάτων αποκτώμενον γίνεται αναφαίρετον κτήμα του ανθρώπου δια την αιωνιότητα.

Είναι απαραίτητον εις πάντας ημάς, όπως αναγεννηθώμεν πλήρως δια της ενεργείας της χάριτος και αποκαταστήσωμεν εν ημίν την ικανότητα να προσλάβωμεν την θέωσιν…Ο Θεός παραδίδει όντως εις ημάς την ζωήν Αυτού, ως προσωπικόν ημών κτήμα, υπό την πλήρη έννοιαν της λέξεως.

Τὸ Ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα

Γράφει ο π. Γεώργιος Καψάνης (Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους)

Πολλὰ ὀνόματα ἀσήμων καὶ ἐπισήμων ἀνθρώπων ὑπάρχουν. Ὅμως τὸ ὄνομα ποὺ ξεπερνᾶ ὅλα τὰ ὀνόματα εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ ὁποίου τὴν θεία γέννησι ἑτοιμαζόμεθα νὰ ἑορτάσουμε.
Μόνο τὸ ἰδικό του ὄνομα εἶναι ὄνομα θεανθρώπου καὶ γι᾿ αὐτὸ κατὰ τὸν Ἀπ. Πέτρο «οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ´ 12).
Ὑπάρχουν πολλοὶ σπουδαῖοι ἄνθρωποι, σοφοί, δίκαιοι, ἠγέται, ἀκόμη καὶ ἀνθρωπόθεοι τῆς ἀρχαίας μυθολογίας, ἀλλὰ μόνον ἕνας θεάνθρωπος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὅλη ἡ χριστιανική μας πίστις συνοψίζονται στὴν ἀλήθεια αὐτή. Ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ «ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών» γενόμενος ὑπάκουος στὸν Θεὸ Πάτερα μέχρι καὶ τοῦ σταυρικοῦ θανάτου (Φιλ. β´ 8). Γι᾿ αὐτὴ τὴν κένωσι καὶ ταπείνωσί του ὁ Θεὸς Πατὴρ ὑπερύψωσε καὶ τὴν ἀνθρώπινη φύσι τοῦ Υἱοῦ του καὶ τὴν ἐγκαθίδρυσε εἰς τὰ δεξιά του, στὴν δόξα ποὺ εἶχε ὡς Θεὸς καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν σάρκωσί του καὶ τοῦ ἐχάρισε τὸ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα.

Ἡ ταπείνωση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου

Ἡ ταπείνωση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου

Τὸν καιρὸ ποὺ εἶχε τὴ διεύθυνση τῆς Σχολῆς ὁ ἅγιος Νεκτάριος, γιὰ κάποιο διάστημα ὁ ἐπιστάτης τῆς Σχολῆς ἀρρώστησε. Ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὸ Νοσοκομεῖο, οἱ γιατροὶ τοῦ εἶπαν νὰ ἐργαστεῖ, τουλάχιστον γιὰ τρεῖς μῆνες γιατί διαφορετικὰ θὰ βάλει σὲ κίνδυνο τὴ ζωή του. Οἱ ἐργαζόμενοι ὅμως τότε δὲν ἦταν μόνιμοι καὶ δὲν εἶχαν ἀσφάλεια, ὁπότε ὑπῆρχε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χάσουν τὴ δουλειά τους. Αὐτὸ φοβήθηκε καὶ ὁ ἐπιστάτης τῆς Ριζαρείου.

Μιὰ μέρα λοιπόν, μετὰ ἀπὸ κάποια μικρὴ ἀνάρρωση πῆγε στὴ Σχολὴ καὶ εἶδε τὰ πάντα νὰ εἶναι πεντακάθαρα. Τὸν ἔκοψε κρύος ἱδρώτας. Θὰ πῆραν ἄλλον, ὑπέθεσε. Πῆγε καὶ τὴν ἄλλη μέρα στὴ Σχολὴ καὶ διαπίστωσε πάλι τὸ ἴδιο. Βέβαιος πιὰ ὅτι τὸν ἀπέλυσαν, πῆγε νὰ βρεῖ τὸ διευθυντὴ τῆς Σχολῆς. Ὁ Ἅγιος τὸν δέχθηκε μὲ πολλὴ καλοσύνη καὶ τοῦ εἶπε:

῾Ο Υἱός Θεός.

῾Ο Υἱός  Θεός.  Ὀρθόδοξος κατήχησις

Ἐπισκόπου Ἀνδρέου Ἀράντ καί Χουνεντοάρας

Ποιό εἶναι τό δεύτερο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καί ποιά διδασκαλία περιέχει;
Τό δεύτερο ἄρθρο εἶναι:«Καί εἰς ἕνα Κύριο 'Ιησοῦν Χριστόν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί δι' οὗ τά πάντα ἐγένετο». Σ' αὐτό τό ἄρθρο περιέχεται ἡ διδασκαλία γιά τόν Κύριον ἡμῶν 'Ιησοῦ Χριστό.
Ποιός εἶναι ὁ Κύριός μας 'Ιησοῦς Χριστός;
῾Ο Κύριός μας 'Ιησοῦς Χριστός, εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γεννήθηκε ἀπό τόν Πατέρα, σάν φῶς ἀπό ἄλλο φῶς. ῎Οντας γεννημένος ἀπό τόν Θεό Πατέρα πρό πάντων τῶν αἰώνων, εἶναι Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, τῆς ἰδίας οὐσίας, δόξης καί μεγαλειότητος μέ τόν Θεό Πατέρα ἀπό τόν ὁποῖον προῆλθε.

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ

Ὁ πλούσιος Νεανίσκος. Ὁμιλία Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κατερέλου στήν Κυριακή ΙΓ' Λουκᾶ

1. Ἀξιοποίησις θείας κλήσεως. 2.Οἱ Ἐντολές. Ὁμιλίες π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ

Δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ. Ἀρχιμ. Μάρκου Μανώλη

1. Περί ἰδιοκτησίας (δ. 28'). 2.Ἀξία ἀνταπόκρισις εἰς μίαν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ (δ. 26'). Ὁμιλίες π. Άθανασίου Μυτιληναίου στὴν Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ

Οπτικό Αγιολόγιο 24 Νοεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 24ης Νοεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Παναγία ἡ Πελαγονίτισσα

Η αυθεντική εικόνα βρέθηκε παλαιότερα στον κύριο ναό του μοναστηρίου του Βατοπεδίου δίπλα από το αριστερό μέρος των ψαλτών. Το 1730, παρόλο που οι πόρτες της εκκλησίας ήταν κλειδωμένες, η εικόνα εξαφανίστηκε από τη θέση της και βρέθηκε κατά ανεξήγητο τρόπο κοντά στο ίδιο μέρος της εκκλησίας του μοναστηριού του Ξενοφώντος, του οποίου οι μοναχοί προσευχόταν συνεχώς ώστε να δώσει η Αγία Παρθένος και στο δικό τους μοναστήρι μια θαυματουργή εικόνα. Με το που πληροφορήθηκαν αυτό οι μοναχοί του Βατοπεδίου επανέφεραν την εικόνα στην αρχική της θέση διασφαλίζοντας στην εκκλησία μια πολύ σοβαρή επιτήρηση και κλειδώνοντας κάθε οδό εξόδου για να αποφύγουν περαιτέρω ενδεχόμενες κλοπές.