Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ[:Ρωμ. 13, 11 έως 14,4]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν(:Και αυτά θα τα πράττουμε, έχοντας υπόψη μας την προσωρινότητα και τη βραχύτητα της παρούσας ζωής· και ότι ακόμη είναι πλέον ώρα να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της πνευματικής ραθυμίας που μας κάνει νωθρούς για τα καλά έργα· διότι τώρα είναι πιο κοντά η ημέρα της σωτηρίας και απολυτρώσεώς μας, παρά όσο ήταν τότε που πιστέψαμε)»[Ρωμ. 13,11].

Αφού ο απόστολος Παύλος ανέθεσε ως καθήκοντα στους Ρωμαίους όλα όσα ήταν αναγκαίο να πράττουν, τους παρακινεί πάλι προς την επιτέλεση των αγαθών πράξεων, αφορμώμενος τώρα από το επιχείρημα του κατεπείγοντος. «Γιατί ο καιρός της κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν (:ο καιρός πλέον είναι λίγος και περιορισμένος)»[Α΄Κορ.7,29] · και στους Εβραίους πάλι: « Ἒτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ(:Καλλιεργείστε και τονώστε την υπομονή σας, διότι πολύ λίγος χρόνος απομένει, και ο Κύριος, ο ερχόμενος για να κρίνει ζώντες και νεκρούς, θα έλθει πάλι και δε θα αργήσει)»[Εβρ. 10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες των διαδοχικών πειρασμών, ενώ εδώ για να αφυπνίσει εκείνους που κοιμούνταν· και πράγματι αυτός ο λόγος μάς είναι χρήσιμος και για τα δύο[και για παρηγοριά δηλαδή και για αφύπνιση από τη νάρκη των καθημερινών μεριμνών για την παρούσα ζωή].

Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»[Ρωμ.13,11]; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται ως κλίβανος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από τη ραθυμία και την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:Γιατί τώρα είναι πιο κοντά η σωτηρία μας, παρά τότε που πιστέψαμε)». Βλέπεις πώς παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση; «Γιατί καθώς περνάει ο χρόνος», λέγει, «ξοδεύεται ο καιρός της παρούσας ζωής, ενώ έρχεται πιο κοντά ο καιρός της μέλλουσας ζωής». Εάν λοιπόν είσαι προετοιμασμένος και έχεις κάνει όλα όσα σε έδωσε ως εντολές ο Κύριος, η ημέρα γίνεται για σένα σωτηρία, εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, δεν είναι ακόμη σωτηρία για σένα.

Ἠ ἀποστολική περικοπή τοῦ γενέσιου τοῦ Τιμίου Προδρόμου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Προς Ρωμαίους, κεφ.ΙΓ΄, εδάφια 11-14 και κεφ. ΙΔ΄, εδάφια 1-4

Κεφ. ΙΓ΄ 11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

Κεφ. ΙΔ΄ 1Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. ΙΔ΄ 11 Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιον καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής· διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό.

Κάποτε, στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, πού βρίσκεται στή Σουρωτή, ὁ π. Βησσαρίων ἀνταμώθηκε μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη.

Αγιοκατάταξις Οσίου Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου.

-Κάποτε, στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που βρίσκεται στη Σουρωτή, ο π. Βησσαρίων ανταμώθηκε με τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Παρότι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε ο ένας τον άλλον, αλληλοπροσφωνήθηκαν με τα ονόματά τους. Κάποια στιγμή, στη μεταξύ τους συζήτηση, ο π. Παΐσιος είπε στον π. Βησσαρίωνα: «Σε ζηλεύω, πατέρα Βησσαρίωνα».

Όταν έφυγαν από το μοναστήρι, και πήραν τον δρόμο του γυρισμού, ο π. Βησσαρίων είπε στον οδηγό που τον μετέφερε: «Άκουσες, παιδί μου, τι είπε ο π. Παΐσιος; Με ζηλεύει, είπε. Εμένα ζηλεύει; τα ζηλέψει από μένα τον ταλαίπωρο Βησσαρίωνα;»

Αυτά μας τα διηγηθηκε κάποιο πνευματικό του παιδί, που ήταν ο οδηγός που τον μετεφερε.

Ο π. Παΐσιος είναι πλέον Άγιος της Εκκλησίας μας.

Αὐτό κι ἄν δέν ἦταν θαῦμα! (Ἅγιος Λουκᾶς ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

[Γράφει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός]:

Στὰ μισά τοῦ καλοκαιριοῦ -δὲν θυμᾶμαι μὲ ποιὸ τρόπο- ὁ Κύριος μὲ προειδοποίησε, ὅτι ἡ ἐξορία μου θὰ τελείωνε σύντομα.

