Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 21-09-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. α΄ 26 - 31 & β΄ 1 - 5

α΄ 26 - 31 & β΄ 1 - 5
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κ΄ 29 - 34    

Κ΄ 29 - 34
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ Χριστός τό κέντρο τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν καί τῶν ἐγγάμων.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΜΟ

Ὁ Χριστός τό κέντρο τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν καί τῶν ἐγγάμων.

Ὁ Χριστὸς μέ τήν Θεία Χάρη Του καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του εἶναι τά μοναδικά φάρμακα γιὰ τὴν θεραπεία καὶ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν γιά τόν καθένα μας, ὅπως δίδασκε ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: «Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Παντοδύναμος, ὁ Παντογνώστης, ὁ Πανταχοῦ Παρών καί τά πάντα Πληρῶν, ὁ Στηριγμός μας, ὁ Φίλος μας, ὁ Ἀδελφός μας. Ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος, ἡ βάσις, τό πᾶν. Χωρίς Χριστό, Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει»¹⁴⁰.

Ἡ πνευματική μας ζωή, ὁ ὅλος πνευματικός μας ἀγώνας, ἔχει κέντρο τὸν Χριστό.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος στό μυστήριο τοῦ γάμου λέγει ὅτι τό Μυστήριο αὐτό εἶναι μέγα «ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν»¹⁴¹.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πρόσωπον

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1^ο. Η σωτήριος Αλήθεια

1. Η αλήθεια είναι πρόσωπον

Όταν ο Πιλάτος ηρώτησε τον Χριστόν εάν ήτο Βασιλεύς, ο Κύριος του απήντησε: «Δι’ αυτό εγεννήθην και δι’ αυτό ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω την αλήθειαν. Όποιος είναι από την αλήθειαν, ακούει την φωνήν μου» (Ιωάννης 18,37).

Τότε ο Πιλάτος ηρώτησε:

«Τι είναι αλήθεια;» (Ιωάννης 18,38).

Με την φράσιν, όμως, αυτήν δεν ετέθη το θέμα ορθώς. Η αλήθεια δεν είναι πράγμα ή και κάποια αφηρημένη έννοια, ώστε να ημπορούμεν να ερωτήσωμεν «τι είναι αλήθεια». Η αλήθεια δεν είναι κάτι, αλλά κάποιος. Δεν είναι πράγμα, αλλά πρόσωπον και δι’ αυτόν τον λόγον πρέπει να ερωτήσωμεν «ποιός είναι η αλήθεια».

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 33

1. Ἐπίσης καὶ τὸ φῶς ποὺ ἔλαμψε στὸν μακάριο Παῦλο στὸ δρόμο τῆς Δαμασκοῦ, μὲ τὸ ὁποῖο ὑψώθηκε ὥς τὸν τρίτο οὐρανὸ καὶ ἄκουσε ἀλάλητα μυστήρια, δὲν ἦταν κάποιος φωτισμὸς νοημάτων καὶ γνώσεως. Ἦταν ὑποστατικὴ μέσα στὴν ψυχὴ ἔλλαμψη τῆς δυνάμεως τοῦ ἀγαθοῦ Πνεύματος. Τήν ὑπερβολικὴ λαμπρότητα αὐτοῦ τοῦ φωτὸς δὲν μπόρεσαν ν' ἀντέξουν τὰ σαρκικά μάτια καὶ τυφλώθηκαν. Μὲ αὐτὸ τὸ φῶς ἀποκαλύπτεται κάθε γνώση καὶ γνωστοποιεῖται ἀληθινὰ ὁ Θεὸς στὴν ἄξια καὶ ἀγαπώμενη ἀπὸ Αὐτὸν ψυχή.
2. Κάθε ψυχὴ ποὺ μὲ τὴ δική της ἐπιμέλεια καὶ πίστη ἀξιώθηκε νὰ ντυθεῖ ἀπὸ ἐδῶ τελείως τὸ Χριστὸ μὲ τὴν ἐσωτερικὴ πληροφορία τῆς Χάριτος, μυεῖται ἀπὸ τώρα στὴ γνώση ὅλων τῶν οὐρανίων μυστηρίων. Κατὰ δὲ τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως, καὶ τὸ σῶμα της θὰ συνδοξασθεῖ μὲ τὴν ἴδια δόξα καὶ θὰ ἁρπαγεῖ στοὺς Οὐρανοὺς ἀπὸ τὸ Πνεῦμα. Ὁπότε θὰ ἀξιωθεῖ νὰ γίνει ὅμοιο μὲ τὸ δοξασμένο σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας καὶ ἔτσι θὰ κληρονομήσει καὶ τὴν αἰώνια χαρὰ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, μαζὶ μὲ τὸ Δεσπότη Χριστό μας.

