47. Περί Ἰουλιανοῦ καί Ἀδολίου, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

47. Περί Ἰουλιανοῦ καί Ἀδολίου, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὀμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-7-2018 (κήρυγμα στή Θεία Λειτουργία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή Ι Ματθαίου (Ματθ.17, 14-23).Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ σεληνιαζόμενου νέου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ( Ματθ.17,14-23)

Ο Ιερός Χρυσόστομος για τη θεραπεία του σεληνιαζόμενου νέου

(επιλεγμένα αποσπάσματα από τις ομιλίες ΝΖ΄και ΝΗ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

«Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι(:·(: Και όταν κατέβηκαν από το όρος της Μεταμορφώσεως και ήλθαν προς το πλήθος, πλησίασε Αυτόν ένας άνθρωπος, που γονάτισε εμπρός Του με ευλάβεια και είπε: “Κύριε, σπλαχνίσου το παιδί μου, διότι σεληνιάζεται και ταλαιπωρείται πολύ φοβερά· διότι πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και πολλές φορές στο νερό και κινδυνεύει έτσι να καεί ή να πνιγεί. Και έφερα αυτόν προς τους μαθητές Σου με την παράκληση να τον θεραπεύσουν και αυτοί δεν μπόρεσαν να του χαρίσουν την θεραπεία”).

Αυτόν τον άνθρωπο η Γραφή μάς τον παρουσιάζει πάρα πολύ ασθενή ως προς την πίστη· και τούτο είναι φανερό από πολλά σημεία, και από αυτό το οποίο είπε ο Χριστός «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι,πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι (:εάν εσύ μπορείς να πιστέψεις, θα γίνει ό,τι καλό επιθυμείς, επειδή σε εκείνον που πιστεύει όλα είναι δυνατά)»[Μαρκ.9,23] και από αυτό το οποίο είπε ο πατέρας αυτός που προσήλθε στον Κύριο: «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ (:βοήθησέ με να ελευθερωθώ από την ολιγοπιστία και να αποκτήσω ζωντανή πίστη)»[Μαρκ.9,24]· και από το να διατάξει ο Χριστός τον δαίμονα να μην εισέλθει πλέον σε αυτόν· και από το να πει πάλι ο άνθρωπος στον Χριστό: «εἴ τι δύνασαι(:εάν μπορείς να κάνεις κάτι)»[Μαρκ.9,22].

«Και γιατί κατηγορεί τους μαθητές», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, «εάν η απιστία η δική του υπήρξε η αιτία του να μην εξέλθει ο δαίμονας από το παιδί του;». Για να δείξει ότι είναι δυνατόν σε αυτούς, εάν έχουν πίστη, να θεραπεύσουν πολλές φορές τους ασθενείς, ακόμη και αν αυτοί που επιζητούσαν τη θεραπεία για τους δικούς τους δεν είχαν οι ίδιοι την απαραίτητη πίστη. Διότι όπως ακριβώς αρκούσε πολλές φορές η πίστη αυτού που προσέρχονταν στο να λάβει βοήθεια και από μικρότερο ως προς το αξίωμα ακόμη, έτσι πολλές φορές υπήρξε αρκετή η δύναμη και η πίστη αυτών που διενεργούσαν τις θαυματουργικές θεραπείες, στο να θαυματουργήσουν και χωρίς να πιστεύουν οι προσευχόμενοι.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος (+1980) – «Μεγάλη ὀργή θά ἔλθει στόν κόσμο».

…Πιστεύω, αν θέλει και ο Θεός, να φύγω γρήγορα. Πρέπει και να φύγω, γιατί, όπως βλέπω, ο κόσμος όλος όλον εις το πονηρόν τρέχει, σαν αμαρτωλός εις την αμαρτία. Ακράτητοι είναι οι άνθρωποι και λαός και κλήρος, σαν τα αχαλίνωτα άλογα, τρέχουν εις την αμαρτία – ούτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση, ανταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο για την ύλη, για το σώμα, για τις ηδονές, για τις τιμές. Για την ψυχή, για τον Θεό, για την αρετή; τίποτε. Πολύ ολίγοι είναι εκείνοι που έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως χάριν αυτών των ολίγων κρατεί ο Θεός τον κόσμο.

..Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..Στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του. Μια φορά. όμως, λέγει του Ιερεμίου θα την καταστρέψω την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας τότε άρχισε να παρακαλεί – Θεέ μου μη την καταστρέψεις και μη τους τιμωρήσεις..,αλλά ο Θεός του είπε – μη με παρακαλάς δεν σε ακούω, θα την παραδώσω εις τους Βαβυλωνίους, που ήδη είχαν πλησιάσει την Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ο Ιερεμίας στον Θεό – πως είναι δυνατόν να μπούνε μέσα οι εχθροί που είναι ισχυρά τα τείχη; Εγώ θα ανοίξω τις πόρτες, απάντησε ο Κύριος, για να μπουν. Εάν δεν την παραδώσω εγώ δεν μπαίνου, αλλά εγώ θα την παραδώσω.. Αύριο το πρωί θα καθίσεις σε ένα υψηλό μέρος και θα δεις πως θα την παραδώσω..

Και είδε έναν Άγγελο που πήγε και άνοιξε την Ανατολική θύρα και πήρε τα κλειδιά, κατόπιν στην Δυτική, Νότιο και Βόρειο και τα τοποθέτησε κάτω από μια πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι και κατόπιν εφώναξε ο Άγγελος – Είσελθε η δύναμις των Χαλδαίων και εμπήκαν οι εχθροί μέσα, έσφαξαν και ερήμωσαν και επήραν πολλούς αιχμαλώτους και μαζί με αυτούς και τον Ιερεμία..

Λοιπόν μεγάλη οργή θα έρθει. Πολλά γίνονται, ιδίως δύο μεγάλα κακά, η ασέλγεια και οι εκτρώσεις που κάνουν οι γυναίκες. 

Τώρα ἔχω τήν δύναμι νά βαδίζω στήν ἁγιότητα. Ἐμπειρίες νεοφώτιστων ὀρθόδοξων Ἀφρικανῶν.

Τώρα ἔχω τήν δύναμι νά βαδίζω στήν ἁγιότητα

 Ἐμπειρίες νεοφώτιστων ὀρθόδοξων Ἀφρικανῶν.

Ἕνα ἀπόγευμα ἦλθε στήν ἐκκλησία μας ἕνα σεμνό καί ντροπαλό παιδί. Μετά τόν Ἑσπερινό μιλήσαμε μαζί. Αὐτός ὁ νέος τελικά βαπτίσθηκε μαζί μέ τόν ἀνωτέρω Ἰωάννη.

Τίς ἐμπειρίες του τίς ἔγραψε ὁ ἴδιος στό χαρτί καί ἤδη τώρα σᾶς τίς παρουσιάζω μεταφρασμένες:

«Ἀγαπητοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,

Μέ μεγάλη χαρά σᾶς γράφω σήμερα γιά νά σᾶς γνωστοποιήσω τήν χαρά πού ἔζησα τήν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς μου. Εἶμαι μπουρουντέζος. Πρίν ἤμουν καθολικός στό θρήσκευμα. Οἱ γονεῖς μου καί τ᾿ ἀδέλφια μου παραμένουν ἀκόμη Καθολικοί.

Μία ἡμέρα περπατοῦσα στήν πόλι, ἔξω ἀπό τήν ὁδό πού εἶναι ἡ ἐκκλησία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Κοινότητος τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν.

Ἄκουσα νά κτυπᾶ ἡ καμπάνα καί νόμισα ὅτι καλοῦσε καί μένα νά μπῶ μέσα σ’αὐτή τήν ἐκκλησία. Πράγματι, τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ ὡδήγησε στό ἐσωτερικό τοῦ ναοῦ ὅπου προσευχήθηκα μαζί μέ ἄλλους Χριστιανούς. Μετά ζήτησα ἀπό τόν μοναχό-ἱεραπόστολο π. Δ. νά μοῦ ἐξηγήσει τίς διαφορές μέ τήν καθολική «ἐκκλησία». Μιλήσαμε μαζί.

Σε παρακαλώ Κύριε!!!! Τιμώρησέ μας!!

