Περί ἁμαρτίας καί μετανοίας. Ἁγίου Παϊσίου. Πνευματικός Ἀγώνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Περί ἁμαρτίας καί μετανοίας. Ἁγίου Παϊσίου.
Πνευματικός Ἀγώνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ὁμιλία π. Σάββα στίς 15-06-2011
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Γ. Σωφρόνιος Ἔσσεξ: "Μέ τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ σέ μένα, μοῦ φανερώθηκε κάτι τό θαυμαστό, μία γλυκύτητα στήν καρδιά μου, πού ξεπερνοῦσε καί τήν πιό τολμηρή φαντασία.".

"Για να αναγνωρίσουμε τις δωρεές που προέρχονται από τον Θεό, Αυτός μετά την επίσκεψή Του μας εγκαταλείπει προσωρινά. Παράδοξη εντύπωση προξενεί η Θεοεγκατάλειψις. Στη νεότητά μου υπήρξα ζωγράφος και αυτό το φυσικό χάρισμα έχει μείνει μέσα μου. Συνέβαινε να εξαντλούμαι να μην έχω δυνάμεις για εργασία ούτε έμπνευση. Γνώριζα όμως ότι το χάρισμα αυτό είναι φύσις μου.

Όταν όμως ο Θεός μας εγκαταλείπει έχουμε την αίσθηση ενός κενού στην ύπαρξή μας. Και δεν γνωρίζει η ψυχή εάν θα επιστρέψει ο Απελθών (Κύριος). Εκείνος κρύφτηκε, εγώ δε εγκαταλείφτηκα κενός. άδειος. Και ζω το φοβερό αυτό κενό ως θάνατο.

*Με τον ερχομό του Θεού σε μένα, μού φανερώθηκε κάτι το θαυμαστό, μια γλυκύτητα στην καρδιά μου που ξεπερνούσε και την πιο τολμηρή φαντασία.

«Παπα-Χαράλαμπε, νά κόψης τήν μέριμνα»

«Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί

πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν

Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»

“Εὐχή τῆς Ἐκκλησίας”

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Τήν ἄλλην ἡμέρα, ἀφοῦ ἐκοινώνησε, ἀναμένει νηφάλια ἀλλά καί μέ σχετικήν ἀγωνίαν τήν ὥραν τῆς ἐξόδου.

Γνωρίζει ὁ Γέροντας ὅτι ἤδη «τά πάντα τετέλεσται» (Ματθ. Κς΄ :1). Μένει πλέον νά παραδώση, ὡς παρακαταθήκην στά τέκνα του, τίς τελευταῖες συμβουλές. Καλεῖ ἕνα ἕκαστον ξεχωριστά. Φθάνει ἡ σειρά τοῦ παπα-Χαράλαμπου. Τόν καλεῖ ἰδιαιτέρως καί τοῦ λέγει:

• Παπα-Χαράλαμπε, μ᾿ ἀκοῦς;

• Σ᾿ ἀκούω, Γέροντα.

• Νά κόψης τήν μέριμνα.

Βάζει μετάνοια ὁ παπα-Χαράλαμπος καί φεύγει. Πρίν ὅμως βγῆ ἔξω, ἀκούει ξανά:

Πρόβλεψη τοῦ θανάτου στόν πόλεμο. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πρόβλεψη του θανάτου στον πόλεμο

Γράφει ο Μάξ Κέμεριχ στό βιβλίο του «Πρόρρηση» στη σελίδα 61 το εξής: Είναι πολύ σημαντικό αυτό που διηγείται ένας αυστριακός υπολοχαγός: «Είχε ξημερώσει εκείνο τό πρωί της γνωστής μάχης του Βάγκρμ (5 Ιουλίου του 1809)... Μέ πλησίασε ο δεκανέας μου, ονόματι Βιπνμπάρτ καί μέ παρακάλεσε να δεχτώ να φυλάξω το ρολόι καί τά μετρητά του, επειδή ήταν βέβαιος ότι εκείνο τό πρωί θα σκοτωνόταν ... Βέβαια πρώτα απ’ όλα τόν ρώτησα για τις αιτίες μιας τέτοιας ανησυχίας. “Εσείς”, του λέει, “γνωρίζετε, ότι δε φοβάμαι κ. υπολοχαγέ καί θα με πιστέψετε. Κουρασμένος από τή χθεσινή πεζοπορία κοιμήθηκα χθες τό βράδυ βαθιά καί ήσυχα στο φρούριο ανάμεσα στους άνδρες μου.

Τί θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος καί τί θά κάνει;

Για τον αντίχριστο μιλάει καθαρά ο απόστολος Παύλος στην Β’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του (2, 1-12). Αυτός θα είναι συγκεκριμένο πρόσωπο που θα έρθει μαζί με την αποστασία, θα κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα (Αποκ. 13, 7), θα κάνει σημεία και θαύματα και θα καθίσει το ναό του Θεού, προφανώς των Ιεροσολύμων, ο οποίος θα γίνει χριστιανικός, διότι οι Εβραίοι θα γίνουν χριστιανοί (Ρωμ. 11, 25-26) και θα ζητήσει να λατρευτεί ως Θεός (Β’ Θεσ. 2,4).

