Ἡ συνέπεια στή Χριστιανική ζωή, Ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ 2, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 15-7-2017

 ια στή Χριστιανική ζωή Ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ 2, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 101

Ἱστορικό τῆς ἀνευρέσεως τῶν Ἱερῶν Λειψάνων καί Θαύματα τῶν Ἁγίων ἕξ Μαρτύρων τῶν ἐν Μεγάροις ἀθλησάντων ἡ μνήμη τους ἐπιτελεῖται 16 Αὐγούστου

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΜΕΓΑΡΟΙΣ ΑΘΛΗΣΑΝΤΩΝ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ

16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

Α ΟΜΑΔΑ.

Β ΟΜΑΔΑ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΑΔΡΙΑΝΟΥ - ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ

Η εύρεση των ιερών λειψάνων των αγίων έξι Μαρτύρων Σεραφείμ, Δωροθέου, Ιακώβου, Δημητρίου, Βασιλείου και Σαράντη έγινε, με τον εξής θαυμαστό τρόπο.

Οί Άγιοι όμως δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται συνέχεια στο όνειρο του παιδιού, και να του δείχνουν τον τόπο της ταφής των, ζητώντας την εξαγωγή από την γη των ιερών τους λειψάνων. Κάθε φορά πού ό παππούς του παιδιού άκουγε κάτι τέτοιο, οργιζόταν όλο και περισσότερο, πολλαπλασιάζοντας τις τιμωρίες. Ό άνθρωπος αυτός αφού τιμωρήθηκε από τη Θεία Δικαιοσύνη με διάφορες τιμωρίες, τελικά πέθανε αμετανόητος.

Μετά ένα χρόνο αρχίζουν και πάλι να εμφανίζονται οι άγιοι Μάρτυρες στο παιδί, λέγοντας τα ίδια, δηλαδή ότι πρέπει να βγάλουν τα λείψανα τους από τη γη. Με αφορμή τις νέες αποκαλύψεις πήρε θάρρος το παιδί και ανακοίνωσε στον πατέρα του Ιωάννη τα καθέκαστα, ό οποίος με πολύ προθυμία δέχτηκε να αναλάβει το έργο.

Επειδή όμως φοβόντουσαν τους Τούρκους κατακτητές, έσκαβαν μόνο τη νύχτα στον τόπο πού είχε υποδειχθεί, και σε βάθος περίπου τεσσάρων μέτρων βρήκαν την επομένη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου [16 Αυγούστου] τα ιερά λείψανα των Αγίων, τα όποια ευωδίαζαν υπερκόσμια ευωδιά. Με τα αγία λείψανα αυτά άρχισαν να γίνονται πάμπολλα θαύματα όχι μόνο σε ανθρώπους αλλά και σε κτήνη και σε αμπελώνες.

