ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 17-6-2022

https://youtu.be/vttczNsCung
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 17-6-2022

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 32-40 και ΙΒ΄, εδάφια 1-2

Κεφ.ΙΑ΄32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Κεφ.ΙΒ΄ 1Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα. 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν

Ερμηνευτική απόδοση Παν. Τρεμπέλα

Κεφ.ΙΑ΄32 Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες.

π. Παΐσιος Νεοσκητιώτης . Γράφει ὁ Μπαλδιμτσής Νικόλαος Ἰατρός

Σε μια επίσκεψή μου στο φιλόξενο κελλί του Γέροντα Σπυρίδωνα στη Νέα Σκήτη, γνώρισα ένα γέροντα που ήταν κατάκοιτος, τον π. Παΐσιο. Οι πατέρες με παρακάλεσαν να τον εξετάσω και να τον βοηθήσω, όπως μπορούσα. Η γνωριμία μου με αυτόν τον όσιο Γέροντα, οι συζητήσεις και το απόσταγμα της εμπειρίας του, χαράχτηκαν στην μνήμη μου ανεξίτηλα.

Ο Γέροντας από ευγνωμοσύνη για την ιατρική βοήθεια που του πρόσφερα, μου άνοιξε την καρδιά του. Ας αναφέρω με λίγα λόγια αυτά που μου διηγήθηκε:

Έγινα μοναχός μετά την “κοίμηση” της ευσεβούς συζύγου μου. Τέτοια ήταν η συμφωνία μας. Όποιος “κοιμηθεί” πρώτος, ο άλλος θα γίνει μοναχός. Κατάγομαι από την Πελοπόννησο. Ήμουν έγγαμος και πολύτεκνος. Το επάγγελμά μου ήταν έμπορος. Παρόλη την πίστη μου στο Θεό είχα ένα μεγάλο πάθος. Την αμαρτία της βλασφημίας. Όσο και να προσπάθησα, πάντα με νικούσε το πάθος. Κάποτε πήγα στην Παναγία της Τήνου για προσκύνημα. Εκείνη την εποχή οι προσκυνητές, οι περισσότεροι των οποίων ήταν άρρωστοι από σωματικές ασθένειες ή ψυχικές όπως εγώ, το βράδυ διανυκτέρευαν μέσα στην εκκλησία. Όπως ήμασταν ξαπλωμένοι στη σειρά, στο πάτωμα, πάνω σε πρόχειρα στρωσίδια, τα μεσάνυχτα είδαμε την Παναγία που βγήκε από την εικόνα Της με τη μορφή μοναχής υψηλού αναστήματος και εμφάνιση που δημιουργούσε δέος.

Άρχισε να βαδίζει μέσα στο ναό περνώντας σιγά- σιγά δίπλα στους ασθενείς. Καταλαβαίνεις τι γινόταν τότε! Οι άνθρωποι Την παρακαλούσαν με όλη τους την καρδιά να τους θεραπεύσει. Και η Ελεούσα πράγματι τους ελεούσε δίνοντάς τους την υγεία τους. Όταν πέρασε από μπροστά μου, εγώ Την παρακάλεσα πρώτα να μην βλασφημώ και δεύτερον να με αξιώσει να κηρύττω για το Χριστό. Τελειώνοντας την επίσκεψη των ασθενών η Παναγία πήγε και στάθηκε στην εικόνα Της στο τέμπλο και όλη τη νύχτα μέχρι που ξημέρωσε προσευχόταν με στρωτές μετάνοιες. Το πρωί Την είδαμε να μπαίνει στην εικόνα Της και δεν Την ξαναείδαμε πια.

Ἅγιος Μητροφάνης Τσί-Σούνγκ καί οἱ μαζί μ' αὐτόν μαρτυρήσαντες: Τατιανή ἡ Πρεσβυτέρα του, Ἡσαΐας καί Ἰωάννης οἱ γιοι του, Μαρία ἡ νύφη του, ἁγία Ἴα (ἤ Ἴγια) ἡ διδασκάλισσα καί ἄλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες

Άγιος Μητροφάνης Τσί-Σούνγκ και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: Τατιανή η Πρεσβυτέρα του, Ησαΐας και Ιωάννης οι γιοι του, Μαρία η νύφη του, Αγία Ία (ή Ίγια) η διδασκάλισσα και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες

Χαίροις Σινών Μαρτύρων πληθύς,

Θεού του ζώντος η γενναία παράταξις,

η πλάνην καταβαλούσα την βουδδικήν ανδρικώς,

και Χριστού την πίστιν ανυψώσασα,

τα άνθη τα πνέοντα, ευωδίαν την άρρητον,

νέοι αστέρες του νοητού στερεώματος,

οι τας καρδίας των πιστών καταυγάζοντες,

Κίνας το μέγα καύχημα, Ασίας αγλάϊσμα,

και στολισμός και λαμπρότης

και απαρχή προς τον Κύριον.