Περίμενα μὲ ἀνυπομονησία νὰ ἐκπληρωθεῖ αὐτὴ ἡ ὑπόσχεση ἀλλὰ οἱ ἑβδομάδες περνοῦσαν καὶ τίποτα δὲν ἄλλαζε.

Ἔπεσα σὲ ἀπόγνωση. Ἀπογοητεύτηκα.

Κάποια μέρα πῆγα στὴν ἐκκλησία, γονάτισα μέσα στὸ ἱερὸ καὶ ἄρχισα νὰ προσεύχομαι μὲ δάκρυα στὸν Ἰησοῦ. Ἡ προσευχή μου εἶχε καὶ ἕνα παράπονο, γιατί καθυστερεῖ ὁ Κύριος καὶ δὲν ἐκπληρώνει τὴν ὑπόσχεσή Του.

Ξαφνικὰ βλέπω στὴν εἰκόνα τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁλοζώντανα, νὰ ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό του ἀπὸ μένα. Δὲν μὲ κοιτοῦσε πιά. Τρόμαξα. Δὲν μποροῦσα καὶ δὲν τολμοῦσα νὰ ξανακοιτάξω τὴν εἰκόνα.

Βγῆκα σὰν βρεγμένη γάτα ἀπὸ τὸ ἱερὸ στὸν ἐξωνάρθηκα. Ἐκεῖ βρῆκα τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων». Τὸ ἄνοιξα μηχανικὰ καὶ διάβασα τὸ πρῶτο κείμενο ποὺ ἔπεσε στὰ μάτια μου.

Ρασοφορία, Μεγαλοσχημία, Ἀγρυπνίες, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

14. Ρασοφορία, Μεγαλοσχημία, Ἀγρυπνίες, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

(Ματθ. 5,1: 12)

«μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ».

Ο Άγιος Νεκτάριος που γιορτάζουμε σήμερα και πανηγυρίζουμε, εδιώχθη για την αρετή του, γιατί επείνασε και δίψασε τη δικαιοσύνην δηλαδή την σύνολη αρετή και επέδειξε μέγα ζήλο από την στιγμή που μπήκε μέσα εις τας τάξεις της μοναχικής ζωής. Εκάρει μοναχός και έγινε πρότυπο μοναχού, και στην συνέχεια πρεσβύτερος και επίσκοπος και στη συνέχεια εκίνησε τον φθόνο των εχθρών της δικαιοσύνης, των εχθρών της αρετής και γι’ αυτό και διώχθει. Και πάντοτε οι άνθρωποι της αρετής διώκονται από τους ανθρώπους τους υποταγμένους εις τα πάθη τους. Φθονούνται και διώκονται, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Κύριο.

Ό Άγιος Πορφύριος, επίσης όπως και ο Άγιος Νεκτάριος από πολύ μικρός, επέδειξε μέγα ζήλο εις την πνευματική ζωή. Έλεγε, οι Γέροντες μου δεν με διέταξαν ποτέ τι να κάνω. Μου έδωσαν ένα κομποσκοίνι και μου είπαν: - Να λέεις την ευχή. Τίποτ’ άλλο. Μ’ έβλεπαν φανατικό, λέει ο Άγιος, θέλει να πει ζηλωτή, και δεν μου έλεγαν πολλά, ούτε τι να διαβάζω. Δε μ’ άφηναν να διαβάζω τίποτα από τους μεγάλους Πατέρες, που έχουν αυστηρότητες. Δηλαδή δεν με’ άφηναν να διαβάσω τον Άγιο Εφραίμ, τον Άγιο Ισαάκ, τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τον Ευεργεντινό κ.α. Μου το είχαν απαγορεύσει. Έτσι, κάνοντας υπακοή, διάβαζα μόνο βίους Αγίων, το Ψαλτήρι, την Παρακλητική, τα Μηνιαία, κι από κει έμαθα να διαβάζω, γιατί δεν ήξερα. Κάθε τόσο πήγαινα στον Άγιο Γεώργιο, που βοήθησα κι εγώ να κτισθεί, κι έψαλλα πολλά ψαλτικά. Πιο πολύ μου άρεσαν οι Τριαδικοί Κανόνες. Κάποιες φορές όμως, ξέφευγα λέγει χωρίς να ρωτήσω τους γέροντες μου, έπαιρνα πρωτοβουλίες. Ακούστε με. Για την καθαρότητα του νου άρχισα να μαθαίνω απ’ έξω την Αγία Γραφή. Μια μέρα δόθηκε μια αφορμή και τους είπα απ’ έξω το πρώτο κεφάλαιο του Ιωάννου. Όταν το άκουσαν, με μάλωσαν που το έκανα χωρίς ευλογία. Ζούσα από την χάρι του Κυρίου, όχι από την δική μου δύναμη. Όλα ήταν απ’ την χάρι του Κυρίου. Δεν ήταν ούτε από την εξυπνάδα μου, ούτε από την επιστήμη μου που δεν είχα, ήταν από την χάρι του Θεού.