Τό Ἅγιον Μανδήλιον

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ

Κατά τους χρόνους της επίγειας ζωής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο βασιλιάς της Εδέσσης Μεσοποταμίας, Άβγαρος [1], που είχε προσβληθεί από λέπρα και αρθρίτιδα, άκουσε να γίνεται λόγος για τις αναρίθμητες ιάσεις που επιτελούσε ο Χριστός. Καθώς εκείνος δεν ήταν σε θέση να μετακινηθεί, έστειλε στην Ιερουσαλήμ τον αρχειοφύλακά του, ονόματι Ανανία, με μία επιστολή απευθυνόμενη στον Κύριο, στην οποία ο ηγεμόνας ζητούσε από τον Σωτήρα να μεταβεί κοντά του για να τον θεραπεύσει. Του πρότεινε, μάλιστα, να εγκατασταθεί στην Έδεσσα για να αποφύγει τις μηχανορραφίες των Εβραίων. Επιφόρτισε συν τοις άλλοις τον Ανανία, που ήταν ικανός ζωγράφος, να κάνει το πορτραίτο Εκείνου για τον Οποίον έλεγαν ότι ήταν Υιός του Θεού. Φθάνοντας στον προορισμό του, ο Ανανίας παρέδωσε την επιστολή στον Κύριο, που βρισκόταν εν μέσω μεγάλου πλήθους, και ανεβαίνοντας σε έναν βράχο απ’ όπου μπορούσε να Τον βλέπει καλύτερα, προσπάθησε να σχεδιάσει την μορφή Του. Ήταν όμως αδύνατο να συλλάβει με ακρίβεια τα θεία χαρακτηριστικά του Σωτήρος, γιατί το πρόσωπό Του έδειχνε να αλλάζει διαρκώς όψη, υπό την επενέργεια της άφατης χάριτος που ανέδιδε. Ο Χριστός, που ετάζει τις καρδιές και τις βουλές των ανθρώπων, διέβλεψε το σχέδιο του Ανανία και θέλοντας να δείξει ότι δεν μπορεί κανείς να διαχωρίσει την ανθρωπότητα από την θεότητά Του, ικανοποίησε την ευσεβή επιθυμία του επιτελώντας μέγα θαύμα. Είπε να Του φέρουν μία μικρή λεκάνη, ένιψε το πρόσωπό Του και το σκούπισε με μία πετσέτα διπλωμένη στα τέσσερα. Ευθύς τα χαρακτηριστικά Του αποτυπώθηκαν πάνω σε τούτο το Μανδήλιο, δίχως επέμβαση ανθρώπινου χεριού. Το έδωσε τότε στον Ανανία με μία επιστολή για τον Άβγαρο, στην οποία εξηγούσε ότι όφειλε να εκτελέσει στην Ιερουσαλήμ το αιώνιο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία των ανθρώπων. Του υποσχόταν όμως ότι όταν η αποστολή Του θα έληγε και θα ανερχόταν στον Ουρανό, θα του έστελνε έναν από τους μαθητές Του για να του χορηγήσει την ίαση της ψυχής και του σώματός του [2].

Ἐπιστολή πρός Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Μητροπολίτη Φιλίππων γιά τό συλλείτουργο μέ τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φιλίππων κ. Στέφανε ευλογείτε.

Με μεγάλη αγωνία σας αποστέλλουμε αυτή την επιστολή, η οποία ευχόμαστε να μην καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων, αλλά να ληφθεί υπ’ όψιν, όσον αφορά την επίσκεψη του κ. Επιφανίου Ντουμένκο εις την πατρίδα μας. Ουκ ολίγες φορές το πιστό ποίμνιο έχει εκφράσει την αντίθεσή του για την αναγνώριση από πολλούς μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος (καθώς 10 από τους 69 μητροπολίτες, και κάποιοι ακόμη που ζήτησαν να μη δημοσιευθεί το όνομά τους, εξέφρασαν την αντίθεσή τους γι’ αυτήν την αναγνώριση κατά την Σύνοδο της Ιεραρχίας) της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας, με επικεφαλής τον Επιφάνιο Ντουμένκο, διότι αμφιβάλλει για την εγκυρότητα τόσο της χειροτονίας του ιδίου, όσο και των μετά από εκείνον χειροτονιών. Είναι πράγματι αλήθεια, πως ο κύριος Επιφάνιος χειροτονήθηκε από τον τότε καθηρημένο κύριο Φιλάρετο Ντενισένκο, οπότε η χειροτονία του είναι ΑΚΥΡΗ. Μάλιστα, την καθαίρεση του Φιλαρέτου Ντενισένκο είχε στηρίξει και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης, όταν με επιστολή του προς το Πατριαρχείο της Ρωσίας δήλωνε ότι «η καθ’ ημάς Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία αναγνωρίζουσα εις το ακέραιον την επί του θέματος αποκλειστική αρμοδιότητα της υφ’ Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσσίας αποδέχεται τα Συνοδικώς αποφασισθέντα περί του εν λόγω (Φιλάρετο), μη επιθυμούσα το παράπαν ίνα παρέξη οιανδήτινα δυσχέρειαν εις την καθ΄ Υμάς αδελφήν Εκκλησίαν». Επομένως, πώς ξαφνικά μας παρουσιάζετε ως κανονικό μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει χειροτονηθεί από καθηρημένο επίσκοπο και κάνετε στην άκρη τον κανονικό μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κύριο Ονούφριο; Πώς μπορείτε να συλλειτουργείτε με έναν άνθρωπο, που η χειροτονία του δεν έχει καμιά ισχύ;

