ᾨδὴ ζ' Γυναῖκες μετὰ μύρων θεόφρονες, ὀπίσω σου ἔδραμον, ὃν δὲ ὡς θνητόν, μετὰ δακρύων ἐζήτουν, προσεκύνησαν χαίρουσαι ζῶντα Θεόν, καὶ Πάσχα τὸ μυστικὸν σοῖς Χριστὲ Μαθηταῖς εὐηγγελίσαντο. Γυναῖκες μετά μύρων, Ἀναστάσιμος Κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ᾨδὴ ζ' 
Γυναῖκες μετὰ μύρων θεόφρονες, ὀπίσω σου ἔδραμον, ὃν δὲ ὡς θνητόν, μετὰ δακρύων ἐζήτουν, προσεκύνησαν χαίρουσαι ζῶντα Θεόν, καὶ Πάσχα τὸ μυστικὸν σοῖς Χριστὲ Μαθηταῖς εὐηγγελίσαντο.
Γυναῖκες μετά μύρων, Ἀναστάσιμος Κανόνας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-4-2017 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Διδαχή τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος γιά τήν πνευματική καί ἀληθινή λατρεία τοῦ Θεοῦ (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Οι αληθινοί προσκηνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιω. 4, 23).

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του αληθινού Θεού Τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά, καθώς και ότι ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις. Αν ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις, είναι φανερό ότι αυτούς μόνο δέχεται, αυτοί μόνο Του είναι ευάρεστοι. Έτσι διακήρυξε ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Ας Τον πιστέψουμε. Μ’ όλη μας την αγάπη ας αγκαλιάσουμε την πανάγια διδαχή Του. Για να Τον ακολουθήσουμε αλάθητα, ας εξετάσουμε τι σημαίνει να λατρεύουμε τον Θεό Πατέρα «πνευματικά και αληθινά». Η αλήθεια είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Το μαρτύρησε ο Ίδιος: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6). Ο Χριστός, η αλήθεια, είναι ο Λόγος του Θεού, που υπήρχε προαιώνια στον Θεό και που είναι Θεός (Βλ. Ιω. 1, 1-2). Διά του Λόγου δημιουργήθηκαν όλα τα όντα, ορατά και αόρατα (Βλ. Ιω. 1, 3. Κολ. 1, 16). «Και ο Λόγος έγινε άνθρωπος κι έστησε τη σκηνή Του ανάμεσά μας· και είδαμε τη θεϊκή Του δόξα, τη δόξα που ο μονογενής (Υιός) έχει από τον Πατέρα· ήρθε γεμάτος θεία χάρη και αλήθεια» (Ιω. 1, 14). «Κανείς ποτέ δεν είδε τov Θεό· μόνο ο μονογενής Υιός, που είναι μέσα στην αγκαλιά του Πατέρα, Εκείνος Τον έκανε γνωστό» (Ιω. 1, 14). Έκανε γνωστό στους ανθρώπους, φανέρωσε πλήρως στους ανθρώπους τον Θεό ο Υιός του Θεού, ο Λόγος του Θεού. Αποκάλυψε στους ανθρώπους την απρόσιτη σ’ αυτούς αλήθεια, επιβεβαιώνοντάς την αδιαφιλονίκητα με την πλούσια παροχή της θείας χάριτος. «Από τον δικό Του πλούτο πήραμε όλοι εμείς τη μια δωρεά πάνω στην άλλη.

Παρακλητικός κανών καί χαιρετιτιστήριοι οἴκοι εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον τήν καλουμένην «ΑΚΕΝΩΤΟΝ ΠΟΤΗΡΙΟΝ» διά τούς ἐξαρτημένους ἐκ τῶν παραισθησιογόνων οὐσιῶν