Ώ αθάνατη Ελληνική γλώσσα!!!... εξ ιδίων χειρών μας την καταστρέψαμε!!! Και αλυσιδωτά έχουμε πάλι με τα ίδια μας τα χέρια διαλύσει τα πάντα!! Ακόμη και την Εκκλησία - Αλλά Δόξα τω Θεώ την Εκκλησία την ενυμφεύθη ο Κύριος Ιησούς Χριστός και Την Προσέχει - ακόμη και το ιερατείο ακόμη και τους Πιστούς ακόμη και την Πίστη ακόμη και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας τα μαγαρίσαμε, τα μπερδέψαμε, ενίοτε τα κάνουμε και μαζί (Μυστήριο Γάμου και Μυστήριο Βάπτισης μαζί σε γονείς και παιδιά τους αντίστοιχα) και η Εκκλησία «οικονομεί» ξανά και ξανά… ως πότε όμως;

Και όταν ο Θεός «αναγκάζεται» να «απαντήσει» δια της φύσεως, ή αιφνιδίου θανάτου, ή πυρός, ή μαχαίρας, ή επιδρομής αλλοφύλων, πάλι εμείς και ιδιαίτερα οι ποιμένες από τον μικρότερο και αγενέστερο διάκονο έως τον ανώτερο του ιερατείου, αγρόν αγοράζουμε και δεν ομιλούμε στον λαό, δεν κρούουμε κώδωνα εγρήγορσης και μετανοίας. Πρόσφατο και οδυνηρό παράδειγμα το πυρ που Παραχώρησε ο Θεός να εξαπλωθεί με δαιμονικό μένος και να εξαϋλώσει επιλεκτικά και μαρτυρικά Ναούς του Αγίου Πνεύματος, σώματα δηλαδή συνανθρώπων μας!!! Αλλά πάλι ο Άγιος Τριαδικός Θεός ως φιλόστοργος Πατέρας φώτισε πολλούς από αυτούς να ψελλίσουν «Μνήσθητί μου Κύριε, ἕν τῃ βασιλείᾳ σου» ή «Κύριε σώσον με» και να απολαμβάνουν πλέον την πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών εν κόλποις Αβραάμ, γιατί ο Κύριος ακούει και ανταποκρίνεται σε εκείνους που Τον επικαλούνται.

Δείτε την υποκρισία μας!!! πόσοι ήταν οι συνάνθρωποί μας; 100-200; Ο Θεός να τους αναπαύσει όλους διότι μαρτύρησαν πραγματικά είτε δια πυρός είτε δια πνιγμού!!!.. την ίδια ώρα όμως, κάθε ημέρα κατακρεουργούμε πάλι εμείς με τα ίδια μας τα χέρια 1000 έμβρυα!!!

Διδαχή τήν Θ’ Κυριακή τοῦ Ματθαίου γιά τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο πού θλίβεται (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

   (Ματθ. 14, 22-34)

Ο ΑΓΙΟΣ απόστολος Πέτρος, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, όταν είδε κάποτε τον Κύριο να βαδίζει πάνω στην τρικυμισμένη θάλασσα, Του είπε: «Δώσε μου εντολή να έρθω κοντά Σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και παίρνοντας την εντολή από τον παντοδύναμο Κύριο, κατέβηκε από το καΐκι, όπου βρισκόταν, και άρχισε να βαδίζει πάνω στα νερά, τα οποία ήταν σαν να είχαν στερεοποιηθεί κάτω από τα πόδια του. Όσο πίστευε ο Πέτρος στην εντολή του Κυρίου, όσο ήταν προσηλωμένος με τον νου και την καρδιά του σ’ αυτή την εντολή, βάδιζε πάνω στο υγρό στοιχείο όπως στη στεριά. Αλλά ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός και τα κύματα σηκώνονταν ψηλά. Ο Πέτρος, στρέφοντας την προσοχή του σ’ αυτά, άφησε να εισχωρήσει μέσα του κάποιος φόβος, φόβος που από έναν επιφανειακό κριτή θα χαρακτηριζόταν φυσικός και εύλογος. Τότε, όμως, άρχισε να βουλιάζει. «Κύριε, σώσε με!», κραύγασε στον Χριστό. Κι Εκείνος, απλώνοντάς του το χέρι, τον έσωσε από τον πνιγμό, λέγοντας: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε ή αμφιβολία;».