Το αποκορύφωμα της καταστάσεως αυτής είναι πως ο κύριος Επιφάνιος έχει απόλυτη κοινωνία με ουνίτες, οι οποίοι έχουν καταδικασθεί ως αιρετικοί από την Ορθόδοξο Εκκλησία. Υπάρχουν σχετικά βίντεο και φωτογραφικό υλικό, που αποδεικνύουν την κοινωνία Ουνιτών και επισκόπων της «Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Ποιμαντική καί λατρευτικά βιώματα, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

29. Ποιμαντική καί λατρευτικά βιώματα, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 7-12-2018

Ὁ Κύριος «βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους»[1] καί ἐλεεῖ καί δίνει εὐκαιρίες σωτηρίας γιά ὅλους. Στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, στήν Πολυκλινική, διηγεῖται ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἐκεῖ ὅπου διακόνησε τριάντα τρία ὁλόκληρα χρόνια, στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἐρχόντουσαν πολλοί προσκυνητές ν' ἀνάψουν τό κεράκι τους. «Μερικοί ἔμεναν γιά ἐξομολόγηση, ἄλλοι ἔπαιρναν ἁπλῶς εὐχή, ἐνῶ ἄλλοι ἄναβαν τό κερί τους, ἔκαναν τόν σταυρό τους κι ἔφευγαν. Ἐρχόντουσαν κάθε λογῆς ἄνθρωποι. Στήν περιοχή τῆς Ὁμόνοιας ἔμεναν ἄνθρωποι κάθε κατηγορίας.

Παλαιά συνηθίζαμε, τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων ν' ἁγιάζομε τά σπίτια. Κάποια χρονιά ἐπῆγα κι ἐγώ κι ἁγίαζα. Χτυποῦσα τίς πόρτες τῶν διαμερισμάτων, μοῦ ἀνοίγανε κι ἔμπαινα μέσα ψάλλοντας: «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε...». Μία φορά», διηγεῖται ὁ Ἅγιος, «μπῆκα σέ μιά αὐλή, πού ἦταν γεμάτη ἀπό ὀπωροφόρα δέντρα καί ἀφοῦ μιά γυναίκα μοῦ ἄνοιξε, ἄρχισα νά ψάλλω. Καί μέ σταματάει ἀπότομα.. καί ἐν τῷ μεταξύ μέ ἀκούσανε καί στόν διάδρομο, ἀρχίσανε καί βγαίνανε κοπέλες ἀπό τά δωμάτια. Κατάλαβα», λέει ὁ Ἅγιος, «ὅτι ἔπεσα σέ οἶκο ἀνοχῆς, καί ἡ γυναίκα μπῆκε μπροστά νά με ἐμποδίσει. - Νά φύγεις μοῦ λέει, δέν κάνει αὐτές νά φιλήσουν τόν Σταυρό∙ νά φιλήσω ἐγώ τόν Σταυρό καί νά φύγεις, σέ παρακαλῶ. Ἐγώ τώρα πῆρα σοβαρό καί ἐπιτιμητικό ὕφος καί τῆς εἶπα: - Ἐγώ δέν μπορῶ νά φύγω! Εἶμαι παπάς, δέν μπορῶ νά φύγω! Ἦλθα ἐδῶ νά ἁγιάσω. - Ναί, ἀλλά δέν κάνει νά φιλήσουν τόν Σταυρό αὐτές. - Μά, δέν ξέρουμε ἄν κάνει νά φιλήσουν τόν Σταυρό αὐτές ἤ ἐσύ. Γιατί ἄν μέ ρωτήσει ὁ Θεός καί ζητήσει νά Τοῦ πῶ ποιός κάνει νά φιλήσει τόν Σταυρό, μπορεῖ νά ἔλεγα «οἱ κοπέλες κάνει νά τόν φιλήσουν καί ὄχι ἐσύ. Οἱ ψυχές τους εἶναι πιό καλές ἀπό τή δική σου». Ἐκείνη τή στιγμή ἐκοκκίνησε λίγο. Τῆς λέω λοιπόν: - Ἄσε τά κορίτσια νά φιλήσουν τόν Σταυρό. Τούς ἔκανα νόημα νά πλησιάσουν. Ἐγώ πιό μελωδικά ἀπό πρῶτα ἔψαλλα τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε...», γιατί εἶχα μιά χαρά μέσα μου, πού ὁ Θεός οἰκονόμησε τά πράγματα νά πάω καί σέ αὐτές τίς ψυχές[2].