Ἡ φιλία τοῦ… σατανᾶ

Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἄνθρωποι, πού γιά νά ἐπιτύχουν αὐτό πού θέλουν, πηγαίνουν ἀκόμη καί μέ τό σατανᾶ.

Κάποιος μύθος ἀναφέρει,ὅτι ἕνας ξακουστός μάγος θεραπευτής εἶχε ὑπογράψει συμβόλαιο φιλίας μέ τόν «πονηρό» καί σ' ὅ,τι κι ὅποτε τόν χρειαζόταν, τόν καλοῦσε καί ἐκεῖνος ἔτρεχε.

Ποτέ δέν τοῦ εἶχε χαλάσει τό χατίρι ὁ σατανᾶς...

Μία μέρα τοῦ ζήτησε τήν ἕξης χάρη: «Θέλω», τοῦ εἶπε «νά μέ βοηθήσεις, νά γίνω ὑπουργός».

Καί ὁ σατανᾶς τοῦ ὑποσχέθηκε. «Ναί, θά πάω», τοῦ ἐξήγησε, «νά μπῶ στό αὐτί τῆς βασιλοπούλας καί θά τήν κάνω νά εἶναι ἄρρωστη καί νά πονάει πολύ. Κανείς δέν θά μπορεῖ νά τήν κάνη καλά. Λοιπόν, θά παρουσιασθεῖς ἐσύ, θά κάνεις ὅτι τήν θεραπεύεις καί ἐγώ θά τήν ἐλευθερώσω. Τότε θά ζητήσεις ἀπό τόν βασιλιά ὅ,τι θέλεις καί αὐτός θά σέ ἱκανοποιήσει».

Συνεχίζεται ὁ κατήφορος τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία»

Το νέο τεύχος του περιοδικού «Θεολογία» αποτελεί για μια ακόμη φορά «αποκάλυψη» της οικουμενιστικής μετάλλαξης του. Το τεύχος Απριλίου-Ιουνίου 2013 που μόλις κυκλοφόρησε φιλοξενεί αφιέρωμα με θέμα «Ορθόδοξη Θεολογία και διαθρησκειακός διάλογος-Μέρος Α΄». Το μεγαλύτερο μέρος του είναι γεμάτο από άρθρα γνωστών πρωταγωνιστών της οικουμενι(στι)κής κίνησης όπως οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, οι καθηγητές Πέτρος Βασιλειάδης και Γεώργιος Μαρτζέλος και άλλοι πολλοί γνωστοί στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Χαρακτηριστικοί είναι και οι τίτλοι των άρθρων της Αγγελικής Ζιάκα («Για μια θεολογία των Θρησκειών. Γεννάδιος Σχολάριος και ο συμφιλιωτικός του λόγος με το Ισλάμ») και του π. Λάμπρου Καμπερίδη («Ησυχασμός και Σουφισμός») που επιχειρούν να ανακαλύψουν σημεία «συνάντησης» του ισλαμισμού με το χριστιανισμό!

Οι «θεολογικές» ακροβασίες θα προξενούσαν απλώς γέλιο αν τα πράγματα στην εποχή μας δεν ήταν τόσο σοβαρά.

Για τους γνωρίζοντες πατερική θεολογία ο οικουμενισμός αποτελεί αίρεση, και μάλιστα παναίρεση, και οι υπηρέτες του κινούνται προφανώς με τη θέλησή τους έξω από τα όρια που έθεσαν οι άγιοι Πατέρες.

Ὁμιλεῖ ὁ γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στά Ἑλληνικά , σέ ηλικία 96 ἑτῶν ! Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου – Ἔσσεξ .

Ομιλεί ο ίδιος ο γερων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στά Ελληνικά όταν ήταν 96 ετών , ένα χρόνο δηλαδή πρίν από τήν κοίμησή τού ! Πρόκειται γιά μία επίσκεψη τού καθηγουμένου τής Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου – γέροντος Εφραίμ , στήν Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου στό Έσσεξ .

