Οἱ διάφοροι λογισμοί τῶν ἀνθρώπων, 2-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὀρθόδοξη Θεραπευτική ORTHODOXI THERAPEYTIKI
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2020
Οἱ διάφοροι λογισμοί τῶν ἀνθρώπων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Οἱ διάφοροι λογισμοί τῶν ἀνθρώπων, 2-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὀρθόδοξη Θεραπευτική ORTHODOXI THERAPEYTIKI
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ἡ ὑποσημείωση τοῦ Πηδαλίου ΚΗ΄κανών Πενθέκτης καί ἡ ἑρμηνεία της 4η Συνομιλία Ἀρχιμ.Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ὑποσημείωση τοῦ Πηδαλίου (ΚΗ΄ κανών Πενθέκτης) καί ἡ ἑρμηνεία της 4η Συνομιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου μέ τόν π. Πέτρο Heers 8-5-2020
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα. Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,6-12]
Έφθασε λοιπόν ο Χριστός πεζοπορώντας στο πηγάδι του Ιακώβ στη Σαμάρεια, αποφεύγοντας πάντοτε τον μαλθακό και χαλαρό τρόπο ζωής και χρησιμοποιώντας παραδειγματικά τον αντίστοιχο κοπιαστικό και πλήρη εμποδίων· διότι δεν είχε χρησιμοποιήσει υποζύγια, αλλά περιπατεί τόσο πολύ, ώστε να κουραστεί από την οδοιπορία. Και τούτο διδάσκει παντού, δηλαδή να εργάζεται ο καθένας για τον εαυτό του, να μη ζητεί τα περιττά και να μην έχει ανάγκη από πολλά. Διότι θέλει να είμαστε ξένοι προς τα περιττά τόσο, ώστε να περικόπτουμε και πολλά από τα αναγκαία. Για τον λόγο αυτό έλεγε: «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ(:οι αλεπούδες έχουν τρύπες που τις χρησιμοποιούν ως φωλιές, και τα πουλιά του ουρανού έχουν μέρη για να κουρνιάζουν, ενώ ο Υιός του ανθρώπου (δηλαδή εγώ που γεννήθηκα από την Παρθένο και είμαι ο κατεξοχήν άνθρωπος γνωστός από τις υποσχέσεις του Θεού στον Αδάμ, και ως Μεσσίας πρόκειται να έλθω πάλι Κριτής ένδοξος πάνω στις νεφέλες του ουρανού) δεν έχει ούτε πού να ακουμπήσει το κεφάλι Του. Μην περιμένεις λοιπόν κι εσύ να έχεις σωματικές ανέσεις και αναπαύσεις, αλλά πάρε τις αποφάσεις σου γνωρίζοντας από πριν ότι η ζωή των ακολούθων μου είναι γεμάτη από στερήσεις και θυσίες, όπως η δική μου)»[Ματθ.8,20].Για τον λόγο αυτόν παραμένει ως επί το πλείστον στα όρη και τις ερήμους, όχι μόνο την ημέρα, αλλά και τη νύκτα.
Από όσα γράφονται εδώ πληροφορούμαστε και την αντοχή του Ιησού στις οδοιπορίες και την αδιαφορία Του για τις τροφές και ότι τις θεωρούσε δευτερεύουσας σημασίας. Και οι μαθητές λοιπόν διδάχτηκαν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Πραγματικά δεν έπαιρναν εφόδια μαζί τους. Και το φανερώνει αυτό και άλλος Ευαγγελιστής, ο οποίος λέγει ότι όταν ο Ιησούς τούς έκανε λόγο για τη ζύμη των Φαρισαίων, εκείνοι σκέπτονταν ότι δεν είχαν μαζί τους άρτους[Ματθ.16,5-12]· επίσης και όταν μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής πεινασμένους τους μαθητές να μαδούν τα στάχυα και να τρώνε[βλ. Ματθ.12,1: «Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων· οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν, καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυας καὶ ἐσθίειν(:εκείνο τον καιρό βάδιζε ο Ιησούς την ημέρα του Σαββάτου μέσα από σπαρμένα χωράφια· και οι μαθητές Του πείνασαν και άρχισαν να μαδούν στάχυα και να τρώνε)»· πρβλ. Μάρκ. 2,23 και Λουκά 6,18] και όταν λέγει ότι ο Ιησούς από την πείνα πήγε προς τη συκιά, τίποτε άλλο δεν κάνει, παρά αυτό με όλα αυτά μας διδάσκει να περιφρονούμε την κοιλία και να μη θεωρούμε σπουδαία τη λειτουργία της.