Αυτόν δυσωπείτε,

ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.

Το 1900, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» (Boxers), υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου, τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν. Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρομερά βασανιστήρια. Αφού έκαψαν τα σπίτια τους, τους οδήγησαν έξω από την πόλη, στους ειδωλολατρικούς ναούς των «Πυγμάχων», όπου ξεκοιλιάστηκαν, αποκεφαλίσθηκαν ή κάηκαν στην πυρά.

Οἱ «τῶν μύθων ποιηταί» καί ὁ μητροπολίτης Κυθήρων…

Οἱ «τῶν μύθων ποιηταί» καί ὁ μητροπολίτης Κυθήρων…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

Ζοῦμε στούς καιρούς τῆς πλήρους ἀντινόησης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς διαστροφῆς ἀκόμη καί τῶν λέξεων, ὅπου κάθε αὐτονόητο κατακεραυνώνεται ὡς ἀνόητο, κάθε αὐθεντικά ὀρθόδοξο προπηλακίζεται ὡς σκοταδιστική ὀπισθοδρόμηση καί ἀντίθετα κάθε νεοεποχίτικη ἀθλιότητα ἀποθεώνεται ὡς πεφωτισμένος προοδευτισμός. Στούς καιρούς, γιά τούς ὁποίους ἔλεγε κάποτε ὁ Μέγας Ἀντώνιος ὅτι θά κυριαρχήσει ἡ παράνοια καί ὅταν θά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι κάποιον λογικό, θά τοῦ ἐπιτίθενται ὡς παράφρονα, ἐπειδή δέν θά εἶναι ὅμοιός τους. Στούς καιρούς, προσθέτουμε ἐμεῖς, ὅπου ἔχει κυριαρχήσει τόσο βαθιά ἡ πλάνη καί ἡ ἀσέβεια, ὥστε οἱ λίγοι ἐναπομένοντες εὐσεβεῖς νά λασπολογοῦνται χυδαῖα καί νά καταδιώκονται ξεδιάντροπα ὡς «προβληματικοί» καί πλανεμένοι.

Μέσα σέ αὐτόν τόν ἀνάποδο κόσμο, δέν ἐκπλήσσει κανέναν τό μένος πού ἐμφορεῖ μέγα μέρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου τῆς πατρίδας μας γιά τόν σεπτό μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ. Τόν μόνο ἴσως ἐπίσκοπο πού ἔχει ἀπομείνει στόν τόπο μας νά καταθέτει αὐθεντικά ὀρθόδοξη μαρτυρία (ἀκόμη μεγαλύτερη μάλιστα ἡ…μοναξιά του, μετά τήν πρός Θεόν ἐκδημίαν τοῦ Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶ, ἐνός ἀκόμη σεβαστοῦ κληρικοῦ πού τόσο λασπολογήθηκε ἀκόμη καί μετά θάνατον ἀπό τον πολιτικό καί δημοσιογραφικό μας ὑπόνομο). Καί ἐννοοῦμε ὀρθόδοξη ὄχι στίς θεωρίες, οὔτε στά…ψιθυριστά, ἀλλά διά πολλῶν τεκμηρίων: ὡς ὁ μόνος ἐπίσκοπος πού ἀντιδρᾶ μέ ἐπιμονή ἐδῶ καί χρόνια στόν ἐπελαύνοντα Οἰκουμενισμό, ὁ μόνος πού κράτησε ξεκάθαρη (καί ὄχι ἐπαμφοτερίζουσα) θέση στό θέμα τῆς ἀναγνώρισης τῆς Οὐκρανικῆς ψευτοεκκλησίας, ὁ μόνος πού διαμαρτυρήθηκε μέ συνεχεῖς παρεμβάσεις πρός τήν Ἱερά Σύνοδο καί γιά τή βλασφημία τῶν κλειστῶν ναῶν καί γιά τό θέμα τῶν ἐμβολίων (κυρίως ὡς πρός τίς πνευματικές προεκτάσεις του). Πραγματικά ὁ μόνος – τήν ὥρα πού κάποιοι ἄλλοι διαπρύσιοι κήρυκες ἐσιώπησαν, κάτι πάλαι ποτέ…λέοντες προσκύνησαν (καί ὄχι ἀπλῶς ἐσίγησαν, ἀλλά ἔγιναν καί βασιλικότεροι τοῦ – ἀντιχρίστου – βασιλέως) καί ἀκόμη κάτι πρώην «δεινοί συζητηταί» ἐμωράνθησαν. Καί μονάχα «οἱ τῶν μύθων ποιηταί» ἀπέμειναν πλέον γιά νά λυσσομανοῦν.