Ὁ Ἅγιος Βησσαρίων Ἀρχιεπίσκοπος Λαρίσης καί πολιοῦχος τῶν Τρικάλων (15 Σεπτεμβρίου)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
Θεολόγου
Μυτιλήνη
Ένας γνωστός, άγνωστος άγιος.
Πασίγνωστος, ο άγιος Βησσαρίων, στη Θεσσαλία – Ήπειρο – Στερεά Ελλάδα – Ιόνια νησιά, ακόμα και στην Ούγγροβλαχία (Ρουμανία), όπου έφτασε η Θαυματουργική του χάρη, άγνωστος όμως σε πάρα πολλούς χριστιανούς τής υπόλοιπης Ελλάδας, Το ανά χείρας συνοπτικό συναξάρι του επιθυμεί και επιχειρεί:
να τον γνωρίσει σ’ εκείνους πού τον αγνοούν, να τον Θυμίσει σ’ όσους ήδη τον γνωρίζουν, και σ’ όλους να τονίσει πως «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού» (Ψαλμ 67,36)
Ο άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στην Πύλη ή Μεγάλη Πόρτα ή Πόρτα Παναγιά Τρικάλων της Θεσσαλίας το 1490.
Πανέξυπνος ο μικρός Βησσαρίων και γεμάτος αγάπη για το Θεό και την εκκλησία Του, σε ηλικία (10) δέκα μόλις ετών, κατεβαίνει στα Τρίκαλα και γίνεται μαθητής ενός αγίου Γέροντα. του Μητροπολίτη Λαρίσης Μάρκου, εγκαταλείποντας: γονείς (το Σωτήριο και τη Μαρία), αδέλφια, σπίτι, συγγενείς, φίλους, παιχνίδια, “απολαύσεις” της ζωής Πόσο πολύ πρέπει να αγαπούσε τον Χριστό ο μικρός Βησσαρίων!
Εμείς ως γονείς.
Αλήθεια, τα δικά μας παιδιά, αγαπάνε τον Χριστό τόσο όσο ο μικρός Βησσαρίων;
Κι εμείς ως γονείς τι κάνουμε γι’ αυτό;
Εμείς θα δίναμε την ευχή μας στα παιδιά μας, όπως έκαναν οι γονείς του μικρού Βησσαρίωνα, όταν εκείνα αποφάσιζαν να αφιερωθούν στο Θεό ή θα τα αποτρέπαμε από κάτι τέτοιο; Και, τι θα είχαμε ν’ απαντήσουμε στον Χριστό όταν εκείνος μας ρωτούσε: «Γιατί δεν αφήσατε τα παιδιά σας να έλθουν σε μένα;

Ἡ Θεολογική σημασία τῆς καμπάνας

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Τοῦ πρωτοπρ. Βασιλείου Κοκολάκη, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ

«Γιά τήν Ἐκκλησιά ἡ καμπάνα, ἡ «καμπάνα». Τί ὡραῖα πού σημαίνει, πού «σημαίνει». Ντίν ντάν, «ντίν ντάν»...»

ΕΙΝΑΙ μερικές φορές πού ὅταν δέν ἔχουμε κατανοήσει το βαθύτερο νόημα προσώπων, καταστάσεων, ἀντικειμένων καί λέξεων, εὔκολα, ἀζύγιστα, ἐπιπόλαια καί ἐπιδερμικά τά πολεμοῦμε. Και πρωτίστως μιλῶ γιά τόν ἑαυτό μου.

Γιʼαὐτό καί ταπεινά καταθέτω τά ἑξῆς, γιά τά ὁποῖα ἄν ἔχω λάθος διορθῶστε με. Καί γιά νά γίνουμε σαφέστεροι τό θέμα εἶναι περί καμπανῶν.

Ἄς δοῦμε πρῶτα σύντομα την ἱστορική τους προέλευση καί σημασία, ἀντλώντας στοιχεῖα α) ἀπό τήν «Ἀργολική ἀρχειακή βιβλιοθήκη ἱστορίας καί πολιτισμοῦ», και συγκεκριμένα ἀπό τό ἄρθρο μέ τίτλο ¨Καμπαναριά¨τοῦ πρωτοπρ. Γεωργίου Σελλῆ καί β) ἀπό τόν ἱστότοπο «Συν-οδοιπορία» καί συγκεκριμένα τό ἄρθρο μέ τίτλο ¨Τό σήμαντρο-Σύμβολο μοναχισμοῦ¨.