Ἅγιος Παχώμιος ὁ Μέγας:Ὁ ἱδρυτής τοῦ κοινοβιακοῦ μοναχισμοῦ
ΑΓΙΟΣ ΠΑΧΩΜΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Ανάμεσα στις μεγάλες μορφές του ορθοδόξου μοναχισμού ξεχωρίζει και ο άγιος Παχώμιος, τον οποίο η Εκκλησία μας τον προσαγόρευσε Μέγα, τόσο για την προσωπική του ασκητική οσιότητα, όσο και για την συμβολή του στη διαμόρφωση του κοινοβιακού μοναχικού ιδεώδους.
Γεννήθηκε το 292 στην περιοχή της Κάτω Θηβαΐδος της Αιγύπτου από ειδωλολάτρες γονείς. Έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306-337) και σε ηλικία 20 ετών κατετάγη στον αυτοκρατορικό στρατό και συμμετέσχε στον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Λικινίου. Για τον Χριστιανισμό άκουσε για πρώτη φορά στο στράτευμα και είδε τη διαφορετική ζωή και το ήθος των Χριστιανών και εντυπωσιάστηκε. Χριστιανοί στρατιώτες τον κατήχησαν στη νέα πίστη. Όταν απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού αποφάσισε να πάει στην έρημο, προκειμένου να συναντήσει αγίους γέροντες για να διδαχτεί περισσότερα για τον Χριστιανισμό και να λάβει το άγιο Βάπτισμα. Η ζωή των αγίων ασκητών τον ενθουσίασε και αποφάσισε να ακολουθήσει και ο ίδιος την ασκητική ερημική ζωή. Τέθηκε δε υπό την πνευματική καθοδήγηση του ονομαστού ασκητή Παλάμονος, του οποίου έγινε ακόλουθος και μιμητής για έξι περίπου χρόνια.
Περί το 320 και μετά την κοίμηση του αγίου γέροντος πνευματικού του, αποφάσισε να εγκατασταθεί σε μια έρημη νησίδα του Νείλου ποταμού, την Ταβέννη, στην Άνω Θηβαΐδα. Τον ακολούθησε ένας ευλαβής και πιστός μοναχός, ονόματι Ιωάννης, με τη βοήθεια του οποίου ίδρυσε μια μικρή μονή. Εκεί απομονωμένος από τον κόσμο ο Παχώμιος αγωνιζόταν για την προσωπική του κάθαρση με προσευχή, νηστεία, αγρυπνία και αδιάκοπη άσκηση αποκοπής των παθών. Με τον προσωπικό του αγώνα και τη χάρη του Θεού έγινε θεοφόρο σκεύος αγιότητας. Η φήμη του δεν άργησε να γίνει γνωστή στη γύρω περιοχή και να προσελκύσει πλήθος ερημιτών, οι οποίοι συνέρρεαν στην απομονωμένη νησίδα για να πάρουν την ευλογία του και να ζητήσουν τις πνευματικές του νουθεσίες. Πολλοί από αυτούς δήλωναν ότι ήθελαν να εγκαταβιώσουν πλησίον του. Έτσι σε σύντομο χρόνο η νησίδα Ταβέννη αριθμούσε περισσότερος από 14.000 μοναχούς! Αξιώθηκε ο Παχώμιος να είναι ο μεγαλύτερος οικιστής μοναχών στην ιστορία της Εκκλησίας.
Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ ἐρημίτης ὁ θαυματουργός
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Ο αναχωρητισμός είναι μια διαχρονική πρακτική του ορθοδόξου μοναχισμού. Μοναχοί επέλεξαν να ζήσουν και να ασκηθούν σε ερήμους, όπου «ενώπιοι ενωπίω» με το Θεό, αγωνίστηκαν να καθαριστούν, να αγιαστούν και να θεωθούν. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, ο εν Καλάνα του Βάλτου της Ακαρνανίας. Μια μεγάλη ασκητική μορφή, ο οποίος σφράγισε με την πνευματική του ακτινοβολία την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδος.