Όλοι μας βαδίζουμε πάνω στα άστατα κύματα της θάλασσας του βίου, που σείεται και αναταράζεται από τις τόσες συμφορές και δυσκολίες· όλοι μας βαδίζουμε πάνω σ’ αυτά τα κύματα και κατευθυνόμαστε προς τις πύλες του θανάτου, για να κριθούμε από τον Θεό. Πόσο επισφαλής είναι κάτω από τα πόδια μας η θάλασσα του βίου! Δεν μπορούμε να μάθουμε τι θα μας συμβεί την κάθε στιγμή. Οι πιο μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας γίνονται απροσδόκητα, αιφνιδιαστικά. Ακόμα κι ο θάνατος μας κρυφοζυγώνει σαν κλέφτης, μας κρυφοζυγώνει όπως όλες σχεδόν οι συμφορές.

Δέρνεται η θάλασσα από ισχυρούς ανέμους, που σηκώνονται από διάφορες μεριές για ανεξιχνίαστη αιτία. Και του βίου μας η θάλασσα δέχεται διάφορες επιθέσεις από τα πονηρά πνεύματα και από τους ανθρώπους που έχουν γίνει όργανά τους. Παθαίνουμε ποικίλες συμφορές από αναπάντεχα περιστατικά, από τη μυστηριώδη πορεία των πραγμάτων. Είναι αδύνατο να προβλέπουμε και να προγνωρίζουμε τι θα επινοήσει η μοχθηρία, τι θ’ αποτελέσει αφορμή ή μέσο κάποιου κακού, από πού θα έρθει ένας πειρασμός. Και όλα αυτά είναι μεν αδύνατο να τα προβλέπουμε, τις περισσότερες φορές, όμως, είναι αδύνατο και να τα αποτρέπουμε.

Υπάρχει άλλη μια θάλασσα, θάλασσα αόρατη, κάτω από τα νοερά βήματά μας. Η θάλασσα αυτή δέρνεται και αναταράζεται από άλλους ανέμους.

Θά 'ρθει στόν κόσμο πνευματική πείνα...

  Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος PG 59.555-6

 

''Περί αυτής της πνευματικής πείνας λέγει ο Κύριος δια του προφήτου, «Καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις͵ ἐπάγω λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν˙ οὐ λιμὸν ἄρτου͵ οὐδὲ δίψαν ὕδατος͵ ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Θεοῦ. Καὶ περιδραμοῦνται ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν͵ ζητοῦν τες τὸν λόγον Κυρίου» (Αμως 8.11-12).

 Βλέπεις ότι δεν ομιλεί περί άρτου; Διότι ο Θεός δεν ομιλούσε περί του άρτου. Ω πόσο δεινός και βλαβερός και ψυχοφθόρος λιμός, ω λιμός πρόξενος της αιωνίου κολάσεως! 

Αυτός ο λιμός είναι που προξενεί κάθε πονηρό πράγμα, αίτιος παντός κακού. Αυτόν τον λιμό, όταν τον προείδε ο προφήτης Δαβίδ επερχόμενο, παρακαλούσε τον Θεό λέγοντας, «Ὁ Θεός μου͵ μή παρασιωπήσῃς ἀπ΄ ἐμοῦ» (Ψαλμ. 27.1).

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν: Ἀπό τήν Ὀρθοδοξία στήν πανθρησκεία;

πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, Θεολόγος, Ἐφημ. Ἱ.Ν Ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Καλλιπόλεως Πειραιῶς. 

Μιά ἐπίκαιρη ἐκπομπή μέ ἀφορμή τήν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

 Ὁ π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος μᾶς θυμίζει τά λόγια τοῦ μακαριστοῦ προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμανδρίτου π. Γεωργίου Γρηγοριάτη – Καψάνη σχετικά μέ τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ νέου μάθηματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐνῶ ἀποκαλύπτει καί τήν πραγματική ρίζα τοῦ προβλήματος :

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος μάρτυρας Βίκτωρ ὁ ἐν Μασσαλία

 

 

(21 Ιουλίου)

Ο νικηφόρος αυτός αθλητής του Χριστού γεννήθηκε από ευγενή οικογένεια της Μασσαλίας κατά τον τρίτο αιώνα. Ακολούθησε τη στρατιωτική σταδιοδρομία και υπηρέτησε τον αυτοκράτορα με γενναιότητα και αφοσίωση. Όταν όμως ο Μαξιμιανός επισκέφθηκε τη Μασσαλία (περί το 388) με σκοπό να καταδιώξει τους χριστιανούς, ο Βίκτωρ αντί να κρυφθεί αρνήθηκε να λάβει την πληρωμή του και βάλθηκε να ενθαρρύνει τους συντρόφους του στον στρατό που ήσαν χριστιανοί σαν κι αυτόν να μην φοβηθούν τους αποκτείνοντες το σώμα, για να κριθούν άξιοι των ουρανίων τροπαίων.