Επίσης περί αντιχρίστου μιλάει και ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής στις Α΄ και Β΄ επιστολές του και στην Αποκάλυψη (κεφάλαια: 11, 13 και 20). Οι χριστιανοί δε θα τον φοβούνται, γιατί ο Χριστός θα τους προστατεύσει και θα τους δώσει δύναμη να αντέξουν το διωγμό. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει (Α΄ Ιωαν. 2, 18) να μη ζούμε με το φόβο του μελλοντικού αντιχρίστου, αλλά να πολεμούμε στη ζωή μας το κακό, που προέρχεται από πολλούς μικρότερους αντίχριστους, εχθρούς του Χριστού.

"Ὁ Θεός ἐπιζητεῖ ἀποκλειστικά τήν καρδιά σας, ἀλλά κι ἡ καρδιά χωρίς Θεό πεινᾶ καί διαρκῶς πληγώνεται ἀπό τόν ἐχθρό"

Θυμάμαι που μου γράφατε κάποτε ότι από την πολλή προσοχή (στην προσευχή για τη συγκέντρωση του νου στην καρδιά) είχατε πονοκέφαλο. Ναι, αφού εργάζεσθε μόνο με τον εγκέφαλο θα συμβαίνει αυτό. 

Εάν όμως κατεβείτε στην καρδιά σας δεν θα συμβαίνει αυτό εφόσον εργάζεστε εκεί, διότι το κεφάλι απαλλάσσεται από τον κόπο και οι λογισμοί παύουν. Διότι οι λογισμοί μέσα στον εγκέφαλο διαδέχονται επί τροχάδην ο ένας τον άλλον και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους κατευνάσει κανείς πέρα από αυτόν που αναφέραμε.

Αν όμως ανακαλύψετε την καρδιά σας και κατορθώσετε να εδραιωθείτε μέσα σε αυτήν (σ.σ. με την καθοδήγηση πάντα του πνευματικού σας πατέρα και οδηγού στην προσευχή) τότε μόλις ενοχληθείτε από αυτούς τους λογισμούς αυτοί θα τραπούν αμέσως σε φυγή.

Ὁ ταπεινός ἔχει τήν ἐλπίδα καί τό θάρρος του στόν Θεό

Σχετικά με αὐτό, βρίσκονται σε πλάνη πολλοί, ὅσοι νομίζουν για ἀρετή την ὀλιγοψυχία και την ὑπερβολική λύπη που τους συνοδεύει ὕστερα ἀπό την ἁμαρτία, μη γνωρίζοντας ὅτι αὐτή προέρχεται ἀπό κρυφή ὑπερηφάνεια και πρόληψι, ποὺ ἔχουν κάνει θεμέλια πάνω στην ἐλπίδα και στο θάρρος που ἔχουν στο ἑαυτό τους και στις δυνάμεις τους. 

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 18-11-2016

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κολασσαείς κεφ. δ΄ 10 - 18

δ΄ 10 - 18

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ιστ΄ 15 - 18 & Ιζ΄ 1 - 4

Ιστ΄ 15 - 18 & Ιζ΄ 1 - 4

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὡς Παιδαγωγός εἰς Χριστόν:Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ-ὁ ρόλος τοῦ Πατέρα.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ-ὁ ρόλος τοῦ Πατέρα

Ὁ ὅσιος Πορφύριος συμβούλευε σοφά γιά τό ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση τοῦ πατέρα ἀπέναντι στό παιδί καί μάλιστα ὅταν αὐτό παρεκτρέπεται καί προκαλεῖ. «Ἔλεγε ὅτι τό ἐνδιαφέρον τοῦ καλοῦ πατέρα γιά τό παιδί του πρέπει νά μένει ἀμείωτο ἀκόμη καί ὅταν τό παιδί μεγαλώνει καί σκληρύνεται καί ἐπαναστατεῖ καί δέν τόν ἀκούει καί παίρνει ἀκόμη καί θέσεις ἐχθρικές καί ἀντίθετες. Ἐκεῖ θά φανεῖ ἡ δεξιοτεχνία, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη τοῦ καλοῦ πατέρα. Γιατί τά παιδιά, μέχρι νά εἰσέλθουν στήν ἀνδρική ἡλικία, κάνουν πολλές ἀνόητες ἐνέργειες καί προκαλοῦν τούς γονεῖς, εἰδικά τόν πατέρα.

Ἡ Ὑπαρξη, ἡ Ἀνάσα, τό Φῶς μας...

Θά μποροῦσαν τά φύλλα νά ζήσουν ἀπό μόνα τους, χωρίς τό δέντρο; Θά μποροῦσε τό ἴδιο τό δέντρο νά ζήσει χωρίς τό χῶμα, τόν ἀέρα, τό νερό καί τόν ἥλιο; Ὄχι, βέβαια!
Ἔτσι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει καί ἡ ψυχή χωρίς τόν Θεό, γιατί εἶναι ἡ ὕπαρξή μας, ἡ ἀνάσα, τό φῶς, ἡ δύναμη καί ἡ τροφή μας.

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

https://proskynitis.blogspot.gr/