Γεννήθηκε στο χωριό Μονοδένδρι της Ηπείρου το 1209. Κάποιοι θέλουν ως πατρίδα του το χωριό Συβίστα της Ευρυτανίας. Καταγόταν από φτωχή αλλά ευσεβή οικογένεια, όπου διαπλάστηκε στην ευσέβεια και την πίστη στο Θεό ο χαρακτήρας του. Από μικρός ήταν αναγκασμένος να εργάζεται σκληρά στα κτήματα του πατέρα του. Ταυτόχρονα φρόντιζε να συχνάζει στην εκκλησία του χωριού και να συμμετέχει με κατάνυξη στις ιερές ακολουθίες.
Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύτηκε μια ευλαβή γυναίκα και απέκτησε πολλά παιδιά, τα οποία φρόντιζε να τα μεγαλώνει με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Να τους βάλλει στην ψυχή τους την πίστη στο Θεό ως το καλλίτερο εφόδιο για μια ευλογημένη ζωή και για τη σωτηρία τους.
Παρ’ όλο ότι επέλεξε τον έγγαμο βίο, ίσως εξαιτίας των συνθηκών της ζωής, μέσα του ποθούσε διακαώς την μοναχική και ιδιαίτερα την ερημική ζωή. Προφανώς, όταν μεγάλωσε τα παιδιά του και έβγαλε τις οικογενειακές υποχρεώσεις, πήρε την άδεια της συζύγου του να γίνει μοναχός. Κάποια από τα συναξάριά του τον θέλουν να εγκαταλείπει και να φεύγει κρυφά από την οικογένειά του. Αυτό δεν είναι επιτρεπτό, διότι ο γάμος είναι ισότιμος με την παρθενία και δεν λύνεται για οποιοδήποτε λόγο, παρ’ εκτός της μοιχείας, ή του θανάτου ενός εκ των συζύγων. Ο Ανδρέας ακολούθησε τη μοναχική ζωή, ύστερα από τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του.
Ἅγιος Ἀχίλλειος Λαρίσης ὁ θαυματουργός
ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Ξεχωριστή χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας είναι όσοι έλαβαν μέρος στις Μεγάλες Οικουμενικές Συνόδους, στις οποίες, με την καθοδήγηση και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, καθόρισαν τα όρια της σωστικής ορθοδόξους πίστεώς μας. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Αχίλλειος, επίσκοπος Λαρίσης, ο οποίος είχε τη δική του συμβολή στις εργασίες της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Καταγόταν από την Καππαδοκία και γεννήθηκε περί το 270 μ. Χ. Δεν γνωρίζουμε πολλά για την καταγωγή του και την παιδική του ηλικία. Φαίνεται πως ήταν γόνος εύπορων και ευσεβών γονέων, οι οποίοι φρόντισαν να τον σπουδάσουν στα ονομαστά σχολεία της περιοχής. Περισσότερο όμως φρόντισαν να τον μορφώσουν πνευματικά. Να του ενσταλάξουν στην παιδική του ψυχή την ακράδαντη πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό, στον Σωτήρα Χριστό και τα σωτήρια διδάγματα του Ευαγγελίου. Να γίνει συνειδητό μέλος της αγίας μας Εκκλησίας. Και πράγματι ο Αχίλλειος έγινε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, που τον έκανε να διαφέρει από τα παιδιά των εθνικών, τα οποία ρίχνονταν νωρίς στην ακολασία και την ειδωλολατρική δεισιδαιμονία.
Μετά το θάνατο των γονέων του ο Αχίλλειος, μοίρασε τη μεγάλη πατρική του περιουσία στους ενδεείς της περιοχής και αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους, για να ζήσει εκεί που έζησε ο Λυτρωτής μας Χριστός, κοντά στον Πανάγιο Τάφο, που ακόμη τότε βρισκόταν κάτω από τον βέβηλο ναό της πορνικής «θεάς» Αφροδίτης. Μετά από καιρό επισκέφτηκε ασκητήρια, προκειμένου να ωφεληθεί από τους αγίους γέροντες ασκητές. Μαζί τους ασκήθηκε στη νηστεία, την προσευχή και την αγρυπνία, καλλιεργώντας τις θείες αρετές.