Μέσα γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἅγιος Ἰννοκέντιος Μόσχας

Αν θέλουμε να μη χάσουμε το Άγιο Πνεύμα, που πήραμε στο βάπτισμα, ή, αν το χάσαμε, να Το αποκτήσουμε πάλι, οφείλουμε να έχουμε καρδιά καθαρή και σώμα αγνό, αμόλυντο δηλαδή από κάθε σαρκική αμαρτία.

Καρδιά και σώμα πρέπει να είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Και σ’ όποιον έχει καθαρή καρδιά και αμόλυντο σώμα, το Άγιο Πνεύμα θα μπει και θα κυριέψει την ψυχή του. Φτάνει να μην έχει αποθέσει ο άνθρωπος αυτός την ελπίδα του στα καλά του έργα και να μην καυχιέται γι’ αυτά, να μη νομίζει δηλαδή ότι δικαιωματικά πρέπει να λάβει τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, σαν αμοιβή που του χρωστάει ο Θεός.

Αν εσύ είχες την ατυχία να κηλιδώσεις την καρδιά σου και να φθείρεις το σώμα σου με την αμαρτία, αγωνίσου να καθαριστείς με τη μετάνοια. Πάψε ν’ αμαρτάνεις, μετανόησε με συντριβή και άρχισε να ζεις με περισσότερη προσοχή. Έτσι θ’ αξιωθείς ν’ απολαύσεις το Άγιο Πνεύμα.

Ένα από τα πιο σίγουρα μέσα για την απόκτηση του Άγιου Πνεύματος είναι η ταπεινοφροσύνη.

Έστω κι αν είσαι άνθρωπος τίμιος, καλός, δίκαιος και σπλαχνικός, έστω κι αν τηρείς όλες τις εντολές του Θεού, να θεωρείς παντοτινά τον εαυτό σου σαν έναν ανάξιο δούλο Του, σαν ένα εργαλείο στα χέρια Του, εργαλείο με το οποίο Εκείνος ενεργεί. Άλλωστε, φτάνει μία πιο προσεκτική ματιά στα καλά μας έργα, ακόμα και στις μεγαλύτερες αρετές μας, για να δούμε πόσο λίγο αξίζουν να λέγονται χριστιανικές αρετές. Πόσες φορές, λ.χ., δίνουμε ελεημοσύνη, αν όχι από ματαιοδοξία και φιλαυτία, οπωσδήποτε όμως από ιδιοτέλεια, σαν τοκογλύφοι, ελπίζοντας δηλαδή ότι για ένα νόμισμα που δώσαμε στον φτωχό, θα πάρουμε από το Θεό εκατό ή χίλια;

«Ἕνας Ἄρχων Ὑψηλῆς Συμπαντικῆς Διανόησης»

Ὁ μέγας «Ἄρχων Δικαιοφύλαξ», συνεχίζει νά ὑπερασπίζεται μέ σθένος τά «δίκαια» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τώρα καί μέ τή βούλα! Ἡ ὁλοκληρωτική του ἀφοσίωση καί οἱ ἀγῶνες του δικαιώθηκαν ἀπό τόν Ἴδιο (!) τόν Μέγα Αὐθέντη του: «Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπιβραβεύει σήμερον, [...] τήν εἰλικρινή ἀφοσίωσιν ὑμῶν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον, ἀπονέμουσα, ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί»[1].