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Το γεγονός που έκανε γνωστή την εικόνα της Παναγίας «Ακένωτον Ποτήριον» συνέβη το 1878. Στην περιφέρεια Εφραίμοβσκι στην επαρχία της Τούλα, ένας συνταξιούχος στρατιώτης ονόματι Στέφανος βασανίζονταν από το πάθος της μέθης. Σπαταλούσε όλα του τα χρήματα στο ποτό και είχε φτάσει σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Από το πολύ πιοτό τα πόδια του παρέλυσαν αλλά αυτός εξακολούθησε να πίνει. Κάποια νύχτα αυτός ο αξιοθρήνητος άνθρωπος είδε ένα ασυνήθιστο όνειρο. Ένας επιβλητικός Όσιος στάθηκε μπροστά του και του είπε: «Να πας στην πόλη του Σερπούγοφ στο μοναστήρι της Ευλογημένης Παρθένου. Εκεί θα βρείς την εικόνα που ονομάζεται «το Ακένωτον Ποτήριον» να κάνεις μία προσευχή μπροστά της και θα λάβεις ίαση στο σώμα και την ψυχή».

Μη έχοντας καθόλου δύναμη στα πόδια του και καμιά υποστήριξη, και κανένα μέσο στη διάθεση του δεν αποφάσιζε να ξεκινήσει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Ο ‘Οσιος ήρθε σε αυτόν ξανά, αλλά ο αλκοολικός δεν υπήκουσε σε ό,τι τον πρόσταξε. Ο Όσιος ήρθε σε αυτόν τρίτη φορά και τον διέταξε με πολύ αυστηρό τρόπο να υπακούσει, έτσι ο αλκοολικός αμέσως ξεκίνησε το ταξίδι του γονατιστός. Σταμάτησε να διανυκτερεύσει την νύκτα σε έναν οικισμό. Μια συμπαθής ηλικιωμένη κυρία του έτριψε τα πόδια για να τον ανακουφίσει από τον πόνο και τον έβαλε να ξαπλώσει σε ένα μέρος κοντά στο ζεστό φούρνο για να μείνει θερμός.

Ὁ Σιωνίτης ὑμνωδός..Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου ἕτος 1855. Παρεκκλήσιο τῆς Θεοτόκου καί τῶν κλαππῶν. Ψάλλομε τά τροπάρια

Οἱ γκουρού, ὁ νέος καί ὁ γέροντας Παΐσιος

ΟI ΓΚΟΥΡΟΥ, Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Συνοπτική παρουσίαση του ομώνυμου βιβλίου του Δ. Φαρασιώτη, από τον Κων/νο Παπαχριστοδούλου, Πρόεδρο του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.

(α' μέρος)

«Η πρωταρχική ερώτηση που από την απάντησή της εξαρτιόνταν όλες οι απαντήσεις στην αλυσίδα των ερωτήσεών μου ήταν: Υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός;»

«Ήμασταν μια παρέα δευτεροετών, τριτοετών φοιτητών, αγόρια, κορίτσια. Ζούσαμε ανέμελα, μια και μας έτρεφαν οι γονείς μας. Ολονών μας τα ενδιαφέροντα άρχιζαν όπου τελείωνε το Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι εκείνη την εποχή διάβαζα πολύ ψυχολογία: Ράιχ, Φρομ , Γιουνγκ, Φρόυντ και Κούπερ. Διάφορους μυστικιστές, όπως, Βιβεκανάντα, Κρισναμούρτι και τις Σούτρες του Βούδα και του Πανταζάλι.

Ήμουν 19 χρονών. Δεν είχα καμία σχέση με τη θρησκεία από την παιδική μου ηλικία. Αντίθετα ήμουν μάλλον Μαρξιστής».

Κάπως έτσι ξεκινάει το συναρπαστικό ταξίδι του Διονυσίου Φαρασιώτη. Ενός νέου που είναι γεμάτος μεταφυσικές αναζητήσεις, που διψάει για την «άλλη» γνώση. Που δεν συμβιβάζεται με τα απλά, τα «καθημερινά», τα «τετριμμένα». Αυτή η δίψα για αναζήτηση υπάρχει λίγο ως πολύ σε κάθε άνθρωπο. Ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του και το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει και δρα ο καθένας από μας, εκδηλώνει τις μεταφυσικές του αγωνίες με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Η «περιπέτεια του Δ. Φαρασιώτη, όπως ξετυλίγεται μέσα στο βιβλίο του, θυμίζει το ταξίδι του Οδυσσέα προς την «Ιθάκη». Πρόκειται για μια πορεία που τελικό προορισμό της, έχει την ολοκλήρωση του άνθρωπου, την εύρεση του νοήματος ζωής, τον «φωτισμό» του νου, ή τον «σκοτισμό» του;  Θα φανεί στην πορεία...