Νύχτα μέρα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι για να προτρέπει τους πιστούς στον αγώνα της πίστεως και συντρόφευε τους μάρτυρες μέχρι τον τόπο του μαρτυρίου. Συνελήφθη με την σειρά του κι αυτός και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στον αυτοκράτορα. Μένοντας ακλόνητος μπροστά στις απειλές, όπως και στις απατηλές υποσχέσεις του τυράννου, απέρριψε τη ματαιότητα της λατρείας των ειδώλων ομολογώντας τον Χριστό μοναδικό Θεό.

Θέλουμε Θαβώρ χωρίς Γολγοθά, θέλουμε Μεταμόρφωση χωρίς Σταύρωση...

Θέλουμε Θαβώρ χωρίς Γολγοθά, θέλουμε Μεταμόρφωση χωρίς Σταύρωση. ''Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι'' ἀλλά χωρίς ''ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι''. Ἐμ, δέν γίνεται! (✞) Μοναχός Νικολάε Στάινχαρντ.

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/08/blog-post_52.html?m=1

 

4 Αυγούστου Συναξαριστής. Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἑπτά Παίδων ἐν Ἐφέσω, Εὐδοκίας Ὁσίας, Θαθουήλ, Ἐγκαίνια Ναοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἑπτὰ Παῖδες ἐν Ἐφέσῳ

Στὰ μέσα του 3ου αἰῶνα μ.Χ., ὅταν ὁ αὐτοκράτωρ Δέκιος ἄναψε τὸ καμίνι τῶν διωγμῶν καὶ χωρὶς καμιὰ διάκριση βασάνιζε καὶ σκότωνε νέους καὶ γέρους, τότε καὶ οἱ ἑπτὰ παῖδες, Μαξιμιλιανός, Ἐξακουστοδιανός, Ἰάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ἀντωνῖνος καὶ Κωνσταντῖνος, γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, ἀφοῦ διαμοίρασαν τὰ ὑπάρχοντά τους στοὺς φτωχούς, ἔφυγαν ἀπὸ τὴν πόλη καὶ κρύφτηκαν σὲ κάποια σπηλιά, μέχρι νὰ πάψει ὁ διωγμός.
Ἐπειδή, ὅμως, ὁ κίνδυνος ὁλοένα καὶ πλησίαζε στὴν κρυψώνα τους, προσευχήθηκαν ὅλη τὴ νύκτα νὰ πάρει ὁ Θεὸς τὶς ψυχές τους, χωρὶς νὰ πέσουν στὰ χέρια τοῦ Δεκίου. Ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴ δέησή τους, καὶ τὸ πρωὶ κοιμήθηκαν χωρὶς νὰ ξυπνήσουν.

Μετὰ 194 χρόνια, ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ, στὴν Ἔφεσο κάποια αἵρεση διακήρυττε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν. Ἐκείνη, λοιπόν, τὴν ἐποχή, κάποιο παιδὶ στὴν ἀγορὰ τῆς Ἐφέσου ψώνισε ψωμὶ μὲ τὸ νόμισμα τῆς ἐποχῆς τοῦ Δεκίου. Αὐτὸ προκάλεσε ἔκπληξη.
Πῆραν, λοιπὸν τὸ παιδὶ καὶ τὸ ἀνέκριναν. Κατόπιν, πῆγαν στὴ σπηλιὰ καὶ βρῆκαν ζωντανὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα παιδιά.

4 Αὐγούστου. Τῶν ἑπτά παίδων τῶν ἐν Ἐφέσῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Σαβ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ιε΄ 30-33). 

Ρωμ. 15,30         Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν,

Ρωμ. 15,30                Σας παρακαλώ δε θερμώς, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εν ονόματι της αγάπης, που χαρίζει εις τας καρδίας μας το Αγιον Πνεύμα, να αγωνισθήτε μαζή μου εις τας προσευχάς και να παρακαλήτε τον Κυριον δι' εμέ.