Μετά από καιρό μετέβηκε στην Ρώμη, πρωτεύουσα ακόμη του απέραντου Ρωμαϊκού Κράτους, όπου είχε συναντήσεις με τους Χριστιανούς της μεγάλης πόλεως και οι οποίοι δοκίμασαν τους χειρότερους διωγμούς, επειδή βρισκόταν κοντά στη αντίχριστη εξουσία, η οποία δίωκε την Εκκλησία του Χριστού. Κατόπιν ήρθε στην Ελλάδα και κατέληξε στη Θεσσαλία, την οποία διάλεξε ως τόπο της ιεραποστολής του. Με το ένθερμο κήρυγμά του, με το παράδειγμά του και με τα θαύματα, που αξιώθηκε από το Θεό να κάνει, έκαμε πολλούς ειδωλολάτρες να ασπασθούν τη νέα πίστη.
ΣΑΒΒΑΤΟ 16-5-2020 ΚΥΡΙΑΚΗ 17-5-2020
ΣΑΒΒΑΤΟ 16-5-2020
ΟΡΘΡΟΣ- Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 06.00-10.30
Τίτλος κηρύγματος :
Ἡ Θεία Κοινωνία, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 16-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι)
ΟΜΙΛΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 12.00-13.00
Τίτλος Ὁμιλίας :
160.Ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά ψευδώμεθα , Εὐεργετινός, (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΜΓ΄-ΜΔ΄), 16-5-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι)
Ἡ Θεία Κοινωνία δέν μεταδίδει θάνατο, ἀκόμη καί ἐάν ἀναμιχθεῖ μέ δηλητήριο (Ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγ.Λαζάρου τοῦ Γαλησιώτη)
Η συγκλονιστική ιστορία από τον βίο του αγίου Λαζάρου του Γαλησιώτη
Στο εωθινό Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής αναφέρεται ότι «Ο Κύριος εγνώσθη τοις μαθηταίς (που πορεύονταν στους Εμμαούς) εν τη κλάσει του άρτου».
Η διατύπωση αυτή έχει και έναν συμβολικό χαρακτήρα.
Ο Κύριος γνωρίζεται, μας αποκαλύπτεται, μέσα από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.Χωρίς το μυστήριο αυτό είναι αδύνατον να γνωρίσουμε τον Χριστό.
Στην πραγματικότητα, χωρίς το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δεν υπάρχει Εκκλησία.
Στον βίο του αγίου Λαζάρου του Γαλησιώτη αναφέρεται μία χαρακτηριστική περίπτωση από την οποία φαίνεται καθαρά ότι η Θεία Κοινωνία δεν μεταδίδει θάνατο, ακόμη και εάν αναμιχθεί με δηλητήριο.
Πρόκειται για την περίπτωση μιας γυναίκας, πρεσβυτέρας, η οποία έτρωγε πολύ ξύλο και βρίσιμο, χωρίς αιτία, καθημερινά από τον ιερέα – σύζυγό της.
Ἀπαραίτητη ἡ μετοχή στά ἅγια Μυστήρια, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Μελέτες στήν Φιλοκαλία
Ὁ Θεός χάρισε στούς πιστούς τά ἅγια Μυστήρια ὡς παροχεῖς τῆς θείας χάριτος. Αὐτό ἀναγνωρίζεται περίτρανα στήν Φιλοκαλία.
Τά ἅγια Μυστήρια, ὅπως τό ἅγιο Βάπτισμα-Χρίσμα, ἡ Ἱερά Ἐξομολόγηση καί ἡ Θεία Κοινωνία μᾶς λυτρώνουν ἀπό τήν δουλεία στήν ἁμαρτία, μᾶς σώζουν, μᾶς τρέφουν, μᾶς ζωογονοῦν.
Ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνθηκε διά τῆς παρακοῆς ἀπό τόν Θεό, χάνοντας τήν θεία χάρη. Ἐταλαιπωρεῖτο ὁ ἐκπεσών ἄνθρωπος στό σκότος τῆς εἰδωλολατρείας, «μά ὁ πολυέλεος Θεός», παρατηρεῖ ὁ Ἀνώνυμος φιλοκαλικός ἑρμηνευτής τοῦ «Κύριε ἐλέησον», «τόν σπλαχνίστηκε τελικά κι ἔτσι χαμήλωσε τούς οὐρανούς καί κατέβηκε στή γῆ[1] κι ἔγινε ἄνθρωπος γιά τόν ἄνθρωπο· καί μέ τό πανάχραντο αἷμα Του τόν λύτρωσε ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί διά μέσου του ἱεροῦ Εὐαγγελίου τόν ὁδήγησε πῶς νά ζεῖ θεάρεστα. Καί, κατά τόν Θεολόγο Ἰωάννη, μᾶς ἔδωσε ἐξουσία νά γίνομε τέκνα Θεοῦ[2] καί μέ τό θεῖο βάπτισμα μᾶς ἀναγέννησε καί μᾶς ἀνέπλασε καί μέ τά ἄχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά τήν ψυχή μας καί τή ζωογονεῖ. Καί μ' ἕνα λόγο, μέ τήν ἄκρα Του σοφία βρῆκε τόν τρόπο νά μένει πάντοτε ἀχώριστος μ' ἐμᾶς κι ἐμεῖς μέ Αὐτόν, γιά νά μήν ἔχει πλέον καθόλου τόπο σ' ἐμᾶς ὁ διάβολος»[3].
Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολόγησης ἐπίσης προβάλλεται στά φιλοκαλικά κείμενα, ὡς ἀναγκαῖο γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί τή σωτηρία.
«Ὅποιος μισεῖ τίς ἁμαρτίες του», παρατηροῦν οἱ ἅγιοι Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος, παραθέτοντας κείμενο τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, «τίς σταματᾶ· ὅποιος τίς ἐξομολογεῖται, θά ἐπιτύχει τήν ἄφεση. Εἶναι ἀδύνατο νά ἐλευθερωθεῖ κανείς ἀπό τήν ἕξη τῆς ἁμαρτίας, πρίν δημιουργηθεῖ μέσα του ἔχθρα ἐναντίον της· καί εἶναι ἀδύνατο νά ἐπιτύχει τή συγχώρηση, πρίν ἐξομολογηθεῖ τά ἁμαρτήματά του. Γιατί ἡ ἔχθρα αὐτή εἶναι αἰτία ἀληθινῆς ταπεινώσεως, καί ἡ ἐξομολόγηση εἶναι αἰτία κατανύξεως, ἡ ὁποία πηγάζει στήν καρδιά ἀπό τήν αἰσχύνη»[4].
Τό πόσο ἄστοχη καί ἄδικη εἶναι ἡ κατάκριση τῆς Φιλοκαλίας καί τῶν φιλοκαλικῶν Πατέρων ὡς ἀτομιστῶν καί «μή ἐκκλησιαστικῶν», περιορισμένων μόνο στήν νοερά προσευχή, εἶναι πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία. Ἡ ἀναλήθεια τῆς ἀπόφανσης ὅτι «ἡ μετοχὴ στὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονὸς (στὸ εὐχαριστιακὸ σῶμα ποὺ πραγματοποιεῖ δυναμικὰ τὸν Τριαδικὸ τρόπο τῆς ὑπάρξεως) ἀγνοεῖται ἐντελῶς στὶς σελίδες τῆς Φιλοκαλίας — δὲν ὑπάρχει οὔτε ὑπαινιγμὸς ὅτι εἶναι αὐτὴ ἡ μετοχὴ ποὺ συνιστᾶ τὴν εὐαγγελικὴ σωτηρία»[5], ἀποδεικνύεται περίτρανα ἀπό τά περί τῶν ἁγίων Μυστηρίων τοῦ Ἀνώνυμου ἑρμηνευτοῦ πού ἤδη παραθέσαμε, ὅπως καί ἀπό τά ἑπόμενα φιλοκαλικά κείμενα πού θά παρουσιάσουμε.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα. Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,1-6]
«Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι ο Ιησούς προσελκύει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και ο ίδιος ο Ιησούς δεν βάπτιζε, αλλά βάπτιζαν οι μαθητές Tου – για να μην ερεθίζει τον φθόνο των εχθρών Tου άφησε την Ιουδαία και αναχώρησε πάλι για τη Γαλιλαία, όπου δεν υπήρχαν πολλοί αντίζηλοί Tου)»[Ιω.4,1-3].
«Γιατί λοιπόν αναχωρεί από την Ιουδαία;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Όχι από δειλία φυσικά, αλλά για να σταματήσει τη ζηλοτυπία των Ιουδαίων και να ανακόψει τον φθόνο τους. Είχε βέβαια τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει εάν Του έκαναν επίθεση, αλλά δεν θέλει να το πράττει αυτό συχνά, για να μην κινούνται αμφιβολίες για την πραγματικότητα της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού του Θεού· διότι, εάν κάθε φορά που Τον συλλάμβαναν, διέφευγε, ασφαλώς πολλοί θα σχημάτιζαν σχετικές υποψίες.