Ἀναγκαῖαι προϋποθέσεις διά τήν πνευματικήν ζωήν

Ἀναγκαῖαι προϋποθέσεις διά τήν πνευματικήν ζωήν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ κήρυγμα. Ἀπευθύνεται στοὺς πιστοὺς καὶ μὲ ἀγάπη προσπαθεῖ νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀκολουθοῦν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Τὰ ἀποτελέσματα ὅμως δὲν εἶναι τὰ ἀναμενόμενα. Οἱ ἄνθρωποι ἀκοῦν, ἴσως μερικοὶ καὶ νὰ προθυμοποιοῦνται, ἀλλά παραμένουν στὴν ἴδια κατάσταση. Δὲν ἔχουν τὴν πνευματικὴ δύναμη νὰ ἀλλάξουν τὶς συνήθειές τους καὶ νὰ σταθεροποιήσουν τὸ βηματισμό τους στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Αὐτὸ, γιὰ νὰ τὸ πετύχει κανεὶς χρειάζεται προσπάθεια καὶ κατὰ Θεὸν καλλιέργεια. Χριάζεται ἐπίσης καὶ ὁ ἔμπειρος πνευματικὸς χειραγωγός, τὸν ὁποῖο ὅμως δὲν βρίσκει κανεὶς εὔκολα.

Συνήθως οἱ κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ σπέρνουν, ἀλλὰ δὲν καλλιεργοῦν, γι’ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει πνευματικὴ καρποφορία. Ἡ σπορὰ εἶναι σχετικὰ εὔκολη ἐργασία. Ἡ μετὰ τὴ σπορὰ ὅμως καλλιέργεια εἶναι δύσκολη, γιατί δὲν φτάνει μόνο ὁ λόγος, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τοῦ κήρυκα, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ γνωρίσει ὁ κόσμος καὶ νὰ ἐμπιστευθεῖ.

Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ λέει σχετικά: «Εἶναι τόσο εὔκολο νὰ διδάξεις, ὅσο νὰ πετάξεις πέτρες ἀπὸ τὸ ὕψος ἑνὸς καμπαναριοῦ, γιὰ νὰ καλλιεργήσεις ὅμως πνευματικὰ αὐτὸν ποὺ διδάσκεις εἶναι τόσο δύσκολο, ὅσο τὸ νὰ μεταφέρεις πέτρες στὴν κορυφὴ τοῦ καμπαναριοῦ».

Οἱ δαίμονες ἐνοχλούνταν πολύ ἀπό τή μνημόνευση τοῦ ὁσίου...

Ευσεβής νέα ανέφερε ότι σε μία Θεία Λειτουργία ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης μνημόνευε, ως συνήθως, στην αγία πρόθεση πολλά ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων.

Την ώρα εκείνη άκουγε λεπτές και άσχημες φωνές να επαναλαμβάνουν ειρωνικά τα ονόματα.

Ρώτησε τη μητέρα της, αν άκουγε κι εκείνη τις φωνές αυτές, αλλά δεν τις άκουγε.

Τελικά ὅμως ΣΥΝΕΤΡΙΒΗΣΑΝ αὐτοί καί ὄχι ὁ Χριστός.

Κατά τη διάρκεια εβδομήντα χρόνων οι Ουμανιστές Κομμουνιστές ΚΑΤΑΔΙΩΚΑΝ την Εκκλησία και τον Χριστό, έχοντας τη συνείδηση ότι ενεργούν δίκαια. Τελικά όμως ΣΥΝΕΤΡΙΒΗΣΑΝ αυτοί και όχι ο Χριστός. Έτσι ΘΑ ΓΙΝΕΙ με κάθε Λαό, με κάθε άνθρωπο που πολεμά τον Χριστό. Όλος ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια Του, στην Εξουσία Του: ''ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν Οὐρανῷ καί ἐπί γῆς''(Ματθ. 28,18).

Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

https://proskynitis.blogspot.com/2022/06/blog-post_16.html

23 Ἰουνίου. Ἀγριππίνης (†253-260) μάρτυρος. Ἀριστοκλέους πρεσβυτέρου, Δημητρίου διακόνου, Ἀθανασίου ἀναγνώστου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ε΄ 10-16).

Ρωμ. 5,10          εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·

Ρωμ. 5,10                  Διότι εάν, ενώ ήμεθα εχθροί, εσυμφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερον τώρα, που έχομεν συμφιλιωθή, θα σωθώμεν δια μέσου του ζώντος αιωνίως πλησίον του Θεού Κυρίου, αρχιερέως και μεσίτου ημών Ιησού Χριστού.