Ὁ μέγας «Ἄρχων», ἐπί πολλά ἔτη καταφέρεται σέ ὅσους ἀσκοῦν Ὀρθόδοξη θεολογική κριτική στίς ἐνέργειες τοῦ «Κυρίου καί Αὐθέντη» του, μέ εἰρωνίες, κατηγορητήρια, ἀερο-λασπο-λογίες καί ἀπαξιώσεις προσώπων, ἄνευ ὅμως θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων! Μπροστά στή βλασφημία τοῦ Χριστοῦ ἤ τῆς Παναγίας στέκεται ἀνεκτικός, ἴσως λόγῳ «ἀλληλοκατανοήσεως μέ τό διαφορετικόν», ἴσως διότι ἔχει «ανοικτούς ορίζοντας», ὁ «Κύριός» του οἶδε. Ἐκεῖνο ὅμως πού δέν ἀνέχεται, εἶναι τούς ἀνθρώπους πού κρίνουν θεολογικά τόν «Κύριό» του, τόν «πάσῃ τῇ κτίσει Πατριάρχη», τόν σαρκωτή τῆς «οἰκουμενικότητας σέ κάθε στιγμή καί μέ κάθε τρόπο», τόν Πατριάρχη «τῆς ἐλευθερίας»!

Αὐτά ὁμολογεῖ καί κηρύττει, ὁ «Ἄρχοντας», αὐτά ἔχει διδαχθεῖ ἀπό τόν «Αὐθέντη» του: «ἀνδρώθηκα ἐκκλησιαστικῶς ἐπί τῆς Πατριαρχίας Σας καί εἶναι πολλά καί ἰλιγγιώδη ὅσα μέ ἔχετε διδάξει χωρίς νά τό γνωρίζετε». Μέ ὅποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θά μάθεις! Καί ὁ διδάσκαλός του, ὁ «Βαρθολομαῖος ὁ Διάλογος», βλασφημᾶ λόγῳ καί ἔργῳ τόν Ἰησοῦ Χριστό, σχίζει τήν Ἐκκλησία Του, διαλέγεται συμπροσευχόμενος μέ ὅλους τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί πατάσσει ὅσους ὀρθοδόξους ἀντιστέκονται. Κάποιες ἀπό τίς ἐτεροδιδασκαλίες[2] του κατατέθηκαν στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν μακαριστό Ἀρχιμ. Χρυσόστομο Πῆχο, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς «Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ» Λογγοβάρδας Πάρου, πρίν 5 χρόνια καί ἀκόμη ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.

...Ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος...

Εὐεργετινὸς τ. Δ’, σ. 58, τῶν ἐκδόσεων τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας

Ἔλεγαν γιὰ κάποιον γέροντα στὴ Σκήτη ὅτι πέθαινε, καὶ οἱ ἀδελφοὶ στάθηκαν γύρω στὸ κρεβάτι του, τὸν τακτοποίησαν καὶ ἄρχισαν νὰ κλαῖνε.

Ἐκεῖνος ἄνοιξε τὰ μάτια του καὶ γέλασε· μετὰ ἀπὸ λίγο πάλι γέλασε· ἔπειτα γέλασε καὶ τρίτη φορά.

Τὸν παρακάλεσαν τότε οἱ ἀδελφοί:

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 17-6-2022

https://youtu.be/KeDwhw2-LsI
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 17-6-2022

Δέν θέλησε ὁ Θεός, νά τοῦ στερήσει τούς στεφάνους!

Σφάξανε κάποτε, κάποιον Χριστιανό στην Κωνσταντινούπολη και προκάλεσαν τότε οι άπιστοι, τον Ιερό Χρυσόστομο, λέγοντάς τον:

17 Ἰουνίου. Ἰσαύρου διακόνου, Βασιλείου καὶ Ἰννοκεντίου (γ ́ αἰ.)· Μανουήλ, Σαβὲλ καὶ Ἰσμαὴλ τῶν μαρτύρων (†362). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. α΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. β΄ 14-28).

Ρωμ. 2,14          ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,

Ρωμ. 2,14                  Οταν λοιπόν εθνικοί και ειδωλολάτραι, που δεν έχουν λάβει τον γραπτόν Νομον του Θεού, πράττουν δε από έμφυτον ηθικήν παρόρμησιν όσα λέγει ο Νομος, αυτοί καίτοι δεν έχουν νόμον είναι οι ίδιοι δια τον ευατόν των νόμος (επειδή έχουν οδηγόν την συνείδησίν των).