Η Αγία Φιλοθέη και το «Σκάνδαλο» Βατοπαιδίου

Η αγία Φιλοθέη με γυναίκες που εύρισκαν κοντά της καταφύγιο. Πίνακας Ε. Δούκα, Ιερός Ναός Αγίας Φιλοθέης, Φιλοθέη.

VatopaidiFriend: Η αγία Φιλοθέη, για την εκτέλεση του πνευματικού και του κοινωνικού έργου που είχε ανατεθεί στο μοναστήρι της από τον Θεό, είχε μαζέψει μεγάλη περιουσία. Δεν έλειψαν, βέβαια, οι “έξυπνοι”, οι οποίοι καταπατούσαν και διεκδικούσαν τα κτήματα της μονής. Όμως η αγία Φιλοθέη, που ήταν βέβαια μεγάλη ασκήτρια, δεν θυσίασε την περιουσία που διαχειριζόταν ως ιερή παρακαταθήκη... Έκανε το ίδιο πράγμα λαμόγια που έκανε και ο Γέροντας Εφραίμ. Υπερασπίστηκε δυναμικά την περιουσία της μονής της, όπως όφειλε να κάνει, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με όλη την Αθήνα. (Δείτε ιδίως τί γράφει προς το τέλος.)
Περνούσε τώρα τις μέρες της με νηστείες, με αγρυπνίες, με προσευχές, με μελέτη και καλωσύνες. Σαν την μέλισσα εργαζότανε και μάζευε το μέλι της αρετής.
Τότε την διέταξε εν οράματι ο Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος να κτίση ένα παρθενώνα (=γυναικείο μοναστήρι).

Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση - Μιά Σφαιρική Περιγραφή

σχόλιο ID-ont: Διαβάστε κατωτέρω μια μελέτη εξειδικευμένου συνεργάτη του Blog μας σχετική με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Σύμφωνα με τον συγγραφέα:

Τό παρόν κείμενο μέ τό νά προσθέτει καί νά ενώνει κομμάτια του πάζλ που προϋπάρχουν καί είναι ήδη, κατά τό μάλλον ή ήττον, γνωστά, έχει ως στόχο του να βοηθήσει τόν αναγνώστη, τον περισσότερο ή λιγότερο προβληματισμένο αλλά και τον εντελώς ανυποψίαστο αναγνώστη, νά κρίνει και να λάβει θέση απέναντι στίς σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις, οι οποίες ως γνωστόν, απευθύνονται προς αυτόν ως δήθεν ώριμο, αλλά ταυτόχρονα του αποκρύπτουν τεχνηέντως τα στοιχεία εκείνα που αντικειμενικά χρειάζεται, για να αποφασίσει.

Λόγος εις την Παραβολή του Ασώτου

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

«... Πατέρα μου, αμάρτησα... Πάρε με ως ένα
δούλον σου...! Εγώ, τέκνον, τί είχα να κάμω
σ’ αυτά τα συγκλονιστικά λόγια; Ημπορούσα
να μη ελεήσω τον δικόν μου υιόν, που επέστρεψε;...                                       
Ο Κύριος Ιησούς».

Παρ’ ότι εκκλησιαστικώς-λατρευτικώς η Παραβολή του Ασώτου πέρασε, όμως ως περιεχόμενο και διδαχή η Παραβολή αυτή, όχι μόνο είναι πάντοτε επίκαιρη, αλλά είναι αναπόσπαστη από την προσωπικήν εμπειρία των αμαρτωλών και αγίων. Γι’ αυτό και χάριν των εν Χριστώ αδελφών μετέφρασα την ερμηνείαν της από τον χρυσούν Άγιον, τον Χρυσόστομον.

Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἀρρώστειας (Γέροντος Παϊσίου).

Διακονία αρρώστων

            Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετής έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την θεϊκή παρηγοριά.

19.2.2011 - Τὸ μήνυμα τῆς ἡμέρας

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Ἀπὸ τὸν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς:

Ἡ ἁγία Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: τὴν νηστεία. Τὸσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴν θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατὶ πίστευε ὅτι ἡ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι εκείνη, μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ της (δηλ. τούς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες.

Κάθε φορὰ, δηλαδή, ποὺ ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) τῆς σήκωνε πόλεμο, πρῶτα-πρῶτα καλοῦσε μὲ τὴν προσευχὴ τὸν Κύριό της νὰ συμμαχήσει μαζί της. Στὴν συνέχεια, χρησιμοποιοῦσε ἐναντίον τοῦ πονηροῦ καὶ τὴν αὐστηρὴ ἄσκηση: Ἔτρωγε ψωμὶ ἀπὸ πίτουρα, κι αὐτὸ μὲ πολὺ ἐγκράτεια καὶ προσοχή. Νερὸ δὲν ἔπινε πολλὲς φορὲς καθόλου. Καὶ τὸν ὕπνο τὸν πολεμοῦσε σκληρά, ξαπλώνοντας κατάχαμα.

Ὅταν μ’ αὐτὰ τὰ ὅπλα νικοῦσε τὸν ἐχθρό, τότε μετρίαζε τὴν σκληρότητα τῆς ἀσκήσεως. Κι αὐτὸ τὸ ἔκανε γιὰ νὰ μὴν ἀτονίσουν ὅλα μαζὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος καὶ βρεθεῖ ἔτσι σὲ κίνδυνο –γιατὶ καὶ τοῦτο εἶναι ἀπόδειξη ἥττας. Ὅταν πέσουν τὰ ὅπλα, ποῦ θὰ στηρίξει πιὰ τὴν ἐλπίδα του ὁ στρατιώτης γιὰ νὰ πολεμήσει;