Για τον λόγο αυτό, τις περισσότερες πράξεις Του τις έκανε σαν να ήταν ένας απλός άνθρωπος. Διότι όπως ήθελε να πιστέψουν στη θεϊκή Του υπόσταση, έτσι ήθελε να πιστέψουν επίσης ότι, αν και Θεός, έφερε σάρκα ανθρώπινη. Γι' αυτό και ύστερα από την Ανάσταση έλεγε προς τους μαθητές· «ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα(:δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου ότι έχουν τα σημάδια των καρφιών, και βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος ο Διδάσκαλός σας που σταυρώθηκε. Ψηλαφήστε με με τα χέρια σας και βεβαιωθείτε ότι δεν είμαι άσαρκο πνεύμα· διότι η ψυχή και το φάντασμα ενός νεκρού δεν έχει σώμα και οστά, όπως βλέπετε και πείθεσθε ότι έχω εγώ)»[Λουκ.24,39]. Επίσης για τον ίδιο λόγο επιτίμησε τον Πέτρο όταν Του είπε «ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο(: ο Θεός να σε φυλάξει, Κύριε, από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν. Δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά και να θανατώσουν Εσένα τον Μεσσία)»[Ματθ.16,22]. Τόση σπουδαιότητα απέδιδε ο Κύριος στο θέμα αυτό, στο να πιστευτεί δηλαδή ότι έφερε και την ανθρώπινη σάρκα.
Βάλθηκαν νά μᾶς ξεβαφτίσουν! Θά φραγκέψουμε, καί δέν θά τό πάρουμε χαμπάρι!
Βάλθηκαν νά μᾶς ξεβαφτίσουν!
Θά φραγκέψουμε, καί δέν θά τό πάρουμε χαμπάρι!
Μέ ἀφορμή τήν ‘’πανδημία’’, οἱ ἐκκλησιές μας σφραγίστηκαν ἑρμητικά γιά δυό ὁλόκληρους μῆνες. Περάσαμε Πάσχα ‘’κεκλεισμένων τῶν θυρῶν’’. Χωρίς Ἐπιτάφιο, χωρίς Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία, χωρίς μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Φέτος τό Πάσχα, τόν λίθο τοῦ μνήματος δέν τόν σφράγισαν οἱ Ἰουδαῖοι. Τόν σφράγισαν μέ τά ἴδια τους τά χέρια οἱ ἀρχιερεῖς! Ἔτσι τούς διέταξε ὁ Καίσαρας.
Τό Ἄχραντον Σῶμα τοῦ Κυρίου δέν τό φύλαξαν φέτος οἱ στρατιῶτες. Τό φυλάκισαν σέ συνεργασία οἱ σημερινοί ἀπόγονοι τοῦ Ἄννα καί τοῦ Πιλάτου.
Καί τώρα, πού λένε οἱ ‘’πατέρες’’ μας, πώς θά ἀνοίξουν ξανά τίς θύρες, δυστυχῶς, τό κάνουν κάλπικα. Δέν τό κάνουν ὅπως ταιριάζει σέ ὄντως Ὀρθοδόξους φύλακες τῆς Πίστεως. Τό κάνουν μέ ἕνα σωρό ἀθεολόγητους καί ἀντορθόδοξους περιορισμούς!
Ἀνακοινώθηκε ὅτι στίς εἰσόδους τῶν ἐκκλησιῶν θά ὐπάρχει πορτιέρης μέ μάσκα καί γάντια (ὅχι κουκοῦλα πρός τό παρόν…), γιά νά κανονίζει μέ κάθε ἀκρίβεια τόν προβλεπόμενο ἀπό τόν Νόμο ἀριθμό πιστῶν, πού θά συμμετάσχουν στήν Θ. Λειτουργία.
Ὁ πορτιέρης θά τούς μετρᾶ μέ προσοχή, θά τούς βάζει στήν σειρά βάσει Νόμου, θά τούς κερνάει ἀπό τήν φιάλη τοῦ ἀντισηπτικοῦ (πρός τό παρόν δέν εἰπώθηκε κάτι γιά θερμομέτρηση…), καί θά τούς περνάει στον κυρίως ναό, ὅπου θά τούς παραλαμβάνει ὁ ἐθελοντής ταξιθέτης.