"Καλή Παναγιά" σημαίνει...

"Καλή Παναγιά" σημαίνει "καλή παρηγοριά", "καλή ἀπαντοχή", "καλή ἐλπίδα", "καλό ταξίδι" στήν πορεία..

"Καλή Παναγιά" πάει νά πεῖ νά βγοῦμε νά Τήν συναντήσουμε στούς δρόμους πού ἔχει πάρει γιά νά βρεῖ Ἐκείνη τούς ἀναγκεμένους.

"Καλή Παναγιά" ὡραία πού ἀκούγεται τό Ὄνομά Τῆς καί ἡ εὐχή δάκρυα, ψίθυροι, ἱκεσίες, ὑψωμένα χέρια, βεβαιωμένες ἐλπίδες, λουλούδια, τά καλύτερα τῶν κήπων, στολίζουν τά... εἰκονίσματα τῆς Μητέρα τῆς δικῆς μας Εἰρήνης, Μητέρα τῆς δικῆς μας Χαρᾶς, Μητέρα τῆς δικῆς μας Ἐλπίδας κ δικῆς μας Ἀγάπης. Μητέρα Αὐτοῦ πού ὑπάρχει, Αὐτοῦ πού οὐσιώνει τά πάντα!

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου - «Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

 

«Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. 17,17)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;», ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι, ὣς πότε θὰ σᾶς ὑποφέρω; Τίνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ φωνὴ αὐτή; Εἶνε τοῦ δυστυχισμένου πατέρα, ποὺ βλέπει τὰ παιδιά του νὰ βαδίζουν σὲ ἄσχημο δρόμο καὶ στενοχωριέται; Εἶνε τὸ παράπονο μιᾶς μάνας, ποὺ κοπίασε γιὰ ν᾿ ἀναθρέψῃ τὰ παιδιά της, κ᾿ ἔπειτα τὰ βλέπει νὰ βαδίζουν ἕνα δρόμο τρισάθλιο καὶ καταριέται τὴν ὥρα ποὺ τὰ γέννησε; Εἶνε τὸ παράπονο τοῦ ποιμένος, ποὺ βλέπει τὰ πνευματικά του παιδιὰ νὰ μὴ βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τῆς πίστεως; Εἶνε τὸ παράπονο τοῦ ἱεροκήρυκος, ποὺ ἀναστενάζει γιὰ τὴν ἀσέβεια τῶν χρόνων του; Εἶνε φωνὴ προφήτου, ἀγγέλου, ἀρχαγγέλου;

Ὅσο πιό ἀνάξιος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό πολύ ἀνάγκη ἔχει νά καταφεύγη στόν Θεό

Ακούμε πολλές φορές ανθρώπους να λέγουν: «Μα είμαι αμαρτωλός και ο Θεός δεν μου ακούει», «μα είμαι αμαρτωλός και δεν έχω θάρρος και δεν τα καταφέρνω· είμαι ανάξιος».

Όλα αυτά είναι προφάσεις από τα δεξιά, ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός ήρθε για τους αμαρτωλούς. Δεν τίθεται θέμα αναξιότητος.

23 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης). Λούπου μάρτυρος (δ ́ αἰ.), Εἰρηναίου ἐπισκόπου Λουγδούνων (†202). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς (Φιλιπ. β' 5-11).

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.