Πῶς καθιέρωσαν τὰ σήμαντρα

Ἀρχικά εἴχαμε τό σήμαντρο. Τὸ κάλεσμα μὲ σήμαντρα εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα. Γιὰ τὴν πρόσκληση τοῦ λαοῦ σὲ τελετὲς καὶ συναθροίσεις χρησιμοποιοῦνταν μεγάλα τεμάχια μετάλλου, κρεμασμένα σὲ σχοινιὰ ποὺ τὰ ἔκρουαν μὲ μεταλλικὲς ἢ ξύλινες ράβδους. Ἡ χρήση ἐπίσης μικρῶν κωδώνων ἀναφέρεται καὶ στὴ λατρεία τῶν ἀρχαίων λαῶν: Σύρων, Αἰγυπτίων, Ρωμαίων κ.ἄ.

Οπτικό Αγιολόγιο 20 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 20ης Σεπτεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἐπιστολή τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ στήν ἐφημερίδα «Ἐλευθεροτυπία» γιά τό ἄρθρο τοῦ παπικοῦ Νικόλαου Γασπαράκη

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Σεπτεμβρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τήν κάτωθι ἐπιστολήν.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Email: impireos@hotmail.com
Τηλ. 210 4514833
Fax 210 4518476

Ἀριθμ. Πρωτ. 1005                              ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Σεπτεμβρίου 2013


Πρός Τόν
Ἐλλογιμώτατον Κύριον
Γ. Παπαδόπουλον-Τετράδην
Διευθυντήν
Ἐφημερίδος «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Μίνωος 10-16
11743 Ἀθήναι

FAX: 211 1096599

e-mail: ( eleftherotypia@eleftherotypia.net )

Ἀξιότιμε Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τήν ἔγκριτον Ἐφημερίδα Σας φῦλλον τῆς 19/7/2013 εἰς τήν στήλη «Ἐλεύθερο Βῆμα» σελ. 40, ἐδημοσιεύσατε ἄρθρον ὑπό τόν τίτλο «Τά ἀρχαῖα, τά θρησκευτικά καί ὁ φανατισμός» τοῦ Ἐντιμοτάτου κ. Νικ. Γασπαράκη, Δικηγόρου, πρ. Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀνέφερε ὅτι «ἔχει ζήσει καί ζεῖ βαθιά στό πετσί του τό θρησκευτικό φανατισμό πού ἐκπορεύεται ἀπό τήν ἐπικρατοῦσα Ἐκκλησία καί τίς περί Αὐτήν παραθρησκευτικές ὀργανώσεις», σέ τέτοιο βαθμό συμπληρώνει ἡ ἐλαχιστότητά μου πού μόνο στόν Πειραιά ἡ θρησκευτική του παραδοχή ἔχει δύο ἰδιόκτητα πλήρους ἐκπαιδεύσεως σχολικά συγκροτήματα δύο «μοναχικῶν» ρωμαιοκαθολικῶν ταγμάτων τά σχολεῖα Saint Paul καί Janne d’ Ark καί μάλιστα εἰς τό ἕνα κατά παράβαση τῆς κοινῆς λογικῆς καί τῶν συνεχῶν διαμαρτυριῶν μου, τόν ἁγιασμό ἐνάρξεως τοῦ σχολικοῦ ἔτους εἰς τήν Πρωτοβάθμιο Ἐκπαίδευσι τελεῖ Ρωμαιοκαθολικός θρησκευτικός λειτουργός παρ’ ὅλον πού ἡ συντριπτική πλειοψηφία τά τέσσερα πέμπτα τῶν μαθητῶν ἀνήκουν εἰς τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἐπιπροσθέτως εἰς τήν Ἀθήνα καί ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν ὑψώνεται μέ θρασύτητα ὁ δούρειος ἴππος τῆς δῆθεν διωκομένης Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, ὁ ψευδορθόδοξος Ναός τῶν δῆθεν «ἑλληνορύθμων Καθολικῶν» τῆς γνωστῆς καί ἐπαράτου Οὐνίας.

«Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α' Κορ. ιγ΄)

  Δέν ἔχει τέλεια ἀγάπη ἐκεῖνος πού ἀλλάζει διάθεση πρός τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τόν χαρακτῆρα τους, τόν ἕναν π.χ. τόν ἀγαπᾶ καί τόν ἄλλον τόν μισεῖ, ἤ τόν ἴδιον ἄνθρωπο ἄλλοτε τόν ἀγαπᾶ καί ἄλλοτε τόν μισεῖ γιά τίς ἴδιες αἰτίες.