Στα εἰκονίσματα, ἀντί φιλήματος θά πραγματοποιοῦνται μακρόθεν ὑποκλίσεις τιμῆς καί σεβασμοῦ. Ὡραῖα πράγματα! Ὑπεύθυνα! Εὐρωπαϊκά!
Μέσα στόν Ναό, οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί θά ἵστανται μακριά ὁ ἔνας ἀπό τόν ἄλλον. Δέν χρειάζεται νά νοιώθουμε καί τόσο ἀδελφοί. Ἅλλωστε, μᾶς τό εἶπαν ἀρχιερατικῶς καί αὐτό: Πρέπει νά θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας ὡς πιθανό φορέα τοῦ ἰοῦ, καί συνεπῶς, ὡς ὑποψήφιο δολοφόνο τοῦ ἀδελφοῦ μας!
Σέ ἀπόσταση, λοιπόν, ὁ ἔνας ἀπό τόν ἄλλον. Δέν ξέρεις τί γίνεται. Μπορεῖ ξαφνικά νά τοῦ ἔρθει τοῦ κοντινοῦ σου νά φταρνιστεῖ ἤ νά βήξει. Πώ, πώ τί κακό μπορεῖ νά σέ βρεῖ! Εὐτυχῶς, πού θά φορᾶμε ὑποχρεωτικῶς καί μάσκες. Ἐδῶ πού τά λεμε, καλύτερα νά σέ πυροβολήσουν, παρά νά φταρνιστοῦν ἐπάνω σου.
Τό κάθε πρόβατο μέσα στήν μάνδρα θά ἔχει στήν διάθεσή του δέκα ὁλόκληρα τετραγωνικά μέτρα. Δυστυχῶς γιά τούς ἀρχιποιμένες δέν προβλέφθηκε ἀνάλογο μέτρο καί θά δυσκολεύονται λιγάκι οἱ καημένοι μέσα στά στενότατα ὅρια ἐνός θρόνου καί μάλιστα ὑπερυψωμένου.
Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας: Ὁ χριστιανός πού δέν μεταλαμβάνει καταπίπτει ὁ ψυχικός του κόσμος
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Ο χριστιανός που δεν μεταλαμβάνει καταπίπτει ο ψυχικός του κόσμος
https://www.youtube.com/watch?v=rlBxkdFrTWQ&feature=youtu.be&app=desktop
https://www.youtube.com/watch?v=rlBxkdFrTWQ&feature=youtu.be&app=desktop
Ἦταν ἕνα μωρό πού γεννήθηκε πρόωρο...
"Ήταν ένα μωρό που γεννήθηκε πρόωρο. Έπαθε και βρογχοπνευμονία τόσο σοβαρή που έβγαζε άσπρους αφρούς από το στόμα από τους χάλια μικρούς του πνεύμονες. Οι γιατροί απελπισμένοι ειδοποίησαν την μητέρα του ότι ως το πρωί θα πεθάνει. Αυτή όλη νύχτα έκλαιγε και καθώς ξημέρωνε του Aγίου Σπυρίδωνος τον παρακαλούσε λέγοντας. "Άπλωσε το χεράκι σου σε παρακαλώ και πάρε τους αφρούς από το μωρό μου."
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 10-5-2020 ἕως 12-5-2020.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.
Προφητεύει ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης καί Μυροβλύτης....
Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης
«Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία… Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, μη γνωρίζοντες παντελώς την δεξιάν οδόν από την αριστεράν… Αι εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουν από κανένα φως επιγνώσεως…»
15 Μαΐου. Τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Παχωμίου τοῦ Μεγάλου καί Ἀχιλλίου ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης τοῦ θαυματουργοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι΄ 44 - ια΄ 10).
Πραξ. 10,44 Ἔτι λαλοῦντος
τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα
τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν
λόγον.
Πραξ. 10,44 Ενώ δε ο Πετρος συνέχιζε να λέγη τα λόγια αυτά, αίφνης
έπεσε το Πνεύμα το Αγιον εις όλους αυτούς, που ήκουαν την διδασκαλίαν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