Ἅγιος Γέρων Παΐσιος: Περί ὁμοιοπαθητικῆς

ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

"Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεο­λογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολ­λές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του...- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως ...υπο­στηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!

α. Κατ' αρχάς, στην περίπτωσιν του προαναφερθέντος ομοιοπαθητικού, που είχε επισκεφθεί τον Γέροντα -και ο οποίος ως υποστήριξιν της ομοιοπαθητικής (!) εξέλαβε την συνηθισμένη προς όλους αγάπη και διακριτικότητα με την οποίαν του συμπεριφέρθηκε ο πατήρ Παΐσιος- γνωρίζομεν καλώς ότι ο Γέροντας αρνήθηκε σταθερά να εξετασθή απ' αυτόν (υπέφερε τότε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που υπέμεινε καρτερικά περισσότερο από έξι χρόνια), όπως επίσης και να λάβη τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Ὁσία Ὀλυμπία καί Ὁσία Εὐφροσύνη Λέσβου(+11 Μαΐου 1235)

 Ο βίος και το μαρτύριο των δύο τούτων αγίων γυναικών που ακολουθούν έγιναν γνωστά κατά το έτος 1959, όταν βρέθηκαν τα σεπτά λείψανα των αγίων της Θερμής Μυτιλήνης (στις Καρυές) Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης ενώ ή ιστορία τους, όπως και οι τάφοι με τα σεπτά λείψανα τους έγιναν γνωστά με θείες αποκαλύψεις απο την ίδια την Αγία Ολυμπία σε ευλαβείς κατοίκους του χωριού.

Στον τάφο της αγίας Ολυμπίας βρέθηκαν και τα είκοσι καρφιά με τα όποια την είχαν καρφώσει.

Ή όσια Ολυμπία και ή όσια Ευφροσύνη έζησαν τον ΙΓ' αιώνα και παρέδωσαν την ψυχή τους με μαρτυρικό θάνατο στις 11 Μαΐου του 1235. Ή Ολυμπία γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς πού καταγότανε από την Κωνσταντινούπολη. Ό πατέρας της ήταν Ιερεύς και ή μητέρα της κόρη Ιερέως. Από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο για ποιο λόγο, έφυγαν και κατοίκησαν στην Πελοπόννησο.

Πρωινή προσευχή, ἅμα τῆ ἐγέρσει,Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ, Ἀγγλία

Αιώνιε Κύριε, Δημιουργέ των απάντων ο καλέσας με εις την ζωήν ταύτην τη ανεξερευνήτω Σου αγαθότητι· ο δους μοι την Χάριν του Βαπτίσματος και την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος· ο κοσμήσας με τη επιθυμία του αναζητείν Σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν, επάκουσον της δεήσεώς μου.

Ο Θεός μου, ουκ έχω ζωήν, φως, χαράν, σοφίαν, δύναμιν άνευ Σου.

Αλλά Συ είπας τοις μαθηταίς Σου: «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».

Όθεν τολμώ επικαλείσθαι Σε: Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.

Δίδαξον με πως δει προσεύχεσθαι.

Ευλόγησον την ημέραν ταύτην ήν εχάρισάς μοι, τω αναξίω δούλω Σου.

Ικάνωσόν με τη δυνάμει της Χάριτός Σου αδιαλείπτως ομιλείν και εργάζεσθαι προς την Σην δόξαν εν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, υπομονής, αγάπης, ευγενείας, ειρήνης, ανδρείας και σοφίας, επιγινώσκειν αεί την απανταχού παρουσίαν Σου.